Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ της καλλιγραφίας Σέργιος Καπιτόνιτς Αχινέγεφ πάντρευε την κορούλα του Νατάλια με το δάσκαλο της Ιστορίας και Γεωγραφίας, τον Ιβάν Πετρόβιτς Λοσαντίτιχ. Το γαμήλιο γλέντι πήγαινε σαν το λάδι.
Κατηγορία -Βιβλία
H ζωή είναι θάλασσα σπαρμένη από σκοπέλους και ρουφήχτρες, κι απ ολ αυτά ο άνθρωπος μόνο με τη μεγαλύτερη προφύλαξη και με πολλά βάσανα μπορεί να γλυτώσει, μολονότι δεν αγνοεί πως, κι όταν ακόμα οι επιδέξιες προσπάθειες του τον αξιώσουν να ξεφύγει απ τον άμεσο κίνδυνο, δε θα μπορέσει ποτέ να ξεφύγει όσο προχωρεί απ’ το τρομερό, αναπόφευκτο, και τελειωτικό ναυάγιο —το θάνατο, που φαίνεται να πλέει διαρκώς μπροστά απ’ την’ πλώρη του.
Το συναίσθημα του παραλόγου δεν είναι το ίδιο με την έννοια του παραλόγου. Το συναίσθημα θεμελιώνει την έννοια, αυτό είναι όλο. Δεν περικλείνεται μέσα της, είναι η κρίσιμη στιγμή όπου αυτό το συναίσθημα κρίνει πως το σύμπαν είναι παράλογο. Μετά δε μένει παρά να προχωρήσει μακρύτερα. Είναι ζωντανό, δηλαδή πρέπει είτε να πεθάνει είτε να συνεχίσει να υπάρχει.
Μετά τον πρώτο νικηφόρο πόλεμο κατά των γερμανικών φύλων (Μαρκομάνων και Κουάδων) και των Σαρματών, ο Μάρκος ανακάλυψε ότι το θησαυροφυλάκιο του κράτους είχε αδειάσει. Ο ίδιος «δεν θέλησε ούτε να το σκεφτεί να επιβαρύνει με έκτακτο φόρο τις επαρχίες».
Ένας ευφυέστατος «Σέρλοκ Χόλμς» της νευροεπιστήμης περιγράφει τα πιο παράξενα κλινικά περιστατικά που έχει διαγνώσει, αλλά και τα κρυφά μυστικά που τα περιστατικά αυτά μας αποκαλύπτουν για τη φύση του ανθρώπου και του νου.
Ο Μπέρτραντ Ράσελ είχε κάνει μια πρόβλεψη τον προηγούμενο αιώνα, για τις τρεις πιθανότητες που έχει το μέλλον της ανθρωπότητας, η οποία μέχρι στιγμής μπορεί να μην επαληθεύτηκε, αλλά ίσως εξακολουθεί να ισχύει
Αν οι παλαιότεροι ασθενείς του Φρόιντ, στο μεγαλύτερο τους μέρος, δεν υπέφεραν καθόλου από ψυχολογικές διαταραχές και αν η θεραπευτική τεχνική του Φρόιντ είχε στηριχθεί στα ιατρικά σφάλματα του Σαρκό, θα μπορούσε κανείς να ρωτήσει πώς είναι δυνατόν τόσο ο ίδιος όσο και ο Μπρόιερ να είχαν επιτύχει να θεραπεύσουν τόσους πολλούς ασθενείς με τον αξιοσημείωτο τρόπο που καταμαρτυρείται μέσα από τα ιστορικά των παλαιών περιπτώσεών τους.
Μετά τη γέννηση ενός παιδιού , ο πατέρας του είχε τη δυνατότητα να επιλέξει αν θα το αναθρέψει, αν η απόφαση ήταν αρνητική, το εξέθετε τις πρώτες μέρες μετά τη γέννα.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.
Το όνομα Μαραθώνας έμεινε στην ιστορία της Ελλάδας για τη μάχη στην οποία οι Αθηναίοι, το καλοκαίρι του 490 π.Χ., κατατρόπωσαν τους Πέρσες εισβολείς και για την ευψυχία του οπλίτη Φειδιππίδη, ο οποίος διέτρεξε οπλισμένος την απόσταση των σαράντα δυο χιλιομέτρων ως την πόλη, ανάγγειλε τη, νίκη με τις τελευταίες του δυνάμεις και αμέσως μετά πέθανε τσακισμένος από την τρομερή κούραση, σύμφωνα μ’ έναν «ιστορικό» θρύλο, βάσει του οποίου θα θεσπιζόταν στο μακρινό μέλλον ο πιο ευγενής αθλητικός αγώνας.
D.B. Πρέπει άραγε να προσπαθούμε απλώς για ισότητα στις ευκαιρίες η για ισότητα στο αποτέλεσμα, δηλαδή στο να καταλήγουν όλοι οι πολίτες λίγο-πολύ στην ίδια οικονομική κατάσταση;
Σήμερα, στις κουβανικές φυλακές επικρατεί κάθε λογής κακομεταχείριση. Χτυπούν τους κρατούμενους, τους προσβάλλουν με λόγια πολύ άσεμνα, φθάνουν σε σημείο να τους αρνούνται τη δυνατότητα να πάρουν κάποιο φάρμακο ή να εξεταστούν από έναν γιατρό, απλώς και μόνον επειδή οι φύλακες θεωρούν ότι προσποιείται τους άρρωστους για να μην δουλέψουν.
Σ’ αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε, είναι προφανές ότι από τις ιστορίες που λέμε για τον εαυτό μας μπορούν να πηγάσουν οι περισσότερες διακρίσεις που γίνονται μεταξύ των ανθρώπων. Η ευπιστία βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την εχθρότητα.
Γιατί εγώ γνωρίζω μερικά περισσότερα πράγματα; Γιατί κατ’ αρχήν να είμαι τόσο έξυπνος; Ποτέ μου δε με απασχόλησαν ερωτήματα που ουσιαστικά δεν είναι καν τέτοια – δεν ξοδεύτηκα σε τέτοια πράγματα.
Και η πόλη θα υψώσει μνημεία… για να τους τιμήσει. Και θα προσφέρονται θυσίες σ’ αυτούς σαν σε ημιθέους,… σαν σε ανθρώπους ευλογημένους από τη θεία χάρη και όμοιους με θεούς… (Πλάτων)
Το ύφος του ήταν πιο συγκρατημένο αλλά η συμπεριφορά του πιο εξεζητημένη. Πολυεκατομμυριούχος με ψυχή καλλιτέχνη, ο Ηρώδης Αττικός χρησιμοποίησε τουλάχιστον σωστά τα πλούτη του. Αφού αναφέρει ότι ήταν γόνος ιστορικής ελληνικής οικογένειας, ο Φιλόστρατος συνεχίζει απαριθμώντας τις δωρεές του στο δημόσιο:
Το ελεύθερο πνεύμα
Ω sancta simplicitasl [Ω άγια απλότητα!] Μέσα σε ποια παράξενη απλούστευση και παραποίηση ζει ο άνθρωπος! Δεν μπορεί κανείς να σταματήσει να εκπλήσσεται, από τη στιγμή που αποκτά μάτια για αυτό το θαύμα!
Ανάμεσα στα αρπακτικά και τα λαϊκά δημοκρατικά κράτη υπάρχει απόλυτη ασυμφωνία. Τα αφεντικά θέλουν να εγκαθιδρύσουν την τάξη της stateless global governance, της χωρίς κράτος πλανητικής κυβέρνησης, στην οποία οι κάποιοι απαραίτητοι κανόνες για την καλή λειτουργία του μονοπωλιακού χρηματιστηριακού καπιταλισμού (των επενδύσεων του, του εμπορίου, της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας κτλ.) θα καθορίζονται από τον ΠΟΕ και ορισμένα άλλα γραφεία που εργάζονται για λογαριασμό τους.