Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται, άπαξ, που λένε, σα μια μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστον μ’ αυτή την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξανα-υπάρξουμε ποτέ. Και μείς τι την κάνουμε ρε, αντί να τη ζήσουμε; Τι την κάνουμε; Τη σέρνουμε από δω κι από κει δολοφονώντας την.
Περισσότερα
Αν όταν θυμώνουμε με τα ελαττώματα των ανθρώπων στραφούμε προς τα δικά μας και τα εξετάσουμε, ο θυμός θα μας περάσει. Περισσότερα
Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποστηθίζεις ή να θυμάσαι αυτά που μελετάς/ διαβάζεις; Περισσότερα
Αν σε ηλικία ώριμη και δύσκολη, μια γυναίκα —αλλά και άντρας, γιατί, ως γνωστόν, η κλιμακτήριος αφορά και στα δύο φύλα, μόνο που οι άντρες κρύβουν πιο συστηματικά και πιο νοσογόνα τα αισθήματα τους και δεν τα μαθαίνουμε – συνεχίζει να υποφέρει επί χρόνια με τα κλασικά συμπτώματα της δυσθυμίας, της κατάθλιψης, της παραίτησης, των ψυχοσωματικών, της υστερίας, κι όλα όσα χαρακτηρίζουν την κλιμακτήριο, είναι επειδή, ξανά, κάτι αρνείται να κάνει για τον εαυτό της σωστά.
Περισσότερα
“Η ιστορία και η τέχνη του Καραγκιόζη όπως τα μαθε από τους Καραγκιοζοπαίχτες και πρώτα από τον Παντελή Μελίδη ο Τζούλιο Καίμης” είναι ο τίτλος ενός υπέροχου βιβλίου που εκδόθηκε το 1937 (η ορθογραφία διατηρήθηκε αυτούσια)
Ξένος του κόσμου και της σάρκας κατέβηκε την παραμονή από τα ύψη, αφού μάζεψε τις φτερούγες, όπως τις κρύβει θεϊκός άγγελος. Έφερνε δώρα από τα πάνω βασίλεια, για να φιλέψει τους κατοίκους της πρωτεύουσας. Ήταν ο καλός άγγελος της πόλης.
Τα δάχτυλα ελαφρά πρησμένα. Στο λέω τόσο καιρό: “κάνε κάτι, το αίμα σου δεν κυκλοφορεί καλά, πήγαινε σε έναν γιατρό και ρώτα”. Δεν είναι τίποτα, ξέρω, μη μου ανησυχήσεις. Είναι απλά που όταν ξεφυλλίζεις τα βιβλία δίπλα μου, αντί να χαζεύω την ερωτοτροπία της αφής σου με τις τυπωμένες λέξεις, ξεχνιέμαι και βουτάω στην υπεραιμία των άκρων σου και πνίγομαι κόκκινα εσωτερικά, αχνά μπλε εξωτερικά.
Την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 1400 ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Δ’ παρέθεσε ένα συμπόσιο στο παλάτι του στο Έλταμ. Πρόθεση του δεν ήταν μόνο να εορτάσει την άγια εορτή. Ήθελε παράλληλα να τιμήσει ένα διακεκριμένο φιλοξενούμενο. Αυτός ήταν ο Μανουήλ Β’ Παλαιολόγος, αυτοκράτορας των Ελλήνων, όπως τον αποκαλούσαν οι περισσότεροι Δυτικοί, αν και μερικοί θυμούνταν ότι ήταν ο πραγματικός αυτοκράτορας των Ρωμαίων.
Στην ταβέρνα του Πατσόπουλου, ενώ ο βοριάς φυσούσε, και ψηλά στα βουνά χιόνιζε, ένα πρωί, μπήκε να πιει ένα ρούμι να ζεσταθεί ο μάστρο Παύλος ο Πισκολέτος, διωγμένος από τη γυναίκα του, υβρισμένος από την πεθερά του, δαρμένος από τον κουνιάδο του, ξορκισμένος από την κυρα-Στρατίνα τη σπιτονοικοκυρά του, και φασκελωμένος από το μικρό τρίχρονο γιο του, που ο προκομμένος θείος του τον δίδασκε με επιμέλεια, όπως κάνουν και γονείς ακόμα στα «κατώτερα στρώματα», πώς να μουντζώνει, να βρίζει, να βλαστημάει και να κατεβάζει κάτω σταυρούς, Παναγίες, καντήλια, θυμιατά και κόλλυβα. Κι έπειτα γράψε αθηναϊκά διηγήματα!
— ΔΕΝ έχει εφέτο κουλούρα, παιδιά μου ! Και νάν το ξέρετε…
— Το ξέρουμε…ψιθύριζαν τα δυο μεγαλύτερα παιδιά, θλιμμένα στο λόγο τούτο της μάνας.
Μια μέρα γεννήθηκε στη μακρινή Βηθλεέμ ο έρωτας
στην κοιλιά του καρπού λησμονημένος
και του έδωσαν το όνομα Καρπός
όλα τ’ άστρα των παιδιών αγαπημένων
με τους άνεμους όταν λευκάζουν το χειμώνα.
Ο μεγάλος Αμερικανός συγγραφέας Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ ήταν ένας από τους κύριους εκπροσώπους της αποκαλούμενης Χαμένης Γενιάς των Αμερικανών λογοτεχνών και θεωρείται γενικότερα ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Ολοκλήρωσε συνολικά τέσσερα μυθιστορήματα κι αρκετά διηγήματα. Ας απολαύσουμε λίγα αποσπάσματα από το βιβλίο του “Τα απομεινάρια της ευτυχίας”
Με τα παιδιάτικα μάτια μου έβλεπα, πίσω απ’ το τζάμι, τη σημαία του Παλαμηδιού, του κάστρου τ’ Αναπλιού, ψηλά, και το σκοπό τυλιγμένο στο μανδύα του να πηγαινοέρχεται στην τάπια*, με το τουφέκι στον ώμο. Στο φόντο του ουρανού, η σιλουέτα του γραφόταν τεράστια, επιβλητική. Κάμποσες οργιές πιο κάτω, σάλευαν χαμόκλαδα κι οι φραγκοσυκιές πρασίνιζαν κρεμασμένες στο βάραθρο, πάνω από τη βενετσιάνικη σκάλα – 999 σκαλοπάτια.
Οι λάτρεις του βιβλίου σίγουρα θα ήθελαν να υιοθετήσουν αυτό το υπέροχο χριστουγεννιάτικο έθιμο από την Ισλανδία, που οποία συνδυάζει λογοτεχνία και διακοπές, δύο σε ένα!
Περισσότερα
Σαν σήμερα, 12 Δεκεμβρίου 1821, γεννήθηκε ο σπουδαίος Γάλλος μυθιστοριογράφος, Γκιστάβ Φλομπέρ. Ας διαβάσουμε ένα ωραίο απόσπασμα από το βιβλίο του “Οι αναμνήσεις ενός τρελού”
Σαν σήμερα στις 10 Δεκεμβρίου 1957, ο Αλμπέρ Καμύ, εκφωνεί στο δημαρχείο της Στοκχόλμης στο τέλος του συμποσίου της τελετής των βραβείων Νόμπελ την παρακάτω ομιλία: Περισσότερα
Σήμερα η Google τιμάει με ένα Doodle την 340η επέτειο από τον καθορισμό της ταχύτητας του φωτός. Ας διαβάσουμε ένα ωραίο απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Γραμματικάκη “Η αυτοβιογραφία του φωτός”
