Τo Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ άρχισε πρόσφατα διαβουλεύσεις σε μία υπόθεση που αναδεικνύει ένα ιδιαίτερα προβληματικό θέμα αναφορικά με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας.
Κατηγορία -Κοινωνία
Κοινωνία
Δεν είμαι σίγουρη αν κατάλαβα ποτέ τι θέλουν να μαρτυρήσουν αυτά τα ψηλά ή ψιλά τέλος πάντων γράμματα. Εκτός από το γεγονός ότι αρκετά καθυστερημένα κατανόησα την ορθογραφία τους, άλλο τόσο μου πήρε για να συλλάβω την ερμηνεία τους. Για μένα η μόνη διαφορά τους ήταν ένα –ι και ένα –η και έτσι αποφάσισα να τα βαφτίσω.
Δεν είναι ζήτημα προδοσίας. Είναι η αδυναμία της σάρκας που τα κάνει όλα αληθινά. Το έχεις δει στο φίλο που σου ζάλιζε τα μυαλά για επαναστάσεις και τιμημένα λάβαρα και σώπασε μόλις κατάφερε να πάρει το 4Χ4. Το έχεις δει σε υποσχέσεις αιώνιου έρωτα που σβήνανε μόλις ερχόντουσαν αντιμέτωποι με τις ανάγκες που δημιουργούν τα ξίδια κι οι λουλουδούδες στα σκυλάδικα. Περισσότερα
Τα κινητά μας στο αθόρυβο, τα βλέμματα μας σχεδόν δεν ανταμώνουν. Είμαστε κλεισμένοι σ’ αυτή την αφιλόξενη υπόγα και περιμένουμε. Δεν ξέρω τι, αλλά περιμένουμε. Η άμυνα του περίμενε. Ήμασταν δυό, ήρθανε τρεις, γίναμε χίλιοι δεκατρείς να αναρωτιόμαστε πόσο ακόμα θα χρειαστεί να περιμένουμε.
Μια μεγάλη παθογένεια της κοινωνίας της Μεταπολίτευσης ήταν ότι διαλέγαμε ιδιωτικές λύσεις, ενώ πληρώναμε και για τις δημόσιες. Η ελίτ έστελνε τα παιδιά σε ιδιωτικά σχολεία και σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, και η πλειονότητα των μεσαίων στρωμάτων, που δεν μπορούσε να πληρώσει τέτοια ποσά, τα έστελνε σε φροντιστήρια. Η ελίτ έμπαινε στα ιδιωτικά νοσοκομεία, και τα μεσοστρώματα έδιναν «φακελάκι» στα δημόσια, γιατί δεν άντεχαν την αναμονή και την αδιαφορία. Περισσότερα
Όσα θα διαβάσετε σε αυτό το κείμενο δεν είναι, δυστυχώς, προϊόν μυθοπλασίας και συμβαίνουν, δις δυστυχώς, όχι σε κάποια μακρινή χώρα της μαύρης ηπείρου, αλλά στη δική μας, κοντινή Ουγκάντα.
Οι ανισότητες πρόσβασης στα ΑΕΙ «ζουν και βασιλεύουν». Στα περιζήτητα και υψηλόβαθμα τμήματα υπερέχουν οι νέοι των μεσαίων και ανώτερων εισοδηματικών στρωμάτων, ενώ στα τμήματα χαμηλή ζήτησης και στα ΤΕΙ οι φοιτητές από τις επαγγελματικές κατηγορίες των αγροτών και των εργατών.
“Κι αν μας πουν ότι είμαστε σχεδόν ρομαντικοί, ότι είμαστε αδιόρθωτοι ιδεαλιστές, ότι σκεφτόμαστε το αδύνατο, εμείς πρέπει χίλιες φορές να απαντήσουμε «ναι, είμαστε»” Ernesto Che Guevara
Ας τελειώσουμε κάποια στιγμή με τα διφορούμενα και τις υπεκφυγές περί διανόησης. Ο Διανοούμενος παράγει ιδέες μέσω του έργου του, όποιες και να ‘ναι οι ιδέες. Σημαντικές ή ασήμαντες. Αυτή είναι η εργασία του. Η παραγωγή ιδεών διαμορφώνει συνειδήσεις κι αυτή είναι ευθύνη του. Περισσότερα
Το ακούμε συχνά στις Αμερικάνικες ταινίες, κι έτσι είναι, να διαπράττεται η μεγαλύτερη εγκληματικότητα, ανηθικότητα και ο θύτης να απευθύνεται στο θύμα με την ατάκα “μην το παίρνεις προσωπικά, κάνω την δουλειά μου.”
75 χρόνια τώρα, οι μέλλουσες μαμάδες στη Φινλανδία παίρνουν από το κράτος ένα κουτί. Είναι ένα αρχικό σετ από ρούχα, σεντόνια και παιχνίδια που μπορεί ακόμη και να χρησιμοποιηθεί ως κρεβάτι. Και ορισμένοι λένε πως έχει βοηθήσει τη Φινλανδία να επιτύχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας στον κόσμο.
Την περασμένη Πέμπτη «μάζεψα» το πέμπτο μου καρφί.
Πρέπει να είναι κάποιου είδους ρεκόρ, πέντε καρφιά σε μόλις 13.000 χιλιόμετρα, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας.
Η μεγάλη σημασία που αποδίδει η κοινωνία στις Πανελλήνιες Εξετάσεις είναι συνυφασμένη με την κοινωνική άνοδο που παραδοσιακά προσέφεραν τα ακαδημαϊκά πτυχία. Ορισμένοι διερωτώνται γιατί η σημασία αυτή δεν υποχωρεί, αφού η αξία των πτυχίων στην αγορά εργασίας μειώνεται. Θα υποχωρούσε εφόσον υπήρχαν προσφορότεροι εναλλακτικοί δρόμοι για να αποκτήσει κανείς πλεονέκτημα στην αγορά εργασίας. Παρά τη μείωση της αποδοτικότητας των πτυχίων σε σχέση με το παρελθόν, οι πιο μακρόχρονες σπουδές και τα «καλύτερα» πτυχία εξακολουθούν να αποτελούν πλεονέκτημα απέναντι σε εκείνους που δεν τα έχουν.
Περισσότερα
Βυθιζόμενοι στην κρίση βλέπουμε ευκρινέστερα διανοητικές λειτουργίες και κοινωνικούς μηχανισμούς που λίγο νωρίτερα ελάνθαναν μισοκρυμμένα απ’ το βλέμμα μας, ή δεν τους αναγνωρίζαμε όπως τους άξιζε. Ας πούμε, η λειτουργία του πολιτισμού και της κουλτούρας μες στο πολιτικό-κοινωνικό ολοκλήρωμα, και η θέση των διανοουμένων. Περισσότερα
Ο ρατσισμός είναι επικίνδυνος επειδή είναι παγκόσμιος και πανανθρώπινος.
Ο κάθε άνθρωπος γεννιέται ρατσιστής – δηλαδή με τον φόβο του άλλου, του άγνωστου, του διαφορετικού. Περισσότερα
Όταν ήταν παιδιά τους έλεγαν ότι είναι οι καλύτεροι. Σήμερα παίρνουν αντικαταθλιπτικά γιατί αισθάνονται ότι δεν ανταποκρίνονται στην εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους. Ποιoς φταίει;
«Παρά τη σημαντική πρόοδο που έχει επιτευχθεί, ο ρατσισμός αποτελεί ακόμη σημαντική απειλή για άτομα, εθνοτικές και θρησκευτικές ομάδες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητα και παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα» επισημαίνει ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Ο κ. Μπαν Κι Μουν μας καλεί «να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για τον τερματισμό του ρατσισμού» και να βοηθήσουμε «στην υλοποίηση του οράματος για δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία από τον φόβο για όλους».
