Κατηγορία -Κοινωνία

Σκεφτείτε το λίγο. Γιατί ζείτε στην Ελλάδα; Είναι μια ερώτηση που πολλοί άνθρωποι δεν κάνουν στον εαυτό τους εύκολα. Γιατί ζω εδώ; Γιατί δεν ζω κάπου αλλού;
Περισσότερα

Σε κάθε εκλογές μας δίνεται η ευκαιρία να παρατηρήσουμε –στο βαθμό βέβαια που θέλουμε ειλικρινά να παρατηρήσουμε- τη χρήση των ιδεών για θεατρική κατανάλωση που μπορεί να βοηθήσει τη φιλοδοξία των ανθρώπων τόσο αυτών που εκλιπαρούν για μία ψήφο όσο και εκείνων που κατά βάθος επιθυμούν να αισθάνονται μέσα από την ανωνυμία τους ότι βρίσκονται υπεράνω των ιδεών και ότι τις ελέγχουν. Ίσως ο Πλάτωνας να γνώριζε από εκείνην, τη μακρινή σχετικά εποχή, τη σπουδαιότητα των ιδεών και να θέλησε με τη θεωρία του να προλάβει αυτή την κατάχρηση και υποβάθμισή τους σε εργαλεία εμφανούς και αφανούς εξουσίας. Περισσότερα

Ένα κοινωνικό πείραμα κατά της ενδοοικογενειακής βίας ήταν αρκετό για να επιβεβαιώσει ότι κάνεις δεν γεννήθηκε βίαιος, οι επιλογές είναι αυτές που καθορίζουν την εξέλιξή του.
Περισσότερα

Η τέχνη του να ζούμε καλύτερα

Μήπως στην προσπάθεια να είμαστε ευτυχισμένοι καταλήξαμε να ζούμε τον καταναγκασμό της ευτυχίας, που έχει γίνει συνώνυμο της πληρότητας; Περισσότερα

Ψέμα: Aρχαία ελληνική ψεῦσμα ουδέτερο κάτι που λέγεται και δεν είναι αλήθεια, η συνειδητή απόκρυψη ή παραποίηση της αλήθειας

Το ψέμα από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξε αιτία συγκρούσεων, σήμερα αποτελεί κανόνα καθώς η εικόνα είναι αυτή που με την σειρά της έχει προωθηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί το ψέμα. Η πιο άθλια λειτουργία του είναι αυτή της συνείδησης του ψευδομένου καθώς υποβιβάζει τον ίδιο ως προσωπικότητα. Περισσότερα

Πώς μπορούμε να αποκαλέσουμε την εποχή μας; Δεν είναι η εποχή της πληροφορίας: η αποτυχία των προσπαθειών που είχαν αναπτυχθεί για τη διεύρυνση και την ποιοτική αναβάθμιση της εκπαίδευσης άφησε ένα κενό που καλύφθηκε από το μάρκετινγκ και τις θεωρίες συνωμοσίας. Οπως η λίθινη εποχή, η εποχή του σιδήρου ή η εποχή του Διαστήματος, η ψηφιακή εποχή λέει πολλά για την τεχνολογία μας αλλά λίγα για την κοινωνία. Ο όρος «ανθρωπόκαινος», δηλαδή η εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι ασκούν μείζονα επιρροή στη βιόσφαιρα, αδυνατεί να διακρίνει τούτο τον αιώνα από τους 20 προηγούμενους. Ποια ξεκάθαρη κοινωνική αλλαγή σφραγίζει τον καιρό μας; Για μένα είναι φανερό. Ζούμε στην Εποχή της Μοναξιάς.
Περισσότερα

Χρειάστηκαν σχεδόν 2 εκατομμύρια χρόνια για να κάνει η ανθρωπότητα τα εξελικτικά άλματα από τον homo habilis και τον homo erectus στον homo sapiens. Ο τελευταίος είναι υπεύθυνος για όλη τη γνωστή ιστορία και τα επιτεύγματα που όλοι γνωρίζουμε, τον πολιτισμό που απολαμβάνουμε, τη διαδρομή που καμαρώνουμε και που με περισσή οίηση διδάσκουμε στα σχολεία. Ο άνθρωπος ο σοφός. Αυτός έσπασε τα δεσμά της άγνοιας και της ανέχειας, καλλιέργησε την επιστήμη και τη φιλοσοφία, τσάκισε την προκατάληψη, πήρε πάνω του την ευθύνη και έγινε δημιουργός του εαυτού του. Περισσότερα

Μια παρέα, μια καφετέρια, μια φλυτζάνια, χίλια κομμάτια.. Η ταινία αποτελεί ένα στιγμιότυπο από την καθημερινότητα του Βασίλη, ενός φοιτητή που ανήκει στο φάσμα του αυτισμού και παλεύει με τις φοβίες και τις εμμονές του. Παλεύει,να σταθεί σε μια κοινωνία που δεν χαρίζεται στην διαφορετικότητα. Δίπλα του, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, οι φίλοι του. Τα υπόλοιπα κομμάτια του πάζλ.
Περισσότερα

Μαθαίνουμε από νωρίς ότι σκοπός της ζωής μας είναι η ευτυχία. Ζούμε για να γίνουμε ευτυχισμένοι. Ατυχώς για εμάς, η ευτυχία, όπως και ο πόλεμος, δεν έχει συγκεκριμένο ορισμό. Εξαρτάται από την σκοπιά που την βλέπει ο καθένας από εμάς. Έτσι λοιπόν, για κάποιους η ευτυχία είναι η υγεία και η αρτιμέλεια τους, η επαγγελματική τους καταξίωση, η αγάπη και η οικογένεια ή όλα τα παραπάνω. Προβοκατόρικα, η ευτυχία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η έλλειψη δυστυχίας. Περισσότερα

Η ζωή μας, τρέχει.

Τα βάρη που κουβαλάμε, γίνονται συνεχώς μεγαλύτερα.

Πιο πιεστικά.

Γεννιέται το ερώτημα, γιατί ορισμένοι δεν αντέχουν; Περισσότερα

Όταν σκεφτόμαστε την έννοια της ηθικής ευθύνης, συχνά μας έρχεται στο νου ο εθελοντισμός με την καλή έννοια. Αν κάποιος εξαναγκάζεται να προβεί σε μια ενέργεια παρά τη θέλησή του, συνήθως κρίνουμε ότι δεν φέρει την ηθική ευθύνη για την πράξη του. Κι αυτό το λέμε με το δεδομένο ότι δεν έπραξε εκουσίως. Ομοίως, αν κάποιος επιστρατευόταν (παρά τη θέλησή του), δεν θα τον θεωρούσαμε υπεύθυνο για την εμπλοκή του σ’ έναν άδικο πόλεμο.

Περισσότερα

Κάποιο λάθος πρέπει να είχε γίνει εκείνη την Πρωτοχρονιά. Μα όχι, δεν ήταν δυνατόν. Ήμουν σίγουρη πως πρόκειται για ένα σφάλμα, απρόσμενο μεν, καθόλου αμελητέο για την εξάχρονη ψυχή μου δε. Ένα σκουφάκι! Αυτό είχες να μας προσφέρεις φέτος  Άγιε Βασίλη; Δεν το χωρούσε ο νους μου, άλλωστε δεν πλησίαζε καν στα ζητούμενα και τις επιθυμίες  μου. Ένα σκουφάκι! Περισσότερα

Ημερολόγιο δεν κρατώ. Ποτέ δεν κρατούσα. Μονάχα ένα ροζ, ολιγοσέλιδο τεφτεράκι σε σχήμα καρδιάς είχα φυλαγμένο, με μια τόση δα κλειδαριά που πότε το πετούσα εδώ, πότε παραπέρα, έτσι για να πέσει μόνο στην αντίληψη των δικών μου ώστε να αναρωτηθούν για τ’ απόκρυφα βιώματά μου. Μα η αλήθεια είναι πως τίποτα δεν έγραφα εκεί μέσα. Είχα άλλη καρδιά-πιο μεγάλη για τα βάσανα, βλέπετε. Περισσότερα

Κάποιοι δεν θα διαβάσουν παρακάτω, αφού «ως πολίτες αυτής της καπιταλιστικής κοινωνίας, το σίγουρο είναι ότι δεν μπορούμε να μάθουμε την αλήθεια από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης των οποίων χορηγοί αποτελούν μεγάλες εταιρείες». Ετσι ξεκινάει το κείμενο με τίτλο «Αυτισμός: Οι παρενέργειες των εμβολίων αποκαλύπτονται και σοκάρουν…», το οποίο παρουσιάζει «επιστημονικά τεκμηριωμένες» απόψεις σχετικά με τη συνωμοσία των φαρμακευτικών που σκορπάει τον αυτισμό και τον θάνατο, το οποίο έχει αναρτηθεί τελευταία από πολλά σάιτ και μπλογκ (π.χ. Εναλλακτική Δράση), ενώ διαμοιράζεται και μέσω Facebook. Το λεγόμενο «αντιεμβολιαστικό κίνημα» έχει βρει αξιοσημείωτη απήχηση στη χώρα μας, με τις πρώτες παρενέργειες να έχουν ήδη εμφανιστεί.
Περισσότερα

Το θέμα είναι ανεξάντλητο, δεν υπάρχουν σωστές και λάθος απόψεις. Υπό κοινωνιολογική, ψυχολογική ή απλά ανθρώπινη ματιά, ερωτήματα όπως: η ζωή είναι καλύτερη με ή χωρίς παιδιά, γνωρίζεις άραγε την πραγματική αγάπη αν δεν κάνεις παιδιά και αντίστροφα, το να μεγαλώνεις παιδιά έχει μόνο δυσκολίες, είναι τουλάχιστον διφορούμενα. Περισσότερα

Είχα, πριν από λίγα χρόνια, ένα ζευγάρι καφέ δερμάτινα μποτάκια. Δεν ήταν ακριβώς του γούστου μου, όμως ήταν δώρο και τα τιμούσα. Ένα πρωινό κάποιου χειμώνα θυμάμαι τον εαυτό μου να κατεβαίνει τις σκάλες μιας πολυκατοικίας με αυτά τα παπούτσια. Θυμάμαι, σαν τώρα, την αίσθηση που είχα: τα παπούτσια να κατεβαίνουν τα λευκά σκαλιά της πολυκατοικίας και ο εαυτός μου, έξω από εμένα, να φωτογραφίζει τη στιγμή για να μείνει αναλλοίωτη στη μνήμη μου, σα να ήταν η τελευταία φορά που συνέβαινε. Εκ του αποτελέσματος, η αίσθηση κρίθηκε σωστή διότι αυτά τα σκαλιά δεν τα ξανανέβηκα ποτέ.  Τα καφέ μποτάκια δεν βρέθηκαν ποτέ ξανά σε αυτό το σημείο και ο εαυτός μου διαιασθητικά το είχε εντοπίσει. Ή όχι; Περισσότερα