Περίπου Νότος, διότι ο πραγματικός Νότος είναι πιο Νότος από τον δικό μας. Περίπου Ανατολή, αφού η πραγματική Ανατολή ξεκινά εκεί που τελειώνει η καθ’ ημάς. Περίπου Ευρώπη, μιας και η Ευρώπη είναι πάντα αλλού. Κρέμεται σαν τσαμπί στην άκρη της Βαλκανικής Χερσονήσου, έτοιμο να πέσει στη θάλασσα. Όμως δεν είναι ακριβώς Βαλκάνια, όπως και δεν είναι ακριβώς Μεσόγειος. Η σύγχρονη ιστορία της την απέκοψε από τη μοίρα των υπόλοιπων βαλκανικών χωρών, και για αιώνες έμεινε εκτός μεγάλων διαδρομών της Μεσογείου.
Κατηγορία -Πολιτική
Πολιτική
Στο «Εκκρεμές του Φουκώ» του Ουμπέρτο Έκο, ο επιμελητής εκδόσεων Τζιάκοπο Μπέλμπο και η παρέα του αποφασίζουν να εκμεταλλευτούν την ανερχόμενη στα τέλη της δεκαετίας του ’70 δυναμική των θεωριών συνωμοσίας — και, μαζί με αυτήν, εκμεταλλεύονται και διάφορα ψώνια που αναζητούν εκδότη: ο εκδοτικός τους οίκος στο Μιλάνο θησαυρίζει χάρη στους Ναΐτες· τα κορόιδα, αναγνώστες και «ιδίοις αναλώμασιν» συγγραφείς, αυξάνουν με ταχείς ρυθμούς, μέχρι που… κατά λάθος αποκαλύπτουν το πραγματικό «Σχέδιο». Και εκεί αρχίζουν τα ολέθρια προβλήματα.
Αυτό είναι ένα θέμα που αποτέλεσε το βασικό πρόβλημα των διάφορων κοινωνικών θεωριών (πράγμα που οδηγούσε στην προπαγάνδα) και αποτελεί ζήτημα τόσο κοσμοθεωρητικής άποψης (δηλαδή αξιακών κριτηρίων) όσο και πρακτικής εφαρμογής (αν μπορεί να «επιβληθεί» και πώς).
«Δημοκρατία υπάρχει εκεί όπου ένας πολίτης έχει το δικαίωμα να πει ελεύθερα πως δεν υπάρχει Δημοκρατία» είχε πει ο Καναδός οικονομολόγος, Τζον Κένεθ Γκάλμπρεθ κι ίσως αυτό εξηγεί γιατί όλοι μοιάζουν να κλείνουν τα μάτια στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο ηγέτης της Τουρκίας, Ρετζεπ Ταγίπ Ερντογάν.
Περισσότερα
Ένα από τα πιο δύσκολα ερωτήματα που αντιμετώπιζαν οι θεολόγοι το 18ο αιώνα ήταν το εξής: «Αν ο θεός είναι καλός, τότε πώς δικαιολογείται το κακό στον κόσμο;». Ο Leibniz είχε προσπαθήσει να απαντήσει λέγοντας ότι ο κόσμος μας είναι ο καλύτερος δυνατός.
Το ηλικιακό προφίλ των «φτωχών», η «αντίστροφη αλληλεγγύη», οι εθνικοί κίνδυνοι. Υπάρχει λύση στο εθνικό μας αδιέξοδο;
Το όραμα για τη δημιουργία μιας “ιδανικής κοινωνίας” στηρίζεται στις πανανθρώπινες αξίες που η κλασική Ελλάδα του 5ου αιώνα π.Χ. και ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός του 18ου αιώνα δημιούργησαν. Είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα-ατομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Τρεις είναι ίσως οι πιο σημαντικές.
Ποια είναι η αναγκαία ευθύνη του σημερινού ανθρώπου και πολίτη, για να αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα;
H 34χρονη υπουργός οικονομικών της Λετονίας, Dana Reizniece-Ozola, κέρδισε τον Σεπτέμβριο την παγκόσμια πρωταθλήτρια στο σκάκι, την Κινέζα Yifán Hou, στην Ολυμπιάδα Σκακιού, που διοργανώνεται στο Αζερμπαϊτζάν. Την επόμενη ημέρα κατέληξε σε ισοπαλία με τη Γαλλίδα Sophie Milliet, θεωρητικά καλύτερη από την ίδια, σπάζοντας τον κανόνα που θέλει σπάνιες έως απίθανες δυο εξαιρετικές παρτίδες συνεχόμενες για τον ίδιο πρωταθλητή.
Και η Ελλάδα δεν έχει κράτος. Και γιατί δεν έχει κράτος; Διότι ο ισχυρός πυρήνας της κοινωνίας μας ακόμα εξακολουθεί να είναι η οικογένεια. Αρα το ρουσφέτι, η χωρίς αξιολόγηση επιλογή. Οι δεσμοί αίματος, τόπου, συμπαιγνίας. Είναι το αίσθημα του αίματος, το οποίο είναι πολύ πιο βαθύ και γι’ αυτό πιο δύσκολο να πολεμηθεί.
Το νέο βίντεο του CGP Grey με τίτλο “The Rules For Rulers”, προσπαθεί να μας επισημάνει το γεγονός ότι αν θέλουμε να κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, θα πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα το πώς λειτουργεί η εξουσία. Περισσότερα
Είναι ταυτόχρονα κατανοητό και σκληρό: η θέση του Μπαράκ Ομπάμα στα βιβλία Ιστορίας θα μετρηθεί ανάλογα με τον πήχη των –υπερβολικών– προσδοκιών τις οποίες δημιούργησε η εκλογή του, μία νύχτα του Νοέμβρη του 2008, στις Ηνωμένες Πολιτείες και πέρα από αυτές.
Το 2011 ο Κινέζος καλλιτέχνης Αϊ Ουέι Ουέι υποσχέθηκε να χαρίσει ένα iPad σε όποιο μέλος της «φατρίας των 50 σεντς» δεχόταν να του παραχωρήσει συνέντευξη.
Περισσότερα
Στον διαχωρισμό των ειδών της δημοκρατίας, ο Αριστοτέλης προτάσσει την ισότητα ως χαρακτηριστικό του πρώτου είδους, πράγμα που σημαίνει ότι δεν υφίστανται διακρίσεις μεταξύ των ευπόρων και των πενήτων, δηλαδή η μία τάξη δεν κυριαρχεί επί της άλλης (Άριστοτέλους, Πολιτικά, Δ 4, 1291 b 31-34).
Περισσότερα
Ο τέως πρόεδρος της Ουρουγουάης, ένας ηγέτης που ζει λιτά, παραμένει σύμβολο άδολου και ανιδιοτελούς πολιτικού αγώνα. Και σήμερα, από το κτήμα του, μιλάει για τον έρωτα, την ειρήνη και τον πόλεμο
[….] Δηλαδή αυτή τη στιγμή ζούμε σε μια κοινωνία μες στην οποία ο καθένας προσπαθεί να φάει όσον το δυνατόν περισσότερο -με την γενικότατη έννοια του όρου- είτε καπιταλιστής είναι, είτε απλώς μισθωτός ‘ να μου αγοράσει ένα καλύτερο αυτοκίνητο ή κ.τ.λ., να πάει διακοπές αν θέλει, και αδιαφορεί για όλα τα άλλα.
Η ποιότητα μιας δημοκρατίας, αλλά και της πολιτικής που χαράσσεται από τις εκλεγμένες κυβερνήσεις, αντικατοπτρίζει σε μεγάλο βαθμό τις προτιμήσεις των ίδιων των πολιτών. Όσες περισσότερες γνώσεις, κυρίως για την πολιτική και την οικονομία, έχουν οι πολίτες μιας δημοκρατικής χώρας, τόσο πιο ενημερωμένη θεωρείται ότι είναι η ψήφος τους, για τον απλό λόγο ότι κατανοούν καλύτερα το πώς λειτουργεί ο κόσμος, η οικονομία και η κοινωνία στην οποία ζουν και μπορούν έτσι να αξιολογήσουν επαρκώς τις συνέπειες των πολιτικών προγραμμάτων που προτείνονται ή εφαρμόζονται.
Οι άνθρωποι προσπαθώντας να απλοποιήσουν τη ζωή τους και τη σκέψη τους έχουν ταυτίσει τον ολοκληρωτισμό με τη δραματικότητα ορισμένων ιστορικών εκφράσεών του όπως τον ναζισμό, σταλινισμό, διαφόρων ειδών δικτατορίες όπου πάντοτε εμπλέκονται τα όπλα ή/και η λογοκρισία από όργανα ή άτομα που διαθέτουν επίσημη οργανωμένη ισχύ. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, γιατί ο ολοκληρωτισμός παίρνει διάφορες μορφές μικρές ή μεγάλες και που όλες καταλήγουν στην τελική επιβολή του ολοκληρωτισμού που αναγνωρίζουμε ως τέτοιον.