Τώρα είναι καιρός για το κάψιμο των φύλλων.
Πηγαίνουν στην πυρά· τη μύτη κεντά ο καπνός
Καθώς πλανάται αργά σε μιάν αχλύ που κλαίει.
Εύθραυστα και διάστικτα, κουρελιασμένα, σάπια στοιβαγμένα φύλλα!
Μια φλόγα ξεπετιέται απ’ τον σωρό που σιγοκαίει κι αρπάζει
Μίσχους πεισματάρηδες που αντιστέκονται με τριζοβολητά.
Της ύστατης μολόχας ο πεσμένος πύργος δεν είναι παρά σκόνη ·
Όλα τα μυρωδικά του Ιούνη είν’ ένας πικρός καπνός,
Όλος ο πολυποίκιλτος πλούτος ξοδεύτηκε κι ευτελίστηκε.
Όλα καίγονται! Το πιο κόκκινο τριαντάφυλλο είναι μια οπτασία·
Σπίθες περιδινίζονται ψηλά, για να σβήσουν στην αχλύ: με τ’ άγρια
Δάχτυλα της φωτιάς η φθορά εξαγνίστηκε.
Τώρα είναι καιρός να ξεγυμνώσουμε το πνεύμα,
Καιρός να κάψουμε τις μέρες που τελειώσανε και πάνε,
Νωχελική παρηγοριά πραγμάτων που φύγανε από παλιά:
Εκείνες οι αβάσιμες ελπίδες κι οι άκαρπες επιθυμίες
Ας πάνε στην πυρά, χωρίς ποτέ να ρίξουμε το βλέμμα μας ξανά.
Ο κόσμος που ήτανε δικός μας είναι ένας κόσμος που δικός μας
δεν είναι πια.
Θα ‘ρθουνε πάλι, τα φύλλα κι οι ανθοί, να εγερθούνε
Από την αθλιότητα της σήψης στα παλιά τους μεγαλεία,
Φέρνοντας ευωδίες μαγικές σε μιαν έκπληκτη μνήμη ·
Η ίδια εκείνη δόξα, να λάμπει σ’ άλλα μάτια.
Η γη νοιάζεται για τα δικά της χαλάσματα, όχι για τα δικά μας.
Τίποτε δεν είναι σίγουρο, εκτός από τη σιγουριά της άνοιξης.
Λώρενς
Τα ωραιότερα ποιήματα του κόσμου
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
[…] Τo κάψιμο των φύλλων […]