“Μπροστά από το σπίτι όπου μέναμε στην Κόρινθο κατοικούσε μια φτωχή γυναίκα και ο μοναχογιός της. Το παιδί ήταν καχεκτικό και ραχιτικό. Πέρασε ένας Βλάχος που έσερνε μια αρκούδα από την αλυσίδα. Έκανε τον γύρο της χώρας με το ζώο του και μάζευε χούφτες τα λεπτά.
Οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά μεροληπτικοί όταν ερμηνεύουν πληροφορίες, ανεξάρτητα αν αυτές προκύπτουν από την όραση, την ακοή, την όσφρηση, τη γεύση, την αφή, ή από κάποιον συνδυασμό αυτών των αισθήσεων.
[..]τα γηρατειά έχουν αλλάξει. Στο παρελθόν, το να γεράσει κανείς ήταν σπάνιο, και όσοι το κατάφερναν υπηρετούσαν έναν ιδιαίτερο σκοπό: να λειτουργούν ως θεματοφύλακες των παραδόσεων, των γνώσεων και της ιστορίας. Κατά κανόνα, διατηρούσαν το κοινωνικό τους στάτους και την εξουσία τους ως κεφαλές της οικογένειας μέχρι τον θάνατό τους.
Κάποιοι βασικοί εγκεφαλικοί πυλώνες
Όλα όσα είμαστε, νιώθουμε, σκεφτόμαστε, κάνουμε, αποτελούν κατά βάση έκφραση της λειτουργίας του εγκεφάλου σε έναν διαρκή διάλογο με τα υπόλοιπα όργανα του σώματος και, μέσω αυτού, με όλο τον περίγυρό μας. Ο εγκέφαλος λειτουργεί με κώδικες κληρονομημένους, δηλαδή κώδικες που έχουν αποκρυσταλλωθεί κατά την εξελικτική διαδικασία. Αλλά είναι επίσης ένα εύπλαστο όργανο που αλλάζει διαρκώς σε όλη την πορεία της ζωής του ανθρώπου (περισσότερο αμέσως μετά τη γέννηση, λιγότερο κατά τα γηρατειά).
Ο Ρίτσαρντ Φάινμαν, ο μεγαλύτερος φυσικός του δευτέρου μισού του εικοστού αιώνα, έγραψε στην αρχή των υπέροχων εισαγωγικών μαθημάτων του φυσικής:
Στο Μουλμέιν, στην Κάτω Βιρμανία, με μισούσαν πολλοί άνθρωποι. Ήταν η μοναδική φορά στη ζωή μου που υπήρξα τόσο σημαντικός ώστε να μου συμβεί αυτό. Ήμουν ο τοπικός αστυνόμος της πόλης όπου, μ’ έναν άσκοπο και ανούσιο τρόπο, τα αντιευρωπαϊκά αισθήματα ήταν πολύ έντονα. Κανείς δεν είχε τα κότσια να σηκώσει φασαρίες, αν όμως μια Ευρωπαία πήγαινε μόνη της στο παζάρι, κάποιος θα βρισκόταν για να φτύσει χυμό από μπετέλ πάνω στο φόρεμά της.
Υπήρξαν στον κόσμο τόσες πανούκλες όσοι και οι πόλεμοι.
Και παρ’ όλα αυτά οι πανούκλες και οι πόλεμοι πάντα βρίσκουν τους ανθρώπους το ίδιο απροετοίμαστους. Περισσότερα
Στις 19 Αυγούστου 1991, το CNN παρείχε 24ωρη ζωντανή κάλυψη της απόπειρας πραξικοπήματος κατά του Σοβιετικού προέδρου Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Οι σκληροπυρηνικοί από το εσωτερικό του καθεστώτος που βρισκόταν σε κατάσταση διάλυσης, έχοντας ήδη συμμαχήσει με την Κα Γκε Μπε, απομόνωσαν τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ στο εξοχικό του σπίτι στην Κριμαία και κήρυξαν κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ο διεθνής Τύπος είχε γεμίσει με αναλύσεις ειδικών και πολιτικών που ανησυχούσαν ότι το πραξικόπημα θα σήμαινε το ξαφνικό τέλος της περεστρόικα, ή ακόμα και την έναρξη ενός εμφύλιου πολέμου, καθώς τα τανκ είχαν ήδη κατέβει στο κέντρο της Μόσχας.
Σιγά σιγά η Μόμο έγινε εντελώς απαραίτητη για τον Τζίτζη τον Ξεναγό. Είχε –αν μπορεί να το πει κανείς για έναν επιπόλαιο και ανέμελο νεαρό– αγαπήσει βαθιά αυτό το αναμαλλιασμένο κοριτσάκι κι αν γινόταν θα το κουβαλούσε παντού μαζί του.
Οι άνθρωποι κατά κανόνα είναι απελπιστικά προβλέψιμοι κατά τη διάρκεια ενός παιχνιδιού. Αν καταφέρει κανείς να καταλάβει τον τρόπο σκέψης του αντιπάλου του τότε έχει τις νικηφόρες πιθανότητες με το μέρος του σχεδόν σε όλα τα είδη των παιχνιδιών – από το ” πέτρα , ψαλίδι , χαρτί ” μέχρι τη λοταρία , σύμφωνα με ανταποκριτή του BBC.
Έμαθα πολλά στην Ιατρική Σχολή, αλλά σίγουρα δεν έμαθα τίποτα για τη θνητότητα. Ναι μεν μου έδωσαν ένα αφυδατωμένο, άκαμπτο πτώμα για να το ανοίξω και να μελετήσω τα εσωτερικά όργανα, αλλά μοναδικός σκοπός ήταν να αποκτήσω γνώσεις για την ανθρώπινη ανατομία. Τα εγχειρίδια της Σχολής δεν ανέφεραν σχεδόν τίποτα για τα γηρατειά, την ανημπόρια που τα συνοδεύει ή τη διαδικασία του θανάτου.
Μέσα στην σιωπή της νύχτας, έγραφα, έγραφα για πολύ ώρα. Στέλνοντας στο τραπέζι μου το φως της λάμπας, το αμπαζούρ άφηνε στη σκιά τα βιβλία που ανέβαιναν στα ράφια στις τέσσερις πλευρές του γραφείου μου. Η φωτιά σβήνοντας έσπερνε μέσα στις στάχτες τα τελευταία της ρουμπίνια. Οι στυφοί καπνοί του τσιγάρου βάρυναν τον αέρα. Μπροστά μου, μέσα σε ένα φλιτζάνι, πάνω σε ένα σωρό από στάχτες, ένα τελευταίο τσιγάρο σήκωνε ολόισια τον λεπτό μπλε καπνό του.
Το βιβλίο “Αδριανού Απομνημονεύματα” της Marguerite Yourcenar αποτελεί μια βαθιά, ουσιαστική μελέτη στην ανθρώπινη φύση και στην πολιτική σκέψη. Κάθε παράγραφος σε γεμίζει με ιδέες και προβληματισμούς. Ένα βιβλίο που θα έπρεπε να διάβαζαν όσοι εμπλέκονται με την πολιτική, για να αντιληφθούν τι σημαίνει παιδεία, απονομή του δικαίου και ενδιαφέρον για τον τόπο. Παρακάτω μια επιλογή αποσπασμάτων, μόνο κάποια απ’ όσα μου άρεσαν, νομίζω ότι αξίζουν την προσοχή σας. Αξίζει να το αναζητήσετε και να προστεθεί στη βιβλιοθήκη σας. Περισσότερα
O κορυφαίος νευρολόγος Όλιβερ Σακς (1933-2015) είναι πιο λογοτέχνης από πολλούς μεγάλους λογοτέχνες. Μεγάλο μέρος του παγκόσμιου κοινού τον ανακάλυψε και τον αγάπησε για την καθηλωτική και ταυτόχρονα απελευθερωτική δύναμη της αφήγησής του μέσα από το βιβλίο του Ο άνθρωπος που μπέρδεψε τη γυναίκα του με ένα καπέλο, ιστορίες ασθενών που είναι παγιδευμένοι σε νευρολογικές διαταραχές.
Το περιοδικό Le Nouveau Magazine Litteraire την χαρακτήρισε ως τη μεγαλύτερη φιλόσοφο της εποχής μας μετά τον Χάμπερμας, ενώ το περιοδικό New Yorker σαν τη φιλόσοφο των συναισθημάτων.
Τι είναι, λοιπόν, επιστήμη; Έτσι όπως χρησιμοποιείται η λέξη μπορεί να σημαίνει τρία διαφορετικά πράγματα, ή ένα μείγμα των τριών. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να είμαστε ακριβείς —δεν αποτελεί καλή ιδέα να είσαι πάντοτε ιδιαίτερα ακριβής. Επιστήμη σημαίνει, μερικές φορές, την ειδική μέθοδο που χρησιμοποιούμε για να ανακαλύπτουμε πώς έχουν τα πράγματα. Μερικές φορές σημαίνει το σώμα της γνώσης που έχει προκόψει από τα πράγματα για τα οποία έχουμε εξιχνιάσει πώς έχουν. Μπορεί επίσης να σημαίνει τα νέα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε όταν έχουμε βρει κάτι, ή την ίδια τη διαδικασία τού να τα κάνουμε.
Τίποτα δεν εμποδίσει να σκεφθούμε την ηδονή και ακριβώς αυτό προτείνει ο Aurélien Robert διευθυντής ερευνών στο Γαλλικό Ίδρυμα Ερευνών και ειδικός στην μεσαιωνική φιλοσοφία (γεν. 1977) σε ολόκληρο το βιβλίο του “Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ στην Κόλαση, αίρεση, αθεΐα και ηδονισμός τον Μεσαίωνα”. Ο ερευνητής μας προσκαλεί σε ένα μακρύ φιλοσοφικό ταξίδι επειδή δεν πρόκειται μόνο να περιγράψει ένα φιλοσοφικό σύστημα που ανάγεται στην Αρχαιότητα αλλά επίσης να καταλάβει την επανάληψη του, από την εμφάνιση του μέχρι την Αναγέννηση.
