Μετά τη γέννηση ενός παιδιού , ο πατέρας του είχε τη δυνατότητα να επιλέξει αν θα το αναθρέψει, αν η απόφαση ήταν αρνητική, το εξέθετε τις πρώτες μέρες μετά τη γέννα.
Κατηγορία -Βιβλία
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑ που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.
Το όνομα Μαραθώνας έμεινε στην ιστορία της Ελλάδας για τη μάχη στην οποία οι Αθηναίοι, το καλοκαίρι του 490 π.Χ., κατατρόπωσαν τους Πέρσες εισβολείς και για την ευψυχία του οπλίτη Φειδιππίδη, ο οποίος διέτρεξε οπλισμένος την απόσταση των σαράντα δυο χιλιομέτρων ως την πόλη, ανάγγειλε τη, νίκη με τις τελευταίες του δυνάμεις και αμέσως μετά πέθανε τσακισμένος από την τρομερή κούραση, σύμφωνα μ’ έναν «ιστορικό» θρύλο, βάσει του οποίου θα θεσπιζόταν στο μακρινό μέλλον ο πιο ευγενής αθλητικός αγώνας.
D.B. Πρέπει άραγε να προσπαθούμε απλώς για ισότητα στις ευκαιρίες η για ισότητα στο αποτέλεσμα, δηλαδή στο να καταλήγουν όλοι οι πολίτες λίγο-πολύ στην ίδια οικονομική κατάσταση;
Σήμερα, στις κουβανικές φυλακές επικρατεί κάθε λογής κακομεταχείριση. Χτυπούν τους κρατούμενους, τους προσβάλλουν με λόγια πολύ άσεμνα, φθάνουν σε σημείο να τους αρνούνται τη δυνατότητα να πάρουν κάποιο φάρμακο ή να εξεταστούν από έναν γιατρό, απλώς και μόνον επειδή οι φύλακες θεωρούν ότι προσποιείται τους άρρωστους για να μην δουλέψουν.
Σ’ αυτούς τους σκοτεινούς καιρούς που ζούμε, είναι προφανές ότι από τις ιστορίες που λέμε για τον εαυτό μας μπορούν να πηγάσουν οι περισσότερες διακρίσεις που γίνονται μεταξύ των ανθρώπων. Η ευπιστία βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την εχθρότητα.
Γιατί εγώ γνωρίζω μερικά περισσότερα πράγματα; Γιατί κατ’ αρχήν να είμαι τόσο έξυπνος; Ποτέ μου δε με απασχόλησαν ερωτήματα που ουσιαστικά δεν είναι καν τέτοια – δεν ξοδεύτηκα σε τέτοια πράγματα.
Και η πόλη θα υψώσει μνημεία… για να τους τιμήσει. Και θα προσφέρονται θυσίες σ’ αυτούς σαν σε ημιθέους,… σαν σε ανθρώπους ευλογημένους από τη θεία χάρη και όμοιους με θεούς… (Πλάτων)
Το ύφος του ήταν πιο συγκρατημένο αλλά η συμπεριφορά του πιο εξεζητημένη. Πολυεκατομμυριούχος με ψυχή καλλιτέχνη, ο Ηρώδης Αττικός χρησιμοποίησε τουλάχιστον σωστά τα πλούτη του. Αφού αναφέρει ότι ήταν γόνος ιστορικής ελληνικής οικογένειας, ο Φιλόστρατος συνεχίζει απαριθμώντας τις δωρεές του στο δημόσιο:
Το ελεύθερο πνεύμα
Ω sancta simplicitasl [Ω άγια απλότητα!] Μέσα σε ποια παράξενη απλούστευση και παραποίηση ζει ο άνθρωπος! Δεν μπορεί κανείς να σταματήσει να εκπλήσσεται, από τη στιγμή που αποκτά μάτια για αυτό το θαύμα!
Ανάμεσα στα αρπακτικά και τα λαϊκά δημοκρατικά κράτη υπάρχει απόλυτη ασυμφωνία. Τα αφεντικά θέλουν να εγκαθιδρύσουν την τάξη της stateless global governance, της χωρίς κράτος πλανητικής κυβέρνησης, στην οποία οι κάποιοι απαραίτητοι κανόνες για την καλή λειτουργία του μονοπωλιακού χρηματιστηριακού καπιταλισμού (των επενδύσεων του, του εμπορίου, της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας κτλ.) θα καθορίζονται από τον ΠΟΕ και ορισμένα άλλα γραφεία που εργάζονται για λογαριασμό τους.
Ένα παράδειγμα της διαφοράς ανάμεσα στους τρόπους ζωής με βάση το έχει και με βάση το είναι, είναι η άσκηση της εξουσίας. Το κρίσιμο σημείο βρίσκεται στη διαφορά του να έχει κανείς εξουσία από το να είναι εξουσία. Σχεδόν όλοι μας ασκούμε εξουσία τουλάχιστο σε κάποιο στάδιο της ζωής μας.
Η βία έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη των κοινωνιών και την εξέλιξη… του πολιτισμού. Το να καταδικάζει κανείς τη βία γενικά και άκριτα γιατί είναι όντως απεχθής σημαίνει πως έχει μια μάλλον συναισθηματική αντίληψη τόσο για την ιστορία όσο και για τον ανθρωπισμό.
Με τις λέξεις ο ανθρώπινος εγκέφαλος αιχμαλωτίζει το σύμπαν. Μέσα στις φόρμες των λέξεων γεννιούνται οι σκέψεις. Όπως τα ρεύματα των υδάτων κινούνται στην κοίτη του ποταμού και, αν δεν υπάρχει αυτή, σκορπίζουν και χάνονται, έτσι και οι σκέψεις κινούνται στην κοίτη της γλώσσας και χάνονται, όταν χάνεται εκείνη. Από την ώρα που ο άνθρωπος αποκτά τις λέξεις, η κοίτη της σκέψης του γίνεται λεκτική. Η σκέψη χωρίς τη γλώσσα είναι βουβή, αλλά και η γλώσσα χωρίς τη σκέψη γίνεται κραυγή.
Καμιά φορά, όταν ταξιδεύω στο εξωτερικό, αναγκάζομαι να βολευτώ μ’ ένα χάμπουργκερ και μια μερίδα τηγανητές πατάτες McDonald’s. Απ’ όσο ξέρω, έχω φάει χάμπουργκερ και τηγανητές πατάτες McDonald’s σε περισσότερες χώρες στον κόσμο απ’ οποιονδήποτε άλλο, και μπορώ να βεβαιώσω ότι έχουν πράγματι, την ίδια γεύση παντού. Αλλά συνεχίζοντας τα τελευταία χρόνια τα ταξίδια μου στον κόσμο, άρχισα να παρατηρώ κάτι πολύ ενδιαφέρον.
D.B. Ακούω συχνά να προτείνεται το Διαδίκτυο (internet) ως η μεγάλη λύση στα προβλήματα της κοινωνίας.
«Εκείνος που βλέπει λίγο, βλέπει πάντα πολύ λίγο. Εκείνος που ακούει άσχημα, ακούει πάντα, κάτι παραπάνω.»
Ιστορία της Προβηγκίας. Ανάμεσα στην πόλη Μενέρμπ της κομητείας της Αβινιόν και το Απτ της Προβηγκίας, υπάρχει ένα μικρό μοναστήρι καρμηλιτών που ονομάζεται Σαιντ-Ιλαίρ, απομονωμένο και χτισμένο στη ράχη ενός βουνού όπου ακόμη και οι κατσίκες δύσκολα σκαρφαλώνουν για να βοσκήσουν.