Ιστορία
Ήμουν στη μέση των σπουδών μου και, όπως πολλοί άλλοι φοιτητές, άρχιζα να αμφιβάλλω για την απόφασή μου να σπουδάσω. Μίλησα γιʼ αυτό με τον ψυχοθεραπευτή μου. Καταλάβαινα ότι πίεζα τον εαυτό μου και ζοριζόμουν για να συνεχίσω τις σπουδές μου. Περισσότερα
Τα γηροβοσκεία, οι υιοθεσίες, η νομοθεσία
ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ, οι άνθρωποι σπάνια ξεπερνούσαν τα πενήντα χρόνια ζωής. Όσοι δηλαδή κατάφερναν να μεγαλώσουν, καθώς το ποσοστό της παιδικής θνησιμότητας ήταν πολύ υψηλό. Περισσότερα
Στις απαρχές του κόσμου, ο σοφός κύριος Αχούρα Μάζντα ζούσε στο φως, ενώ ο δίδυμος αδελφός του, ο Ανγκρα Μαϊνίου ή Αριμάν, ζούσε στο σκοτάδι. Ανάμεσα τους δεν υπήρχε παρά αέρας. Ύστερα ο Αχούρα Μάζντα δημιούργησε το χρόνο κι έτσι άρχισε ο κόσμος. Έφερε τις ηλιόλουστες μέρες και έβαλε τα άστρα να λάμπουν στον ουρανό· έκανε τη γέμιση και τη χάση του φεγγαριού και έζεψε στον άνεμο και στα σύννεφα τη γρήγορη αστραπή και το δυνατό κεραυνό. Έφτιαξε τον Αγαθό Νου, που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο και σε όλη τη δημιουργία και ωθεί προς το καλο κόρη του Αγαθού Νου είναι η Αγάπη.
Ο Ισπανός ψυχολόγος και ψυχίατρος Ενρίκε Ρόχας αναφέρει πως «όσοι νιώθουν ότι αποτελούν αντικείμενο του φθόνου συναδέλφων, συμμαθητών, γειτόνων, φίλων, ακόμα και συγγενών, πρέπει να ξέρουν πως το πιο σημαντικό είναι να προφυλάσσονται, να μην εκτίθενται σε καταστάσεις που προκαλούν και οξύνουν αυτό το συναίσθημα».
Περισσότερα
…
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Έχω να πω όσα άκουσα από τους παλιούς, και αν αυτά είναι αληθινά, οι ίδιοι το ξέρουν. Αλλά, αν βρίσκαμε την αλήθεια μόνοι μας, θα μας ενδιέφεραν, από εκεί και πέρα, οι γνώμες των ανθρώπων;
Οι πραγματικοί και μεγάλοι ριγκοριστές* ποτέ δεν είναι άνθρωποι αναίσθητοι στις επιθυμίες της σάρκας και στις επίγειες απολαύσεις. Γίνονται ριγκοριστές ακριβώς επειδή αντιδρούν σ’ ένα πάθος που το γνώρισαν και κατόρθωσαν να το καταπνίξουν. Η πασίγνωστη επιστολή με την οποία ο άγιος Βερνάρδος καταδικάζει με οργή και απέχθεια τα στολίδια των ρομανικών εκκλησιών, αποτελεί ένα από τα πιο ζωντανά παραδείγματα μεσαιωνικής κριτικής της τέχνης, μιας κριτικής που δε μπορεί ν’ αντισταθεί στη γοητεία του καταδικαζόμενου αντικείμενου.
Ένας μοναχός ζεν, διαλογιζόμενος στις όχθες ενός ρέματος, είδε ένα σκορπιό που είχε πέσει μέσα στο νερό και αποφάσισε να τον σώσει.
Περισσότερα
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ, ΕΝΑΣ ΤΑΞΙΔΙΩΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΧΑΣΕΙ το δρόμο του διέκρινε ένα αμυδρό φως μέσα στα ανεμοδαρμένα σκοτάδια. Ευχαρίστησε το Θεό. Ήτανε μια καλύβα. Σκούπισε τα πόδια του στο κατώφλι, χτύπησε την πόρτα και άκουσε από μέσα: Περισσότερα
Είναι γνωστό στους γονείς που επιθυμούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους με την Θετική Διαπαιδαγώγηση ότι, θα είναι καλό να έχουν ανεπτυγμένη την ικανότητα της ενσυναίσθησης ! Η ικανότητα δηλαδή να ανατρέφουν τα παιδιά τους κατανοώντας τα συναισθήματα και τις ανάγκες τους ! Να φοράνε τα παπουτσάκια των παιδιών τους, όσο μικρά κι αν είναι!
Στις Συρακούσες βασίλευε ο πονηρός Διονύσιος, βασιλιάς ισχυρός που όλοι φοβούνταν,, όλοι κολάκευαν αλλά και μισούσαν, φθονούσαν και κατηγορούσαν.
Νεκρών, Πλούτων κατά Μένιππου .Έργο του Σύρου ρήτορα και σατυρικού συγγραφέα Λουκιανού (2ος αιώνας μ.Χ.) που ανήκει στους Νεκρικούς διαλόγους με έντονο το κυνικό χρώμα της σάτιρας θανάτου και του Κάτω Κόσμου. Περισσότερα
Άμεσως μόλις κάθισα άρχισα να μιλώ. Εκείνη τη μέρα είχα πολύ ξεκάθαρο σε τι ήθελα να δουλέψουμε: πάνω στους καβγάδες με την κοπελιά μου.
Περισσότερα
Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Λογοτέχνης,ποιητής, διηγηματογράφος,δημοσιογράφος, κριτικός τέχνης και ακαδημαϊκός (δείτε στο τέλος του άρθρου τη βιογραφία του). Ας απολαύσουμε πρώτα ένα δείγμα γραφής τους από το διήγημά του “το άλογο”
Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ έναν τόπο όχι πολύ μακρινό, ζούσε μια όμορφη κοπέλα. Ήταν ορφανή κι έμενε μαζί με τον πατέρα της, που την είχε μεγαλώσει μονάχος του, σχεδόν από μωρό. Ήτανε πολύ προκομμένη κι όλη μέρα έκανε τις δουλειές του σπιτιού. Μαγείρευε για να ‘ρθει ο πατέρας από τα χωράφια και να βρει ζεστό φαΐ να τον περιμένει στο τραπέζι, έκανε τη λάτρα, έπλενε τα ρούχα, μπάλωνε, σιδέρωνε, φρόντιζε το περβόλι…
Ο Χάρωνος και Μενίππου διάλογος είναι έργο του Σύρου ρήτορα και σατυρικού συγγραφέα Λουκιανού (2ος αιώνας μ.Χ.) που ανήκει στους Νεκρικούς διαλόγους με έντονο το κυνικό χρώμα της σάτιρας θανάτου και του Κάτω Κόσμου. Στο διάλογο αυτόν εμφανίζεται για πρώτη φορά και η ρήση «οὐκ άν λάβοις παρά τοῦ μη έχοντος» (δεν μπορείς να πάρεις από αυτόν που δεν έχει), η οποία έμεινε παροιμιώδης και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα Περισσότερα
