Κάθε φορά που έφτανα στην πατρίδα μου, κάθε τρία-τέσσερα χρόνια, με συναντούσε και μου πρόσφερε πλουσιοπάροχη τη φιλοξενία του ο Μπεφάνης ο Γιαλένιος. Όχι όμως πιο πλούσια από έναν δεύτερο θείο μου, τον καπετάν-Γεωργό τον Αγαγά, ο οποίος θυσίασε κάποτε μια ολόκληρη χήνα και άνοιξε προς τιμή μου ένα μεγάλο βαρέλι ροδίτη οίνου, που σε χτύπαγε στο κεφάλι. Τη θυσία αυτή την έκανε μία και μοναδική φορά για όλους τους ερχομούς μου, τους παρελθόντες και τους μέλλοντες, για να μην έχω πια απαιτήσεις.
Κατηγορία -Βιβλία
Σαν σήμερα,στις 22 Μαΐου του 1917, γεννήθηκε ο Στέλιος Ανεμοδουράς. Δημοσιογράφος, εκδότης και συγγραφέας του ιστορικού αναγνώσματος και περιοδικού “Ο Μικρός Ήρως” (με το ψευδώνυμο Θάνος Αστρίτης). Ο Γιώργος Θαλάσσης, η Κατερίνα, ο Σπίθας. Ας ξαναθυμηθούμε (οι μεγαλύτεροι) τις πρώτες παραγράφους του πρώτου τεύχους αυτού του τόσο αγαπημένου αναγνώσματος χιλιάδων παιδιών κι όχι μόνο (ακολουθεί απόσπασμα από το 1ο τεύχος του περιοδικού με τίτλο “Ελεύθερος σκλάβος” )
Ο Μαξίμ Κουζμίτς Σαλιούτοφ είναι ψηλός και λεβεντόκορμος με φαρδιούς ώμους. Τη σωματική του διάπλαση μπορεί άφοβα να την ονομάσει κανείς αθλητική. Η μυϊκή του δύναμη είναι ασύλληπτη. Μπορεί και κάμπτει εικοσάρικα, ξεριζώνει μικρά δέντρα, σηκώνει με τα δόντια βαρίδια της ζυγαριάς και ορκίζεται ότι δεν υπάρχει άνθρωπος σ’ όλη τη γη που θα τολμούσε να παλέψει μαζί του. Περισσότερα
Τα e-books έχουν γίνει ιδιαίτερα δημοφιλή τα τελευταία χρόνια, πολλοί είναι ωστόσο αυτοί που δεν θα άλλαζαν με τίποτα την απόλαυση που προσφέρει η ανάγνωση ενός βιβλίου από χαρτί.
Περισσότερα
Οι απόψεις του Νίτσε για την ηθική προκύπτουν άμεσα από όλα τα προαναφερθέντα, δηλαδή, σε έναν κόσμο αναγκαιότητας, σε έναν κόσμο όπου δεν υπάρχει «ελευθερία» η ηθική δεν έχει καμία λογική βάση. Περισσότερα
ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΜΑΛΛΙΑ είναι γυναικείο παιχνίδι. Η σκληρή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι άντρες με κόκκινα μαλλιά μοιάζουν σαν ξανθοί που χάλασαν επειδή έμειναν έξω από το ψυγείο. Μοιάζουν με καστανομάλληδες που τους άφησαν να χωνέψουν μαζί με την κοπριά πίσω από το στάβλο. Όμως το ίδιο αυτό χρώμα που σ’ έναν άντρα μπορεί να μοιάζει με μούχλα πάνω σε φύλλο ή με σκουριά σε παλιατζίδικο, μια γυναίκα το φορά σαν τιάρα από ρουμπίνια.
Α΄ – ΤΕΧΝΗ – ΤΥΧΗ – ΤΟΛΜΗ, δεν είναι άλλες, είναι οι τρεις αυτές περίφημες λέξεις που μου ‘ρχονται κάθε φορά στο νου, όταν ετοιμάζομαι ν’ ανοίξω ένα γράμμα, κι αργοπορώ, κοιτάζοντας τη μεγάλη και τυπική σφραγίδα των Τ.Τ.Τ. Τη δικιά μου σφραγίδα είναι καιρός τώρα που την κουβαλώ με αδικαιολόγητην υπερηφάνεια χαραγμένη επάνω στο δέρμα μου και συνήθισα πάντα να τη διαβάζω σύμφωνα και μόνο με τα αισθήματα που μου την εμπνεύσανε.
Οι Έλληνες διέθεταν μια εγγενή ροπή προς την ηπιότητα: ήταν φυσικό η λέξη αυτή να τους χρησιμεύσει για τη δήλωση αυτής της επιδίωξης, και να τους επιτρέψει να εκφράσουν αυτό το κάτι παραπάνω, το οποίο δεν απαιτούσε η δικαιοσύνη, αλλά ήταν πολύτιμο γι’ αυτούς. Περισσότερα
Ω το ακίνητο σώμα Σου χυμένο στα λευκά σεντόνια και τ’ απλωτά μαλλιά Σου απάνω στο προσκεφάλι και τα χλωμά Σου χείλη που κάτι θέλαν να πουν και δεν μπορούσαν !
Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι πρέπει να χάσει ένας άνθρωπος για να βρει το σθένος να αψηφήσει όλες τις συμβάσεις, δεν μπορούμε να ξέρουμε τι απώλεσε ο Διογένης για να γίνει ο άνθρωπος που επέτρεψε τα πάντα στον εαυτό του, που έκανε τις πιο μύχιες σκέψεις του πράξεις με μιαν υπερφυσική ιταμότητα, όπως θα έκανε ένας θεός της γνώσης, λιβιδιακός και συνάμα αγνός. Περισσότερα