20 πράγματα που θα ήθελα να μου είχαν πει για το πένθος

penthos


Το πρόβλημα με τον θάνατο είναι ότι ανεξαρτήτως με το πόσο προετοιμασμένοι είμαστε, πάντα θα μας σοκάρει. Η διαδικασία του πένθους είναι ένας τρόπος να μάθουμε ποιοί είμαστε πραγματικά. Όσο πιο πολύ αγαπούσαμε κάποιον, τόσο πιο πολύ υποφέρουμε. Ο θάνατος, η τραγωδία και η απώλεια μας επιτρέπουν να κοιτάξουμε πιο βαθιά στην ψυχή μας και να δούμε τι αξίζει περισσότερο κι αυτό δεν είναι πάντα κακό.

Ακόμα κι έτσι, θα ήθελα κάποιος να μου έχει πει τι να περιμένω. Αλλά μέχρι να συμβεί σε μας του ίδιους, δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Μέσα από την καρδιά μου, γράφω αυτά που έμαθα εγώ και αφιερώνω αυτό το κείμενο σε όποιον νιώθει θλίψη ή βιώνει μια απώλεια, έναν χωρισμό, ένα διαζύγιο ή τον θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου.

1. Στην πραγματικότητα δεν ξεπερνάμε ποτέ μια απώλεια. Την αφομοιώνουμε, κι αυτή μας οδηγεί σε έναν τρόπο ζωής με πιο ουσιαστικές προτεραιότητες.

2. Θα ανακαλύψετε το βάθος της αγάπης που διαθέτετε, κάτι που ποτέ πριν δεν γνωρίζατε ότι υπήρχε.

3. Ποτέ να μην λυπάστε για τον τρόπο που αγαπήσατε. Η αγάπη πάντα έχει αξία.

4. Οι άνθρωποι μερικές φορές λένε πράγματα που μπορεί να σας φανούν ανόητα ή να σας πληγώσουν. Μην το πάρετε προσωπικά. Συνήθως απλώς προσπαθούν να βοηθήσουν.

5. Δεν υπάρχει πάντα μια κατάλληλη στιγμή ή κάποια αιτία. Μερικές φορές τα πράγματα απλώς συμβαίνουν.

Stop_time_III_by_vimark-1

6. Να ξέρετε ότι κάνατε ό,τι καλύτερο μπορούσατε τη στιγμή που έπρεπε. Συγχωρήστε τον εαυτό σας. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο που θα μπορούσατε να κάνετε ή να πείτε.

7. Είναι φυσιολογικό να νιώθετε θυμό. Αγκαλιάστε αυτό το συναίσθημα κι αφήστε το να λειτουργήσει μέσα σας.

8. Ένας θάνατος μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τα καλύτερα στοιχεία σε μια οικογένεια, μπορεί όμως να βγάλει και τα χειρότερα. Να είστε προετοιμασμένοι για όλα.


9. Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μπορεί να σας κάνει να αναζητήσετε τον δικό σας σκοπό και τους στόχους σας κι αυτό είναι κάτι θετικό.

10. Θα βρείτε παρηγοριά στα πιο απρόσμενα μέρη.

11. Οι ξαφνικές συναισθηματικές εκρήξεις αποτελούν μέρος της όλης διαδικασίας. Αφήστε τον εαυτό σας να τις βιώσει.

12. Δεν υπάρχει φυσιολογική ή μη αντίδραση όταν πρόκειται για πένθος. Να είστε υπομονετικοί και ελαστικοί με τον εαυτό σας.

lost_at_sea

13. Οι άνθρωποι γύρω σας θα σας δείξουν ποιοι πραγματικά είναι. Στις δυσκολίες θα δείτε το πραγματικό τους πρόσωπο.

14. Ποτέ δεν θα γίνετε όπως ήσασταν παλιότερα.

15. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονικό διάστημα που θα πρέπει να κρατήσει η θλίψη σας.

16. Η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου μας υπενθυμίζει αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία στη ζωή.

17. Μια μεγάλη απώλεια είναι μια ευκαιρία να πάψετε να σκέφτεστε το εγώ σας και να ζήσετε περισσότερο με το συναίσθημα.

18. Μην αποφεύγετε τον πόνο, διότι θα κάνετε τα πράγματα χειρότερα και θα παρατείνετε τη διαδικασία. Αφήστε τα συναισθήματά σας ελεύθερα.

19. Η ζωή σας ήταν πιο πλούσια και όμορφη χάρη στην αγάπη που είχατε.

20. Αυτό που νομίζετε ότι είναι το τέλος συχνά αποτελεί μια καινούρια αρχή.

________

      της συγγραφέως Shannon Kaiser

 ~ enallaktikidrasi.com 

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

«Κι αυτό θα περάσει»

Ο τρόπος που προσεγγίζουμε τον θάνατο

S.Jobs: “O θάνατος είναι η καλύτερη εφεύρεση της ζωής

5 πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε λίγο πριν το τέλος

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

1 σχόλιοΣχολιάστε

  • Μαλιστα.Ετσι ειναι.Μετα την απωλεια της μανας μου, εμεινα ορφανη.Στα 42 μου, εγινα ξαφνικα παιδι, μικρο παιδι που κλαιει και φοβαται και που ξερει οτι δεν θα προσφωνησει ξανα ποτε καμια με το ονομα…μαμα! Ειμαι κι εγω μαμα.Υποφερω κι ας περασαν 5 μηνες, κι ας ειχα να την ακουσω 10 χρονια που ηταν “φυτο” απο εκφυλιστικη νοσο.Μαμα …σε αγαπω!
    Η αληθεια ειναι οτι μετα τον θανατο σημαντικου ανθρωπου της ζωης σου….η ζωη αλλαζει.Τιποταδεν ειναι ιδιο οταν η παρουσια γινεται αναμνηση.Νομιζω πως η οδυνη του θανατου, η απωλεια, ο πονος της μη επιστροφης μας ολοκληρωνει.
    Μπραβο στη συγγραφεα!