Παρακαλώ μη βοηθάτε τα παιδιά μου

47c794e4182b21019633bef2237fec68


 Η ανάρτηση μιας μητέρας που απευθύνεται στους γονείς που συχνάζουν μαζί της στο πάρκο.

Αγαπητοί γονείς που έρχεστε στο ίδιο πάρκο:

Παρακαλώ πολύ μην βοηθάτε τις κόρες μου όταν βρίσκονται στην κορυφή της τσουλήθρας, ιδίως όταν με ακούτε να τις λέω ότι δεν πρόκειται να τις βοηθήσω, και παράλληλα τις ενθαρρύνω να προσπαθήσουν μόνες τους.

Δεν κάθομαι εδώ, 5 μέτρα μακριά από τα παιδιά μου, γιατί είμαι πολύ τεμπέλα για να σηκωθώ να τις βοηθήσω. Κάθομαι εδώ, γιατί δεν τις  έχω φέρει στο πάρκο με σκοπό  να μάθουν πώς να χρησιμοποιούν τους άλλους ώστε να κάνουν αντί γι’ αυτές τις δύσκολες δουλειές. Τις έφερα  εδώ για να μάθουν να τις κάνουν μόνες τους.

Θέλω να μάθουν να αναρριχώνται και να τσουλούν χωρίς βοήθεια. Αν δεν μπορούν να τα καταφέρουν, θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση. Έτσι, θα έχουν έναν στόχο  να εργαστούν για την επίτευξή του.

Θέλω να εξαντλούν τα όριά τους και να προσπαθούν να πιέσουν τον εαυτό τους ώστε να τα καταφέρουν  χωρίς καμία βοήθεια από μένα.

728600_A

Δεν είναι δουλειά μου – και σίγουρα δεν είναι δική σας – να αποτρέπω τα παιδιά μου να νιώσουν τα συναισθήματα της απογοήτευσης, του φόβο και της δυσφορίας. Αν το κάνω,  θα τους στερήσω τη δυνατότητα να μάθουν ότι αυτές οι δυσκολίες δεν είναι το τέλος του κόσμου, και υπάρχει τρόπος να ξεπεραστούν ή να χρησιμοποιηθούν προς όφελός τους.

Αν φτάσουν σε αδιέξοδο και δεν βρίσκουν λύση, δεν είναι δουλειά μου να τα ‘σώσω’ αμέσως. Αν το κάνω, θα τα στερήσω από τη δυνατότητα να μάθουν να ηρεμούν, να αξιολογούν την κατάσταση, και να προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα στηριζόμενα στις δικές τους δυνάμεις.


Δεν είναι δουλειά μου να τα προφυλάσσω από την πτώση. Αν το κάνω, δεν θα μπορέσουν να μάθουν ότι και η πτώση είναι κάτι που μπορεί να συμβεί, αλλά κάποιες φορές αξίζει το ρίσκο, και ότι αν συμβεί μπορούν να σηκωθούν ξανά.

Δεν θέλω οι κόρες μου να μάθουν ότι δεν μπορούν να ξεπεράσουν  τα εμπόδια χωρίς βοήθεια. Δεν θέλω να μάθουν ότι μπορούν να φτάσουν σε μεγάλα ύψη χωρίς προσπάθεια. Δεν θέλω να μάθουν ότι έχουν δικαίωμα στην ανταμοιβή, χωρίς να χρειαστεί να πιεστούν για ξεπεράσουν ότι τις  κρατά πίσω.

paixnidi

Κανένα από τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Κι αν τις επιτρέψω να μάθουν να σκέφτονται έτσι, τότε έχω αποτύχει ως μητέρα.

Θέλω τα κορίτσια μου να κατανοούν  τη χαρά που αισθάνεσαι όταν ξεπερνάς το φόβο και την αμφιβολία για την επίτευξη ενός δύσκολου στόχου.

Θέλω να πιστεύουν στις δικές τους ικανότητες και να είναι σίγουρες και αποφασισμένες στις ενέργειές τους.

Θέλω να γνωρίζουν και να αποδέχονται τις αδυναμίες τους μέχρι να αναζητήσουν και  να βρουν έναν τρόπο για να τις ξεπεράσουν ή να τις χρησιμοποιήσουν με τρόπο που θα λειτουργήσει θετικά για τις ίδιες.

Θέλω να αισθάνονται ότι μπορούν να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, να αναπτύξουν τις δικές τους δεξιότητες, να αναλάβουν ρίσκα, αλλά και να αντιμετωπίσουν τα συναισθήματα τους.

Θέλω να αναρριχηθούν στην τσουλήθρα χωρίς καμία βοήθεια, παρά τις καλές προθέσεις που πιστεύω ότι έχετε.

Επειδή μπορούν. Το ξέρω. Και αν τις δώσουμε λίγο χρόνο, θα το γνωρίζουν σύντομα και ο ίδιες. Πολύ σύντομα.

Γι ‘αυτό σας παρακαλώ να σταθείτε εκεί που είστε, και επιτρέψτε μου να κάνω τη δουλειά μου, μέρος της οποίας είναι να μπορώ να αντιστέκομαι στις σκέψεις που κάνετε και εσείς,  να δαγκώνω τη γλώσσα μου όταν θέλω να φωνάξω, “ΠΡΟΣΟΧΗ” , και να επιλέγω σκόπιμα να στέκομαι εκεί που βρίσκομαι όταν στην πραγματικότητα θέλω να τρέξω για να τις βοηθήσω.

Διότι, καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά, οι σκάλες θα γίνουν πιο ψηλές και πιο τρομακτικές και πολύ πιο δύσκολες να τις ανέβει κάποιος. Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ θα προτιμούσα να επιτρέψω στα παιδιά μου να πειραματιστούν και να μάθουν τις δεξιότητες τους αυτή την περίοδο που ένα παραπάτημα θα έχει ως συνέπεια απλώς ένα μικρό χτύπημα στο γόνατο ή στο κεφάλι, που όμως περνάει με ένα φιλί. Και ενώ ακόμα και οι πιο δύσκολες προκλήσεις που έχουν τώρα μπροστά τους, μπορούν να κατακτηθούν λέγοντας μέσα τους “Πιστεύω ότι μπορώ, πιστεύω ότι μπορώ”, και ενώ αυτά τα 5  μέτρα  που βρίσκομαι μακριά τους, τα αισθάνονται σαν να βρίσκομαι πάρα πολύ μακριά τους.”

2ac9cd59c3296bf804a001dabf34b5f5

  Kate Bassford Baker

by Αντικλείδι , https://antikleidi.com

Συναφές: 

Πώς η αποτυχία βοηθάει στην επιτυχία

Τα λάθη βελτιώνουν την ικανότητα μάθησης των παιδιών. 

10 συμβουλές μια μητέρας σε έναν πατέρα

Τα παιδιά μαθαίνουν αυτά που βιώνουν. 

Γιατί στα παιδιά αρέσει να παίζουν;

Τα καλά όρια πλάθουν ευτυχισμένα παιδιά.

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

6 CommentsΣχολιάστε

  • … Την θεωρώ εξαιρετική στάση με γνώμονα τον εν τη πράξει σεβασμό απέναντι στα παιδιά και το δυναμικό τους, το οποίο χρειάζεται αυτήν την διακριτική – και γνήσια προοδευτική, αν το θέλετε – φροντίδα και στήριξη από την πλευρά των γονέων… Εύχομαι αυτό το πνεύμα να βρει πολλούς φίλους και μιμητές, γιατί τα παιδιά μας είναι και πάντα θα είναι η προβολή των ελπίδων και των αγωνιών όλου του κόσμου…

  • Συμφωνώ με το άρθρο, αυτή είναι η σωστή στάση.

  • Δεν θα διαφωνήσω… Απλά η ταπεινή μου άποψη σε θέματα που αφορούν στην μάθηση των παιδιων είναι ότι θα πρέπει να υπάρχει καθοδήγηση σωστή από την αρχή οδηγίες ανατροφοδότηση και επιβράβευση. Όσο σημαντική και αν είναι η εξερεύνηση του κόσμου απο ένα παιδί άλλο τόσο χρειάζεται την επιβράβευση την παρακίνηση την καθοδηγηση πολλές φορές και ένα χέρι βοήθειας εναν “έμπειρο” να του δείξει τον κόσμο για να μπορεί να συνεχίζει να σταθεί στα πόδια του. Δεν Χρειάζονται ούτε την εξάρτηση απο κάποιον ούτε την πλήρη απουσία του. Και το συναισθημα της απογοήτευσης που βιώνει κάποιο παιδί επανειλλημένα μπορει να λειτουργήσει αποτρεπτικά και να οδηγησει στη χαμηλη αυτοπεποιθηση του και στην εγκατάλειψη της προσπάθειας. Χρειάζεται μέτρο. Τουλαχιστον Αυτή ειναι η αποψή μου. 

  • παρακαλώ ας γνωρίσω γονείς με τις δικές σου αντιλήψεις, να κάνουμε παρέα, να μιλάμε λογικά και να περνάμε καλά διότι καμιά φορά νιώθω σαν εξωγήινη σε σχέση με τους άλλους γονείς -όσον αφορά τις αντιλήψεις μου. Βαρέθηκα πια να συναντώ μανάδες-υπηρέτριες που δεν δείχνουν την παραμικρή εμπιστοσύνη στα παιδιά τους…Έλεος!

  • Ιδίως τα κορίτσια πάσχουν από αυτό. Στα αγόρια υπάρχει το κατα τα άλλα απαράδεκτο “πως θα γίνεις ανδρας”.

  • Τι παπαρόλες ειναι αυτές που διαβάζω….θέλω οι κόρες μου…θέλω οι κόρες μου…θέλω οι κόρες μου. 1 σελίδα με θέλω που βγάζουν “…τα όσα δεν μπορεσε η μητέρα” ή τα όσα “νομίζει οτι καταφερε επειδή μεγάλωσε σκληροτράχηλα” σε 5χρονα κοριτσάκια. Λες και άμα τις συνοδεύσεις στο πρώτο σπρώξιμο θα γίνουν μαλθακές ή barbie οταν μεγαλώσουν ή αν τα καταφέρουν εντελώς μόνες τους θα γινουν figjhter και winners τις ζωής. Και στα 2 λάθος. Το αλανθαστο “Παδιά ειναι, θα παιξουν και θα χτυπήσουν” τα καλύπτει όλα. Ουτε αμπελοφιλοσόφιες ούτε τιποτα. Υγεία και καλότυχα να ειναι. Τιποτε άλλο.