Σερεντίπιτι (Serendipity) είναι η λέξη που περιγράφει σημαντικές ανακαλύψεις που γίνονται είτε τυχαία είτε ψάχνοντας για κάτι άλλο από αυτό που τελικά ανακαλύφθηκε.
Αναζήτηση αποτελεσμάτων για -τύχη
Ένα ωραίο πρωινό του 1995 στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ, ο McArthur Wheeler, ένας 44άχρονος άνδρας, αποφάσισε να ληστέψει μια τράπεζα. Περισσότερα
Αν η οικονομική σας κατάσταση δεν σας ικανοποιεί και θέλετε ν’ αλλάξετε επάγγελμα, το επάγγελμα του μέντιουμ είναι ανάμεσα στα πιο προσοδοφόρα και (αντίθετα μ’ αυτό που μπορεί να πιστεύετε) ανάμεσα στα πιο εύκολα. Αρκεί να έχετε μια ορισμένη δόση συμπόνιας, μια μίνιμουμ ικανότητα να καταλαβαίνετε τους άλλους και γερό στομάχι. Αλλ’ ακόμα και χωρίς αυτά τα χαρίσματα, υπάρχει πάντα η στατιστική που λειτουργεί υπέρ σας.
«Δεν γεννιόμαστε ίσοι, ίσοι γινόμαστε μόνο ως μέλη μιας ομάδας λόγω της απόφασής μας να εγγυηθούμε ο ένας στον άλλο ίσα δικαιώματα.»
Hannah Arendt, “Es gibt nur ein einziges Menschenrecht“,Die Wandlung, 1949
Είναι γεγονός ότι είμαστε μαθηματικά και στατιστικά αν όχι αναλφάβητοι, θα έλεγα πολύ κακοί, σίγουρα πολύ περισσότερο απ ότι απαιτεί η εποχή μας, με όλα αυτά τα δεδομένα γύρω μας και την ανάγκη να παίρνουμε σωστές αποφάσεις. Φοβάμαι ότι ένα μεγάλο ποσοστό ενήλικων σήμερα δεν θα ήταν ικανό να περάσει μια απλή εξέταση πάνω στα ποσοστά, τους δεκαδικούς, τα κλάσματα και τις μετατροπές από το ένα στο άλλο.
Σαν σήμερα, 25 Σεπτέμβρη 1996, κλείνει το τελευταίο κολαστήριο γνωστό ως “Πλυντήριο της Μαγδαληνής”.
Αν οι άνθρωποι έχουν µέσα τους τέτοιες δυνατότητες να επιτύχουν, πώς µπορούν να πιστέψουν στις δυνατότητές τους; Πώς µπορούµε να τους εµφυσήσουµε την αυτοπεποίθηση που χρειάζονται για να επιδιώξουν την επιτυχία; Αν επαινούσαµε τις ικανότητές τους µε σκοπό να τους µεταδώσουµε το µήνυµα ότι έχουν αυτό που χρειάζεται; Στην πραγµατικότητα, πάνω από το ογδόντα τοις εκατό των γονιών µάς είπαν ότι είναι απαραίτητο να επαινείς το παιδί για τις ικανότητές του, έτσι ώστε να καλλιεργήσεις την αυτοπεποίθησή του και να το βοηθήσεις να επιτύχει. Και ξέρετε, αυτό ακούγεται απόλυτα λογικό.
Επτά διακεκριμένοι επιστήμονες και έμπειρα στελέχη περιβαλλοντικών οργανώσεων μας δίνουν εικόνες από το μέλλον μιας χώρας που βρίσκεται στην «επικίνδυνη ζώνη» της κλιματικής κρίσης.
Η σημασία του λόγου στην ανθρώπινη σκέψη είναι καθοριστική. Η άρρηκτη σχέση μεταξύ λόγου και νοητικής διεργασίας είναι φανερή από τη σημασία της λέξης «λόγος», που στην ελληνική γλώσσα, εκτός από ομιλία σημαίνει και την ίδια τη σκέψη. Το ίδιο φανερώνουν και τα παράγωγα της λέξης «λόγος», όπως: λογική, λογισμός, λόγιος, διάλογος κλπ.
Ο κορυφαίος νευρολόγος Όλιβερ Σακς πέθανε μια μέρα σαν σήμερα στις 30 Αυγούστου 2015. Στο κείμενο αυτό ο Atul Gawande, χειρουργός και τακτικός αρθρογράφος στο περιοδικό The New Yorker (όπου και δημοσιεύθηκε το παρόν στις 14/9/2015) εκθέτει τις προσωπικές του αναμνήσεις.
Κάποιοι λαοί δεν σκοτώνουν ποτέ άλλους. Όπως οι Σεμάι στην χερσόνησο της Μαλαισίας, οι οποίοι μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από άγριοι. Είναι γύρω στους 13.000, απομεινάρια ενός αρχαίου πληθυσμού, ζουν σε ένα τροπικό δάσος που το διαπερνούν βουνά και ποτάμια. Όπως και άλλοι λαοί του δάσους, είναι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες, και υποτυπωδώς καλλιεργούν, ανάλογα με την εποχή. Αυτό που τους διαχωρίζει από τους περισσότερους άλλους λαούς, είναι η επιμονή τους να μην είναι καθόλου βίαιοι.
Συναρπαστικό ήταν επίσης το τελικό συμπέρασμα αυτής της πρωτοποριακής εργασίας. Ο Βολκόφ και ο Οππενχάιμερ ανακάλυψαν ότι υπήρχε ένα τελικό όριο για τον αστέρα νετρονίων- πέρα από μια συγκεκριμένη μάζα, ο πυρήνας του άστρου θα εξακολουθούσε να συστέλλεται — και μάλιστα ατέρμονα. Όπως ο Τσαντρασεκάρ βρήκε ένα άνω όριο για τις μάζες των λευκών νάνων, έτσι και οι Βολκόφ και Οππενχάιμερ αποκάλυψαν έναν παρόμοιο περιορισμό για τους αστέρες νετρονίων. Τι συμβαίνει στο αρχικό άστρο αν η μάζα του υπερβαίνει το όριο;
Η άρνηση του τυχαίου στη ζωή μας, το μίσος για την αβεβαιότητα, ανοίγουν διάπλατα το δρόμο στη μυθοπλασία, την προπαγάνδα, τις ιδεοληψίες τον λαικισμό, την παραμυθία, τη συνωμοσιολογία ακόμη και τον ολοκληρωτισμό.
Παρότι τα παιδιά μας περιτριγυρίζονται από ομιλίες, δεν περνούν πάντα αρκετό χρόνο σε ουσιαστική επικοινωνία. Δεν έχουν πάντα την κατάλληλη υποστήριξη ώστε να εκφράσουν βαθύτερες σκέψεις και συναισθήματα ή να ακούσουν τις δικές μας σκέψεις. Παρά τις διαδικτυακές επαφές τους, είναι ολοένα και πιο απομονωμένα, ευαίσθητα, τελειομανή και συχνά αγχωμένα, φοβισμένα ή στεναχωρημένα.
Φανταστείτε ότι σ ένα πολύ μεγάλο δωμάτιο, κάτι σαν γυμναστήριο ας πούμε, βρίσκεται μέσα ένας ελέφαντας. Τώρα φανταστείτε ότι μπαίνουν επίσης: ένα ποντίκι, ένας κοκκινολαίμης, μια κουκουβάγια, ένας κροταλίας, μια αράχνη που έχει φτιάξει έναν ιστό σε μια γωνία, ένα κουνούπι που βουίζει στον αέρα και μια μέλισσα που κάθεται πάνω σε έναν ηλίανθο που βρίσκεται σε μια γλάστρα. Τέλος, στη μέση αυτού του ολοένα και πιο γεμάτου υποθετικού χώρου, προσθέστε κι έναν άνθρωπο. Ας την πούμε Ρεβέκκα.
Κάθε φορά που σ’ αυτή την Βustina επιστρέφω στο θέμα του συνδρόμου της συνωμοσίας, παίρνω γράμματα από εξοργισμένους ανθρώπους που μου υπενθυμίζουν ότι οι συνωμοσίες υπάρχουν στ’ αλήθεια. Μα και βέβαια υπάρχουν.
Κι αν δεν ήταν το πρώτο, ήταν κάποιο από τα πρώτα.
Το μαγαζάκι στο κέντρο της πόλης είχε επιγραφή «Κατάστημα Γυναικείων Ετοίμων Ενδυμάτων». Ή κάτι τέτοιο.