Τα τρία δυσκολότερα πράγματα είναι να κρατήσει κανείς ένα μυστικό, να λησμονήσει μια ύβρη και να διαθέσει καλώς τις ώρες της σχόλης του. – Χίλων
Αρθογράφος : Αντικλείδι
Εστιατόρια σε μια μικρή πόλη της Ανατολίας προσφέρουν δωρεάν γεύματα σ’ όσους το έχουν ανάγκη, μια παράδοση που συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες.
Οι Κάτω Χώρες έχουν γίνει ένας αγροτικός γίγαντας δείχνοντας πως θα μπορούσε να μοιάσει το μέλλον της γεωργίας.
Όλοι ξεχνάμε ονόματα είτε κάποιες φορές, είτε και σε τακτική βάση, οπότε δε χρειάζεται καμία ντροπή! Η εξήγηση είναι πολύ απλή.
Περισσότερα
Όταν η Μανταλένα Τζ. μπήκε στο Νοσοκομείο St. Benedict κοντά στην πόλη της Νέας Υόρκης, το 1980, ήταν εξήντα χρονών. Ήταν τυφλή εκ γενετής και έπασχε από παιδική εγκεφαλική παράλυση. Τη φροντίδα της είχε αναλάβει η οικογένειά της στο σπίτι από τότε που θυμόταν τον εαυτό της.
«Κουράγιο. Καλή δύναμη,» άκουγα συνέχεια όσο ο πατέρας μου έδινε μάχη για να κρατηθεί στη ζωή αλλά και μετά στην κηδεία του. Τι σημαίνει όμως πρακτικά αυτό; Πώς συμπεριφέρεται ένας δυνατός άνθρωπος;
Περισσότερα
Το φαινόμενο της αντιγραφής στις εξετάσεις στα Πανεπιστήμια είναι ένα διεθνές φαινόμενο, το οποίο αναπτύσσεται περισσότερο τα τελευταία χρόνια λόγω και της χρήσης των νέων τεχνολογιών, αλλά και της εμπορευματοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Στο διαδίκτυο υπάρχουν πολλές αναφορές αντιγραφής στα Πανεπιστήμια της Αγγλίας και της Αμερικής, αλλά και πληθώρα οδηγιών για το «πώς να αντιγράψεις έξυπνα».
Περισσότερα
Kι όχι, δεν είναι, όπως θα ελπίζαμε, η λέξη ‘λόγος’, η μεγάλη διαφορά που έκανε ο λογοκεντρικός ελληνικός πολιτισμός στον κόσμο. Ούτε η λέξη ‘ελευθερία’, ούτε το ‘καλόν’, καν η ‘αρετή’, ή η ‘πόλις’, η ‘δημοκρατία’, η ‘ευδαιμονία’, ο ‘άνθρωπος’, έστω, το ‘έλαιον’… ή το ‘όψον’…
Η κοινωνία μας είναι γεμάτη παραδείγματα ανθρώπων που ζουν μ’ ένα τρόπο που ξεπερνά τις δυνατότητες και τα μέσα που διαθέτουν, θυσιάζουν την εσωτερική τους γαλήνη για χάρη της εικόνας που θέλουν να δώσουν προς τα έξω, προσπαθούν να αμβλύνουν την αίσθηση της επικείμενης απειλής με το να γίνονται αλκοολικοί, εργασιομανείς, μανιακοί της τηλεόρασης, ή υποκύπτουν σε κάποια άλλη μορφή εθισμού -έστω κι αν λένε πως «ξέρουν αυτοί τι κάνουν».
Η Αμερική προετοιμάζεται για μια νέα εποχή ανθρώπινης διαστημικής παρέμβασης στο σύμπαν –με σχέδια να φτάσει πέρα από το φεγγάρι και ίσως στον Άρη. Ποια είναι όμως τα προσόντα για να γίνει κανείς αστροναύτης στη NASA, τι εκπαίδευση περνά και ποιος είναι ο μισθός του;
Περισσότερα
Είναι από αυτές τις ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές, που χρήστες του Facebook, δεν μοιράζονται χαμογελαστές και στυλιζαρισμένες στιγμές.
Περισσότερα
Νόμιζα ότι ήμουν το πιο περίεργο άτομο στον κόσμο, αλλά μετά σκέφτηκα ότι υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι στον κόσμο που σίγουρα θα υπάρχει και κάποιος άλλος σαν εμένα που αισθάνεται παράξενος
~ Φρίντα Κάλο
Περισσότερα
[Στην αρχή] όλα τα πράγματα ήταν ίδια. Μετά ήρθε ο νους και τα [ξεχώρισε και τα] ταξινόμησε. (Πάντα χρήματα ην ομού. Είτα ο νους ελθών αυτά διεκόσμησε.) Περισσότερα
Στα «Απομνημονεύματα» του ο Ανδρέας Συγγρός γράφει ότι στις επιχειρηματικές δοσοληψίες δεν τον απασχολούσε ποτέ το τι θα κέρδιζε ο άλλος από την συναλλαγή – «αλλά τι πρόκειται να κερδίσω εγώ εκ της εργασίας του». Και το έβρισκε «ελάττωμα σχεδόν γενικόν» στην Ελλάδα, το να αναλώνονται οι «συναλλαττώμενοι» στο να ανακαλύψουν τι θα κερδίσει ο άλλος.
…μερικοί πολύ χρήσιμοι για τη ζωή, πρακτικοί κανόνες πού χρέος άλλα και συμφέρον έχει ο φρόνιμος άνθρωπος να τους προσέξει. Θα τους διατυπώσω αφού προτάξω ένα μικρό προοίμιο που αν δίνει την εντύπωση παραδοξολογίας, τούτο οφείλεται μόνο στη διατύπωση και όχι στο νόημά του.
Στις 3 Ιανουάριου 1992 Ρώσοι και Αμερικανοί μελετητές συναντήθηκαν σε’ μια αίθουσα συνεδριάσεων ενός κυβερνητικού κτιρίου στη Μόσχα. Δυο εβδομάδες νωρίτερα η Σοβιετική Ένωση είχε πάψει να υπάρχει και η Ρωσική Ομοσπονδία έγινε ανεξάρτητη χώρα. Ως εκ τουτου, το άγαλμα του Λένιν που μέχρι πρότινος στόλιζε την αίθουσα, είχε εξαφανιστεί.
«Ήσουν πάντα απών. Για να είμαι πιο ακριβής ήσουν πάντα ένας «παρών- απών». Παρών ως φυσική παρουσία αλλά απών ως προς τη μεταξύ μας σχέση. Συναισθηματικά δεν ήσουν ποτέ εδώ… καμία επικοινωνία, καμία κατανόηση, καμία ενσυναίσθηση, καμία σχέση».
Περισσότερα
Ελευθερία είναι η δυνατότητα της απομόνωσης. Είσαι ελεύθερος όταν μπορείς να απομακρυνθείς από τους ανθρώπους, χωρίς να σε υποχρεώνουν να τους αναζητείς η ανάγκη του χρήματος ή το ένστικτο του κοπαδιού ή η αγάπη, η δόξα, η περιέργεια, πράγματα που δεν βρίσκουν τροφή στη σιωπή και στη μοναξιά.
“Το τραγούδι της γης” (1937) είναι ένα από τα λυρικά έργα του Στράτη Μυριβήλη. Σύμφωνα με κριτική πάνω στο έργο “όλα τα εκθαμβωτικά χρώματα πού διαθέτει η παλέτα του, μαζί με το εξαιρετικά πλούσιο και πάντα εκφραστικό, πάντα παραστατικό του λεξιλόγιο, ο Mυριβήλης τα έχει σπάταλα διαχύσει σ’ αυτό το τραγούδι που είναι ένας ύμνος στη γη και στην καρπερότητά της. Mας μεταδίδει μια μέθη, μια έκσταση διονυσιακή.
Περισσότερα
Ο Σωκράτης, ο Κομφούκιος, ο Ράσελ, ο Νίτσε και μερικά ακόμη ιερά τέρατα της φιλοσοφίας ήξεραν όσα επιμένουμε να αγνοούμε και παραμένουμε δυστυχείς ή έστω συμβιβασμένοι.
Ο εντυπωσιακός πρόλογος του καθηγητή Χάρη Βάρβογλη, από το εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο: πέντε δισεκατομμύρια χρόνια μοναξιάς. του Lee Billings.
Περισσότερα
Φροντίδα μαρτυρούσε η όψη του δασκάλου. Του Νταπτά. Σκέψεις τον τυραννούσαν. Επιθυμούσε να μεταδώσει στους μαθητές του, όλα όσα του είχε πει χτες ο ιερωμένος, αυτός ο νέος, αυτός που είχε έρθει από το Αγιον Όρος, αυτός που έμενε προσωρινά στη μονή Πετράκη, κοντά στον Ηγούμενο.
Τα κοινωνικά ζώα έχουν ανάγκη να συντονίζουν ενέργεια και κίνηση, να αποκρίνονται στον κίνδυνο σε συλλογικό επίπεδο, να επικοινωνούν για τροφή και νερό και να βοηθούν όσους έχουν ανάγκη.
21 παιδιά κινηματογραφούν, με τα πιο σύγχρονα τεχνικά μέσα, σκηνές που κόβουν την ανάσα, στο πιο εντυπωσιακό κομμάτι της Ελλάδας. Περισσότερα
Ένας πατέρας πέφτει στα γόνατα και φιλά τα χέρια των παιδιών του, με τα οποία τον χωρίζει μια συρμάτινη περίφραξη.
Περισσότερα
Ίσως σας φαίνεται παράξενο για έναν βιολόγο που καθοδηγείται αυστηρά από τα δεδομένα, αλλά πιστεύω ότι οι εξωγήινοι τους οποίους έχει δημιουργήσει η μυθοπλασία της επιστημονικής φαντασίας είναι πολύ χρήσιμοι από μια σημαντική σκοπιά: βοηθούν να στοχαστούμε καλύτερα τη δική μας κατάσταση. Περισσότερα
Την 1η Οκτωβρίου γιορτάζουμε της Παγκόσμια Ημέρα Τρίτης Ηλικίας και το ερώτημα του τίτλου δεν είναι καθόλου απίθανο. Ως το 2050 ένας στους τέσσερις ανθρώπους στη Γη θα είναι άνω των 65 ετών. Πώς είναι όμως να ζεις ως ηλικιωμένος; Και τι σημαίνει αυτό για τις κοινωνίες;
Περισσότερα
Το 2006, ο Αντβαίτια, μια γιγάντια χελώνα της Αλντάμπρας (Geochelone gigantea), η οποία είχε διατελέσει αγαπημένο κατοικίδιο του θρυλικού Ρόμπερτ Κλάιβ των Ινδιών, πέθανε στον ζωολογικό κήπο της Καλκούτας σε ηλικία 255 ετών. Ήταν, απ’ όσο γνωρίζουμε, το γηραιότερο ζώο του πλανήτη· σκεφτείτε ότι η ζωή του ξεκίνησε πριν από τον Μότσαρτ και τη Γαλλική Επανάσταση και τελείωσε με μια ανακοίνωση από το CNN.
To ότι κάθε ερωτική σχέση έχει στη βάση της ένα ένστικτο προσανατολισμένο στο παιδί που θα γεννηθεί θα επιβεβαιωθεί χωρίς αμφιβολία μέσω της λεπτομερέστερης ανάλυσης αυτού του ενστίκτου, την οποία δεν μπορούμε να μην επιχειρήσουμε. Πρώτα πρώτα ο άντρας από τη φύση του τείνει προς την αστάθεια στον έρωτα, ενώ η γυναίκα στη σταθερότητα.
Περισσότερα
Υπάρχει μια ιδιαίτερα ολέθρια εφαρμογή του δόγματος ότι η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί ν’ αλλάξει. Είναι δογματικός ισχυρισμός, ότι πάντα θα γίνονται πόλεμοι, επειδή είμαστε έτσι πλασμένοι, ώστε να τους αισθανόμαστε σαν ανάγκη.
Πριν από 2.500 χρόνια ο Αριστοτέλης υποστήριξε πως «δεν υπάρχει καμία μεγάλη ιδιοφυΐα χωρίς κάποια δόση παράνοιας». Σήμερα ο ισχυρισμός του αποδεικνύεται επιστημονικά καθώς πολυάριθμες μελέτες αποδεικνύουν πως η ευφυΐα σχετίζεται με την μελαγχολία.
Περισσότερα
Γιατί κάποιοι από εμάς αποφασίζουμε γρήγορα και με σιγουριά και άλλοι αμφιταλαντευόμαστε ακόμα και ανάμεσα στα πιο απλά πράγματα;
Περισσότερα
Νομίζω πως δεν είναι παράταιρο σε ένα περιοδικό κατά κύριο λόγο παιδαγωγικό, που το εκδίδουν «δάσκαλοι» να δώσω για δημοσίευση ένα γράμμα παλιού μου λαμπρού δασκάλου στις δύο τελευταίες τάξεις του Β ‘ Γυμνασίου Χανίων, του Ιωάννη Μοσχόπουλου, που συχνά τον μνημονεύω σε βιωματικά μου κείμενα.
Με τα μαγικά πάντα μάτια, με το πολύβουο, γεμάτο μέλι και μέλισσες μυαλό, μ’ έναν κόκκινο μάλλινο σκούφο στο κεφάλι και τσαρουχάκια με κόκκινες φούντες στα πόδια, ένα πρωί κίνησα για το σχολείο, μισό χαρούμενος, μισό αλαφιασμένος, και με κρατούσε ο πατέρας μου από το χέρι. Η μητέρα μου είχε δώσει ένα κλωνί βασιλικό, να τον μυρίζομαι, λέει, να παίρνω κουράγιο, και μου κρέμασε το χρυσό σταυρουλάκι της βάφτισής μου στο λαιμό.
