Η είδηση αναφέρει ότι η κυβέρνηση «αναγκάστηκε» να στείλει τελικά στη Βουλή την τροπολογία με την οποία τίθενται σε διαθεσιμότητα ακόμη και οι εκπαιδευτικοί που κατέχουν μεταπτυχιακό ή διδακτορικό δίπλωμα εφόσον καταργείται η ειδικότητά τους.
Η εξαίρεση είχε κατ’ αρχήν υιοθετηθεί στο πολυνομοσχέδιο αλλά, όπως μας ενημερώνει η ειδησεογραφία, η σκληρή θέση των δανειστών μας εντόπισε το συγκεκριμένο προαπαιτούμενο που είχε διαφύγει και στήριξε σε αυτό την αναβολή καταβολής της επόμενης δόσης του δανειακού προγράμματος στήριξης. Τι ακριβώς υποδεικνύει η συγκεκριμένη επιλογή;
Οτι η κυβέρνηση, ροκανίζοντας ολόκληρους κλάδους του Δημοσίου αδιακρίτως, όχι μόνο αδυνατεί να κάνει ουσιαστική δουλειά ώστε να εντοπίσει τους δημοσίους υπαλλήλους με χαμηλή αξιολόγηση, αλλά ακόμη και όταν υπάρχει η τυπική διάκριση των αξιόλογων τίτλων σπουδών τη στέλνει -κυριολεκτικά- στο καλάθι των αχρήστων. Επικαλείται μάλιστα την ανωτέρα βία της χρηματοδοτικής αναγκαιότητας και των πιέσεων που ασκούν οι δανειστές, επιλέγοντας τον ανά τους αιώνες περιζήτητο ρόλο του Ποντίου Πιλάτου. Η τρόικα, τα προαπαιτούμενα της δόσης, οι εκθέσεις των ελεγκτών, η Γερμανία που επιμένει στην τήρηση των προϋποθέσεων…
Ολα αυτά δεν είναι οι αιτίες του κακού, δεν είναι τίποτε περισσότερο από το άλλοθι που προβάλλεται έντεχνα και προσχεδιασμένα, για να καλύψει την απροθυμία, την άρνηση ουσιαστικά, των κυβερνήσεων της τελευταίας τριετίας -της σημερινής συμπεριλαμβανoμένης- να ενοχλήσουν το κομματικό κράτος που οι ίδιες έχουν δημιουργήσει εδώ και δεκαετίες προς εξυπηρέτηση των κομματικών τους αναγκών. Και επιπλέον, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι εκεί που τελειώνει το απυρόβλητο των κομματικών επιλογών, συνεχίζει η ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού να αναμορφώσει πραγματικά το δημόσιο τομέα, ώστε μέσω ουσιαστικής αξιολόγησης του προσωπικού να διατηρήσει ό,τι καλύτερο -είναι βέβαιο ότι- υπάρχει και να αποβάλει όσους δεν αποδίδουν όσο οφείλουν, είτε γιατί δεν μπορούν είτε γιατί είναι συστηματικά φυγόπονοι. Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτά αφορούν το παρελθόν, αλλά η σημερινή πραγματικότητα είναι απτή.
Οι νέοι, οι οποίοι κατά 60% είναι άνεργοι και όπως υποδεικνύουν οι δημοσκοπήσεις κατευθύνονται σε πολιτικές επιλογές που μας τρομάζουν, παίρνουν ένα συγκεκριμένο μήνυμα:
Αν πραγματικά δεν αρκούν οι πολλαπλοί τίτλοι ανώτερων σπουδών για να σου εξασφαλίσουν μια καλή θέση στην αξιολόγηση των εργαζομένων στο Δημόσιο, τότε το μόνο που σου μένει να παρουσιάσεις είναι το -πολύ παλαιάς κοπής αλλά από ό,τι φαίνεται διαχρονικά ισχυρό- σημείωμα από τον κομματάρχη της περιοχής σου.
______
ΝΙΚΟΣ ΦΡΑΝΤΖΗΣ
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Ο Πόε, ο Λάκης και ο κ. Χατζάκης
Σταμάτης Κριμιζής – Η αναξιοκρατία καταδίκασε τη χώρα σε αποτυχία
Γιατί έφυγα από την Ελλάδα, πολύ πριν την κρίση (και γιατί δεν θα ξαναγυρίσω)
Το δράμα μας μας δημιουργεί μια τλευταία αλλά εξαιρετική ευκαιρία. Να αποτινάξουμε όσα κακά στοιχεία είχαν παραμείνει σον χαρακτήρα μας από τη σκλαβιά και προσλάβαμε επιπλέον από τη χούντα και τη μεταπολίτευση και εντεύθεν. Το σακατιλίκι της κατακλείδας του άρθρου είναι από τα χειρότερα και η βάση πολλών. Ή απαλλασσόμαστε από αυτό τώρα ή τελειώσαμε οριστικά. Το ότι μας επιβάλλεται έξωθεν,από τους οικονομικούς επικυρίαρχους, είναι “ευτυχής συγκυρία” καθώς μόνοι μας ήταν αδύνατον να το σκεφτούμε καν, εξουσιαζόμενοι από το ίδιο πολιτικό κατεστημένο [δεξιό και αριστερό] που διαφέντευε τον τόπο διαχρονικά. Να βοηθήσουμε, να μην ανεχθούμε εμμονή στο άρρωστο και διεφθαρμένο παρελθόν. Να καταδικάζουμε και να ξεφορτωνόμαστε κάθε απομεινάρι αυτού του παρελθόντος. Για τα παιδιά μας. Για την επιβίωση του τόπου μας. Αυτή είναι η πεποίθησή μου.