Γιατί το Al Jazeera παύει να χρησιμοποιεί τον όρο “μετανάστες”

872788_migrant


Ο συντάκτης του διεθνούς δημοσιογραφικού δικτύου ανακοινώνει την απόφαση με ένα συγκλονιστικό κείμενο.

Φανταστείτε τα παιδιά σας το πρωί. Φανταστείτε να τα ταΐζετε, να τα πλένετε και να πιάνετε σε αλογοουρά τα μαλλιά του κοριτσιού σας, ενώ διαφωνείτε με το μικρό σας αγόρι για το ποια αθλητικά παπούτσια θα φορέσει.  

Τώρα φανταστείτε, όπως κάνετε αυτό, να γνωρίζετε πως αργότερα σήμερα, θα δέσετε στα αδύναμα σώματά τους σωσίβια γιλέκα και θα τα πάρετε μαζί σας σε ένα φουσκωτό σκάφος, σε νερά στα οποία έχουν πεθάνει πολλοί που έχουν κάνει το ίδιο.  

Σκεφτείτε την ιστορία που θα έπρεπε να τους πείτε για να τα καθησυχάσετε και πώς θα κάνετε αυτό που συμβαίνει να φανεί διασκεδαστικό. Εξετάστε τη συναισθηματική δύναμη που χρειάζεται για να χαμογελάσει κανείς ενώ κρύβει το φόβο του.  

Δεν υπάρχει “μεταναστευτική κρίση” στη Μεσόγειο. Πώς θα αισθανόσασταν αν η απόδρασή σας από τον πόλεμο απαξιώνονταν από τα μέσα τα οποία απλά θα χαρακτήριζαν εσάς και την οικογένειά σας γενικά μετανάστες.   

Ο γενικευμένος όρος “μετανάστες” δεν είναι πλέον κατάλληλος όταν πρόκειται για την περιγραφή του τρόμου που εκτυλίσσεται στη Μεσόγειο.

Με αυτό το κείμενο, το Al Jazeera ανακοινώνει πως πλέον παύει να χρησιμοποιεί τη λέξη “μετανάστης” για όποιον άνθρωπο εμπλέκεται στην τεράστια αυτή κρίση που συμβαίνει στη Μεσόγειο. Το κείμενο που συνοδεύει την ανακοίνωση της απόφασης υπογράφει ο Barry Malone ο οποίος στη συνέχει εξηγεί πως ο δημοσιογραφικός οργανισμός και όλοι οι συντάκτες πήραν από κοινού την απόφαση.


Δεν είναι εκατοντάδες άνθρωποι που πνίγονται όταν ένα σκάφος βουλιάζει στη Μεσόγειο, ούτε καν εκατοντάδες πρόσφυγες. Είναι εκατοντάδες μετανάστες. Δεν είναι ένας άνθρωπος – όπως και εσείς – γεμάτος με τις σκέψεις, την ιστορία και τις ελπίδες του – που βρίσκεται στις γραμμές του τρένου, αλλά ένας μετανάστης. Ένας παρείσακτος. γράφει ο Μalone για να δείξει πόσο υποτιμητικά χρησιμοποιείται η λέξη για να περιγράψει το δράμα χιλιάδων ανθρώπων.

Από εδώ και στο εξής το Al Jazeera θα χρησιμοποιεί τις λέξεις “άνθρωποι”, “οικογένειες” και κατά περίπτωση “πρόσφυγες” γράφει το άρθρο το οποίο καλεί και άλλα μέσα να πράξουν το ίδιο.

Δεν υπάρχουν εύκολες απαντήσεις σε αυτή την υπόθεση και το να δέχεσαι πρόσφυγες είναι μια δύσκολη πρόκληση για κάθε χώρα, αλλά για να βρούμε λύσεις, μια ειλικρινής συζήτηση είναι απαραίτητη. Και ένα μεγάλο μέρος αυτής της συζήτησης διαμορφώνεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Για λόγους ακρίβειας, ο διευθυντής ειδήσεων στο Al Jazeera English, Salah Negm, αποφάσισε ότι δεν θα χρησιμοποιούμε τη λέξη μετανάστες για αυτούς τους ανθρώπους. Σε αυτό το δίκτυο, θα προσπαθήσουμε σκληρά μέσω της δημοσιογραφίας μας να γίνουμε η φωνή αυτών των ανθρώπων στον κόσμο μας, η φωνή αυτών που για οποιονδήποτε λόγο βρέθηκαν χωρίς δικό τους κόσμο. “Μετανάστες” είναι μια λέξη που αφαιρεί τη φωνή στους ανθρώπους που υποφέρουν. Η αντικατάστασή της, είναι ένας μικρός τρόπος να τους δώσουμε λίγη φωνή πίσω.”

____________

   Πηγή: lifo.gr

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Όταν οι Έλληνες ήταν ανεπιθύμητοι ξένοι

«Η ροδιά μου, η μετανάστευση και μια αυτοκτονία»

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

8 CommentsΣχολιάστε

  • “Άνθρωποι” όμως και “οικογένειες” είναι και εκείνοι που υφίστανται την επιδρομή των χιλιάδων καινούργιων “ανθρώπων” και “οικογενειών” που πρέπει να μοιραστούν μαζί τους τη φτώχεια τους αλλά κυρίως “άνθρωποι” και “οικογένειες” είναι και εκείνοι που έμειναν πίσω είτε γιατί δεν είχαν τις χιλιάδες των χρημάτων να δώσουν στον δουλέμπορο είτε γιατί αποφάσισαν να σταθούν στη χώρα τους και να δώσουν τον αγώνα τους πολεμώντας και μη λιποτακτώντας…. Ποιος νοιάστηκε γι΄ αυτούς, πόσοι σήμερα είναι ζωντανοί και σε τι κατάσταση και ποια η προοπτική τους ή ήδη νεκροί;
    Να μη τους ξεχνά κι αυτούς το κάθε “Al Jazeera”, ο κάθε φωτογράφος και ο κάθε δημαγωγός!

    • Μα πώς να πολεμήσουν, όταν συγκρούονται τα δύο άκρα; Ποιού το μέρος να πάρεις όταν και οι μεν (δικτάτορας Άσαντ) και οι δε (ISIS) ασκούν την ίδια ακριβώς ένοπλη βία κατά αμάχων για να τους αποτρέψουν να πάρουν το πλευρό την αντίπαλης πλευράς; Ο άμαχος γίνεται πρόσφυγας (διότι μετανάστης σημαίνει αυτός που ηθελημένα εγκαταλείπει τη χώρα του, ενώ πρόσφυγας αυτός που βεβιασμένα την εγκαταλείπει) για να ξεφύγει από μία εμπόλεμη κατάσταση όπου κινδυνέυει από όλες τις ένοπλες ομάδες. Δεν λιποτακτεί λοιπόν… Ούτε επιδράμει σε άλλες χώρες: μία κανονική ζωή σε καθεστώς ειρήνης θέλει να ζήσει, για αυτόν και τα παιδιά του.

      • Διαφωνώ σε πολλά σημεία με το σχόλιό σας, όπως με τη θέση ότι “συγκρούονται τα δύο άκρα”. Το αν ο Άσαντ και ο κάθε Άσαντ είναι δικτάτορας μόνοι αρμόδιοι να το κρίνουν είναι οι πολίτες της χώρας. Για δεκαετίες και μέχρι να …βάλουν το χεράκι τους οι ΗΠΑ δεν φαίνονταν να έχουν πρόβλημα με την ηγεσία της χώρας τους. Αλλά και αν ακόμη συγκρούονται τα δύο άκρα η αντίδραση των υπολοίπων είναι η άνευ όρων παράδοση και η λιποταξία; Δηλαδή αν στη χώρα μας, ο μη γένοιτο, αρπάζονταν κάποια στιγμή φασίστες και εξτρεμιστική αριστερά οι υπόλοιποι θα έπρεπε να …”τη κάνουμε”; Με συγχωρείτε αλλά διαφωνώ και οριζοντίως και καθέτως και διαγωνίως.
        Κυρίως όμως διαφωνώ με την έννοια που δίνετε στη λέξη “άμαχος”. Κατά τη γνώμη μου άμαχος είναι ο ηλικιωμένος, η γυναίκα, το παιδί. Οι άνδρες που βλέπουμε στα καραβάνια των “προσφύγων” είναι, κανονικά, ο ανθός της χώρας, οι πιο ζωτικές ηλικίες. Αν αυτοί εγκαταλείπουν τον αγώνα κατ΄ εμέ είναι λιποτάκτες.

  • Και αφού κρατήσουμε ενσυνείδητη την συγκίνηση για τα παθήματα και αυτών των θυμάτων τής παγκόσμιας βίας, ίσως πρέπει να προβληματιστούμε και γύρα από το ποιός κατευθύνει το Al Jazeera και κατά πόσο ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας εμπλέκεται στο δίκτυο καλλιέργειας αυτής ακριβώς τής βίας. Αφού λοιπόν ο Σεΐχης τού Κατάρ μάς έκανε επείδειξη ευαισθησίας με αυτήν την πρωτοβουλία, ας αποδείξει την ειλικρίνειά του χρηματοδοτώντας την ίδρυσε κέντρων υποστήριξης αυτών των ανθρώπων που είναι πράγματι θύματα τής ίδιας βίας με την οποία κερδοσκοπούν τα Εμιράτα και ανάμεσά τους το πάμπλουτο Catar (το πλουσιώτερο κράτος τής γής σήμερα) .

  • Πραγματικά, πόσοι άνθρωποι θα ήθελαν δίχως λόγο να εγκαταλείψουν την χώρα τους, τον τόπο που γεννήθηκαν? Σίγουρα θέλουμε να ταξιδέψουμε, να γνωρίσουμε μέρη και πολιτισμούς, ανθρώπους, παραδόσεις και κουλτούρες διαφορετικές, αλλά η βάση μας είναι σχεδόν πάντα ο τόπος γέννησης.

    Δεν βλέπω γιατί χρειάστηκε ο καθορισμός και διαχωρισμός “μετανάστη” και “πρόσφυγα” εξ αρχής. Στο μεγαλύτερο ποσοστό για να αποφασίσει ένας άνθρωπος να φύγει απο τον τόπο του συμβαίνουν βίαια και άσχημα γεγονότα και ο κοινωνικός βίος βρίσκεται σε άθλια κατάσταση (καλή ώρα όπως στην Ελλάδα).

    Και επειδή όλα απορρέουν απο το οικονομικό σύστημα, έχετε αναρωτηθεί πόσο έξυπνοι είμαστε όντως ως είδος? Θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα και δεν τα σκεφτόμαστε κάν αλλά ας υποθέσουμε το εξής:

    Ο άνθρωπος έχει μόλις 1,3% διαφορετικό DNA απο τον πίθηκο, δηλαδή είναι ίδια κατα 98,7%. Και αυτό το 1,3% είναι η διαφορά που βλέπουμε, στο πως χρησιμοποιούμε εργαλεία, στο πως ανακαλύπτουμε επιστημονικά δεδομένα περι φύσεως κτλ. κτλ. Υπάρχει το ενδεχόμενο να υπάρχει κάποιο είδος 1,3% πάνω απο εμάς? Κάπως έτσι διερωτάται ο Neil deGrasse Tyson.

    Η σχέση με την οικονομία είναι η εξής. Το οικονομικό μας σύστημα στηρίζεται, και είναι αδιάψευστο γεγονός, στα χρέη και στα δάνεια. Το παγκόσμιο χρέος αυτή την στιγμή βρίσκεται στα $60,772,418,596,389 και ανεβαίνει σταθερά κι ακλόνητα. Αν όντως είμαστε ευφυείς, έξυπνοι, σωστά? Γιατί φτιάξαμε ένα οικονομικό σύστημα που δημιουργεί μόνο χρέος?! Και τα επακόλουθα αυτού φυσικά τα βλέπουμε στην κοινωνία μας αιώνες τώρα σε κάθε βαθμίδα αυτής.

    • Αντί να αναρωτιώμαστε γιατί φτιάξαμε ένα σύστημα που δημιουργεί μόνο χρέος, γιατί δεν αναρωτιώμαστε γιατί είμαστε άπληστοι; Τα χρέη τα δημιουργεί, εκτός από την ανάγκη, η απληστία.

    • Πολύ σωστά τέθηκε το ζήτημα της απληστίας. Ο λόγος που υπάρχει παγκόσμιο χρέος είναι διότι πάρα πολύ απλα αυτό που μετράει είναι αν και κατά πόσο εξυπηρετείται και σε τι κατανάλωση αντιστοιχεί. Π.Χ. δεν θα ζητήσει η Κίνα την αποπληρωμή των δανείων που παρέχει στις ΗΠΑ διότι οι ΗΠΑ στηρίζουν με την αμέτρητη κατανάλωση την οικονομία της Κίνας λόγω εισαγωγών. Αν οι ΗΠΑ μειώσουν την υπέρμετρη κατανάλωσή τους, τότε θα αρχίσει ένα οικονομικό ντόμινο κατάρρευσης με ανυπολόγιστες συνέποιες. Για αυτό και δεν θα γίνει.

      • Κατανοώ το πως λειτουργεί η οικονομία, το έχω κοιτάξει διαβάζοντας σχετικά και ακούγοντας οικονομολόγους κτλ. εδώ και πολλά χρόνια. Συνιθίζουμε να λέμε, “το αποτέλεσμα μετράει” και συζητώντας και συζώντας με ανθρώπους και όντας στην εποχή της υπερπληροφόρησης (τίποτα δεν μένει κρυφό και οι πληροφορίες διακινούνται άμεσα), το αποτέλεσμα της κοινωνίας μας συνολικά, μόνο ως θετικό ή καλό δεν μπορεί να περιγραφεί.

        Αυτό που θέλω να πώ, εν ολίγοις, είναι το να ξανα κοιτάξουμε κατα πόσο είναι όντως ένα λογικό και ανθρώπινο σύστημα και απλά αναρωτιέμαι πως είναι δυνατό η λειτουργικότητά του να στηρίζεται απόλυτα και μόνο στο να υπάρχει χρέος. Επειδή συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τα υπόλοιπα όντα αυτού του πλανήτη, λογικά, τι είναι πραγματικά αυτό που μας χαρακτηρίζει ως “ανώτερους”. Είμαστε πολιτισμένοι? Θέλουμε να είμαστε πολιτισμένοι? Υπάρχουν πολλά ερωτήματα που δεν τα θέτουμε σε προσωπικό επίπεδο κάν, οπότε δεν περιμένω να τεθούν απο πολιτικούς σε κοινωνικό επίπεδο ποτέ.