Μια πολύ όμορφη ταινία μικρού μήκους animation, που ασχολείται με τη χαρά που δίνει στη ζωή μας το να μαγειρεύεις για τους ανθρώπους που αγαπάς.
Archive - 2015
Ήταν μια σκοτεινή φθινοπωρινή νύχτα. Ο γέροντας τραπεζίτης βημάτιζε στο γραφείο του από τη μια γωνιά στην άλλη και θυμόταν που, δεκαπέντε χρόνια πριν, ένα φθινοπωρινό βράδυ, είχε στο σπίτι του καλεσμένους. Σ’ εκείνη τη συγκέντρωση ήταν πολλοί γνωστικοί άνθρωποι κι έγιναν ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Περισσότερα
Από που προκύπτει ότι η οικονομία θα αναπτύσσεται χρόνο με τον χρόνο διερωτάται ο Τσέχος οικονομολόγος Tomas Sedlacek. Παράλληλα εξέφρασε την άποψη ότι ο καπιταλισμός είναι σαν τη Δημοκρατία, δηλαδή δεν είναι ιδιαίτερα καλό σύστημα, αλλά είναι το καλύτερο που έχουμε.
Περισσότερα
Τα τελευταία νέα από τα σχολεία των Φινλανδών μιλάνε για κατάργηση των μαθημάτων! Ακόμα δεν έχουν καταλήξει, αλλά ο προσανατολισμός είναι σωστός. Τα ερωτήματα που προκύπτουν για μας εδώ στον ιδιόρρυθμο νότο, είναι δύο: Τι είναι αυτό που κάνει αυτούς τους λαούς να πειραματίζονται χωρίς αγκυλώσεις και πώς είναι δυνατόν να σχεδιάζουν ένα σχολείο χωρίς κλασικά μαθήματα;
Περισσότερα
Ο Μαρκ είχε γεννηθεί µε µία πολύ βαριά ασθένεια του ανοσοποιητικού συστήµατος। Ένα σύνδροµο ανεπάρκειας της άµυνας του οργανισµού, που κάποια γενετική αλλοίωση του είχε φορτώσει για πάντα। Τα παιδιά που γεννιούνται µε αυτή τη βαριά ανωµαλία -πολύ σπάνια ευτυχώς- έχουν πολύ λίγες πιθανότητες επιβίωσης, ή τουλάχιστον είχαν όταν ο Μαρκ ήρθε στον κόσµο.
Περισσότερα
Μπορεί η επιλογή ενός άντρα να πορευτεί μόνος του στη ζωή να αποτελεί μια αμιγώς lifestyle επιλογή ή κρύβει από πίσω ψυχολογικές εμπλοκές;
Περισσότερα
Δεν είσαι εκεί για να δεις, όμως, σίγουρα θα μάθεις. Είτε γιατί το μικρό σου θα βγάλει την είδηση πρώτο παράρτημα (ο Κίμωνας μ’ έσπρωξε/έβρισε/έφτυσε) με το που θα γυρίσεις σπίτι, είτε γιατί, αν έχεις πέσει στον τύπο σφίγγα, θα διαβάσεις μόνη σου τα σημάδια (κατεβασμένα μούτρα στην καλύτερη των περιπτώσεων ή μαυρισμένο μάτι στη χειρότερη)! Όσο για το ρόλο σου, είναι περισσότερο σημαντικός απ’ όσο φαντάζεσαι!
Περισσότερα
Θυμήθηκα κάποιο πρωί,που είχα πετύχει σ’ένα πεύκο ένα κουκούλι πεταλούδας ,τη στιγμή που έσκαζε το τσόφλι κι ετοιμάζουνταν η μέσα ψυχή να προβάλει. Περίμενα,αργούσε κι εγώ βιαζόμουν. Έσκυψα τότε απάνω της κι άρχισα να τη ζεσταίνω με την ανάσα μου.
Περισσότερα
Και έπειτα λένε πως τα παιδιά άλλαξαν. Φυσικά και άλλαξαν. Ανατρέχοντας στη δική μου εποχή, που δεν είναι δα και τόσο μακρινή, τα παιδιά άλλαξαν. Μικροί και παρεξηγημένοι ήρωες, εάν μου επιτρέπετε.
Ονομαζόταν Διγενής, λέει το τραγούδι, γιατί ήταν ειδωλολάτρης από τον πατέρα του, που καταγόταν από τη φυλή των Αγαρηνών και Έλληνας από τη μητέρα του, που ανήκε στην οικογένεια των Λουκάδων. Όταν τον βάφτισαν στα νερά της ιερής κολυμπήθρας, σε ηλικία έξι ετών, του έδωσαν το όνομα Βασίλειος. Ονομάστηκε Ακριτης, γιατί ήταν φρουρός των συνόρων. Περισσότερα
Κάποτε υπήρχε ένα χωριό ψηλά σ’ ένα βουνό, με λιγοστούς κατοίκους, γύρω στις εκατό οικογένειες. Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν πολύ αρμονικά και ευτυχισμένα μεταξύ τους. Ποτέ δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα, ήταν πάντα γελαστοί και αισιόδοξοι.
Περισσότερα
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που μπορεί να συναντήσει ένας άνθρωπος σήμερα είναι η αντιμετώπιση των σκέψεών του. Σε ένα κόσμο γρήγορης και εύπεπτης κατανάλωσης, υλικής και άκρως επιφανειακής φύσεως, παγιδεύεται σε μία φανταστική πραγματικότητα και λειτουργεί με δυαδικό σύστημα 0-1, μεταφράζοντας τη σκέψη του αυτόματα και άκριτα, σε πράξη.
Η έννοια της πιστοποιημένης ιδιοφυΐας -που συνήθως αφορά άτομα που βρίσκονται στο κορυφαίο 2% των IQ τεστ- μας φέρνει στο μυαλό επιχειρηματικούς μεγιστάνες και ανίκητους σκακιστές οι οποίοι χαίρονται την αναπόφευκτη επιτυχία τους. Είναι οι πιο Έξυπνοι Άνθρωποι του Πλανήτη και μας έχουν μάθει να περιμένουμε μεγάλα και σημαντικά πράγματα από αυτούς.
Σαν γύρισε στην Ήλιδα, o κάποτε πένης και άδοξος Πύρρων ανοίγει φιλοσοφική σχολή και ή διδασκαλία του περιστρέφεται γύρω από τα δύο μεγάλα θέματα, την ακαταληψία και την εποχή.
Ερχόμαστε στη ζωή και αποτελούμε τη χαρμόσυνη είδηση μια μικρής κοινωνικής ομάδας, της οικογένειάς μας. Καταφέρνουμε να αρθρώσουμε την πρώτη εκείνη σακατεμένη λέξη, ανάμεσα από μικρά κοφτερά δοντάκια που αρχίζουν να ξεπροβάλλουν . «Μαμά» λέμε, (ή μπαμπά, ανάλογα πάντα με τον ακροατή!) και ηχεί σαν μια λέξη μαγική, σαν άλλος ποτέ να μην την άκουσε. Είναι το πρώτο μεγάλο μας επίτευγμα.