Το απόγευμα της 15ης Φεβρουαρίου 1894 ο γάλλος αναρχικός Μάρσιαλ Μπουρντέν έφυγε από το δωμάτιο που νοίκιαζε στην οδό Φίτζροϊ στο Λονδίνο . Είχε μαζί του μια αυτοσχέδια βόμβα και ένα μεγάλο χρηματικό ποσό. Δεν έβρεχε και η μέρα ήταν ηλιόλουστη, και έτσι στο Γουέστμινστερ ο Μπουρντέν επιβιβάστηκε σε ένα ανοιχτό τραμ που το έσερναν άλογα . Το τραμ διέσχισε τον Τάμεση και τον μετέφερε στο Γκρίνουιτς .
Πρώτα είναι οι κουραμπιέδες μ’ έναν κόσμο ζάχαρη από πάνω. Και τα μελομακάρουνα. Ύστερα είναι οι στολισμένες βιτρίνες. Περισσότερα
Οι κίνδυνοι του επαγγέλματος
Στο Βυζάντιο από τους 88 αυτοκράτορες που βασίλευσαν από το 330 ως το 1453 μόνο οι μισοί πέθαναν από φυσικά αίτια. Σε αυτούς, μάλιστα, δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι δεν άσκησαν ποτέ την εξουσία ή ήταν συμβασιλείς. Οι υπόλοιποι δολοφονήθηκαν ή σκοτώθηκαν ύστερα από εξέγερση ή εκθρονίστηκαν και ακρωτηριάστηκαν, ή βασανίστηκαν με άλλον τρόπο.
Η πιο εντυπωσιακή περίπτωση τεχνολογικής οπισθοδρόμησης είναι η Τασμανία. Απομονωμένος σε ένα νησί στις εσχατιές του κόσμου, ένας πληθυσμός λιγότερων από 5000 κυνηγών-τροφοσυλλεκτών, κατανεμημένος σε εννιά φυλές, περιέπεσε σε μια κατάσταση που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί απλώς στασιμότητα. Βαθμιαία και σταθερά, οι άνθρωποι αυτοί επανήλθαν σε απλούστερους τύπους εργαλείων και τρόπους διαβίωσης, αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν είχαν τον αναγκαίο αριθμό μελών για να συντηρήσουν την υπάρχουσα τεχνολογία τους.
Αν διαθέτουμε ελεύθερη βούληση, σε ποιο σημείο του εξελικτικού δέντρου εμφανίστηκε;
Διαθέτουν τα κυανοφύκη ή τα βακτήρια ελεύθερη βούληση, ή μήπως η συμπεριφορά τους είναι αυτόματη και εντός της επικράτειας των φυσικών νόμων;
Περιορίζεται η ελεύθερη βούληση σε όλους τους πολυκύτταρους οργανισμούς ή μόνο στα θηλαστικά;
Πιστεύουμε ότι ζούμε στην εποχή που, εντοπίζοντας τις απαρχές της, ο Αϊζάια Μπερλίν αποκάλεσε The Age of Reason. Αφού τελείωσαν πια τα σκοτάδια του Μεσαίωνα, αφού ξεκίνησαν η κριτική σκέψη της Αναγέννησή και η ίδια η επιστημονική σκέψη, θεωρούμε ότι ζούμε σήμερα σε μια εποχή που κυριαρχείται από την επιστήμη.
Ο άνθρωποι μάχεται χρησιμοποιώντας τους νόμους και τη δύναμη – προνόμιο του ζωικού βασιλείου. Αυτό προϋποθέτει ότι ο πολιτικός παραδίδεται με τη σειρά του στη ζωώδη φύση του, μιμούμενος τις αντιδράσεις των ζώων. Πιο συγκεκριμένα, ο πολιτικός θα πρέπει να μπορεί να εναλλάσσει και να χρησιμοποιεί με φειδώ άλλοτε τη δύναμη του λιονταριού και άλλοτε την οξύνοια της αλεπούς.
Θα δώσω μόνο ένα παράδειγμα του ευγενούς τρόμου που μπορεί να εμπνεύσει η εικόνα της απόλυτης μοναξιάς παραθέτοντας μερικά αποσπάσματα από το ονειροπόλημα του Carazan*
Όλοι έχουμε εμπειρίες όσον αφορά τη μετάδοση συναισθημάτων —γελάμε με τα αστεία των φίλων μας, νιώθουμε λυπημένοι όταν η γυναίκα μας κλαίει, οργιζόμαστε μαζί με τους γείτονές μας εναντίον του δημοτικού συμβουλίου και αγκαλιάζουμε τα παιδιά μας όταν έχουν προβλήματα. Αλλά μια πτυχή όλης αυτής της διαδικασίας που συχνά παραβλέπεται είναι ότι τα συναισθήματα μεταδίδονται όχι μόνο στους φίλους μας, αλλά και στους φίλους των φίλων μας, και ακόμη πιο πέρα —ακόμη και όταν δεν είμαστε παρόντες.
Το βιβλίο «Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι», του Μίλαν Κούντερα αποτελεί ένα εξαιρετικό έργο όπου με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο συνδέει την φιλοσοφία, την καθημερινότητα, την ψυχολογία, και τις ανθρώπινες σχέσεις. Παρακάτω θα βρείτε μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο:
Περισσότερα
Μια διαφορετικού είδους σύγκρουση μεταξύ του ατόμου και της κοινωνίας αποκαλύπτεται σε ένα δίλημμα που επινόησε ο μελετητής της λογικής Robert Wolf, και το οποίο σχετίζεται με το πολύ γνωστότερο δίλημμα του κρατούμενου, που θα εξετάσουμε σε λίγο. Και τα δύο δείχνουν ότι ενεργώντας κανείς σύμφωνα με το συμφέρον του δεν εξυπηρετεί πάντα το συμφέρον του με τον καλύτερο τρόπο.
Ιδού το ερώτημα που θέτει ο Αριστοτέλης: Ποιο είναι το πλήρες σύνολο των αγαθών που όλοι οι άνθρωποι έχουν ανάγκη;
ΕΝΑ. Πρόπερσι, μια βροχερή και μουντή μέρα, δύο λεπτά πριν ξεκινήσει η παρουσίαση που ήταν να κάνουμε, στην αίθουσα του βιβλιοπωλείου όπου είχαμε μαζευτεί ο συγγραφέας του μυθιστορήματος και οι δύο που θα μιλούσαμε για το βιβλίο του υπήρχε μόνο ένα άλλο άτομο. Ένα. Μια κοπέλα. Καθόταν κάπου στη μέση. Οι καρέκλες ήταν ογδόντα, βαλμένες ανά οχτώ σε δέκα σειρές. Η κοπέλα καθόταν στην πέμπτη σειρά, έξω-έξω.
Περισσότερα
Ο Άγγλος φιλόσοφος Τόμας Χομπς (Thomas Hobbes, 5 Απριλίου 1588 – 4 Δεκεμβρίου 1679) ήταν ένας από τους πρώτους διανοητές-θεμελιωτές του σύγχρονου κράτους και ιδρυτής της πολιτικής φιλοσοφίας.
Το άτομο δεν υποτιμά ένα μεγαλύτερο ποσό και δεν προτιμά ένα μικρότερο μόνον επειδή φοβάται. Πολύ συχνά κάνει ακριβώς το ίδιο αλλά για έναν άλλο λόγο: Επειδή το μεγαλύτερο ποσό θα το λάβει έπειτα από καιρό, ενώ το μικρότερο θα το λάβει τώρα. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται «μυωπία» και συνδέεται άμεσα με ένα φαινόμενο που είχε εντοπιστεί από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, την ακρασία.
ΟΤΑΝ ΤΑ ΚΟΚΟΡΙΑ ΠΟΥ ΣΚΑΛΙΖΟΥΝ στην αυλή του καλύτερου ξενοδοχείου του Μπραστάτζι με ξύπνησαν λαλώντας εκείνο το αχνιστό τροπικό χάραμα, προσωπικά δεν ένιωθα καμιά διάθεση να κοκορευτώ. Βλέποντας όμως τα πράγματα εκ των υστέρων, θα μπορούσα ίσως να συγχωρηθώ αν σηκωνόμουν από το κρεβάτι με κάποιο τουπέ, γιατί -όσο απίστευτο κι αν φαίνεται- πριν δύσει ο ήλιος της Σουμάτρας, εγώ, ένας σεμνός, σύγχρονος, πολιτισμένος κοινός θνητός που του αρέσουν τα ντόνατς και τα λαχανικά, δα κράδαινα το πρωτόγονο σκήπτρο μιας ανθρωποφάγας μοναρχίας. Μάλιστα: Τομ, ο Βασιλιάς των Κανιβάλων!
Εκτός από τους Έλληνες σκεπτικιστές και τους Ρωμαίους αυτοκράτορες της παρακμής, όλα τα πνεύματα φαίνονται υποδουλωμένα σε έναν κοινωνικό προορισμό. Μόνο αυτοί χειραφετήθηκαν, οι μεν με την αμφιβολία, οι άλλοι με την παραφροσύνη, από την ανούσια ιδεοληψία να είναι χρήσιμοι.
Το 1938, ο συγγραφέας Ντενί ντε Ρουζμόν, βρέθηκε στη Νυρεμβέργη τη μέρα μιας ναζιστικής εκδήλωσης. Μας λέει ότι είχε σταθεί στο κέντρο ενός μεγάλου πλήθους που περίμενε τον Χίτλερ.
