Ένα μεγαλόσωμο ελάφι σε εποχή καλοκαιριού, καθώς διψούσε, φτάνει κοντά σε κάποια καθαρή και βαθιά πηγή και, αφού ήπιε όσο (νερό) ήθελε, παρατηρούσε τη μορφή του σώματός του.
Και κυρίως επαινούσε τη φύση των κεράτων του με την ιδέα ότι αυτά ήταν στολίδι για όλο το σώμα του.
Αντίθετα, κατηγορούσε τα λεπτά του πόδια, επειδή, κατὰ τη γνώμη του, δεν μπορούσαν να αντέξουν όλο το βάρος του.
Και ενώ ασχολούνταν με αυτά, ξαφνικά ακούγεται γάβγισμα σκυλιών και κυνηγοί το πλησιάζουν.
Αυτό άρχισε να τρέχει ορμητικά, για να ξεφύγει, και όσο έτρεχε σε ομαλό έδαφος, σωζόταν από την ταχύτητα των ποδιών του.
Όταν όμως έφτασε σε αδιαπέραστο και πυκνό δάσος, επειδή του μπλέχτηκαν τα κέρατα, παγιδεύτηκε και έμαθε εξ ιδίας πείρας ότι πράγματι ήταν άδικος κριτής των ατομικών του γνωρισμάτων, γιατί κατηγορούσε αυτά που το έσωζαν, ενώ επαινούσε αυτά που το πρόδωσαν.
***
Αισώπου Μύθοι
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com
Συναφές:
Η κομψή καμήλα – του Ευγένιου Τριβιζά
O άνθρωπος,το άλογο και το σκυλί
Ας αναζητούμε λοιπόν καθημερινά τα θετικά στοιχεία του εαυτού μας , αλλά και τα αντίστοιχα θετικά στοιχεία όσων συναναστρεφόμαστε , ώστε να καταφέρουμε να στηρίζουμε τις σχέσεις μας σε γερά θεμέλια. Άλλωστε ότι αναζητάει κανείς , στο τέλος αυτό και βρίσκει!
Ας έχουμε την απλή αλλά ζητούμενη, ιδίως στην τεχνολογική – “θαυματουργό” εποχή μας, σοφία να μην αμφισβητούμε τη Φύση και να μη κρίνουμε το Θεό, γιατί πάντα ακολουθεί η διάψευσή μας και η αποτυχία μας.
[…] Η ομορφιά δεν είναι το παν […]
[…] Η ομορφιά δεν είναι το παν […]
[…] Η ομορφιά δεν είναι το παν […]
[…] Η ομορφιά δεν είναι το παν […]
[…] Η ομορφιά δεν είναι το παν […]
[…] Η ομορφιά δεν είναι το παν […]
[…] Η ομορφιά δεν είναι το παν […]