Ο Πλούτων, βασιλιάς του Κάτω Κόσμου, αποφασίζει να στείλει στη Γη τον αρχιδιάβολο Belfagor (ο «ευνοημένος» της κλήρωσης) για να διαπιστώσει αν αληθεύουν τα λεγόμενα των συζύγων ανδρών που καταλήγουν στο βασίλειό του: δηλαδή, ότι ο συζυγικός βίος είναι πιο επώδυνος και από την Κόλαση.
Κατηγορία -Διδακτικές ιστορίες και μύθοι
Ιστορία
– Ο πρίγκιπας Δώρος είναι τυφλός.
– Δεν είναι δυνατόν. Στη φωτογραφία στην εφημερίδα τα γαλάζια του μάτια φαίνονται πανέμορφα.
Όταν ήμουνα μέλος στην αντίσταση, τότε που ήμουνα νέος, πήγα και γω στα βουνά πάνω στην Θεσσαλία. Eκεί μια μέρα, σε ένα χωριό που λέγεται Aης Γιώργης, ένας φίλος, ο Aντώνης Mπάκαρος, μου είπε να πάμε το βράδυ να φυλάμε τα ζωά στο βουνό μην τα αγριέψουνε οι λύκοι.
Περισσότερα
Το Κομμάτι-που-λείπει καθόταν μοναχό του… περιμένοντας κάποιον να έρθει να το πάει κάπου. Περισσότερα
Οι τελευταίες ώρες του τίποτα πλησιάζουν από ένα καφενείο που έχει ν ανοίξει τις πόρτες του εδώ και 15 χρόνια. Μόνο τα παράθυρα είναι ανοιχτά από τις 7 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ και οι πελάτες του — καφενόβιοι κατά το πλείστον, χαρίζοντας τσιγάρα και διαβάζοντας στις απογευματινές εφημερίδες τις πρωινές ειδήσεις.
Πριν πάρα πολλά χρόνια, σε μια χώρα μακρινή ζούσε μια φυλή Ινδιάνων. Ο Ινδιάνος αρχηγός της φυλής είχε μια πανέμορφη και νέα κόρη που όλοι θαύμαζαν αλλά κανένας δεν είχε αγγίξει ακόμα. Μια μέρα όπως καθόταν έξω από τη σκηνή του ο μεγάλος αρχηγός, τον επισκέφτηκε ο Άνεμος και του είπε:
Εμείς έχουμε τηv ιστορική, τηv άμεση απόλαυση vα τσακίζουμε τους αvθρώπους στο ξύλο. Ο Νεχράσοβ έγραψε κάτι στίχοuς για το πώς έvας μουζίκος χτυπούσε με το κνούτο τ’ άλογό του στα μάτια, «στα πράα του μάτια». Αυτό όλοι το ‘χoυv δει, αυτό είvαι ρωσισμός.
ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό ένας κύριος που ζούσε σύμφωνα με αυτό που ήταν:
ένας άνθρωπος απλός και συνηθισμένος. Περισσότερα
Πολλές φορές μας ερεθίζουν οι υπερβολικές αντιδράσεις των πλησίον μας, αγαπητών και όχι μόνο. Κάνουμε ένα μικρό σχόλιο, ένα αστείο και ξαφνικά ο άνθρωπός μας κλαίει ή εξεγείρεται.
Περισσότερα
Το “They’re Made Out of Meat” είναι μια σύντομη ιστορία του Terry Bisson. Δημοσιεύτηκε στο Omni το 1990. Αποτελεί ένα διάλογο μεταξύ δύο χαρακτήρων. Πρόκειται για δύο ευφυείς, εξωγήινες μορφές ζωής, που είναι ικανές να ταξιδεύουν με ταχύτητες μεγαλύτερες από αυτήν του φωτός. Σκοπός τους είναι να ανακαλύψουν και να έρθουν σε επαφή με άλλες μορφές ζωής σε «αυτό το τεταρτημόριο του σύμπαντος». Ώσπου κάποια στιγμή ανακαλύπτουν μια περίεργη οντότητα, που έχει σαν βάση της τον άνθρακα και την ονομάζουν «Σκεπτόμενο Κρέας».2
Σε μια πορεία ζωής, όποιος αφιερώνει πολύ χρόνο στο διάλογο και στην κουβέντα με τους άλλους, μαθαίνει πράγματι να μιλάει με απόλυτη πεποίθηση. Βέβαια, τα πράγματα μπορούν κάλλιστα να είναι αλλιώς, και πάντα να υπάρχουν κι άλλες εκδοχές. Γιατί, προσοχή! Αυτά που λέω είναι πράγματα που χρησιμεύουν σ’ εμένα τον ίδιο, εξυπηρετούν εμένα τον ίδιο και αναφέρονται κατά κανόνα μόνο σ’ εμένα. Υπάρχει μια ιστορία που την άκουσα από το στόμα ενός μεγάλου αργεντινού χιουμορίστα, του Λουίς Λαντρισίνα, η οποία περιγράφει πολύ ωραία αυτήν την ιδέα. Περισσότερα
Τον ήξερα σα νέο πού είχε χαθεί στο μονοπάτι της ζωής, που τον κέντριζαν οι άγριες παρορμήσεις του και που ακολουθούσε το θάνατο κυνηγώντας τις επιθυμίες του. Τον ήξερα σαν ένα τρυφερό λουλούδι που οι άνεμοι της απερισκεψίας το είχαν παρασύρει στη θάλασσα της άσεμνης ηδονής. Περισσότερα
Κάποτε υπήρχε ένας παντοδύναμος βασιλιάς ο οποίος κυβερνούσε το βασίλειό του επί δεκαετίες. Μια μέρα ήθελε να δει τον χαρακτήρα των κατοίκων το βασιλείου και έτσι τους έβαλε μια δοκιμασία.
Είμαι πεπεισμένος ότι η μείωση των δυνατοτήτων του καθενός εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την ποιότητα της ζωής που έζησε. Θα σου πω μια ιστορία, που μου διηγήθηκε κάποτε ένας φίλος στην Κόρδοβα της Αργεντινής.»
Εις τo λεύκωμα της κ. Στ. Α. Κουρτίδου
Στο δρόμο πού ’ψηλά πηγαίνει
απαντήθηκαν μια φορά
η Λύπη η μαυροφορεμένη
κι η ανθοστόλιστη Χαρά.
Δεν ήξερε αν ήταν μικρόβιο ή αόρατος κακοποιός, ή ακόμη τίποτε άλλο. Επίστευε όμως ότι ο Χρόνος υπήρχε στο διάστημα. Είχε αρκετές αποδείξεις.