Επέστρεψα στο χωριό. Δυο μέρες στην εορταστική Αθήνα ήταν αρκετές για να μου υπενθυμίσουν τι πα να πει κατάθλιψη. Έφυγα τρέχοντας κι ελπίζω να στρώσω, να συνέλθω, να γειάνω με το ξημέρωμα της αυριανής μέρας, που θα βγω το χωράφι και στο βουνό.
Κατηγορία -Κοινωνία
Κοινωνία
Η εθνική ιδέα αναδύεται μέσα στην προοπτική μιας αποκαλυπτικής προσδοκίας. Εκεί όπου ο εξεγερμένος τόπος ανακτά μια διάσταση που μέχρι πρότινος δεν του άνηκε και που τώρα αφιερώνεται σ’ αυτήν. Ένα διεγερτικό ίχνος που επιταχύνει την ανάπτυξη του τόπου και επιστρατεύει την ολότητα των υποκειμένων του. Ένα πεπρωμένο αλήθειας που αγωνίζεται, με όλες τις πολεμικές του εξαρτήσεις, για να γίνει ένα είναι-μέσα-στον-κόσμο. Περισσότερα
Τι αντίληψη έχει για τον Πλάτωνα ένας απόφοιτος του σημερινού λυκείου ο οποίος τον έχει διδαχθεί, και μάλιστα στο πρωτότυπο; Μπορεί να αρθρώσει μια σκέψη δική του; Ή μήπως αν είναι καλός, μελετηρός, και έχει πάρει ψηλό βαθμό στις Πανελλήνιες θα σου επαναλάβει αυτά που διάβασε στο τάδε εγχειρίδιο το οποίο, υποτίθεται, τον εισάγει στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία; Περισσότερα
«Το παιδί είναι ο πατέρας του ανθρώπου», έγραψε ένας μεγάλος Αγγλος ρομαντικός ποιητής το 1802, έχοντας όμως κατά νου την αμεσότητα του δεσμού του παιδιού με τη φύση, σύμφωνα με την ερμηνεία των περισσότερων μελετητών. Σήμερα, 210 χρόνια αργότερα, ο ίδιος στίχος ακούγεται ξανά αλλά χωρίς ποιητική διάθεση: «Τα παιδιά γίνονται γονείς των γονιών τους».
Περισσότερα
Αλλαγή άδειας λόγω εγκατάστασης συστήματος υγραεριοκίνησης / μια συνηθισμένη ιστορία ελληνικής τρέλας (ή γραφειοκρατίας)
Παρακμάζουμε, άραγε; Θυμίζουμε τις τελευταίες κοπιώδεις ανάσες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας; Αληθεύει ότι τα χαρακτηριστικά μας αναδύουν κυνισμό και επιλέγουμε να προβάλλουμε μόνον τα χειρότερα ελαττώματά μας; Δεν αναφέρομαι στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρώπη. Πάντοτε είχα την ψευδαίσθηση ότι η μεταπολεμική Ευρώπη θα διατηρούσε την αναγκαία μνήμη που πηγάζει από την αίσθηση του δικαίου. Σήμερα αισθάνομαι αμήχανη, παγωμένη, απομονωμένη.
Ο Σωτήρης Λυμπερόπουλος ή αλλιώςRadiki raches είναι η ζωντανή απόδειξη ότι όταν θέλεις να κάνεις κάτι, το μόνο που χρειάζεται είναι να το πιστέψεις και να το εμπιστευθείς. Τον ζηλεύω γιατί έχει βρει το νόημα της ζωής. Μετά από ένα καλοκαίρι γεμάτο σερφ και κύματα, το ανακάλυψε κάπου στην Κυπαρισσία, στη γη, από όπου εφοδιάζει με φρέσκα χόρτα και λαχανικά τα καλύτερα εστιατόρια της Αθήνας. Μια ιδέα απλή, νόστιμη και υποσχόμενη. Από έναν άνθρωπο που μετράει 32 χρόνια… μέλλον.
Σκέφτομαι τη γενιά μου και τη φουρνιά μου. Εμάς που γεννηθήκαμε στη δεκαετία του ’60. Τη γενιά “του ΠΑΣΟΚ”, όπως λέει το κλισέ. Που είδαμε το φως σε ταραγμένες εποχές, πήγαμε σχολείο λίγο πριν ή λίγο μετά από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, σπουδάσαμε στα χρόνια της Αλλαγής, αρχίσαμε να δουλεύουμε όταν ο βασικός μισθός ήταν κοντά στις 30.000 δραχμές. Περισσότερα
Τον τίτλο τον δανείζομαι από τον υπότιτλο του τελευταίου κειμένου του Στέλιου Ράμφου που μόλις κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Αρμός. Απόπειρα ψυχογραφίας μιας κοινωνίας η οποία πάσχει από χρόνια παιδικότητα, της δικής μας για όποιον κάνει πως δεν καταλαβαίνει, και συγχρόνως ερμηνεία του γενικευμένου πανικού ως ένα είδος συλλογικής ψυχασθένειας.
Όταν επισκέπτομαι μια πόλη της βόρειας ή της κεντρικής Ευρώπης, πέρα από τον αρχικό ενθουσιασμό, ομολογώ πως αισθάνομαι και μεγάλη θλίψη που δεν είχα και δεν έχω, την ίδια ποιότητας ζωής.
Περισσότερα
Σε ένα ενδιαφέρον πρόσφατο βιβλίο με τίτλο, «Τι μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα: τα Ηθικά Όρια της Αγοράς», ο φιλόσοφος του Χάρβαρντ, Μάικλ Σάντελ, καταδεικνύει το εύρος των πραγμάτων που μπορούν να αγοράσουν τα χρήματα στις σύγχρονες κοινωνίες και προσπαθεί να πυροδοτήσει ελαφρώς την οργή μας για την αυξανόμενη κυριαρχία της αγοράς. Έχει δίκιο ότι θα πρέπει να ανησυχούμε;
Ο εκφασισμός προκύπτει κάπως σαν κοινωνικός αυτοματισμός για ένα τμήμα της κοινωνίας που έχασε βίαια τα «πατήματα» της καθημερινότητάς του. Καθώς αυτή η διαπίστωση ενέχει μια ισχυρή ψυχολογική διάσταση, προκύπτει το ερώτημα κατά πόσον αφορά αυτούς τους ανθρώπους άλλο ένα συνέδριο, ημερίδα ή ανοιχτή εκδήλωση με θέμα –στις διάφορες παραλλαγές του– τον «κίνδυνο εκφασισμού της κοινωνίας». Περισσότερα
Έντονος χτύπος! Η τάξη τρέμει!!! Ο “σκληρός” καθηγητής έχει μπει στην τάξη και μπορείτε να στοιχηματίσετε πως δεν ανέχεται τη χαμηλού επιπέδου κακή συμπεριφορά. Ρίχνει έναν σαρκασμό σε κάθε γωνιά της τάξης, πριν περάσει τη γραμμή του, με μία ηχηρή φωνή: “Φοβηθείτε με!”
«Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα;» Δημήτρης Λιαντίνης
«Σε άλλη φάση της ζωής μου μπορεί να είχα παραιτηθεί από τη θέση και τις ευθύνες μου. Σήμερα όμως όχι. Δεν γίνεται να παραδοθώ· έχω τρία παιδιά τα οποία πρέπει να μεγαλώσω με σωστά παραδείγματα, αλλά και στη μνήμη του άνδρα της ζωής μου: του πατέρα των παιδιών μου, από τον οποίο έμαθα να αγωνίζομαι για ό,τι έχει αξία. Αν και δεν είναι πια μαζί μας, εξακολουθεί να είναι το φως που καθοδηγεί τις αποφάσεις μου».
Περισσότερα
Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down. Χρειάζεται να περάσει ακόμη τέσσερις εξετάσεις, για να πραγματοποιήσει το όνειρό του: να γίνει δάσκαλος. Περισσότερα
Αναρωτιέμαι μερικές φορές: είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;