Ο Επίκουρος παραμένει ένας από τους λιγότερο προβεβλημένους φιλοσόφους του αρχαίου κόσμου. Από μια τεράστια σε όγκο και σημασία πνευματική παραγωγή έφτασαν μέχρι τις μέρες μας σχετικά λίγα έργα και αυτά θρυμματισμένα, καθώς τα περισσότερα βιβλία χάθηκαν, για διάφορους λόγους. Από τους αρχαίους στοχαστές περισσότερο γνωστοί έγιναν άλλοι, όπως λ.χ. ο Πλάτων, ενώ πολλοί έμειναν συστηματικά στην αφάνεια ή συκοφαντήθηκαν σε όλες τις εποχές.
Περισσότερα
Κατηγορία -Φιλοσοφία
Φιλοσοφία
A’ Η ενασχόληση του Π.Κονδύλη με το εθνικό ζήτημα, τα έθνη εν γένει και το ελληνικό έθνος ειδικότερα, του χάρισε την πρώτη σημαντική δημοσιότητα στην χώρα μας και του έδωσε την ευκαιρία να τον γνωρίσει ένα κοινό που προηγουμένως δεν είχε ασχοληθεί με το έργο του.
«Η μάζα στοχάζεται ελάχιστα. Αυτός είναι και ο λόγος που διατηρεί τις πλάνες της για μεγάλο χρονικό διάστημα»
25 Αυγούστου. Μεγάλη, πολύ πικρή χρονολογία στο ημερολόγιο τής καρδιάς μου. Όπου κι αν βρίσκουμε, τη μέρα αυτή την αφιερώνω ολάκερη σ’ έναν άνθρωπο πού πολύ αγάπησα στη ζωή μου. Στο Νίτσε. Περισσότερα
Η λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ εξακολουθούσε να υπάρχει στη Νέα Ομιλία, αλλά δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί παρά σε φράσεις όπως «ο δρόμος είναι ελεύθερος» ή «θα είμαι ελεύθερος από τις τρεις ως τις πέντε». Τζορτζ Όργουελ
Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος προς τη γνώση. Αυτό είναι γνωστό. Ούτε εξυπνάδες, ούτε ταχύρυθμη εκπαίδευση. Ούτε αν διαβάσει κανείς ένα βιβλίο θα γίνει φιλόσοφος. Αυτό το βιβλίο του Will Durant, δεν είναι ένα λαϊκό βιβλίο που εξασφαλίζει την είσοδο στον παράδεισο της φιλοσοφίας στον αναγνώστη. Περισσότερα
Ποιός είναι ή ποιος πρέπει νά είναι ο ρόλος της φιλοσοφίας άλλα και όσων φιλοσοφούν σήμερα;
Κατ’ άρχάς νά μήν έχουν ρόλο. Νά είναι. Στον ρόλο υποδυόμαστε κάτι. Σκοπός όμως είναι νά είμαστε. Καί η φιλοσοφία καί ή ζωή αρχίζουν άπό τό είναι. Περισσότερα
Η ιστορία βαδίζει το δύσκολο δρόμο της, ερήμην της ηθικής. Βέβαια, η ηθική υπάρχει πάντα, αλλά μόνο για να ελέγχονται από την κοινωνία τα καταστροφικά ένστικτα και ο άκρατος εγωισμός, μέσα από ένα πλέγμα απαγορεύσεων, που κατά κανόνα έχουν θεϊκή επικύρωση, ώστε να γίνονται, αν όχι περισσότερο πειστικές οι απαγορεύσεις, τουλάχιστον περισσότερο επίφοβες. Περισσότερα
Στο απόσπασμα που θα ακολουθήσει, βλέπουμε την διαλεκτική αντιπαράθεση του βασιλιά της Αιγύπτου Άμασι με τον βασιλιά της Αιθιοπίας, η οποία τίθεται προς σχολιασμό στην πνευματική ελίτ της Ελλάδος στο συμπόσιο των Επτά Σοφών. Ο Νειλόξενος είναι ο απεσταλμένος του Αιγύπτιου βασιλιά, που διαβάζει και την επιστολή.
Δεν ξέρω, άνδρες Αθηναίοι, αν οι κατήγοροί μου σας επηρέασαν. Γιατί κι εμένα, λίγο ακόμα και θα με έκαναν να ξεχάσω ποιος είμαι. Τόσο πειστικά μιλούσαν. Αν και, εδώ που τα λέμε, δεν είπαν τίποτα το αληθινό. Πιο μεγάλη εντύπωση όμως από όλα τα ψέματα που είπαν μου έκανε αυτό: που έλεγαν ότι πρέπει να με προσέχετε, για να μην σας εξαπατήσω επειδή είμαι τάχα δεινός ρήτορας.
Oταν συνάντησα πρόσφατα τον Ιρλανδό πρόεδρο Μάικλ Χίγκινς -συμμετέχοντας σε μία ομιλία στο πλαίσιο της οποίας συνέδεσε το νέο του σύγγραμμα «πρωτοβουλία ηθικής» με το βιβλίο που έγραψα μαζί με τον γιο μου με τίτλο «How Much is Enough? Money and the Good Life»- εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο σκέψης του. Πράγματι, ο κόσμος των ιδεών αποτελεί ένα πάθος για τον πρόεδρο-ποιητή, κάτι που θα έπρεπε να είχαν μιμηθεί και άλλοι αρχηγοί κρατών.
Το ερώτημα, “πεθαίνει ή όχι η φιλοσοφία;” προκύπτει απ’ τη λανθασμένη εντύπωση, διάχυτη στους κύκλους της σημερινής διανόησης, ότι οι θετικές επιστήμες κι η τεχνολογία διεκδικούν την κατοχή της γνώσης μ’ αποτέλεσμα η φιλοσοφία να έχει χάσει και να συνεχίζει να χάνει την πρωτοκαθεδρία ως δέσποινα όλων των επιστημών, όπως ήταν εξάλλου στην αρχαιότητα και στους μεσαιωνικούς χρόνους, είτε γιατί έχει γίνει ένα παράρτημα των διαφόρων επιστημών είτε γιατί δεν δύναται να πετύχει αυτό που απαιτεί η σημερινή ψηφιακή εποχή: την εμπειρική διερεύνηση της ζωής και την προσκόμιση απτών αποδείξεων που να υποχρεώνουν την κάθε συνείδηση.
Περισσότερα
Για διάφορους ορισμούς της αγάπης που δεν θα διατηρηθούν.
Η φιλοσοφία ή μια φιλοσοφία συγκροτεί τον τόπο της στη σκέψη μέσω των απορρίψεων και των διακηρύξεων. Γενικά η απόρριψη των σοφιστών και η διακήρυξη ότι υπάρχουν αλήθειες. Σε αυτή την περίπτωση ισχύει:
Είναι φορές που όταν βρίσκομαι με φίλους, αναρωτιέμαι αν συζητάμε ή αν απλώς συνομιλούμε. Οι λέξεις οι ίδιες είναι ενδεικτικές.
Περισσότερα