Καμπανούλες. Η καμπανούλα είναι ένα ετήσιο φυτό που πήρε το όνομά του από το ιδιαίτερο σχήμα της. Αναπτύσσεται σε συμπλέγματα και έχει συνήθως -αλλά όχι πάντοτε- μπλε χρώμα.
Σπανιότερα το βρίσκουμε στη φύση σε χρώμα μπεζ ή υπόλευκο. Αυτά τα όμορφα λουλούδια έχουν μακρύ μίσχο και και στενά φύλλα. Το ύψος τους σε πλήρη ανάπτυξη φθάνει τα 30 με 45 εκ.
Μητέρα τσιτάχ διδάσκει στα μικρά της πως να κυνηγούν.
Συννεφιασμένη μέρα στην Αλμπέρτα του Καναδά.
Πελεκάνοι πετούν μετά το ηλιοβασίλεμα.
Τη φωτογραφία της Ελλάδας από ύψος 370 χιλιομέτρων έστειλε μέσω tweet από το Διάστημα ο Καναδός αστροναύτης Chris Hadfield που βρίσκεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (International Space Station ή ISS).
Βρίσκεται στην Ουκρανία και λέγεται “το τούνελ της αγάπης”. Στην πραγματικότητα είναι κομμάτι μιας γραμμής τρένου στην Ουκρανία, στην περιοχή Kleven.
Σπήλαιο πάγου στην Καμτσάτκα της Ρωσίας.
Ανατολή του ηλίου στο εθνικό πάρκο Badlands.
Pulpit Rock, Nορβηγια
O Ισπανός ταυρομάχος Julian Lopez “El Juli” κατά τη διάρκεια ταυρομαχίας στην αρένα ταυρομαχίαςThe Maestranza στην Σεβίλλη.
Μετά από 23 χρόνια μελέτης του διαστήματος, το τηλεσκόπιο Hubble κατάφερε να δει για πρώτη φορά την γέννηση άστρων στο κέντρο του σκοτεινού νεφελώματος Horsehead.
Το νεφέλωμα Horsehead ονομάζεται έτσι λόγω της ομοιότητάς του με το πιόνι άλογο από το σκάκι και πρόκειται για ένα σκοτεινό νέφος αερίου και σκόνης το οποίο βρίσκεται 1.500 έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Ωρίωνα και υπήρξε ένα αγαπημένο θέμα παρατήρησης για γενιές και γενιές αστρονόμων.
Ωστόσο τώρα για πρώτη φορά, χάρη στην υπέρυθρη όραση του Hubble και της φωτογραφικής μηχανής υψηλής ευκρίνειας Wide Field που διαθέτει, οι ειδικοί κατάφεραν να δουν πίσω από το πέπλο του αερίου και της σκόνης το οποίο καλύπτει ένα «μαιευτήριο» νεογέννητων αστέρων που κρύβεται στο κέντρο του νεφελώματος.
Ο ουρανοξύστης Turning Torso είναι ο ψηλότερος ουρανοξύστης στη Σουηδία και σ’ όλες τις σκανδιναβικές χώρες, ενώ είναι το τρίτο ψηλότερο κτίριο στην Ευρώπη. Σχεδιάστηκε από τον Ισπανό αρχιτέκτονα Santiago Calatrava και άνοιξε επίσημα στις 27 Αυγούστου 2005. Το ύψος του είναι 190 μέτρα, έχει 54 ορόφους και 147 διαμερίσματα.
Υπέροχο! (…) κι εγώ να προσθέσω κάτι από το ‘athensvoice.gr’
Ο δωδεκάχρονος Λούκας πάσχει από μυϊκή δυστροφία. Μια ασθένεια που εκδηλώνεται σε διάφορες μορφές, πάντοτε όμως με τα ίδια αποτελέσματα: προοδευτική αδυναμία των σκελετικών μυών από βλάβες στις μυϊκές πρωτεΐνες και από το θάνατο μυϊκών κυττάρων και ιστού. Συνεπακόλουθα: προοδευτική αδυναμία του σώματος να κινηθεί, διαταραχές της καρδιάς, του γαστρεντερικού και του νευρικού συστήματος, διαταραχές των ενδοκρινών αδένων, του δέρματος και των οφθαλμών. Επίσης, η μυϊκή δυστροφία επιφέρει διακυμάνσεις της διάθεσης και μαθησιακές δυσκολίες. Περίπου στα δώδεκα χρόνια τους, οι περισσότεροι πάσχοντες κινούνται με αναπηρικό αμαξίδιο. Τι παραπάνω να πει κανείς για τον Λούκας, παρεκτός του ότι η ζωή τού μοίρασε πολύ σκληρό χαρτί;
Σε αυτό το σημείο, έρχεται ο Matej Peljhan, σλοβένος φωτογράφος ο οποίος συγκινήθηκε από το δράμα του παιδιού σε σημείο να αποφασίσει να του δώσει, έστω και για λίγο, λειτουργικά χέρια, πόδια, ακόμη και φτερά. Έχοντας κουβεντιάσει με τον Λούκας, αντιλήφθηκε πως ο διακαέστερος πόθος του δωδεκάχρονου ήταν να κολυμπήσει και να αθληθεί. Οι δυο τους επιστράτευσαν σεντόνια, μαξιλάρια, καθώς και όσα μη ψηφιακά μέσα βρήκαν εύκαιρα, και συνένωσαν τεχνική και φαντασία προκειμένου να δημιουργήσουν ένα ιδεατό σύμπαν με τον Λούκας χαρούμενο και υγιή στο επίκεντρό του.
Δείτε παρακάτω το προϊόν της συνεργασίας τους.
Υπέροχο! (…) κι εγώ να προσθέσω κάτι από το ‘athensvoice.gr’
Ο δωδεκάχρονος Λούκας πάσχει από μυϊκή δυστροφία. Μια ασθένεια που εκδηλώνεται σε διάφορες μορφές, πάντοτε όμως με τα ίδια αποτελέσματα: προοδευτική αδυναμία των σκελετικών μυών από βλάβες στις μυϊκές πρωτεΐνες και από το θάνατο μυϊκών κυττάρων και ιστού. Συνεπακόλουθα: προοδευτική αδυναμία του σώματος να κινηθεί, διαταραχές της καρδιάς, του γαστρεντερικού και του νευρικού συστήματος, διαταραχές των ενδοκρινών αδένων, του δέρματος και των οφθαλμών. Επίσης, η μυϊκή δυστροφία επιφέρει διακυμάνσεις της διάθεσης και μαθησιακές δυσκολίες. Περίπου στα δώδεκα χρόνια τους, οι περισσότεροι πάσχοντες κινούνται με αναπηρικό αμαξίδιο. Τι παραπάνω να πει κανείς για τον Λούκας, παρεκτός του ότι η ζωή τού μοίρασε πολύ σκληρό χαρτί;
Σε αυτό το σημείο, έρχεται ο Matej Peljhan, σλοβένος φωτογράφος ο οποίος συγκινήθηκε από το δράμα του παιδιού σε σημείο να αποφασίσει να του δώσει, έστω και για λίγο, λειτουργικά χέρια, πόδια, ακόμη και φτερά. Έχοντας κουβεντιάσει με τον Λούκας, αντιλήφθηκε πως ο διακαέστερος πόθος του δωδεκάχρονου ήταν να κολυμπήσει και να αθληθεί. Οι δυο τους επιστράτευσαν σεντόνια, μαξιλάρια, καθώς και όσα μη ψηφιακά μέσα βρήκαν εύκαιρα, και συνένωσαν τεχνική και φαντασία προκειμένου να δημιουργήσουν ένα ιδεατό σύμπαν με τον Λούκας χαρούμενο και υγιή στο επίκεντρό του.
Δείτε παρακάτω το προϊόν της συνεργασίας τους.
http://mate.1x.com/