Αστεία / Ελεύθερος χρόνος
Πολλοί θα έχετε ακούσει για την ιστορία του Φραπέ. Πως ο Δημήτρης Βακόνδιος στη διεθνή έκθεση Θεσ/νίκης του 1957, αφού του τέλειωσε το ζεστό νερό χρησιμοποίησε κρύο σ ένα σέικερ (λερώνοντας μάλιστα και το κοστούμι του) κι έφτιαξε τον πρώτο φραπέ της ιστορίας. Είναι όμως αληθινή;
Συχνά κρύβουμε την αλήθεια. Μερικές φορές το κάνουμε καλοπροαίρετα, άλλες για να μην προσβάλλουμε κάποιον ή τον φέρουμε σε δύσκολη θέση. Μερικές φορές πάλι, κοροϊδεύουμε τους άλλους ασύστολα. Υπάρχουν όμως και οι φορές που λέμε την αλήθεια αλλά κανείς δεν μας πιστεύει. Ας φανταστούμε λοιπόν έναν κόσμο στον οποίο δεν χωράει τίποτα άλλο παρά μόνο η απλή αγνή αλήθεια!
Περισσότερα
Πολλοί άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει αυτό το παλαιότατο αίνιγμα και τις απαντήσεις του. Γιατί το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο; Για να περάσει απέναντι. Πράγματι, η τυπική απάντηση μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα είδος αντιχιούμορ. Είναι τουλάχιστον λίγο αστεία, διότι αρνείται να προσφέρει μια μεγαλοπρεπή, εντυπωσιακή εξήγηση και προσφέρει αντίθετα την πιο ευθεία πιθανή απάντηση – από μόνη της ένα είδος απροσδόκητης εξήγησης. Αλλά φυσικά, δεν είναι αυτό το αστείο.
Σε μια σχολική αίθουσα γινόταν το μάθημα της ηθικής.
— Η ηθική είναι αρετή παιδιά. Είναι πολύ κακό να ‘ ναι κανείς ανήθικος.
Είμαι πεπεισμένος ότι η μείωση των δυνατοτήτων του καθενός εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από την ποιότητα της ζωής που έζησε. Θα σου πω μια ιστορία, που μου διηγήθηκε κάποτε ένας φίλος στην Κόρδοβα της Αργεντινής.»
Το τεστ νοημοσύνης RAVEN (IQ-Test), κατέχει μία ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στις δοκιμασίες ευφυΐας, λόγω ορισμένων ιδιομορφιών του. Αναπτύχθηκε από τον John C. Raven το 1936. Είναι το πιο κοινό και διάσημο τεστ που έχει χορηγηθεί σε ηλικιακές ομάδες από 5 ετών έως ηλικιωμένους.
Το δυσκολότερο λογικό παζλ είναι ο τίτλος που δόθηκε από τον Αμερικανό φιλόσοφο και λογικολόγο Τζορτζ Μπούλος σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Harvard Review of Philosophy το 1996 (η Ιταλική μετάφραση είχε εκδοθεί προηγουμένως στην εφημερίδα La Repubblica, υπό τον τίτλο L’indovinello più difficile del mondo) για το ακόλουθο λογικό παζλ:
Τώρα που πέρασε η λυσσώδης γιορτή του προστάτη των απανταχού ερωτευμένων και τώρα που δεν θα θιγεί και τόσο η αισθηματική προσήλωσή τους, μπορούμε να ξαναγίνουμε ρεαλιστές και να κάνουμε και λίγη πλάκα με τους εαυτούς μας, κυρίως. Με το πόσο αστείοι γινόμαστε, όταν ερωτευόμαστε και με το πόσο γελοία είναι –τελικά- η απελπισία μας, όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι, θέλουμε να χωρίσουμε, αλλά δεν ξέρουμε πώς…
Θεούλη μου, τί σου ‘λθε νὰ μ’ ἁγιάσεις;
νομίζεις πῶς θὰ μ’ ἔμελλε καθόλου,
ἂν ἤθελες κι ἐμένα νὰ κολάσεις
καὶ μ’ ἔστελνες παρέα τοῦ διαβόλου; Περισσότερα
Μας ενδιαφέρει η ανεργία των νέων και η σύνταξη των γερόντων. Περήφανα νιάτα, τιμημένα γηρατειά και γυναίκες. Και εσύ, είσαι στα 50 και κάτι, έχεις πληρώσει τριάντα χρόνια φόρους και διαπιστώνεις ότι ανήκεις πρώτα στην οικογένεια και μετά στο κράτος
Ζούμε σε έναν κόσμο περιτριγυρισμένοι από αντικείμενα. Γιατί μαζεύουμε πράγματα; Τι είναι αυτό που πραγματικά μας κατευθύνει στο να κρατάμε τα απομεινάρια του παρελθόντος; Μήπως κάποιες φορές μας κρατούν κολλημένους; Ανακαλύψαμε ένα μικρό υπέροχο κόμικ στριπ που έχει ακριβώς αυτό το θέμα. Δείτε το, αξίζει! Περισσότερα
Ο Ξάνθος μπήκε πάλι μέσα κι έγειρε· και καθώς το πιοτό προχωρούσε καλπάζοντας και ο Ξάνθος είχε πλέον μεθύσει αρκετά, άρχισαν να βάζουν προβλήματα κι αινίγματα, όπως συνηθίζεται στις συντροφιές των διανοουμένων. Κι όταν απ᾽ τα προβλήματα που έβαζαν άναψε η μάχη, ο Ξάνθος άρχισε να συζητά και να φέρεται λες και δε βρισκόταν σε συμπόσιο, αλλά σε αίθουσα με ακροατές.
“Η ιστορία και η τέχνη του Καραγκιόζη όπως τα μαθε από τους Καραγκιοζοπαίχτες και πρώτα από τον Παντελή Μελίδη ο Τζούλιο Καίμης” είναι ο τίτλος ενός υπέροχου βιβλίου που εκδόθηκε το 1937 (η ορθογραφία διατηρήθηκε αυτούσια)
Στο φύλλο της Τρίτης, 13 Νοεμβρίου 1928, ένας ανώνυμος αρθρογράφος της εφημερίδας Μακεδονία, έκανε μια σειρά απίστευτων εκτιμήσεων/προβλέψεων για τον άνθρωπο του μέλλοντος με βάση τις τεχνολογικές ανακαλύψεις της εποχής του. Ο επίλογος μένει ν απαντηθεί από μας…
Όχι κυρία μου, όχι. Δεν μου φαίνονται χαριτωμένα τα παιδιά σου.
Σε σένα το λέω, μη κοιτάζεις αλλού. Σε σένα, που τα αφήνεις ελεύθερα να αλωνίζουν ανάμεσα στα τραπέζια της ταβέρνας και να σκούζουν μέσα στα αυτιά τα δικά μου και των άλλων θαμώνων.
Σκέψεις – Ηθικές, πολιτικές, λογοτεχνικές, φιλοσοφικές, νομικής, θρησκευτικής και οικονομικής φύσης, σχετικά με τη Συντεχνία των Κλεφτών.
