«Από νωρίς το πρωί να λες στον εαυτό σου: σήμερα θα συναντηθώ με τον πολυπράγμονα, με τον αχάριστο, με τον αλαζόνα, τον δολερό, τον φθονερό, τον ακοινώνητο. Τους συμβαίνουν αυτά επειδή αγνοούν το αγαθό και το κακό.
Tag - ετικέτα Μάρκος Αυρήλιος
«Ένας χείμαρρος είναι η αιτία των πάντων και παρασύρει τα πάντα. Λοιπόν, τι γυρεύεις άνθρωπέ μου; Κάνε αυτό που απαιτεί από σένα η φύση, προχώρα αν σου δίνεται η δυνατότητα και μην κοιτάς δεξιά και αριστερά να δεις αν θα το μάθει κόσμος. Μην ελπίζεις στην πλατωνική Πολιτεία. Να είσαι ευχαριστημένος με την παραμικρή πρόοδο και να μην τη θεωρείς μικρή υπόθεση. Πόσο τιποτένια είναι και τούτα εδώ τα ανθρωπάκια της πολιτικής που θαρρούν ότι οι πράξεις τους είναι φιλοσοφημένες. Από μύξες άλλο τίποτε.
Από τον πατέρα μου διδάχτηκα την ήμερη διάθεση και την απαρασάλευτη επιμονή σε απόψεις δοκιμασμένες’ τ’ ότι δεν ήταν κενόδοξος και δεν επιζητούσε τις λεγάμενες «τιμές».
Μετά τον πρώτο νικηφόρο πόλεμο κατά των γερμανικών φύλων (Μαρκομάνων και Κουάδων) και των Σαρματών, ο Μάρκος ανακάλυψε ότι το θησαυροφυλάκιο του κράτους είχε αδειάσει. Ο ίδιος «δεν θέλησε ούτε να το σκεφτεί να επιβαρύνει με έκτακτο φόρο τις επαρχίες».
Όταν σηκώνεσαι με κακή διάθεση το πρωί, έχε πρόχειρη την σκέψη: «Σηκώνομαι για να επιτελέσω το έργο του ανθρώπου. Και στεναχωριέμαι ακόμη, που πάω να κάνω αυτό για το οποίο γεννήθηκα και βγήκα στον κόσμο; Ή μήπως γεννήθηκα για να μένω ξαπλωμένος και να ζεσταίνομαι μες στα στρώματα;»
Στην πρώτη γραμμή του πολέμου, μέσα σ ένα αντίσκηνο, ο Αυτοκράτορας – Φιλόσοφος Μάρκος Αυρήλιος , κατέγραφε τους συλλογισμούς του, έδινε στον εαυτό του συμβουλές, τον εμψύχωνε με τη δύναμη της φιλοσοφίας. Δεν σκόπευε να τα δημοσιεύσει. Έγραφε για να κρατηθεί δυνατός. Δεν πίστευε στην υστεροφημία. Δεν πίστευε καν ότι θα τον θυμάται κανείς. Όμως διαψεύστηκε. Δεκαοχτώ αιώνες πέρασαν από τότε, και τα “Εις Εαυτόν” ζουν ακόμη. Μια ανεξάντλητη πηγή σοφίας. Το “αιώνιο ευαγγέλιο”, όπως τα χαρακτήρισε ο Ρενάν.
Τα πάντα είναι τα ίδια’ συνηθισμένα όσον αφορά στην εμπειρία’ εφήμερα όσον αφορά στο χρόνο’ ρυπαρά όσον αφορά στην ύλη. Και τα πάντα στις μέρες μας είναι όπως ήταν στην εποχή εκείνων που έχουμε από καιρό θάψει. (9.14).
ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ απόγνωσης, ο Μάρκος Αυρήλιος τονώνει το ηθικό του με διαφόρους τρόπους: εστιάζει την προσοχή του στα άμεσα καθήκοντά του, αυτοσυγκεντρώνεται, συλλογίζεται την καλοσύνη που υπάρχει στον κόσμο, υπενθυμίζει στον εαυτό του ότι το κακό δημιουργεί τις ευκαιρίες για να λάμψει η αρετή.
Ο Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος Αύγουστος (26 Απριλίου 121 – 17 Μαρτίου 180) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 161 έως το 180. Ήταν ο τελευταίος από τους “Πέντε Καλούς Αυτοκράτορες”* και θεωρείται επίσης ως ένας από τους σημαντικότερους στωικούς φιλοσόφους. Περισσότερα
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑ και τις υποχρεώσεις του Μάρκου Αυρήλιου, το μεγάλο πρόβλημα είναι οι σχέσεις με τους συνανθρώπους του. Εδώ, αν οι αντιλήψεις του είναι στωικές, η πρακτική του είναι περισσότερο χριστιανική. Όταν έχεις να κάνεις με παλιανθρώπους, σκέψου:
Ο Αλέξανδρος ο Μακεδόνας και ο μουλαράς του, σαν πέθαναν έγιναν ένα και το αυτό. Είτε τους απορρόφησε ο κοινός συμπαντικός λόγος γενέσεως, είτε διασκορπίστηκαν κι οι δυο κατά τον ίδιο τρόπο, υπό μορφή ατόμων. (6.24).
Στο πρώτο μέρος του βιβλίου του “Τα εις Εαυτόν”, ο Μάρκος Αυρήλιος (26 Απριλίου 121 μ.Χ. – 17 Μαρτίου 180 μ. Χ.) αναφέρεται σε όλους όσοι τον δίδαξαν την αρετή και τη φιλοσοφία. Παραθέτω περιληπτικά αποσπάσματα που είναι πολύτιμα και για τη δική μας πνευματική οικοδομή και τη διαμόρφωση “καλού κ’ αγαθού” χαρακτήρα: