Οι Λόγοι που Μισώ τα Χριστούγεννα με την Ελληνική Οικογένεια


Μισώ τα οικογενειακά Χριστούγεννα. Αν τα οικογενειακά Χριστούγεννα ήταν μία παιδική κούκλα, θα τις ξερίζωνα τα μαλλιά, θα τις έβγαζα τα μάτια, το κεφάλι, τα χέρια και τα πόδια και θα την πέταγα στη λεκάνη της τουαλέτας. Πριν αρχίσετε να με βρίζετε, αφήστε με να σας εξηγήσω.

Μισώ τα οικογενειακά Χριστούγεννα, γιατί είναι μία σκέτη υποκρισία. Όλο τον χρόνο αποφεύγω τους περισσότερους συγγενείς μου, μιλώντας μια-δυο φορές μαζί τους στο τηλέφωνο. Μέχρι εκεί. Αν κάνεις και εσύ το ίδιο και από λάθος σου βρεθείς στο εορταστικό τραπέζι με όλο το συγγενολόι, θα δεις κατά κανόνα άγνωστους ανθρώπους —κάποιους απ’ αυτούς δεν τους αναγνωρίζεις— για τους οποίους ξέρεις από ελάχιστα έως τίποτα: δεν ξέρεις πώς τα πάνε στη δουλειά τους, τι προβλήματα έχουν, αν ζουν ή πεθαίνουν. Και το κυριότερο: δεν σε ενδιαφέρει και τόσο, γιατί αν σε ενδιέφερε, θα είχες κρατήσει ένα μίνιμουμ πραγματικής επικοινωνίας μέσα στην χρονιά. Με αυτό τον τρόπο μάλλον χάνεις τον πολύτιμο χρόνο των γιορτών με ανθρώπους για τους οποίους δεν δίνεις δεκάρα. Και, μάντεψε, δεν δίνουν ούτε εκείνοι για σένα.

Μισώ τα οικογενειακά Χριστούγεννα, γιατί σίγουρα θα τσακωθείς με κάποιον. Πέρα από την κλασική περίπτωση που νεοδημοκράτες και πασοκτζήδες – πλέον συριζαίοι – συγγενείς θα αρχίσουν να διαπληκτίζονται αφού φάνε τον άμπακο στο τραπέζι —σοβαρά τώρα, ποιος ασχολείται με το δημοψήφισμα τα Χριστούγεννα;— σταδιακά θα αρχίσουν να σε εκνευρίζουν ερωτήσεις και ατάκες που πραγματικά θέλεις να αποφύγεις. «Γιατί χωρίσατε με την τάδε ή τον τάδε προχθές;», «στο είχαμε πει να μην σπουδάσεις αυτό αλλά να σπουδάσεις εκείνο, θα είχες καλύτερη δουλειά, τώρα δεν βγάζεις ούτε το νοίκι σου». «Χριστέ μου, πότε επιστρέφω στη δουλειά;», σκέφτεσαι και με το δίκιο σου. Ένας πραγματικός φίλος δεν θα σου θύμιζε ποτέ αυτά που σε πονάνε τα Χριστούγεννα, ακόμα κι αν τα είχες κάνει σκατά στη ζωή σου. Αντίθετα, η οικογένεια θα το κάνει, γιατί θέλει να σου κάνει κουμάντο, να ρεφάρει για όλες τις φορές που την έγραψες στα παλιά σου τα παπούτσια και έκανες αυτό που γούσταρες. Θέλουν να σε πονέσουν, γιατί όσο κι αν μεγαλώσεις, σε βλέπουν σαν παιδί και άρα του χεριού τους. Για να αποφύγεις καταστάσεις σαν την παραπάνω και να μην τα κάνεις λαμπόγιαλο, καλείσαι να καταπιείς μπηχτές και να υποκριθείς —«εννοείται πως είμαστε πολύ καλά μαζί, δεν χωρίσαμε, απλώς η μητέρα του/της είναι άρρωστη και έπρεπε να είναι εκεί»— για να γλιτώσεις την ανάκριση και την αμήχανη σιωπή. Όμως αυτό θέλεις να κάνεις στις διακοπές σου; Όχι, γαμώτο, δεν θέλεις να κάνεις αυτό.

  Αυτό το πράγμα ΔΕΝ πρέπει να το κάνετε τα Χριστούγεννα

Μισώ τα οικογενειακά Χριστούγεννα, γιατί οι περισσότεροι συγγενείς είναι αδιάφοροι, αν όχι εντελώς ηλίθιοι. Είναι άνθρωποι που για βιολογικούς λόγους μπήκαν με το ζόρι στη ζωή σου. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι υποχρεωμένος να τους φας στη μάπα στον αιώνα τον άπαντα, γιατί είναι σε άλλο μήκος κύματος. Έχουν άλλες δουλειές, άλλα χόμπι, άλλα προβλήματα, για τα οποία δεν θες να ξέρεις τίποτα, γιατί σου φτάνουν τα δικά σου. Όχι θείε, δεν με νοιάζει πώς ρίχνεις το σκυρόδεμα στην οικοδομή και όχι, ξάδερφε, αδιαφορώ για το πώς πάει η startup σου, που σίγουρα θα καταλήξει στα βράχια. Και ναι, ήθελα καιρό να σου πω ότι είσαι τεράστια ψωνάρα που αυτοαποκαλείσαι CEO σε μία εταιρεία που έχει —κυριολεκτικά— δύο άτομα.

Μισώ τα οικογενειακά Χριστούγεννα, γιατί πήζω στη δουλειά και δεν έχω καθόλου χρόνο. Τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά είναι μία από τις λίγες ευκαιρίες που έχεις για να αφιερωθείς σε σένα, τους ανθρώπους που πραγματικά αγαπάς και τις ασχολίες σου. Πόσες φορές μέσα στην χρονιά έχεις την ευκαιρία να δεις απανωτά 10 επεισόδια της αγαπημένης σου σειράς, έχοντας σκάσει από τα ποπ κορν, τα πατατάκια και τις μπίρες; Πόσες φορές μέσα στην χρονιά μπορείς να κοιμηθείς μέχρι τις 12 το μεσημέρι; Πόσες φορές μπορείς να τα πίνεις με τις ώρες και να γίνεις λιώμα με τους φίλους σου; Πόσες φορές έχεις την ευκαιρία να κάτσεις και να σκεφτείς πού τα έκανες εντελώς σκατά στη ζωή σου, μήπως και καταφέρεις να τα πας καλύτερα και να γλιτώσεις τις κατάθλες; Πολύ λίγες. Πίστεψέ με, δεν πρέπει να τις χαραμίσεις.

  Αυτό πρέπει να είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων

Μισώ τα οικογενειακά Χριστούγεννα, γιατί στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν είναι γιορτή. Είναι μία άδεια σε αμπαλάζ. Είναι απλώς μία περίοδος κατά την οποία αποξενωμένοι άνθρωποι και ζευγάρια αναγκάζονται —ναι, αναγκάζονται— να περάσουν χρόνο μαζί, συχνά υποκρινόμενοι ότι περνούν ωραία. Εσύ μπορείς να γλιτώσεις από αυτή τη μιζέρια και να περάσεις καλά στις γιορτές, ρωτώντας τον εαυτό σου: «Με ποιους θέλω να είμαι πραγματικά;». Σπάνια θα είναι η θεία από το χωριό.

Ρώτησα αρκετούς φίλους μου αν θα περάσουν τις γιορτές με τους δικούς τους. Οι περισσότεροι είπαν ότι θα προσπαθήσουν να το αποφύγουν, αν και αρκετοί είπαν ότι θα υποβάλουν τον εαυτό τους στην ελληνική παράδοση που θέλει όλη την οικογένεια να μιζεριάζει σε ένα σπίτι. Το αξιοσημείωτο είναι ότι όσο μεγαλύτερος ήταν αυτός που ρωτούσα, τόσο λιγότερο έπαιζε το σενάριο της οικογενειακής εστίας, μάλλον γιατί μεγαλώνοντας «μπουχτίζεις» και ξέρεις ότι τα πράγματα θα πάνε το ίδιο βαρετά ή χάλια με πέρυσι, γιατί οι συγγενείς απλώς δεν αλλάζουν.

 Δεν απεχθάνομαι την οικογένεια όσο φαίνεται. Αν κάποιος θεωρεί τους γονείς και τους συγγενείς του το καλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει στις γιορτές, με γεια του με χαρά του. Ωστόσο, οι αρμένικες βίζιτες στους κόλπους της οικογένειας συνήθως καταλήγουν τοξικές και σίγουρα θα διαψεύσουν τις προσδοκίες σου ότι «φέτος τα πράγματα θα είναι καλύτερα από πέρυσι που πλακωθήκαμε». Και αυτό γιατί αν ο πατέρας σου είναι η κλασική βαλκάνια ματσίλα, θα είναι το ίδιο και φέτος. Δεν τον ενδιαφέρει να αλλάξει για σένα. Δεν το έκανε ποτέ. Αν τον ενδιέφερε, θα το είχε ήδη κάνει, αλλά δεν του καίγεται καρφί. Το ίδιο ισχύει και για την καταπιεστική μάνα σου, που θέλει να κρατάει τις ισορροπίες, όσο άδικες και αν είναι αυτές, προσπαθώντας παράλληλα να σε μπουκώσει με όλες τις προσδοκίες που σε μεγάλωσε, κάτι που σε αγχώνει και σε κάνει να νιώθεις αποτυχημένος. Το ίδιο ισχύει και για τους υπόλοιπους συγγενείς, που δεν έχουν ιδέα από το τι αισθάνεσαι και τι θέλεις στη ζωή σου. Θέλω ηρεμία.

_______________________

   ~ Θοδωρής Χονδρόγιαννος

     Πηγή: vice.com

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

 

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

10 CommentsΣχολιάστε

  • Οσο και να θέλω να σε παρακολουθήσω φίλτατε δεν μπορώ !!! ΟΙ δε επεξηγηματικές ερμηνείες μπορεί να θέλουν να ταυτισθούν ,ειναι ομως άστοχες .Ισως να μην αφήνει το ιδιο το πνεύμα …..ίσως Καλημέρα σας

    • είναι ένας πολύ χαριτωμένος τρόπος να αναδείξει τις ατομικές και κοινωνικές παθογένειες

  • Είναι πολύ χαριτωμένο το κείμενο…είναι βέβαια το ίδιο …αυτό που
    όταν έλεγε η γιαγιά μου οτι μισούσε τον καθρέπτη που την έδειχνε γριά

  • Άλλος ένας μεταμοντέρνος χιπστερόπληκτος πιτσιρικάς, τιγκαρισμένος στις γενικεύσεις που προφανώς αφορούν τη δική του οικογένεια (αυτή που μισεί μαζί με όλες τις άλλες που δεν γνωρίζει). Φυσικά αναδημοσίευση από το vice είναι δεν μπορεί κανείς να περιμένει και βάθος σκέψης από το εργαστήριο που παράγει μούσια, all star παπούτσια και μοδάτες αρλούμπες. Πάλι κέντρο το αντικλείδι, άντε και καλό Πάσχα.

  • Σε κάποια έχεις δίκιο αλλά να δεις πόσο δυσκολότερο και υποκριτικό γίνεται όταν έχεις εσύ οικογένειά που πρέπει να ακολουθήσει αυτό το. …. Μπιπ

  • Απόλυτες απόψεις κάπως χονδροειδώς διατυπωμένες, κάπως τεκμηριωμένες,αλλά μόνο μέσα από δικά του και κάποιων “φίλων” του βιώματα και κριτήρια…αν πχ ο ίδιος θεωρεί την παρουσία της Μάνας καταπιεστική και “μπουκωτική” την ημέρα των Χριστουγέννων,προσωπικά τη θεωρούσα ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ και ΧΟΡΤΑΣΤΙΚΗ,όπως και το Πάσχα, και στα γενέθλιά μου και…σε πολλές ακόμα στιγμές μου….καλυτερη η ηρεμία από την οχλοβοή…τι γίνεται όμως κάποτε που οι φωνές έχουν εκλείψει και τις αποζητάς στις αναμνήσεις σου…θέλω ηρεμία ,σημαίνει να είναι γαλήνια η ψυχή σου..κι η ηρεμία είναι θέμα επιλογής του καθενός ξεχωριστά….δεν ηρεμώ όταν κάποιος παρουσιάζει τις ακυρωτικές του απόψεις που για άλλους είναι επιβραβευμένες αξίες και πασχίζει να τις καταξιώσει στο σύνολο….μόνο λυπούμαι που οι “φίλοι” που αντικαθιστούν όλη την Ελληνική οικογένεια,έχουν την ίδια ανάγκη να βρωντοφωνάξουν το μίσος για αυτά που ενδεχομένως τους έχουν ενοχλήσει στο μεγάλωμά τους σε μια τέτοια οικογένεια…υπάρχει αφ’ενός ο πιο διακριτικός τρόπος γραφής,αφ’ετέρου ένας καλύτερος τίτλος…”μισώ τα Χριστούγεννα με την Ελληνική οικογένεια”,σημαίνει ότι αγαπώ τα Χριστούγεννα αλλά με άλλους ανθρώπους…Όμως,αν αγαπώ τα Χριστούγεννα,μάλλον μπορώ να ερμηνεύσω και το βαθύ νόημά τους…αυτό που εμπεριέχει αγάπη,υπομονή,κατανόηση,προσδοκία,ελπίδα….όπως και το Πάσχα άλλωστε…που πάλι θα γίνει στον τίτλο ..μισητό λόγω της οικογένειας…αν όλες αυτές οι αξίες της ζωής ταιριάζουν κατά τον γράφοντα ,με εντελώς απόλυτο τρόπο μόνο στους ‘φίλους” κι όχι στη Μάνα,στον Πατέρα,στα αδέρφια,σε θειάδες και γιαγιάδες,χωρίς έστω μιαν αναφορά διάκρισης των οικογενειών,σε “μισητές” και “αγαπητές”,καταλήγω να απορώ.. πως κάποιοι άνθρωποι δεν μπόρεσαν στο μεγάλωμα τους να γίνουν ΦΙΛΟΙ με έστω ένα μέλος αυτής της “μισητής” οικογένειας των προσωπικών τους Χριστουγέννων;;;

  • Εχετε αλλάξει το κείμενο!

    Δεν το θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια, αλλά αφαιρέσατε το σημείο που αναφερόταν στον “ματσίλα πατέρα” και τη “ζογκλέρ μητέρα” που προσπαθεί μάταια να κρατήσει τις ισορροπίες ….. (αποκάλυπτε την αιτία ύπαρξης αυτών των συναισθημάτων ? )

    Προφανώς συνειδητοποιήσατε ότι ήταν πολύ προσωπικό, πολύ βιωματικό, πολύ πληγωμένο, και, δεν είχε την απήχηση που επιθυμούσατε!

    Κρίμα …. αφού το κάνατε το βήμα … ας το αφήνατε όπως ήταν! Να εκφράζει, τουλάχιστον, εσάς!

    • Μάλλον δεν μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε όλο το κείμενο. Οι συγκεκριμένες φάσεις βρίσκονται στην τελευταία παράγραφο.
      Καλές γιορτές !

      • Ω ναι! Το διάβασα πολύ προσεκτικά ! Και μάλιστα 4 φορές! !!! Αλλιώς δεν θα αναφερόμουν στη συγκεκριμένη παράγραφο (που με αφορούσε μάλλον και μένα πιο προσωπικά).

        Το διάβασα για πρώτη φορά, όταν κοινοποιηθηκε στον “τοίχο ” φίλου στο fb οπου και εμφανιζόταν το σχετικο κειμενο .

        Χθες, το διάβασα για δεύτερη φορά και αναρωτήθηκα που πήγε η αναφορά στον πατέρα και τη μάνα! Το τύπωσα μάλιστα!
        Για κάποιο αγνωστο λόγο, η τελευταία παράγραφος, ούτε στην εκτύπωση εμφανίστηκε!

        Έτσι, το ξαναδιάβασα για τρίτη φορά! Η τελευταία παράγραφος ήταν σίγουρα απούσα!

        Σήμερα, που το διάβασα για 4η φορά, η περί ου ο λόγος παράγραφος επανεμφανιστηκε!
        Δεν μπορώ να ξέρω τους λόγους. Ξέρω όμως ότι το διάβασα πολύ προσεκτικά!

        Σας εύχομαι και γω καλές γιορτές με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν.