“Αντιστοιχίσεις”

”The Endless River” Pink Floyd


Όσον αφορά την ουσία της τέχνης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης τη χαρακτήρισαν ως μίμηση και αναπαράσταση της πραγματικότητας. Ο Έγελος και ο Καντ έθεσαν το ζήτημα του κατά πόσο η τέχνη είναι ο τόπος ή το μέσον της αλήθειας.

Αργότερα, ο Φρόυντ, υποστήριξε ότι η τέχνη είναι ο εξευγενισμός της λίμπιντο, η ικανοποίηση των μυστικών και απωθημένων ορμών του καλλιτέχνη στη φαντασία του, ενώ κατά τον Άντλερ η τέχνη είναι μια μορφή αναπλήρωσης του ψυχικού πόνου ή συναισθημάτων στέρησης χωρίς βέβαια να αρνείται την ύπαρξη καλλιτεχνικού ταλέντου.

Για τον Όσκαρ Ουάιλντ  η τέχνη είναι η έξυπνη διαμαρτυρία μας και η γενναία προσπάθειά μας να βάλουμε τη φύση στη θέση της ενώ ο Γκαίτε θεωρεί την τέχνη ως την ένωση των απαιτούμενων περιστάσεων για την πραγματοποίηση του σκοπού της φύσης.

Συνεχίζοντας ακροθιγώς την ιστορική αναδρομή, ο Βαλερύ δεν αντιλαμβάνεται το έργο τέχνης ως συναισθηματική συγκινησιακή έκφραση, αλλά ως μορφοποίηση πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες επεκτείνονται από το ρεύμα του υπαρξισμού.  Θεωρεί δηλαδή την τέχνη ως έναν κόσμο σημείων, τα οποία την ερμηνεύουν σε μια συνοπτική στιγμή που κρύβει μέσα της κάτι από την αιωνιότητα, το νόημα και τις περιπέτειες της ανθρώπινης ύπαρξης.

Συνεχίζοντας στον 20ο αιώνα με τη γενιά του ’30 στην Ελλάδα, ο Στρατής Μυριβήλης γράφει χαρακτηριστικά στο δοκίμιό του «Μιλάμε για την τέχνη»: «Η Τέχνη προχωρεί από τη στατική στη δυναμική της μορφή μόνο όσες φορές κινηθεί σα στοιχείο ζωής ανάμεσα στους ανθρώπους. Το αληθινό έργο Τέχνης είναι μια προσθήκη στη ζωή […] Κάθε προσπάθεια δηλαδή για την εξήγηση της ζωής και των φαινομένων της, ουσιαστικά δεν είναι παρά μια προσωπική ομολογία, που αγωνίζεται να δικαιωθεί με λογικά σχήματα.»

Με ιδιαίτερη αγάπη προς τη μουσική και τη ζωγραφική πλην των άλλων, τολμώ λοιπόν να παραθέσω κάποια διάσημα albums, όπως εμένα παραπέμπουν σε φράσεις μεγάλων διανοητών, καθώς και κάποιους πίνακες με δικά μου σχόλια ως συμπυκνωμένα αποστάγματα μιας εμπειρίας έως τώρα -στη διαδρομή να βγούμε από τον λαβύρινθο με το μινώταυρο, που εμείς οι ίδιοι φτιάξαμε ή τουλάχιστον αποδεχθήκαμε…


“The Division Bell” Pink Floyd

“The Division Bell” Pink Floyd

«Η αγάπη δεν είναι να κοιτάζουμε ο ένας τον άλλο, αλλά να βλέπουμε μαζί προς την ίδια κατεύθυνση.»  Αntoin de Saint -Exupéry

”Wish you were here” Pink Floyd

”Wish you were here” Pink Floyd

«Ο έρωτας μπορεί να είναι το ωραιότερο όνειρο αλλά και ο χειρότερος εφιάλτης.» Γουίλιαμ Σαίξπηρ

”The Endless River” Pink Floyd

”The Endless River” Pink Floyd

«Αγάπη: η ανάγκη να φύγεις από τον εαυτό σου.» Charles Baudelaire, 1821-1867

”Abbey Road” Beatles

”Abbey Road” Beatles

«Ζωή είναι αυτό που περνά γύρω σου ενώ εσύ χάνεις πολύτιμο χρόνο ψάχνοντας να βρεις τι είναι ζωή» Λ. Μπουσκάλια

 ”Two women running on the beach, the race” Pablo Picasso

”Two women running on the beach, the race” Pablo Picasso

Οι άλλοι… Τα πρότυπα που οικοδομήθηκαν και θα καταρριφθούν, θα επαναπροσδιορισθούν και θα αντικατασταθούν … εάν ήσουν ο καλλιτέχνης και κάπου το έχασες έχει καλώς… εάν όμως δεν ήσουν και ήσουν υπό την καθοδήγηση “καλλιτεχνικής διεύθυνσης”;

”Two women running on the beach, the race” Pablo Picasso

”Two women running on the beach, the race” Pablo Picasso

Ελευθερία

Επιτέλους

Αισθήσεις Ψυχή Νόηση

Τι δύσκολο που είναι να ξαναντυθείς όταν γδύνεσαι τελείως από το παλιό σου ένδυμα;

Τι να το κάνεις όμως το ημίγυμνο;

Να  κολλάει πάνω σου ένα ρούχο που το θες και δεν το θες; Συνήθισες, μήπως βολεύτηκες κιόλας στην πρότερη κατάσταση του «καλοφτιαγμένου» και «καλοντυμένου»;

Ράψε με το παλιό ύφασμα ένα καινούριο, αληθινό για εσένα…

”Fueled by Fears and Fascinations” Salvador Dali

”Fueled by Fears and Fascinations” Salvador Dali

Δέσμιος των φοβιών σου, των ανασφαλειών σου…

Η ζωή είναι εκεί, φτερουγάει κι εσύ δεν μπορείς να την ακολουθήσεις λόγω δικής σου συνειδησιακής αδυναμίας… Σχοινιά που σε κρατούν σχ(ο)ίστα… εκτίμησε την αξία όσων έζησες και προχώρα μπρος ώστε να συνεχίσεις να ΖΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΑ!!!

”The Persistence of Memory” Salvador Dali

”The Persistence of Memory” Salvador Dali

Ο άνθρωπος θυμάται ό,τι θέλει να θυμάται και ξεχνά ό,τι θέλει να ξεχνά… Τα σίγουρο όμως είναι πως θυμάται συνέχεια να κοιτάξει το ρολόι για να δει εάν είναι εντός προγράμματος και να επιβεβαιώσει εάν όλοι «κυλούν ρολόι»…

Μονάχα αν αφηνόταν μόνο έχοντας μια αμυδρή και κάποτε μια μηδαμινή αίσθηση του μηχανικού χρόνου, νιώθοντας ότι μπορεί τοιουτοτρόπως να κυριαρχήσει και στον εαυτό του και στον κόσμο όλο, στο σύμπαν… Να αισθάνεται παντοδύναμος και αιώνιος… να ξεχάσει τη φύση του, την θνητή , την τρωτή και ευάλωτη…

Όλα λιώνουν… αυτό που μένει είναι η αίσθηση, το βίωμα, η απόλαυση των στιγμών, οι στιγμές της απόλαυσης… 

Pablo Picasso, «Γκερνίκα» 1937

Pablo Picasso, «Γκερνίκα» 1937

Η ζωή σου κάπως έτσι… στο παρελθόν; στο παρόν; στο μέλλον; ένα δράμα… τουλάχιστον να είσαι εσύ που πρωταγωνιστείς στη ζωή σου, τη δική σου ζωή… και να αρχίσεις να σκέφτεσαι πως είναι στο χέρι σου να ταξιδέψεις και σε άλλους νομούς πλην της… Δράμας!

Έτσι λοιπόν αντιστοιχίσεις εμπειριών, όμορφων και μη, προβληματισμών, επίπονων και ελαφρών ανάγουν το μοναδικό ως ίδιον κάθε προσώπου στο πανανθρώπινο και εντάσσουν τον πόνο ή την χαρά, το γέλιο ή το δάκρυ στην έκφραση της τέχνης, όπως την αντιλαμβάνεται καθένας μας…

Παναγιώτα Κλουκίνα

Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Τέρνερ: η μαγεία του χρώματος

Φερνάντο Πεσσόα – Ο τρελός βιολιστής

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -