Ένας αργάτης, πολύ αγαπημένος μου, η πιο ατόφια ρωμαίικη ψυχή πού συνάντησα στη ζωή μου, ο Γιώργης ο Ζορμπάς, μου δηγόταν μια μέρα στη Μάνη, όπου σκάβαμε να βρούμε κάρβουνο, πώς έγινε ο περασμένος παγκόσμιος πόλεμος:
Κατηγορία -Βιβλία
Πολλά χρόνια πριν, όταν ήμουν φοιτητής στην ιατρική, με κάλεσαν στο τηλέφωνο, όπου μία νοσοκόμα πολύ συγχυσμένη μου διηγήθηκε την εξής παράξενη ιστορία:
Ο Στρατής Τσίρκας , γεννήθηκε σαν σήμερα στο Κάιρο, στις 23 Ιουλίου 1911. Συγγραφέας από τους αξιολογότερους πεζογράφους της μεταπολεμικής γενιάς. Το πραγματικό του όνομα ήταν Γιάννης Χατζηαντρέας (από παρατσούκλι του πατέρα του, Κώστα Χατζηαντρέα).
Υπάρχει λοιπόν σίγουρα μια τέχνη που θεραπεύει την ψυχή, και αυτή είναι η φιλοσοφία. Όμως, δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε τη βοήθειά της έξω από εμάς, όπως κάνουμε με τις σωματικές ασθένειες· θα πρέπει να βάλουμε τα δυνατά μας για να μπορέσουμε να γίνουμε εμείς οι ίδιοι γιατροί του εαυτού μας.
Σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας, αυτό που πραγματικά έχουμε μέσα μας είναι το παρόν και μόνο αυτό. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην αρχή της ζωής μας περιμένουμε ένα μεγάλο μέλλον, ενώ προς το τέλος της ζωής μας αναπολούμε ένα μεγάλο παρελθόν επίσης ότι η ιδιοσυγκρασία μας, αλλά όχι ο χαρακτήρας μας, υφίσταται κάποιες γνωστές και μη εξαιρετέες αλλαγές, μέσα απ’ τις οποίες το παρόν παίρνει κάθε φορά διαφορετική απόχρωση.
Σήμερα ο στοχασμός έχει χάσει όλη του την εξωτερική αξιοπρέπεια. Έχουν ρεζιλέψει το τελετουργικό και την επίσημη στάση εκείνου που στοχάζεται· δεν μπορούμε πλέον να ανεχθούμε έναν σοφό της παλιάς σχολής.
Περισσότερα
Γιατί το βασίλειο του Δαρείου, το οποίο είχε καταλάβει ο Αλέξανδρος, δεν εξεγέρθηκε εναντίον των διαδόχων του μετά το θάνατό του; Περισσότερα
Το βιβλίο του Καμύ «Ο πρώτος άνθρωπος» είναι το τελευταίο του έργο. Για την ακρίβεια δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού ο Καμύ σκοτώθηκε στο περιβόητο αυτοκινητιστικό πριν το ολοκληρώσει. Τα χειρόγραφα βρέθηκαν στην τσάντα του τη μοιραία ημέρα: 4 Ιανουαρίου του 1960. Τριάντα τέσσερα χρόνια αργότερα, χάρη στην επιμονή της γυναίκας του Φρανσίν και της κόρης του Κατρίν, «Ο πρώτος άνθρωπος» δημοσιεύτηκε διατηρώντας όλα τα στοιχεία του ανολοκλήρωτου έργου.
Ξαναδιαβάζω, σε μια από αυτές τις υπνηλίες δίχως ύπνο, όπου διασκεδάζουμε έξυπνα μα χωρίς εξυπνάδα, μερικές από τις σελίδες που θα φτιάξουν, όταν συγκεντρωθούν, το βιβλίο των ασυνάρτητων εντυπώσεων μου. Και μου έρχεται απ’ τα γραπτά μου, σαν τη μυρωδιά ενός πράγματος οικείου, μια εντύπωση ερημικής μονοτονίας. Περισσότερα
Στην εποχή μας βρισκόμαστε στη δυσάρεστη κατάσταση να μην ισχύει πια καμία τάξη πραγμάτων ούτε να διαθέτουμε καλλιτεχνικό κανόνα που να επιβάλλει ορισμένες αρχές στην καλλιτεχνική παραγωγή. Οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι είχαν τις δικές τους αρχές.
Τα αναληθή ιστορικά αφηγήματα είναι τα ψέματα που λέμε ο ένας στον άλλον για το παρελθόν μας. Οι συνήθεις στόχοι είναι ο αυτοεκθειασμός και η αυτοδικαιολόγηση. Δεν είμαστε μόνο εμείς οι ίδιοι ξεχωριστοί’ το ίδιο ισχύει για τις πράξεις μας και για τις πράξεις των προγόνων μας. Δεν συμπεριφερόμαστε ποτέ ανήθικα, οπότε δεν χρωστάμε τίποτε σε κανέναν.
Ο έρωτας είναι κυρίαρχο στοιχείο της ζωής και αποτελεί ένα πρόβλημα ασύνορο (4,13). Η περιγραφή του φαίνεται δυνατή, αλλά να κλεισθεί στο στενό χώρο του ορισμού των εννοιών είναι αδύνατο.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕΣΑ σε μια τάξη οποιοσδήποτε σχολείου της υφηλίου ένας μαθητής μπροστά στον καθηγητή της Χημείας λέει την περίφημη αρχή της διατήρησης της μάζας, «στη φύση τίποτα δε δημιουργείται εκ του μηδενός, τίποτα δεν καταστρέφεται, όλα μεταβάλλονται», πρέπει να του έρχεται στο μυαλό ένας από τους λαμπρότερους επιστήμονες που πέρασαν ποτέ, ο Αντουάν Λοράν Λαβουαζιέ. Έχει μείνει γνωστός ως πατέρας της χημείας, για τις εξαιρετικές του ανακαλύψεις, που έθεσαν τις βάσεις της σύγχρονης χημείας, ελάχιστοι όμως θυμούνται πια το φρικτό του θάνατο, παντελώς ανάξιο ενός τόσο λαμπρού μυαλού.
Εμείς έχουμε τηv ιστορική, τηv άμεση απόλαυση vα τσακίζουμε τους αvθρώπους στο ξύλο. Ο Νεχράσοβ έγραψε κάτι στίχοuς για το πώς έvας μουζίκος χτυπούσε με το κνούτο τ’ άλογό του στα μάτια, «στα πράα του μάτια». Αυτό όλοι το ‘χoυv δει, αυτό είvαι ρωσισμός.
«… γιατί δεν μπορώ να βρω το φαγητό που μου αρέσει.
Αν το ‘βρισκα, πιστέψτε με,
Δεν θα έκανα καμία φασαρία
Και θα έτρωγα καλά, όπως
Εσύ και όλοι»
~ Φραντς Κάφκα, «Ο καλλιτέχνης της πείνας»
Στην αυτοβιογραφία του, ο Αϊνστάιν επιβεβαίωσε ότι το πνευματικό του πείραμα του 1895 περιείχε το σπέρμα της θεωρίας της σχετικότητας. Αλλά έζησε μ’ αυτό το σπέρμα για μεγάλο διάστημα. Το 1905 πια πέτυχε μια άλλη καινοτομία με την οποία τα συνέδεσε όλα.