O Ποσειδώνας καθόταν στο γραφείο του και λογάριαζε.
Κατηγορία -Βιβλία
Ο Αμερικανός Neil deGrasse Tyson είναι ένας από τους πιο διάσημους αστροφυσικούς και κοσμολόγους στον κόσμο, ενώ εκτός από διευθυντής στο Πλανητάριο Χέιντεν του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης, είναι και αναγνωρισμένος συγγραφέας. Επίσης, είναι ένας άνθρωπος με εξαιρετικό χιούμορ, κάτι που μπορεί κανείς να παρατηρήσει αμέσως με μια ματιά στο Twitter του, όπου σχολιάζει συχνά την επικαιρότητα.
Η Αναγέννηση είχε τις καταβολές της στην Ιταλία για διάφορους λόγους. Ο ένας ήταν ότι η Ιταλία είχε ισχυρότερη κλασική παράδοση από κάθε άλλη χώρα της δυτικής Ευρώπης. Στη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι Ιταλοί είχαν καταφέρει να διατηρήσουν την πεποίθηση ότι κατάγονταν από τους αρχαίους Ρωμαίους.
Ήταν πριν πολλά χρόνια, τότε που οι άνθρωποι δεν είχαν ακόμα χωριστεί σε πλούσιους και φτωχούς κι όλα πάνω στη γη ήταν μικρά, στενά και λίγα.
Τη νύχτα της 8ης Οκτωβρίου, μετά τη μάχη, φτάσαμε στο σημείο συνάντησης που είχαμε συμφωνήσει με τον Τσε. Εκεί, το μόνο που βρήκαμε ήταν το σακίδιό του και όλα του τα υπάρχοντα σκορπισμένα στο πάτωμα.
[…] Σε γενικές γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε πως όλες οι φιλοσοφικές σχολές του αρχαίου κόσμου εμφανίζονται σαν ομάδες φίλων. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένα χαρακτηριστικά διακρίνουν τους Επικούρειους «φίλους» από τους προγενέστερούς τους στην Αθήνα ή στην Ιταλία· κι είναι αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά που αποκαλύπτουν τις αλλαγές που η πίεση των συνθηκών είχε επιφέρει στη σκέψη και στους τρόπους, στο τέλος του τέταρτου αιώνα. […]
Η θάλασσα καίει τις μάσκες,
τις πυρπολεί η φλόγα της αρμύρας.
Άνθρωποι όλο μάσκες
λαμπαδιάζουν στην ακτή.
Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, η πίστη στον έρωτα, ως γενεσιουργό των πάντων, και η ιερή τάση των ανθρώπων προς το κάλλος -αυτό που αποτυπώνεται στο ανθρώπινο σώμα, αλλά εκφράζει την ύψιστη ιδέα του θεϊκού- ήταν διάχυτα.
«Υπάρχει μια κούραση της αφηρημένης ευφυΐας, και είναι η πιο φρικτή κούραση που υπάρχει. Δεν βαραίνει όπως η σωματική κούραση, ούτε ανησυχεί όπως η κούραση της γνώσης που αποκτάται μέσω της συγκίνησης. Είναι το βάρος από τη συνείδηση του κόσμου, σαν να μη μπορείς να αναπνέεις από την ψυχή.»
Περισσότερα
Το πρώτο μέρος από τη διατριβή του Karl Marx με θέμα τη διαφορά της δημοκρίτειας με την επικούρεια φυσική φιλοσοφία
Αφήστε μας λοιπόν, συνεπώς, να κατανοήσουμε με τη λογική, αν είναι δυνατόν, πως συμβαίνει αυτή η επίμονη προθυμία προς υποταγή να έχει τόσο βαθιά ριζώσει σ’ ένα έθνος, ώστε η ίδια η αγάπη για την ελευθερία να φαίνεται τώρα αφύσικη.
Οπως έχουμε ξεχάσει να τρέχουμε όπως τρέχαμε παιδιά, έχουμε ξεχάσει να κοιμόμαστε όπως όταν κοιμόμασταν παιδιά.
Με ρωτάει ο κύριος Γκρι: «Τι βλέπεις στη σημερινή φωτογραφία που συνοδεύει το σημείωμά μας;». Πέρα από το προφανές, βλέπω παγωμένη στον χρόνο μια στιγμή γεμάτη από τη δυναμική μιας ζωής που μόλις τώρα ξεκινά, που εκτινάσσεται μπροστά με ορμή, με άγνοια κινδύνου, με ανέμελο, καλοκαιρινό πνεύμα και μια διάθεση αθώα, από την οποία όμως δεν λείπει η οργιώδης, ασίγαστη περιέργεια.
Περισσότερα
Δυο κεφάλαια από το συναρπαστικό βιβλίο του Διονύση Βίτσου «Οι Ζακυνθινοί Εβραίοι» και πλήθος άλλου οπτικοακουστικού υλικού διηγούνται την μοναδική ιστορία μιας μικρής κοινωνίας που συνωμότησε για να μείνει άθικτη η Εβραϊκή της κοινότητα από το ναζιστικό ολοκαύτωμα.
Ο Επίκουρος, στην Επιστολή προς τον Ηρόδοτο, αναφέρει τις τρεις κύριες αιτίες όπου βασίστηκε η ανθρωπότητα για να προοδεύσει δημιουργώντας τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Το 2008 οι Times του Λονδίνου δημοσίευσαν έναν κατάλογο με τα εκατό πιο πολυσυζητημένα βιβλία της μεταπολεμικής περιόδου. Ανάμεσά τους περιλαμβάνεται κι ένα βιβλιαράκι που με είχε ιδιαίτερα ελκύσει τα φοιτητικά μου χρόνια. Τίτλος του βιβλίου, The two cultures: οι δύο πολιτισμοί, οι δύο κουλτούρες. Συγγραφέας του ο Βρετανός φυσικός και μυθιστοριογράφος Τσαρλς Πέρσυ Σνόου.
Υπάρχουν τέσσερις κατηγορίες ανθρώπων. Κατά κάποια έννοια το λέμε αυτό, δεν υπάγεται βέβαια όλη η ανθρωπότητα σε αυτές μόνο τις τέσσερις κατηγορίες.
Περισσότερα
Αδιάσπαστος κρίκος το Βυζάντιο ανάμεσα στον αρχαίο (στον ελληνιστικό κυρίως ελληνισμό) και στο σύγχρονο, η ιστορία του εξηγεί την ειδοποιό ψυχοσύνθεση των Νεοελλήνων και καθορίζει τη σχέση τους με την Ευρώπη και τα Βαλκάνια, υπαγορεύοντας, υπόγεια έστω και λάθρα, τη διαχείριση, από την πολιτεία, αλλά και από τους απλούς πολίτες, του «ένδοξου» παρελθόντος. Ξένο βέβαια τελείως το βυζαντινό επίτευγμα από την κυρίαρχη πεποίθηση ότι το Βυζάντιο αποτέλεσε ένα χιλιόχρονο θεοκρατικό σκοταδιστικό σχήμα, πλήρες από ανατολικό δεσποτισμό.
Παρεξηγημένο λοιπόν το Βυζάντιο…
Σαν σήμερα, 3 Σεπτεμβρίου 1994, πέθανε ο σημαντικός Έλληνας ζωγράφος, Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας. Υπήρξε επίσης γλύπτης, χαράκτης, εικονογράφος, συγγραφέας και ακαδημαϊκός. Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του “Το χαλί όπου παίζαμε ήτανε κόκκινο” Περισσότερα
Ο Τζον Γκροντ γεννήθηκε το 1620 και ήταν γιος ενός λονδρέζου υφασματέμπορου. Τελειώνοντας το σχολείο εργάσθηκε στην επιχείρηση του πατέρα του, την οποία τελικά ανέλαβε ο ίδιος. Περισσότερα
Τα χρονιά πριν από το 1576 ένας παράξενα ντυμένος γέροντας περιπλανιόταν με βήμα ιδιόρρυθμο και ακανόνιστο στους δρόμους της Ρώμης, φωνάζοντας κατά καιρούς χωρίς να απευθύνεται σε κανέναν και χωρίς κανένας να του δίνει την παραμικρή σημασία. Κάποτε ήταν διάσημος σε ολόκληρη την Ευρώπη- ήταν φημισμένος αστρολόγος, γιατρός των ευγενών της αυλής και καθηγητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Παβίας.
Η ζωή του.
O Τζον Λοκ (Jonh Locke – 29 Αυγούστου 1632 – 28 Οκτωβρίου 1704) γεννήθηκε στην Αγγλία, στο χωριό Ρίνγκτον της κομητείας του Μπρίστολ. 0 πατέρας του ήταν δικηγόρος, πουριτανός και οπαδός των κοινοβουλευτικών αντιλήψεων, 0 ίδιος σπούδασε ιατρική, ανατομία και φυσική ιστορία στη σχολή Γουεστμίνστερ στο Λονδίνο.
Πρόκειται για τον συγκλονιστικό μονόλογο του Γάλλου δικηγόρου Ζαν-Μπατίστ Κλαμάνς, ευχαριστημένου του ίδιου από τον εαυτό του, από τη ζωή και την επιφανειακή ηθική του θωράκιση απέναντι στην ανελέητη ρουτίνα της καθημερινότητας,που συνθλίβει ψυχές και κορμιά άλλων
Αφού η Ελλάδα δεν τον καταδεχόταν, ο Καζαντζάκης έκανε τη Γαλλία δεύτερη πατρίδα του και την Αντίπολη ύστατο σπιτικό του.
Τι άφησε πίσω του;
Γραμμένο σε ένα ιστορικό πλαίσιο το οποίο διατρέχεται από τις συζητήσεις πάνω στον ρόλο της γυναίκας και πάνω στην ομοιότητα των φύλων, “Το δεύτερο φύλο” αποκαλύπτει στην πραγματικότητα πως οι ρίζες της γυναικείας διάκρισης είναι Βαθιά ριζωμένες στην ιστορία του πολιτισμού και στις ανθρωπολογικές μεθόδους: η γυναίκα εμφανίζεται ως ένα «Άλλο» ασύλληπτο χωρίς την αναφορά στο «Ένα» το οποίο εκπροσωπείται από τον άντρα.
Με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Γάτας* , διαβάστε αυτό το απίθανο κείμενο του Νίκου Τσιφόρου
Το 1936 στο On Computable Numbers, with an Application to the Entscheidungsproblem, ο Άγγλος μαθηματικός Άλαν Μάθισον Τούρινγκ επεμβαίνει στη διαμάχη γύρω από το πρόβλημα της απόφασης: έστω μία οποιαδήποτε μαθηματική πρόταση- υπάρχει ένας αλγόριθμος που, αν εφαρμοστεί σε αυτή την πρόταση, μπορεί με σιγουριά να ορίσει ότι η πρόταση μπορεί να αποδειχθεί;
Η ανθρωπότητα απαρτίζεται από ξεχωριστά άτομα. Κάθε άνθρωπος διαφέρει από κάθε άλλον. Οι κοινωνίες που αντιμετωπίζουν τους πολίτες τους σαν πανομοιότυπα πιόνια σύντομα βυθίζονται σε αξεπέραστα αδιέξοδα.
Τί κακό έχει το σχήμα της μύτης μου ή το χρώμα των μαλλιών μου; Πρέπει να παρατήσω την πόλη που γεννήθηκα, για να μην είναι υποχρεωμένοι να μου δίνουν και μένα βούτυρο! Τί είδους άνθρωποι είσαστε!
Περισσότερα
Πριν φτιάσει ο Θεός τα ρολόγια, οι άνθρωποι μετρούσαν τις ώρες τους με την άμμο. Ύστερα ήρθαν αυτά τα αναίσθητα ροδάκια, κι άρχισαν, «τικ-τακ, τικ-ιακ», να σφυγμομετρούνε το χρόνο. Μαζί τους ήρθαν και τα ωράρια.
Επειδή ο άνθρωπος ρέπει στην αμεριμνησία και τη νωθρότητα, συνεχώς αναβάλλει τις σοβαρές αποφάσεις του, τις βαθιές τίμιες εκτιμήσεις του, την αυτοκριτική και τους απολογισμούς του, για τότε που δε γίνεται πια να τις απωθήσει. Γιατί έρχεται ένας καιρός, ευτυχώς, που οι εκτιμήσεις τούτες, οι απολογισμοί, οι αυτοκριτικές, δεν αναβάλλονται: Δεν πάει άλλο!
Περισσότερα
Ανάμεσα στο φόβο και στην ελπίδα μοιράζεται — αλίμονο — του ανθρώπου η ζωή. Κοντά στους άλλους ορισμούς θα μπορούσε να του δώσει κανείς και αυτόν τον πολύ σύντομο, άλλα περιεκτικό: έμφοβο ον πού δεν κουράζεται να ελπίζει. Γιατί σε οποιαδήποτε ηλικία κι’ αν βρίσκεται, όποια κι’ αν είναι η ιδιοσυγκρασία και η αγωγή του, οσαδήποτε οικονομικά μέσα και επαγγελματικά εφόδια κι’ αν διαθέτει — ο άνθρωπος φοβάται.
Αν η νίκη είναι αδύνατη, θα πρέπει να την περιφρονούμε. Το μυστικό της γαλήνης δεν είναι να ευθυγραμμίσουμε τα επιτεύγματα μας με το επίπεδο των επιθυμιών μας αλλά να υποβιβάσουμε τις επιθυμίες στο επίπεδο των επιτευγμάτων μας. «Αν αυτό που έχεις νομίζεις πως δεν σου αρκεί» λέει ο Ρωμαίος στωικός Σενέκας (πέθανε το 65 μ.Χ.) «τότε, ακόμα και αν κατακτήσεις όλο τον κόσμο, θα είσαι δυστυχισμένος».