Τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο δεν τον γνώριζα. Ούτε τον Νίκο Ρωμανό. Ξέρω όμως ή μπορώ να φανταστώ τι σημαίνει να δολοφονείται ένας νέος έτσι, παράλογα. Να τον βλέπεις να ξεψυχάει δίπλα σου και μετά να βιώνεις μια ολόκληρη καφκική διαδικασία με συνηγόρους ή μάρτυρες να εξαπολύουν κάθε είδους βρώμικες προτάσεις ή να παίζουν με κάθε είδους νόμιμες διαδικασίες για να πετύχουν ένα βρώμικο αποτέλεσμα.
Τα σύγχρονα κράτη πρόνοιας αντιμετωπίζουν μία κοινή πρόκληση, ήτοι την δυσαρέσκεια των πολιτών με την προελαύνουσα αποδόμηση των κοινωνικών κεκτημένων και ταυτόχρονα την εύλογη ανασφάλεια μπροστά σε ένα αβέβαιο μέλλον.
12 ευρωπαίοι συγγραφείς και διανοούμενοι κρίνουν τη χαλάρωση του ευρωπαϊκού οράματος, διεκδικούν μια Ελλάδα με κοινωνική συνοχή και μια δημοκρατική Ιταλία σε μια Ευρώπη αλληλεγγύης, ενώ κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου προς τους ηγέτες που διαχειρίζονται την κρίση: πολιτική ένωση ή έκρηξη, κοινωνική οπισθοδρόμηση, ανασφάλεια, ανεργία, φτώχεια.
Για άλλη μια φορά οι αγρότες είναι στους δρόμους. Ποιοι αγρότες; Όχι βέβαια των φθινουσών περιοχών και οι μικροί αγρότες. Κινητοποιούνται ιδίως οι μεγαλοαγρότες της Θεσσαλίας που ήταν και οι ευνοημένοι μέχρι τώρα, στα πλαίσια της ΚΑΠ(Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε). Περισσότερα
ΚΟΛΕΚΤΙΒΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΙ
Δεν τους αρέσει η έκφραση «αφεντικά του εαυτού τους», γιατί επιχειρούν να υπερβούν τις σχέσεις αφεντικού-υπαλλήλου μέσα από οριζόντιες συλλογικότητες, χωρίς ιδιοκτησία και κέρδος. Δεν θέλουν να λέγονται συν-έταιροι, αλλά συν-εργαζόμενοι: «Αλλο κοινωνική αυτοδιαχείριση, άλλο επιχείρηση», γράφουν. Δεν καρπώνονται υπεραξία, αλλά πληρώνονται ίσο μισθό για ίση δουλειά.
Παλιότερα τέτοια εποχή, στο χιονισμένο τοπίο του Νταβός, αντηχούσαν αισιόδοξες συζητήσεις για τις γενναίες προοπτικές της παγκοσμιοποίησης. Όμως το φετινό Οικονομικό Φόρουμ, που ξεκινά σε λίγες μέρες, θα έχει μείζον θέμα στην ατζέντα το απειλητικό πρόβλημα της ανεργίας που θεριεύει στον ανεπτυγμένο κόσμο. Με πάνω από 200 εκατομμύρια ανέργους στον κόσμο, 26 εκατομμύρια στην Ευρώπη, η ανεργία συνιστά μια αποτυχία πολιτικής που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει.
Περισσότερα
του Φώτη Γεωργελέ
Μια εβδομάδα πριν, ένας αναγνώστης γράφει : “Και πού το ξέρεις εσύ, ρε φίλε, ότι αυτή θα είναι δύσκολη αλλά η τελευταία τόσο δύσκολη χρονιά; Μάγος είσαι;”. Έχει δίκιο. Δεν είμαι. Περισσότερα
Στο τέλος του έτους πάντα μας δημιουργείται το ερώτημα ποιο θα είναι το σημαντικότερο ζήτημα του επόμενου έτους. Είναι μια απλοϊκή ερώτηση, αφού κάθε χρόνο γίνονται πολλά πράγματα και για καθέναν από εμάς διαφέρει το τι είναι σημαντικό. Όμως, αξίζει να σκεφθούμε ποιο γεγονός θα μπορούσε να προκαλέσει αλλαγή της πορείας του κόσμου. Κατά την άποψή μου, η σημαντικότερη περιοχή που θα πρέπει να παρακολουθήσουμε το 2013 είναι η Ευρώπη.
Περισσότερα
“I cannot and will not cut my conscience to fit this year’s fashions» – Lillian Hellman
Η ενίσχυση των πολιτικών άκρων που εκδηλώθηκε μαζί με την οικονομική κρίση έχει προκαλέσει μια διφορούμενη κατάσταση: από τη μία πλευρά, περιορίζεται η ελευθερία του λόγου (υπό την έννοια ότι όποιος αποκλίνει από τη λαϊκή φιλοσοφία και τις ιδέες του συρμού δέχεται επιθέσεις), ενώ από την άλλη ο καθένας λέει και γράφει ό,τι του κατεβαίνει. Περισσότερα
«Ο πόλεμος για τον αυστριακό στρατό άρχισε με στρατοδικεία. Μέρες έμεναν κρεμασμένα τα κουφάρια των σκοτωμένων, των υποτιθέμενων και των πραγματικών προδοτών, στα καμπαναριά και στα δέντρα, μπροστά στις εκκλησίες, για τα βλέπουν οι ζωντανοί και να φοβούνται. Μόνο που οι ζωντανοί το είχαν βάλει στα πόδια.» , Γιόζεφ Ροτ, Εμβατήριο Ραντέτσκυ (μτφ. Μαρία Αγγελίδου, Άγρα). Περισσότερα
Μέσα στον καταιγισμό των παγκόσμιων γεγονότων που βλέπουν καθημερινά το φως της δημοσιότητας, δεν είναι λίγα αυτά που «θάβονται» ή περνούν απλώς «στα ψιλά» της επικαιρότητας. Όταν ωστόσο μιλάμε για ανθρωπιστικές κρίσεις ή κοινωνικο-οικονομικές ανακατατάξεις που επηρεάζουν δυνητικά την παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, οι ειδήσεις αυτές μόνο ασήμαντες δεν λογίζονται. Περισσότερα
Ένα βίντεο με στιγμιότυπα από τα κορυφαία γεγονότα του 2012 (κατά Reuters ), όπως ο πόλεμος στη Συρία, η επίθεση στη Βεγγάζη, οι διαμαρτυρίες για τη λιτότητα, ο τυφώνας Sandy, οι εκλογές των ΗΠΑ το άλμα του Felix Baumgartner. Περισσότερα
Το περιοδικό «Στερν» δημοσίευσε ρεπορτάζ με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων». Το δημοσίευμα επισημαίνει τις διασυνδέσεις πλουσίων Ελλήνων με πολιτικούς, τη φοροδιαφυγή, αλλά και την έλλειψη διάθεσης αλληλεγγύης στην οικονομική κρίση.
Το χρέος των ΗΠΑ υποτίθεται ότι είναι η πλέον ασφαλής επένδυση. Χάριν, όμως, σε μία νομική ρήτρα, οι συζητήσεις για μια χρεοκοπία δεν περιορίζονται στην ευρωπαϊκή πλευρά του Ατλαντικού.
Περισσότερα
Επέστρεψα στο χωριό. Δυο μέρες στην εορταστική Αθήνα ήταν αρκετές για να μου υπενθυμίσουν τι πα να πει κατάθλιψη. Έφυγα τρέχοντας κι ελπίζω να στρώσω, να συνέλθω, να γειάνω με το ξημέρωμα της αυριανής μέρας, που θα βγω το χωράφι και στο βουνό.
«Το παιδί είναι ο πατέρας του ανθρώπου», έγραψε ένας μεγάλος Αγγλος ρομαντικός ποιητής το 1802, έχοντας όμως κατά νου την αμεσότητα του δεσμού του παιδιού με τη φύση, σύμφωνα με την ερμηνεία των περισσότερων μελετητών. Σήμερα, 210 χρόνια αργότερα, ο ίδιος στίχος ακούγεται ξανά αλλά χωρίς ποιητική διάθεση: «Τα παιδιά γίνονται γονείς των γονιών τους».
Περισσότερα
Ας ειπωθούν τα κοινότοπα και τα τετριμμένα – άλλωστε, μάλλον δεν περιττεύουν ποτέ, αφού σ’ αυτά προσφεύγουμε όποτε παγώνουμε αμήχανοι και τρομαγμένοι: Το μυαλό του ανθρώπου, οι δεύτερες σκέψεις που κάνει για να ελέγξει τη φυσικότητα του θυμού και την αρχέγονη κληρονομιά των ενστίκτων, είναι το μοναδικό του όπλο για να σωθεί από την αγριότητα. Οταν όμως το μυαλό ταράζεται και θολώνει -όπως και όταν καταντάει εμμονικό και ιδεοληπτικό- ο άνθρωπος γίνεται πιο θηρίο και από τα θηρία.
Περισσότερα
Ακούμε να λέγεται τόσο επίμονα και νευρικά ότι δεν είναι φασίστες το 13%-15% των Ελλήνων που δηλώνουν αποφασισμένοι να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή, ή το 7% που πράγματι την ψήφισαν πριν από λίγους μήνες, ώστε αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με κάτι σαν ξόρκι, μια μαγική επίκληση για να διασκεδαστεί ένας βαθύτερος, ανομολόγητος φόβος: μήπως τελικά αυτό το σκοτεινό ρεύμα είναι κάτι περισσότερο από γέννημα της οικονομικής κρίσης, της αποσύνθεσης του πολιτικού συστήματος και του τρόμου μπροστά στην εγκληματικότητα των λαθρομεταναστών;
