Φιλοσοφία
Στα Ερμητικά Κείμενα αναφέρεται:
«Ο Έρως και η Ανάγκη, ω ψυχές, θα είναι κύριοί σας, γιατί αυτοί, ύστερα από μένα, είναι οι κύριοι και διοικητές των τάξεων. Ψυχές, όσες υπηρετείτε την αγέραστη εξουσία μου, να γνωρίζετε ότι όσο είστε αναμάρτητες, θα κατοικείτε στις περιοχές του ουρανού. Περισσότερα
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις … είναι εντελώς συμπτωματική. Και σίγουρα το κείμενο δεν το γραψε μόλις χτες ο Καστοριάδης, όσο κοντινό κι αν μας φαίνεται
Πείραμα βασισμένο στη σωκρατική μέθοδο έδειξε ότι άτομα με σοβαρές ψυχιατρικές διαταραχές που έχουν διαπράξει εγκλήματα αντιλαμβάνονται την έννοια της ηθικής
Πώς κρίνουμε ορθά –αξιολογούμε- ένα κοινωνικό ή πολιτικό γεγονός, ένα λόγο ή μια ιστορική πράξη; Περισσότερα
Κατά τη γνώμη μου υπάρχει μόνο μία μέθοδος παραγωγής γνώσης που έχει αποδείξει – και καθημερινά αποδεικνύει – την αξία και την εγκυρότητά της: Η επιστημονική. Περισσότερα
«Η ευτυχία μου: Από τότε που κουράστηκα να γυρεύω, έμαθα να βρίσκω. Από τότε που κάποιος άνεμος μου εναντιώθηκε, ταξιδεύω με όλους τους ανέμους». ~Φρίντριχ Νίτσε
….σ έναν διάλογο, μεταξύ του Καλλικλή και του Σωκράτη, ο Καλλικλής υποστηρίζει ότι ευτυχία είναι η ικανότητα να είσαι ευτυχισμένος, δηλαδή να χρησιμοποιείς όλα τα διαθέσιμα μέσα για να ζωντανέψεις και να τροφοδοτήσεις τα πιο ισχυρά πάθη. Περισσότερα
Το ζήτημα του νόμου, όπως και κάθε ζήτημα ιδεών και αρχών, είναι εξαιρετικά περίπλοκο και η όποια απλοποίησή του στη διαδικασία επιβολής του μπορεί να οδηγήσει σε ολοκληρωτισμό. Στα σύγχρονα συντάγματα είναι γενική επιταγή η ισότητα, δηλαδή ότι ο νόμος πρέπει να αντιμετωπίζει με ισότητα όλους τους πολίτες (φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις για λόγους ανθρωπισμού και άλλες σοβαρές ανάγκες). Περισσότερα
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του 94χρονου σήμερα Γάλλου φιλοσόφου Εντγκάρ Μορέν Περισσότερα
Ζήνων ο Κιτιεύς (335-263 π.Χ.)
Ο ιδρυτής της σχολής του Στωικισμού τρελαινόταν να τρώει άγουρα σύκα και να λιάζεται. Ήταν μελαψός, στραβολαίμης και, κατά κοινή ομολογία, πολύ τραχύς στη συμπεριφορά του. Περισσότερα
Κάθε άνθρωπος με το να κάνει το καλό ή το κακό, εξασκεί τη δύναμή του σε άλλους, . , και δεν ζήτα τίποτε περισσότερο.
Θα ξεκινήσω λέγοντας, ότι η φιλοσοφία αποτελεί μια πνευματική δραστηριότητα που έχει έναν καθαρά θεωρητικό χαρακτήρα, ταυτόχρονα όμως συνδέεται στενά με το πεδίο της ανθρώπινης πράξης. Περισσότερα
Ας πούμε τώρα ποιους αγαπούν οι άνθρωποι και θέλουν να τους έχουν φίλους τους και ποιους μισούν, καθώς και για ποιον λόγο –αφού όμως πρώτα δώσουμε τον ορισμό της φιλίας και της αγάπης…
Για να γίνουν βαθύτερα αντιληπτές οι παθογένειες του δικαίου, πρέπει να γίνει πιο διαυγής η σχέση του με τη δικαιοσύνη. Ας θεωρήσουμε ως δίκαιο το σύνολο των νομικών κανόνων που μπορούν να επιβληθούν στην ανθρώπινη ζωή είτε από το κράτος είτε από το έθιμο είτε κατά περίσταση από την κοινωνία. Αυτό είναι το άμεσα εφαρμόσιμο δίκαιο. Επομένως, και ένα ολοκληρωτικό καθεστώς υπό οποιαδήποτε μορφή ολοκληρωτισμού επιβάλλει τους δικούς του κανόνες δικαίου τους οποίους έχει θεσμοθετήσει, οι οποίοι όμως μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την έννοια της δικαιοσύνης.
Ο σύγχρονος άνθρωπος φαίνεται πώς, αν δεν έχει τίποτε άλλο, έχει τουλάχιστο πάρα πολλές επιθυμίες και το μόνο του πρόβλημα φαίνεται πώς είναι ότι, μολονότι ξέρει τί θέλει δεν μπορεί να το έχει.
Η έννοια της ηθικής συχνά ταυτίζεται με την έννοια του ήθους. Ρίχνοντας μια ματιά όμως σε ένα έγκριτο λεξικό, στο λήμμα ‘ήθος’ διαβάζουμε: το σύνολο των ψυχικών ιδιοτήτων του ανθρώπου, ο ατομικός χαρακτήρας | τα ήθη, παραδοσιακοί κανόνες κοινωνικής διαβίωσης. Και στο λήμμα ‘ηθική’: επιστήμη που μελετά τους κανόνες συμπεριφοράς των ανθρώπων στην κοινωνική τους συμβίωση | δογματική διδασκαλία για το καλό και το κακό: χριστιανική ηθική | ηθικότητα, χρηστότητα. Το ‘ηθικό’ πάλι είναι άλλο πράγμα, αν και με κοινή ρίζα: η ψυχική δύναμη που κινεί τον άνθρωπο στη ζωή και στη δράση, ευψυχία: άριστο το ηθικό του στρατού μας – έχασε το ηθικό του (το θάρρος του).
Ήταν 15 Απριλίου του 1980, όταν ο Jean Paul Sartre άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι εξαιτίας ενός οιδήματος που είχε στον πνεύμονα. Περισσότεροι από 50.000 Παριζιάνοι τον συνόδευσαν την επόμενη ημέρα μέσα από τους δρόμους της πόλης στην τελευταία του κατοικία, το κοιμητήριο του Montparnasse, στο οποίο βρίσκονται μέχρι και σήμερα θαμμένες οι στάχτες του μεγάλου Γάλλου φιλόσοφου, λογοτέχνη και κριτικού.
Χωρίς τη συμβολή των συναισθημάτων η νόηση αδυνατεί να λειτουργήσει. Οπότε η ρήση του Σπινόζα έχει μεγάλο κύρος: ούτε να γελάμε ούτε να κλαίμε, αλλά να καταλαβαίνουμε. Περισσότερα
