Η «Δευτέρα Παρουσία» του Γουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς μοιάζει να αποτυπώνει τέλεια το σημερινό μας αδιέξοδο. “Οι καλύτεροι δίχως πεποίθηση, ενώ οι χειρότεροι ωθούνται από την ένταση του πάθους”. Περισσότερα
Κατηγορία -Φιλοσοφία
Φιλοσοφία
Η οργή είναι ένα πολύ παράξενο κακό. Δε θα μπορούσε να μην περιληφθεί ανάμεσα στα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα, επειδή είναι κακό να εξοργιζόμαστε. Το πρόσωπο παραμορφώνεται, χάνουμε τον λογικό έλεγχο των πράξεών μας, αφροί γεμίζουν το στόμα μας και είμαστε έτοιμοι να διαπράξουμε αδίκημα.
Τα πάντα είναι τα ίδια’ συνηθισμένα όσον αφορά στην εμπειρία’ εφήμερα όσον αφορά στο χρόνο’ ρυπαρά όσον αφορά στην ύλη. Και τα πάντα στις μέρες μας είναι όπως ήταν στην εποχή εκείνων που έχουμε από καιρό θάψει. (9.14).
Η στωική αντίληψη της αρετής έχει αφήσει ανεξίτηλο, αν και υποτιμημένο, το αποτύπωμα της στον πολιτισμό μας. Περισσότερα
Αν τα κυριακάτικα απομεσήμερα συνεχίζονταν επί μήνες, πού θα κατέληγε η ανθρωπότητα, απαλλαγμένη πια από το μόχθο, ελεύθερη από το βάρος της πρώτης κατάρας;
Μπορείς να κρατηθείς μακριά από τα βάσανα ετούτου του κόσμου -αυτό είναι δικαίωμά σου να το κάνεις κι ανταποκρίνεται στη φύση σου-, ίσως όμως αυτή η άμυνα είναι το μόνο βάσανο που θα μπορούσες να αποφύγεις.
Το κείμενο αυτό είναι η μετάφραση από τα γαλλικά του λήμματος PATRIE, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στην Εγκυκλοπαίδεια του Ντιντερό και του Ντ’ Αλαμπέρ (Encyclopedie de Diderot et d’ Alembert). Το λήμμα αυτό γράφτηκε την 1η Δεκεμβρίου 1765, από τον Louis de Jaucourt (D.J.)
Περισσότερα
«Ο άνθρωπος τη νύχτα ανάβει ένα φως για τον εαυτό του και η όραση του σβήνει. Στη διάρκεια της ζωής του, όταν κοιμάται, αγγίζει τον θάνατο, μια και η όραση του έχει σβήσει, ενώ όταν είναι ξύπνιος αγγίζει τον ύπνο» Περισσότερα
Η αδυναμία μας να κλάψουμε είναι αυτή που συντηρεί μέσα μας την αγάπη για τα πράγματα, και τα κάνει να υπάρχουν ακόμα, μας εμποδίζει να εξαντλήσουμε τη γεύση τους και να τα αποστραφούμε. Όταν, σε τόσους δρόμους και ακτές, τα μάτια μας αρνιόντουσαν να πνιγούν στα δάκρυα, διέσωζαν με τη στεγνότητά τους το αντικείμενο που τα θάμπωνε. Περισσότερα
Η έκφραση «ο πόνος του κόσμου» αναφέρεται στο περιεχόμενο των οντολογικών κατηγοριών. Έχουμε σαν δεδομένη την υπόθεση ότι ο κόσμος, μέσα στον οποίο ζούμε, προσδιορίζεται από μια ρυθμιστική τάξη, που προκαλεί τη συναισθηματική εξέγερση και τη διανοητική απορία του ανθρώπου. Η κοσμική αυτή υφή, στον τρόπο που προσκρούει στην καταφατική προθυμία του ανθρωπίνου όντος, ονομάζεται κακό. Η ανθρώπινη προσπάθεια, στον τρόπο που αναμετριέται με το κακό του κόσμου και αγωνίζεται να πετύχει την υπερκέρασή του –αν αυτό είναι κατορθωτό- γίνεται πόνος. Από την άποψη αυτή ο «πόνος του κόσμου» είναι η εκφραστική σύμφυρση του πικρού κόσμου και του άθλιου ανθρώπου.
Κάποτε κλήθηκε ο Ιπποκράτης στα Άβδηρα να εξετάσει για τρέλα τον Δημόκριτο, διότι υπήρχαν παράπονα για αυτόν ότι δεν φέρεται φυσιολογικά, και ότι γελάει με παράξενο τρόπο, κάθε φορά που αντίκριζε ανθρώπους. Ακολουθεί μέρος της «εξέτασης».
Σαν σήμερα στις 11 Μαρτίου 1922 στην Κωνσταντινούπολη γεννήθηκε ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Φιλόσοφος, οικονομολόγος, επαγγελματίας ψυχαναλυτής. Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από τα λόγια του:
Τι είναι αυτή η πορνογραφία που επικρατεί σε όλους τους τομείς; Περισσότερα
Η ερωτική διαλεκτική των φύλων
Η πρόθεση του ποιητή να δείξει ότι ο ίμερος προσιδιάζει στη γυναικεία ιδιοσυγκρασία και ότι ο ερωτικός κόσμος είναι αποκλειστικά της γυναίκας το οικείο ενδιαίτημα είναι αποφασιστική. Ο έρωτας κυριαρχεί στη γυναικεία φύση κατά τον τρόπο, που ο στρατηγός ηγεμονεύει στα πεδία του πολέμου. Το αντίστοιχο της ερωτευμένης γυναίκας από την έποψη της ανδρείας είναι ο ήρωας, αλλά τα μεγάλα του κατορθώματα υστερούν μπροστά στα θαυμάσια έργα εκείνης.
Περί ηδονής
Η φωνή της σάρκας γυρεύει να μη πεινά, να μη διψά, να μην ξεπαγιάζει όποιος τα ’χει αυτά και προσδοκά να τα διατηρήσει, μπορεί να παραβγεί σε ευδαιμονία ακόμη και με τον Δία.
Σε όλη μας τη ζωή είμαστε υποχρεωμένοι να πορευόμαστε σε άγνωστους δρόμους και να αντιμετωπίζουμε την αβεβαιότητα. Γι’ αυτό ο άνθρωπος πάντοτε επεξεργαζόταν στρατηγικές για να προβλέπει το μέλλον: από την ερμηνεία προειδοποιητικών σημάτων ως τη μαντεία και μέχρι τις μεθόδους υπολογισμού που χρησιμοποιούμε στη σύγχρονη εποχή. Η αβεβαιότητα για το μέλλον οδηγεί σε μια διαρκή ταλάντευση μεταξύ φόβου και ελπίδας. Περισσότερα
Είχε πει κάποτε ο Wittgenstein ότι θα μπορούσε να γραφεί ένα φιλοσοφικό βιβλίο μόνο με αστεία. Εννοούσε, κρίνουμε, τα ασύμβλητα νεύματα της γλώσσας, παράδοξα που τόσα αποκαλύπτουν, με την πρόδηλη παραβίασή της, για την λογική γραμματική της γλώσσας. Αν και, η βασανισμένη αυτή προσωπικότητα εννοούσε ως αστείο να επεξηγεί σε επιστολές του που εστέλλοντο στον ταχυδρομικό τομέα WC1 ότι αυτό δεν εννοεί αποχωρητήριο. Γελάσατε;
Ο Σπινόζα, ένα από τα μεγάλα πνεύματα του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, λέει στο μεγάλο του έργο «Ηθική» ότι ο οίκτος και το μίσος είναι συναισθήματα λύπης συνδυασμένα με την ιδέα της εξωτερικής αιτίας.
Περισσότερα