Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, αυτό που πραγματικά έχουμε μέσα μας είναι το παρόν και μόνο αυτό. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην αρχή της ζωής μας περιμένουμε ένα μεγάλο μέλλον, ενώ προς το τέλος της ζωής μας αναπολούμε ένα μεγάλο παρελθόν επίσης ότι η ιδιοσυγκρασία μας, αλλά όχι ο χαρακτήρας μας, υφίσταται κάποιες γνωστές και μη εξαιρετέες αλλαγές, μέσα απ’ τις οποίες το παρόν παίρνει κάθε φορά διαφορετική απόχρωση.
Σήμερα ο στοχασμός έχει χάσει όλη του την εξωτερική αξιοπρέπεια. Έχουν ρεζιλέψει το τελετουργικό και την επίσημη στάση εκείνου που στοχάζεται· δεν μπορούμε πλέον να ανεχθούμε έναν σοφό της παλιάς σχολής.
Περισσότερα
Γιατί το βασίλειο του Δαρείου, το οποίο είχε καταλάβει ο Αλέξανδρος, δεν εξεγέρθηκε εναντίον των διαδόχων του μετά το θάνατό του; Περισσότερα
Το βιβλίο του Καμύ «Ο πρώτος άνθρωπος» είναι το τελευταίο του έργο. Για την ακρίβεια δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού ο Καμύ σκοτώθηκε στο περιβόητο αυτοκινητιστικό πριν το ολοκληρώσει. Τα χειρόγραφα βρέθηκαν στην τσάντα του τη μοιραία ημέρα: 4 Ιανουαρίου του 1960. Τριάντα τέσσερα χρόνια αργότερα, χάρη στην επιμονή της γυναίκας του Φρανσίν και της κόρης του Κατρίν, «Ο πρώτος άνθρωπος» δημοσιεύτηκε διατηρώντας όλα τα στοιχεία του ανολοκλήρωτου έργου.
Ξαναδιαβάζω, σε μια από αυτές τις υπνηλίες δίχως ύπνο, όπου διασκεδάζουμε έξυπνα μα χωρίς εξυπνάδα, μερικές από τις σελίδες που θα φτιάξουν, όταν συγκεντρωθούν, το βιβλίο των ασυνάρτητων εντυπώσεων μου. Και μου έρχεται απ’ τα γραπτά μου, σαν τη μυρωδιά ενός πράγματος οικείου, μια εντύπωση ερημικής μονοτονίας. Περισσότερα
Στην εποχή μας βρισκόμαστε στη δυσάρεστη κατάσταση να μην ισχύει πια καμία τάξη πραγμάτων ούτε να διαθέτουμε καλλιτεχνικό κανόνα που να επιβάλλει ορισμένες αρχές στην καλλιτεχνική παραγωγή. Οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι είχαν τις δικές τους αρχές.
Τα αναληθή ιστορικά αφηγήματα είναι τα ψέματα που λέμε ο ένας στον άλλον για το παρελθόν μας. Οι συνήθεις στόχοι είναι ο αυτοεκθειασμός και η αυτοδικαιολόγηση. Δεν είμαστε μόνο εμείς οι ίδιοι ξεχωριστοί’ το ίδιο ισχύει για τις πράξεις μας και για τις πράξεις των προγόνων μας. Δεν συμπεριφερόμαστε ποτέ ανήθικα, οπότε δεν χρωστάμε τίποτε σε κανέναν.
Ο έρωτας είναι κυρίαρχο στοιχείο της ζωής και αποτελεί ένα πρόβλημα ασύνορο (4,13). Η περιγραφή του φαίνεται δυνατή, αλλά να κλεισθεί στο στενό χώρο του ορισμού των εννοιών είναι αδύνατο.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕΣΑ σε μια τάξη οποιοσδήποτε σχολείου της υφηλίου ένας μαθητής μπροστά στον καθηγητή της Χημείας λέει την περίφημη αρχή της διατήρησης της μάζας, «στη φύση τίποτα δε δημιουργείται εκ του μηδενός, τίποτα δεν καταστρέφεται, όλα μεταβάλλονται», πρέπει να του έρχεται στο μυαλό ένας από τους λαμπρότερους επιστήμονες που πέρασαν ποτέ, ο Αντουάν Λοράν Λαβουαζιέ. Έχει μείνει γνωστός ως πατέρας της χημείας, για τις εξαιρετικές του ανακαλύψεις, που έθεσαν τις βάσεις της σύγχρονης χημείας, ελάχιστοι όμως θυμούνται πια το φρικτό του θάνατο, παντελώς ανάξιο ενός τόσο λαμπρού μυαλού.
Εμείς έχουμε τηv ιστορική, τηv άμεση απόλαυση vα τσακίζουμε τους αvθρώπους στο ξύλο. Ο Νεχράσοβ έγραψε κάτι στίχοuς για το πώς έvας μουζίκος χτυπούσε με το κνούτο τ’ άλογό του στα μάτια, «στα πράα του μάτια». Αυτό όλοι το ‘χoυv δει, αυτό είvαι ρωσισμός.
«… γιατί δεν μπορώ να βρω το φαγητό που μου αρέσει.
Αν το ‘βρισκα, πιστέψτε με,
Δεν θα έκανα καμία φασαρία
Και θα έτρωγα καλά, όπως
Εσύ και όλοι»
~ Φραντς Κάφκα, «Ο καλλιτέχνης της πείνας»
Στην αυτοβιογραφία του, ο Αϊνστάιν επιβεβαίωσε ότι το πνευματικό του πείραμα του 1895 περιείχε το σπέρμα της θεωρίας της σχετικότητας. Αλλά έζησε μ’ αυτό το σπέρμα για μεγάλο διάστημα. Το 1905 πια πέτυχε μια άλλη καινοτομία με την οποία τα συνέδεσε όλα.
Η ζωή είναι ένα πειραματικό ταξίδι που γίνεται παρά τη θέλησή μας. Είναι ένα ταξίδι του πνεύματος μέσα από την ύλη· καθώς το πνεύμα ταξιδεύει, ο άνθρωπος βιώνει μέσα από το πνεύμα τη ζωή.
Τι είναι σωστό;
Έτσι, χωρίς να ξέρουμε τελικά τι είναι καλό, πώς μπορούμε να ξέρουμε τι είναι σωστό;
Προσανατολισμός.
Η εξατομίκευσι έχει νόημα και είναι εφικτή μόνο για ένα κοινωνικό ον. Η ομάδα μεγαλώνει στους κόλπους της τον άνθρωπο χωρίς να σφραγίζη απολύτως με την οικεία της γενικότητα την προσωπικότητά του. Θα έλεγα «τον μεγαλώνει» υπό την έννοια ότι εκείνος αναπτύσσει κάτι εντελώς δικό του.
Ξαφνικά, λες και κάποιο πεπρωμένο μαγικό με γιάτρεψε από μια τύφλωση παλιά, με αποτελέσματα εκπληκτικά κι αιφνίδια, σηκώνω το κεφάλι πάνω από την ανώνυμη μου ύπαρξη, για να γνωρίσω το πώς ζω. Και βλέπω πως ό,τι έκανα, ό,τι σκέφτηκα κι ό,τι υπήρξα, είναι ένα είδος αυτοεξαπάτησης και τρέλας. Μένω έκθαμβος μπροστά σ’ αυτά που κατάφερα να μη δω. Στέκω άφωνος μπροστά σ’ αυτό που ήμουν και που σήμερα βλέπω πως τελικά δεν είμαι.
Θα αδικούσαμε τον Σωκράτη, αν παραλείπαμε τη συζήτηση του με τον σοφιστή Αντιφώντα. Θέλοντας κάποτε ο Αντιφών να του πάρει τούς μαθητές, πλησίασε τον Σωκράτη και του είπε, μπροστά τους, τα έξης:
«Well I never pray, but tonight I’m on my knees
I need to hear some sounds that recognize the pain in me.»
The Verve – Bitter Sweet Symphony
Οι ηθικά αδύναμοι άνθρωποι προσπαθούν να υπερασπιστούν ή να εξηγήσουν τον χαρακτήρα και τις πράξεις τους στους άλλους. Αντί γι’ αυτό, πρέπει να αφήνουμε τις πράξεις μας να μιλάνε για μας.
Περισσότερα
Ο μεγάλος συγγραφέας, ο δημιουργός της Αβάσταχτης Ελαφρότητας του Είναι και αρκετών άλλων λογοτεχνικών αριστουργημάτων, μας μαθαίνει πράγματα για το όνειρο, τη σοφία, τη συγχώρεση και τον έρωτα, απαντώντας σε ερωτήματα που διαχρονικά απασχόλησαν και θα εξακολουθήσουν να απασχολούν τον άνθρωπο.
Περισσότερα
Το 1926 είναι η χρονιά που ο Σαλβαντόρ Νταλί έδωσε ιδιαίτερη προσοχή στους εσωτερικούς μηχανισμούς των παρανοϊκών φαινομένων και αντιμετώπισε το ενδεχόμενο μιας πειραματικής μεθόδου βασισμένης στην ξαφνική δύναμη των συστηματικών συνειρμών πού χαρακτηρίζουν την παράνοια· η μέθοδος αυτή επρόκειτο να γίνει στη συνέχεια η κριτική-παραληρηματική σύνθεση που είναι γνωστή με το όνομα «κριτική-παρανοϊκή δραστηριότητα».
Η γαμήλια τελετή
Για τα γαμήλια έθιμα της ομηρικής κοινωνίας γνωρίζουμε λίγα. Το ότι προ της γαμήλιας τελετής έπρεπε σ ‘αυτόν, που έδινε την ύφη, να εξοφληθούν τα “έδνα”, δηλ. τα δώρα της νύφης αυτό έχει ήδη λεχθεί.
Δεν μπορώ να αντιληφθώ παρά σαν ένα είδος έλλειψης καθαριότητας αυτήν την αδρανή μονιμότητα μέσα στην οποία κείμαι την ίδια κι απαράλλακτη ζωή μου, εγκαταστημένη σαν τη σκόνη ή τη βρωμιά, στην επιφάνεια του αμετάβλητου. Περισσότερα
Αυτή η περιφρόνηση παρουσιάζεται πολύ ενωρίς ως συνέπεια της αμαθίας, πού δηλώνει στα ελληνικά τόσο την ανοησία και την έλλειψη κρίσης όσο και την αμάθεια στην κυριολεξία.
Στο Λονδίνο, οι πρώτοι Έλληνες πήγαιναν ιδίως για σπουδές. Μετά την Άλωση ορισμένοι που εγκατέλειψαν την Κωνσταντινούπολη και από τη σημερινή Ελλάδα έφθασαν ως την Αγγλία.
Όλοι χρησιμοποιούν τους χαρακτηρισμούς ενάρετο και ηθικό, συχνά χωρίς λόγο και για να δώσουν απλά έμφαση στα λεγόμενά τους (π.χ., «Αυτός συμπεριφέρθηκε και ηθικά και ενάρετα»), Εάν ρωτήσετε τους ανθρώπους, οι περισσότεροι δεν έχουν ιδέα. Απλά επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα επειδή ακούγεται καλά.
Πολλοί άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει αυτό το παλαιότατο αίνιγμα και τις απαντήσεις του. Γιατί το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο; Για να περάσει απέναντι. Πράγματι, η τυπική απάντηση μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα είδος αντιχιούμορ. Είναι τουλάχιστον λίγο αστεία, διότι αρνείται να προσφέρει μια μεγαλοπρεπή, εντυπωσιακή εξήγηση και προσφέρει αντίθετα την πιο ευθεία πιθανή απάντηση – από μόνη της ένα είδος απροσδόκητης εξήγησης. Αλλά φυσικά, δεν είναι αυτό το αστείο.
Ποιοι από τους ονομαστούς για τη σύνεση και τη μόρφωση τους Έλληνες επισκέφτηκαν την Αίγυπτο την αρχαία εποχή για να γνωρίσουν τα έθιμα και τον πολιτισμό της.
Την 29η Μαΐου 1453 οι Τούρκοι μπαίνουν στην Κωνσταντινούπολη χωρίς μεγάλο κόπο, αν και η αντίσταση που προβάλλει ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είναι όντως ηρωική, πράγμα που δικαιολογεί τους περί αυτόν θρύλους. Όμως, ξεχνούμε να πούμε πως αυτοί που τον βοηθούν να αποκρούσει τις πρώτες επιθέσεις είναι κυρίως Ιταλοί, και ειδικότερα Γενουάτες, ο ρόλος των οποίων υποτιμάται σκόπιμα προκειμένου να τονιστεί ο κλασικός ηρωισμός των Ελλήνων, δηλαδή των χριστιανών, να εξηγούμαστε. Περισσότερα
