Παραβατική ανθρώπινη ομορφιά Επ.3 – Το κλείσιμο των παλιών λογαριασμών – Η λίστα


d52tfOY


Είχε δυο μέρες που είχε γυρίσει από το χωριό όταν τον πήρε τηλέφωνο ο λογιστής του έντρομος να του πει ότι ήταν μεγάλη ανάγκη να τον δει από κοντά.

“Ξεκόλλα, έλα ξεκόλλα ρημάδι! Γαμώτο!”

Ίσα που πρόλαβε και ξεφορτώθηκε το κακαδάκι, που είχε βγάλει από τη μύτη του, λίγο πριν, και το τίναζε επίμονα με δύναμη, από την άκρη του νυχιού του μεσαίου δακτύλου του, που είχε σκαλώσει. Του άρεσε από μικρό παιδί να εξερευνά τα έγκατα της μύτης του, κατασκευάζοντας μικρές μικρές μπαλίτσες, τις οποίες στη συνέχεια τις εκτόξευε με δύναμη, σ΄ έναν πιθανό στόχο που είχε εκ των προτέρων ορίσει.  Εκτός του ότι τον διασκέδασε αφάνταστα αυτή του η ικανότητα,  το σημαντικό ήταν ότι,  πάντα πίσω από την «ανακάλυψη», κρυβόταν μια καλή ιδέα ή η λύση του προβλήματος που έψαχνε.  Λες και ήταν πραγματικά δεμένη στο πίσω μέρος της μύξας του. Σαν δυο αυτοκίνητα στο δρόμο, που τραβάει το ένα το άλλο με ιμάντες, γιατί το πίσω έμεινε από μπαταρία. Σαν ένα σεντούκι πειρατικό που κόλλησε στην άγκυρα του καραβιού.  Σαν ένα μικρό ψάρι, που φαγε το δόλωμα, πιάστηκε στο αγκίστρι και κείνη την ώρα ένα μεγαλύτερο το έφαγε , μεγαλώνοντας την τύχη του ψαρά καθώς τραβάει έξω και τα δυο.  Ναι, ήταν αλληλένδετα, αλλά δεν ήξερε γιατί πάντα χώνονταν τόσο βαθιά…  Δεν είχε σκεφτεί όμως ποτέ ότι για όλα έφταιγε η μάνα του που δεν τον πήγε για να βγάλει τα κρεατάκια όσο ήταν μικρός …

Καλώς τον  …. Είπε χωρίς να χάσει την ψυχραιμία του . Με μια δήθεν εγκάρδια χειρονομία, ελάχιστα πιο σφιχτή απ όσο χρειαζόταν, τοποθετώντας την δική του παλάμη από πάνω , τόνισε την κυριαρχία του . Όταν μάλιστα κάθισε στην καρέκλα του γραφείου του, βάζοντας τον λογιστή να καθίσει στην πολυθρόνα των επισκεπτών,  την οποία φυσικά είχε σκοπίμως διαλέξει ώστε να βρίσκεται σε ύψος πολύ χαμηλότερη από τη δική του (ήταν κι απ αυτές που σου εγκλωβίζουν τον κώλο και δεν μπορείς να σηκωθείς εύκολα) ,  είχε θριαμβεύσει πάνω στην ψυχολογία του συνεργάτη του.

“Τι κάνεις Βάλια;”  ρώτησε αυτός με λίγο τρεμάμενη φωνή ,  την κατσίκα που είδε να μπαίνει από το μπαλκόνι. Tον κοίταξε μ εκείνα τα εξωγήινα μάτια, καθώς πέρασε από μπροστά του κουνάμενη σεινάμενη ,  και στρογγυλοκάθισε υποτακτικά στο πάτωμα, μπροστά από τα πόδια του αφεντικού της , λες και θα συμμετείχε στη συζήτηση. Έμαθε ότι την είχε φέρει μαζί του, για να μείνει μερικές μέρες και ν΄ αλλάξει τον αέρα της , αλλά κυρίως για να κάνει τις απαραίτητες κτηνιατρικές εξετάσεις. Φοβήθηκε μήπως έπαθε κάτι μετά την κουτουλιά που είχε δώσει στο λύκο.

“Σιγά μη λέμε τη γίδα κι Άννα-Μισέλ … Μπάλια τη λένε!” του είπε άγρια και τον κοίταξε με υποτιμητικό βλέμμα

Γαμώτο τον εκνεύριζε τόσο αυτός ο άνθρωπος. Θα τον είχε διώξει αλλά ήταν καλός στη δουλειά του.

831028Πόσο θα θελε να τον υποβάλλει σ εκείνο το ρωμαϊκό βασανιστήριο με το γλείψιμο της κατσίκας…

Έπλασε την εικόνα στη φαντασία του αυτοστιγμής . Τον είχε δέσει σχεδόν ξεβράκωτο σ ένα δέντρο. Έβαλε τη Φιλιππινέζα να του τρίβει τις πατούσες του με αλατισμένο νερό και άφηνε να τις γλύφουν δυο διψασμένες γίδες. Στην αρχή όλοι πιστεύουν ότι είναι αστείο , γαργαλιούνται, ξεκαρδίζονται. Αυτό που δεν φαντάζονται είναι ότι μετά από αρκετό χρόνο τριβής το δέρμα των πελμάτων λεπταίνει και το γέλιο χάνεται, αρχίζοντας να πονάει αφόρητα… Από κει βγήκε και η φράση “θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι” . Βέβαια δεν υπήρχε καμιά τεχνική αναγκαιότητα το κατσίκι να είναι παρδαλό. Το «παρδαλό» προστέθηκε στη φράση με μεταφορική έννοια : το δόλιο, το πανούργο κατσίκι. Άρα το αληθές νόημα της φράσης είναι : «Αρχικά θα γελάσεις αλλά μετά θα σου βγει ξινό»!

785975354_656113

Ο λογιστής ετοιμάστηκε να πάρει τη δική του μικρή εκδίκηση όταν του ανακοίνωσε χαιρέκακα ότι  λίγο πολύ είχε χρεοκοπήσει.  Όμως τα λόγια του χτύπησαν σαν σε τοίχο. Η ομφαλοσκόπηση έστω κι αυτών των λίγων τελευταίων μηνών, που πέτυχε συμβιώνοντας δίπλα στις γίδες, είχε απίστευτα αποτελέσματα. Δεν τον άγγιζε τίποτα. “Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι … γίδιος”  σκέφτηκε, παραφράζοντας πάλι τον Καζαντζάκη, κι ένα ωστικό κύμα περηφάνιας πετάχτηκε δυνατά από τα σωθικά του.

Φίλε μου «Η γριά αλεπού δεν πιάνεται με ξόβεργες» είπε καθώς αποχαιρέτησε το λογιστή , ύστερα κι από την υπόλοιπη τυπική ενημέρωση. Ξέρετε, ΙΚΑ, ΦΠΑ, ΕΕΤΗΔΕ, ΦΑΠ, ΜΥΦ, ΦΜΥ κι άλλες τέτοιες χαριτωμένες συντομογραφίες που μεταφράζονταν πάντα σε ιπτάμενα πεντακοσάευρα.

Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες και δεν φαινόταν να επιβεβαιώνουν την τελευταία ρήση του , για τους απλούς παρατηρητές. Διαταγές πληρωμής, μερικές νύχτες στο κρατητήριο, πλειστηριασμοί, δικαστήρια. Ευτυχώς, έλεγε, δεν του πείραξαν το σκρίνιο, στο οποίο βρισκόταν η συλλογή των κουδουνιών του (είναι η μεγαλύτερη στα Βαλκάνια, λένε οι ειδικοί). Το σπίτι είχε φροντίσει να το μεταβιβάσει από πριν και δεν μπόρεσε κανείς να αποδείξει – κυρίως οι τράπεζες – ότι υπήρξε καταδολίευση.

Οι τρεις offshore, που του είχαν απομείνει, δεν είχαν να διαχειριστούν καμιά τεράστια περιουσία. Του έφταναν όμως για να υλοποιήσει τα σχέδιά του.  Την είχε γλιτώσει, επειδή οι καταθέσεις που γινόντουσαν κατά καιρούς, δεν ξεπερνούσαν τις τριάντα χιλιάδες ευρώ έκαστη, ποσό αρκετά κάτω από το minimum όριο που έχει θέσει η τράπεζα Ελλάδος για να γίνεται έλεγχος, για την εξαγωγή ύποπτου συναλλάγματος. Όχι ότι θα βρίσκαν και πάλι τίποτα. Είχε καλύψει καλά τα νώτα του. Για κάθε μία μονοπρόσωπη εταιρία περιορισμένης ευθύνης που δημιουργούσε στην Ελλάδα, μοναδικός μέτοχος φαινόταν μια άλλη Κυπριακή εταιρία.  Σ εκείνη πάλι, φαινόταν ως εκπρόσωπος-διαχειριστής ένα δικηγορικό γραφείο. Ακόμη και να προχωρούσαν οι αρχές για περαιτέρω έλεγχο, τις μετοχές της κυπριακής κατείχε μια άλλη εταιρία στο Jersey. Εκεί παρέχονται πολύ καλές υπηρεσίες αντιπροσώπευσης. Εάν ποτέ ζητηθούν τα ονόματα των τελικών δικαιούχων μιας εταιρίας , δεν εμφανίζονται στο μητρώο των εταιρειών. Έχει υπογράψει συμφωνητικό μεταξύ του συμβούλου κι αυτού, όπου ο σύμβουλος έχει νομική ευθύνη και τηρεί το απόρρητο για τον πελάτη του .

Όμως η καλύτερη εξωχώρια που είχε στήσει, ήταν αυτή που ήταν μέσα στο σύστημα,  στην καρδιά του καπιταλισμού, το τέλειο δημιούργημα, που ταυτόχρονα είναι και ο ιός της καταστροφής του: Delaware (Νταλαγουέρ) ! ΗΠΑ. Ενας όχι και πολύ γνωστός, για τους αδαής, φορολογικός παράδεισος. Αποτελεί την έδρα για πάνω από 400 χιλιάδες επιχειρήσεις . Το 58% των εταιριών του fortune 500 έχουν συσταθεί σ αυτή την πολιτεία.

Τα κεφάλαια που τηρούνται στους λογαριασμούς των εικονικών εταιριών, μπορούν να μεταφερθούν, κυριολεκτικά σε δευτερόλεπτα, σε οποιαδήποτε γωνιά του πλανήτη και να απομείνει μόνο το καταστατικό έγγραφο ως περιουσιακό στοιχείου που να υπόκειται σε κατάσχεση. Η μόνη απόδειξη που υπάρχει για τον ιδιοκτήτη είναι απλά μια μετοχή. Ένα χαρτί που όποιος το χει στην κατοχή του είναι κι ο άρχων , ο κατέχων.  Ούτε φόρους μεταβίβασης , ούτε τεκμήρια, ούτε πόθεν έσχες, ούτε τίποτα.  Ούτε καν η “σαρακατσάνα ” δεν μπορούσε να διεκδικήσει κάτι. Αλλάζουμε απλά το κλειδί της θυρίδας που αναπαύεται  η μετοχή…. και bye bye υπεραξίες , φόροι και λοιποί κρατικοί παρεμβατισμοί.

********

Επισκέφτηκε και τον Δόκτορα μια τελευταία φορά.  “Κύριε Σειχίδη νομίζω δεν σας χρειάζομαι πια”.

Πράγματι κε Αντύπα.  “Μου φαίνεστε εντελώς αλλαγμένος, λες και σας συναντώ πρώτη φορά”. Οι ασθενείς με οιστριονική διαταραχή προσωπικότητας, πολύ δύσκολα καταφέρνουν να υπερπηδήσουν το πρόβλημά τους . Θυμάμαι όταν πρωτοήρθατε , αν και σαγηνευτικός ήσασταν ανώριμος κι εξαρτημένος. Η κύρια έννοια σας  ήταν η προσέλκυση της προσοχής και μόνο.

“Ναι , ήμουν λύκος” .

“Κάτι τέτοιο. Ο οιστριονικός που έχει εμπειρίες πατρικής αποστέρησης στρέφεται προς αναζήτηση φροντίδας στην μητέρα του. Εσείς κατά πως φαίνεται, που ο πατέρας ήταν απών από μικρή ηλικία, είχατε εγκλωβιστεί σε δύο εναλλακτικές λύσεις:  είτε να μιμηθείτε την μητέρα σας και ν αναπτύξετε μια παθητική, θηλυπρεπή ταυτότητα, ή όπως εσείς επιλέξατε, να μιμηθείτε διάφορα πολιτιστικά στερεότυπα υπερβολικής αρρενωπότητας, ώστε να αποφύγετε  κάθε άγχος γύρω από τη θηλυπρέπεια και να αντιμετωπίσετε την παλινδρομητική έλξη να μοιάσετε στη μητέρα σας. Γι αυτό και σταθήκατε ανίκανος να διατηρήσετε βαθιές, μακροχρόνιες δεσμεύσεις στις ερωτικές η φιλικές σας σχέσεις”.

“Γέλασε η κατσίκα, που φάνηκε της προβατίνας ο κώλος” σκέφτηκε από μέσα του. Μιλάει κι ο δόκτορας που είναι γνωστός σ όλη τη Λάρισα για τα καμώματά του. Ήταν βλέπεται κι αυτός στη λίστα …

Ντόκτορ, εμείς εκεί στο χωριό λέμε το εξής: “Εκείνος που σπούδασε και δεν εφήρμοσε τις γνώσεις του, μοιάζει με εκείνον που οδήγησε το βόδι του στο χωράφι και δεν έσπειρε”.

“Αγαπητέ μου” , είπε ο γιατρός ξεπερνώντας την λίγο προσβλητική παροιμία, “μήπως θα σας ενδιέφερε η συμμετοχή σας σ ένα πείραμα? Δεν θα σας χρεώσω , τουναντίον υπάρχει και κάποια αμοιβή για την παρουσία σας” .

“Γιατρέ μου , είμαι λίγο φορτωμένος αυτό το διάστημα,  θα τηλεφωνηθούμε σίγουρα, αν δεν βρεθούμε κάπου αλλού…”  του είπε και του κλεισε συνωμοτικά  το μάτι . “Τι οφείλω; “

Του έδειξε το γραφείο απέναντι, όπου βρισκόταν η γραμματέας του.

********

goatman

Η συνάντηση με τον δημοσιογράφο ήταν επεισοδιακή.

Τόσα χρόνια που τα χωνε στον ιδιοκτήτη και εργοδότη του στην “Ώρας της Λάρισας” όλα ήταν μέλι γάλα. Φυσικά τους είχε κόψει την επιχορήγηση μετά τη δημοσίευση του ονόματός του στο σκάνδαλο της Βίλας των οργίων.

Κι ετούτος ο καινούριος δεν τρωγόταν με τίποτα.  Είχε άγνοια κινδύνου .  Κι ένα περίεργο περπάτημα…

“Ακροβατείτε επικίνδυνα κε Αντύπα. Γιατί με φωνάξατε;”

“Γίδα που τρέχει στον γκρεμό, ποτέ δεν έχει σκοτωμό” φίλε μου , του είπε τακτοποιώντας δήθεν τα μαλλιά του . Πάντα φοβόταν ότι κάποτε θα ξεφυτρώσει ένα ζευγάρι κέρατα εκεί πάνω και το “τσέκαρε” τακτικά .

Έχω μια μεγάλη δουλειά για σένα, σίγουρα τη μεγαλύτερη που θα τύχει στη μίζερη ζωή σου, ίσως πιο μεγάλη κι από ότι μπορείς να φανταστείς . Έβγαλε ένα στικάκι και το άφησε στην άκρη του τραπεζιού προσεκτικά.

Τι είναι αυτό?

img_1404

Θα είμαι ειλικρινής , τελευταία το φιλοσόφησα λίγο νεαρέ μου. Το μυαλό μου σαν κάτι να έπαθε, σαν να μετακινήθηκε.  Συνειδητοποίησα ότι “το χρήμα είναι σαν την κοπριά σ’ ένα χωράφι. Είναι καλή, μόνον όταν απλώνεται παντού” * . Εγώ προσπαθώντας να την μαζέψω σ ένα σημείο , έφτιαξα έναν τεράστιο λόφο κοπριάς. Έβαλα κι ένα θρόνο πάνω, εκεί στην κορυφή, είπε δείχνοντας με το δάκτυλο κάπου πάνω δεξιά.  Έγινα ο βασιλιάς του σωρού της κοπριάς και νόμιζα ότι κατέκτησα τον κόσμο όλο. Κι εκεί στα ψηλά μπορεί να είχα καθαρό αέρα, η κοπριά όμως συνέχιζε να βρωμάει, το περιορισμένο σημείο του χωραφιού που απλωνόταν έμενε άγονο, οι άνθρωποι απέφευγαν να περνούν από κει, ή κι αν περνούσαν δεν έμεναν και πολύ.

Δεν μπορώ να πω ότι σας καταλαβαίνω . Φτάστε στο δια ταύτα παρακαλώ. Τι θέλετε από μένα, τι έχει μέσα αυτό το στικάκι?

Είναι το κλείσιμο των λογαριασμών, η επιστροφή των κλοπιμαίων , το σπάσιμο της σιωπής,  η διακοπή της αφαίμαξης, η ευημερία των κολίγων, το αίμα των αθώων , η επιστροφή στην αξιοπρέπεια, είναι ….

Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω. θα μου πείτε επιτέλους τι είναι?

Είναι η λίστα Αντύπα !

list

*  Μπάλια, η γίδα ,που έχει ένα άσπρο σημάδι στη μπάλα (μέτωπο)

* στην πραγματικότητα το είχε πει ο Φράνσις Μπέικον 

Γιώργος Γιώτης 

Signs-of-midlife-crisis

Επόμενο ΕΔΩ

Προηγούμενο ΕΔΩ

Κεντρική σελίδα ΕΔΩ

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -