“Μπροστά από το σπίτι όπου μέναμε στην Κόρινθο κατοικούσε μια φτωχή γυναίκα και ο μοναχογιός της. Το παιδί ήταν καχεκτικό και ραχιτικό. Πέρασε ένας Βλάχος που έσερνε μια αρκούδα από την αλυσίδα. Έκανε τον γύρο της χώρας με το ζώο του και μάζευε χούφτες τα λεπτά.
Κάνοντας πολύ θόρυβο για κάτι που μας αδίκησε, δεν μειώνεται ο πόνος, αλλά αυξάνεται η ντροπή» (Βοκκάκιος).