Παρά το γεγονός ότι πολλοί πιστεύουν ότι η φιλοσοφία είναι ένα “άχρηστο πτυχίο” ή “χάσιμο χρόνου”, είναι σίγουρα ένας καταπληκτικός τρόπος να θολώσεις το μυαλό σου. Είναι άλλο πράγμα να σε μπερδεύει κάποιος άλλος, και τελείως διαφορετικό να μπερδέψεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Ποιος δεν χαίρεται όταν καταφέρει να σκεφτεί κάτι τόσο έντονα που το κεφάλι του κυριολεκτικά να πονέσει;
Κατηγορία -Φιλοσοφία
Φιλοσοφία
Σκέψεις για το μέλλον και το παρελθόν μας απορροφούν συχνά , με αποτέλεσμα να χάνουμε τα όμορφα, απλά , μικρά και καθημερινά πράγματα που βιώνουμε. Η εκτίμηση των μικρών καθημερινών πραγμάτων συμβάλλει σημαντικά στη προσωπική μας ευτυχία.
…εκείνο που μ’ ενδιαφέρει δεν είναι τόσο οι παράλογες ανακαλύψεις όσο οι παράλογες συνέπειές τους. Εάν βεβαιωθούμε γι’ αυτά τα γεγονότα, τι πρέπει να συμπεράνουμε, που πρέπει να καταλήξουμε; Θα πρέπει ν’ αυτοκτονήσουμε ή, παρ’ όλα αυτά, να ελπίζουμε; Πριν απ’ όλα είναι απαραίτητο να ελέγξουμε τις δυνατότητες της σκέψης.
Τι είναι ο έρωτας;
ΤΟ 1968 ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ δε λειτουργούσαν πια όπως παλιότερα. Το φοιτητικό κίνημα είχε φτάσει στο αποκορύφωμά του και τα πανεπιστήμια του Βερολίνου και της Φρανκφούρτης ήταν οι βασικές εστίες εξέγερσης.
Μεταφυσική είναι η μελέτη ή η προσπάθεια να φτάσει κανείς στο «πραγματικό». Είναι προφανές ότι τους περισσότερους ανθρώπους δεν τους απασχολούν τέτοιες σκέψεις, τι δηλαδή είναι «πραγματικό» και τι όχι, επειδή «μια γάτα είναι μια γάτα» και «ένα δέντρο είναι ένα δέντρο». Περισσότερα
Στό προηγούμενο ἄρθρο μας μιλήσαμε γιά τά θέλγητρα τῶν Ἀθηνῶν, τή γλύκα τῆς ἀθηναϊκῆς νύχτας, τά ἐξαίσια χρώματα τοῦ δειλινοῦ, ὅταν εἰδικά ὁ Ὑμηττός παίρνει ἐκεῖνο τό μή ζωγραφιζόμενο μενεξεδένιο χρῶμα. Μιλήσαμε γιά τούς ἀρχαίους Ἀθηναίους πού ἔδωσαν στόν ἑαυτό τους πρῶτα, καί σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα ἀκολούθως, ἄν ὄχι τό ἰδανικώτερο, τουλάχιστον τό ἀξιοπρεπέστερο πολίτευμα. «Δοῦλος εἶναι ἐκεῖνος πού δέν μπορεῖ νά πεῖ τή σκέψη του», γράφει κάπου ὁ Εὐριπίδης. Περισσότερα
Ο Βαν ντε Έντεν επανέλαβε την ερώτηση με τη λέξη «δαίμων», στην οποία η αντίδραση ήταν πιο θαρραλέα και ομόφωνη: «πνεύμα», «δαιμόνιο», «ελάσσων θεότητα».
Τα βαθιά συναισθήματα, όπως τα μεγάλα έργα, έχουν πάντα μεγαλύτερη σημασία απ’ αυτή που έχουν συνειδητοποιήσει πως εκφράζουν. Η συμπάθεια ή αντιπάθεια που νοιώθει μια ψυχή για κάτι οφείλεται στις συνήθειες της σκέψης ή της δράσης κι ακολουθεί τις συνέπειες που η ίδια η ψυχή αγνοεί.
Η αξιοπρέπεια ως βασική έννοια και αξία τείνει να κυριαρχήσει στον δημόσιο λόγο των κοινωνικών κινημάτων από τη δεκαετία του 1990 και μετά, με διάφορους όρους. Ως αξιοπρέπεια, λοιπόν, χαρακτηρίζουμε τη συναίσθηση της προσωπικής μας αξίας και την εξασφάλισή της με έντιμες πράξεις, συμπεριφορά που ταιριάζει στην αξία μας. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχει σχέση με την αξία του ανθρώπου ως ελεύθερου και λογικού όντος.
Διαβάζουμε σε εθνολογικές μελέτες -και όχι στις λιγότερο σημαντικές- ότι ο άνθρωπος χρωστά τη γνώση της φωτιάς στο τυχαίο γεγονός ενός κεραυνού ή μιας πυρκαγιάς σε θαμνώδη έκταση· ότι η ανακάλυψη ενός θηράματος, που ψήθηκε τυχαία κάτω από αυτές τις συνθήκες, του αποκάλυψε το μαγείρεμα της τροφής του· ότι η εφεύρεση της κεραμικής προέκυψε από μια χούφτα πηλού, ξεχασμένου δίπλα στη φωτιά. Θα λέγαμε ότι ο άνθρωπος πρέπει αρχικά να ζούσε μέσα σ’ ένα είδος χρυσού αιώνα της τεχνολογίας, όπου οι εφευρέσεις συλλέγονταν με την ίδια ευκολία όπως τα φρούτα και τα λουλούδια. Στο σύγχρονο άνθρωπο θα επιφυλάσσονταν η κόπωση του μόχθου και τα φώτα της μεγαλοφυΐας.
Ελπίδες, νέοι στόχοι, θεραπείες ψυχής και σώματος, αγαθές προθέσεις βρίσκονται στο πρόγραμμα πολλών ανθρώπων που δεν έχουν παραιτηθεί από τη σκέψη για ένα καλύτερο αύριο – σε προσωπικό τουλάχιστον επίπεδο, αφού είναι τελείως ουτοπικό να περιλάβει στις ελπίδες του το ευρύτερο περιβάλλον, παρόλο που το ένα συνδέεται στενά με το άλλο.
Ο Πελοποννησιακός Πόλεμος ήταν η μεγαλύτερη συμφορά που χτύπησε όλες τις πόλεις-κράτη της αρχαίας Ελλάδας. Η Αθήνα ηττήθηκε και κυριεύτηκε από τους Πελοποννήσιους, αλλά και η Σπάρτη δεν ωφελήθηκε από την νίκη της. Τόσο πολύ είχε εξαντληθεί από τον πολύχρονο πόλεμο που αναγκάστηκε να αποδεχτεί τη διαιτησία του μεγαλύτερου εχθρού των Ελλήνων, του Πέρση βασιλιά. Μέσα από τα γεγονότα αυτού του φρικτού εμφυλίου πολέμου, ο Θουκυδίδης καταγράφει τη συμπεριφορά των αντιπάλων και αντλεί πολύτιμα συμπεράσματα, χρήσιμα όχι μόνο στον πόλεμο, αλλά και στις καθημερινές μάχες της ζωής.
Ο Προυστ είχε έτοιμη μια ειλικρινή απάντηση. Πράγματι, τον έθελγε η φανταχτερή ζωή, το είχε επιδιώξει να συχνάζει στο σαλόνι της κυρίας Α, Β, Γ και, όντως, δοκίμαζε να συνάψει φιλία με τους αριστοκράτες που τύχαινε να παρευρίσκονται [πρόσωπα που η ιδιαίτερη λάμψη τους εκείνη την περίοδο καλό είναι να θεωρηθεί αντίστοιχη με τη λάμψη των αστέρων του κινηματογράφου σήμερα, ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να νιώσουμε ανώτεροι, μόνο και μόνο επειδή εμείς δεν επιθυμήσαμε ποτέ τη συντροφιά κάποιου δούκα].
Η αθανασία των ποιητών
Οι πρώτοι και πιο σημαντικοί Έλληνες ποιητές ήταν ο Όμηρος και ο Ησίοδος, που απήγγελναν τις ιστορίες τους σε γιορτές, πανηγύρια και άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις. Τα έργα τους απέκτησαν γραπτή μορφή τον 8ο αιώνα π.Χ. Αυτοί δε χρησιμοποίησαν ποτέ τη λέξη «παράδεισος», αφού στην εποχή τους δεν υπήρχε. Η λέξη αυτή μπήκε στην ελληνική γλώσσα τον 4ο αιώνα π.Χ. από τον ιστορικό Ξενοφώντα, όταν επέστρεφε από τα ταξίδια του στην Περσία. Περισσότερα
Να επιζητούμε συναναστροφή με ανθρώπους που μας κάνουν καλύτερους,
όχι με εκείνους που ενθαρρύνουν τον χειρότερό μας εαυτό.
Περισσότερα