Ο βίος και ή πολιτεία του Αλκιβιάδη αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τής μεταβολής των πολιτικών ηθών που συνήθως επιφέρουν έκτακτες πολιτικές περιστάσεις και η κυριαρχούσα τάση στην περιρρέουσα πνευματική ατμόσφαιρα: Στην συγκεκριμένη περίπτωση εννοούνται o Πελοποννησιακός πόλεμος, ιδιαίτερα κατά την δεύτερη και τρίτη (τελευταία) φάση του και ή Σοφιστική αντιστοίχως. Αποτέλεσμα και τών δυο ήταν οι ηθικές άξιες νά χάσουν το περιεχόμενό τους – ένα φαινόμενο πού επισημαίνουν κορυφαίοι διανοούμενοι τής εποχής, ο Θουκυδίδης καί o Αριστοφάνης.
