Πώς ένας Αμερικάνος βγάζει χιλιάδες δολάρια πλασάροντας διάφορες ακραίες θεωρίες συνωμοσίας. Τα συμφέροντα πίσω από τη συνωμοσιολογία
Κάνοντας πολύ θόρυβο για κάτι που μας αδίκησε, δεν μειώνεται ο πόνος, αλλά αυξάνεται η ντροπή» (Βοκκάκιος).
Κοινωνία
Πώς ένας Αμερικάνος βγάζει χιλιάδες δολάρια πλασάροντας διάφορες ακραίες θεωρίες συνωμοσίας. Τα συμφέροντα πίσω από τη συνωμοσιολογία
Η μετάβαση από την “εποχή της πληροφορίας” στην “εποχή της φήμης”. Πώς η γνώση μας εξαρτάται από τις αναπόφευκτα προκατειλημμένες κρίσεις άλλων ανθρώπων, τους περισσότερους από τους οποίους δεν γνωρίζουμε.
Ποια διδάγματα μπορούμε να αντλήσουμε από την χρονιά της πανδημίας; Καταρχάς ότι «ανθρωπότητα είναι κάθε άλλο παρά αβοήθητη απέναντι στη δύναμη της φύσης» η οποία στην προκειμένη περίπτωση εκφράστηκε μέσω της εμφάνισης ενός νέου θανατηφόρου ιού. Στους προηγούμενους μήνες αποδείχθηκε πως «οι επιδημίες δεν αποτελούν πλέον ανεξέλεγκτες φυσικές δυνάμεις (καθώς) η επιστήμη τις έχει μετατρέψει σε μία διαχειρίσιμη πρόκληση».
Αν αναζητήσει κάποιος σε διαδικτυακή μηχανή τη λέξη «εξαπάτηση», θα διαπιστώσει πολλές περιπτώσεις εξαπάτησης πολτών: «Το «έπαιζε» ΑμΕΑ εξαπατώντας ξενοδόχους στο Ιόνιο – Ποιο ήταν το κόλπο», «Θύμα απάτης έπεσε ηλικιωμένη – Της πήραν 15.000 ευρώ ως «αστυνομικοί»!», «Τo SMS του στοίχισε 5.830 ευρώ!», «Παρίσταναν τους οικονομικούς συμβούλους και εξαπατούσαν πολίτες», «Η γυναίκα – αράχνη που πλούτισε τάζοντας ανύπαρκτες δουλειές σε πρεσβείες κι εταιρείες», «εξαπάτηση πολιτών με το πρόσχημα πρόκλησης τροχαίου ατυχήματος» είναι κάποιοι τίτλοι σε ειδησεογραφικές ιστοσελίδες.
Το υποτιθέμενο δικαίωμα του συνειδητά ανίδεου να πιστεύει ό,τι θέλει, αγνοώντας ότι τα δικαιώματα έχουν όρια και ευθύνες.
Ο χείμαρρος των πληροφοριών στον παγκόσμιο ιστό μάς υποχρεώνει να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας
Είδα τον Μπόρις στο όνειρό μου να μου λέει «Χριστούγεννα τέλος», μετά γύρισε και με κοίταξε στα μάτια και υπερθεμάτισε: «Ναι Ελεάννα εσύ, ειδικά εσύ βγάλε από το μυαλό σου τους εορτασμούς και μην το κάνεις θέμα».
Περισσότερα
Το ακόλουθο κείμενο του Πολωνού κοινωνιολόγου Ζίγκμουντ Μπάουμαν (1925-2017) είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του «La vita tra reale e virtuale» (Egea 2014).
Αναρωτιέμαι αν η χρεοκοπία αξιών και εννοιών, θεσμών και σχέσεων ακολουθεί μία αμφίδρομη διαχρονικά πορεία. Υπήρξαν κοινωνίες που χάθηκαν οικονομικά αλλά στάθηκαν στο ύψος τους βασιζόμενες στις υψηλές αξίες και στον πολιτισμό που είχαν ήδη κατακτήσει. Και, αντίστροφα, εύκολα ανασύρουμε από τη μνήμη μας κοινωνίες με περιόδους πνευματικής παρακμής που εκμηδένισαν την όποια οικονομική άνθιση και διαγράφτηκαν από τις σελίδες της ιστορίας. Με φοβίζει που στη χώρα μας, αυτές τις σκιερές ημέρες, η εδραιωμένη πλέον χρεοκοπία των αξιών, των εννοιών, των πνευματικών αρχών, και της ψυχικής υπέρβασης, έχουν υπονομευθεί, κατασυκοφαντηθεί και πληγεί θανάσιμα.
Mε τον πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων που καταγράφονται καθημερινά, αλλά κυρίως με την ραγδαία αύξηση του αριθμού των νοσηλευομένων από Covid-19 και των διασωληνωμένων που νοσηλεύονται στις ΜΕΘ, δεν μπορεί κανείς να μην προβληματιστεί. Τι κάνουμε λάθος; Και το ερώτημα δεν είναι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Δύση γενικότερα, καθώς η μεγάλη αποτυχία στην αντιμετώπιση της πανδημίας χαρακτηρίζει όλες σχεδόν τις δυτικές κοινωνίες.
Κάνοντας πολύ θόρυβο για κάτι που μας αδίκησε, δεν μειώνεται ο πόνος, αλλά αυξάνεται η ντροπή» (Βοκκάκιος).
Έχει δικαίωμα κάθε αμφισβητίας της πανδημίας ή των τεκμηριωμένων χαρακτηριστικών της να διαδίδει ασύδοτα τις απόψεις του στη δημόσια σφαίρα;
Ενώνω, παρακάτω, δύο θλίψεις σε μία. Η πρώτη (εκ των υστέρων αριθμημένη ως «Νο 1» δημοσιεύτηκε στην Προοδευτική Εύβοια, 24-7-2020, σελ. 8. Η δεύτερη, αριθμημένη εξαρχής ως «Θλίψη Νο 2: οι πειρατές του χρόνου», δημοσιεύτηκε στην Προοδευτική Εύβοια, 9-10-2020, σελ. 1-2. Στην κοινή δημοσίευσή τους, ο αναγνώστης θα αποκομίσει, ίσως, μια αίσθηση επανάληψης. Όντως, η δομή του κειμένου αυτού είναι να διαβάσεις το πρώτο (μικρό) κομμάτι, και να επιστρέψεις, μετά από δυόμιση-τρεις μήνες να διαβάσεις το υπόλοιπο. Αν ο αναγνώστης δεν μπορεί να ακολουθήσει αυτή τη μέθοδο, ας το διαβάσει ολόκληρο μονομιάς. Έτσι κι αλλιώς, επαναλαμβανόμενη είναι και η αίσθηση που αποκομίζει ο εκδότης μιας εφημερίδας, όταν απευθύνεται σε φίλους. Κοντολογίς, αισθάνομαι να με εκφράζουν τα δύο κείμενα ιδιαίτερα, αυτή την περίοδο. Το πλάνο με τον Έρολ Φλυν πειρατή δημοσιεύτηκε με το δεύτερο από τα κομμάτια που ακολουθούν.
Ενας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής μας, ένας άνθρωπος που έχει κατακτήσει παγκόσμια αναγνώριση με τα βιβλία του που έχουν γίνει μπεστ σέλερ, ο Ισραηλινός ιστορικός και ακαδημαϊκός Γιουβάλ Νόα Χαράρι ήρθε στην Ελλάδα την περασμένη Παρασκευή και συμμετείχε σε ένα πάνελ που διοργάνωσε το «Athens Democracy Forum» μαζί με τον πρόεδρο της Microsoft Μπραντ Σμιθ και την ιδρύτρια της CinqC Κρίστεν Ντέιβις.
Ταυτόχρονα με την πρωτόγνωρη πανδημία του κορωνοϊού, ολόκληρη η ανθρωπότητα βιώνει μια πρωτοφανή παγκόσμια ψυχολογική πίεση.
«Πλαστικά συντρίμμια” είναι ο τίτλος της παρακάτω φωτογραφίας κι αναφέρεται στους κινδύνους του διαστήματος. Περισσότερα