Λ. Παπαδόπουλος – «Εκτός από τη χώρα μας, χάλασε κι ο λαός μας»

Δεν χτίζονται πολυκατοικίες με φθαρμένα υλικά. Η ζωή, απαιτεί θυσίες και καινούργιες γέννες. Ο λαός μας είναι ευσυγκίνητος, αλλά χάλασε στην ουσία…

Για αλληλεγγύη μίλησαν πολλοί, όλες αυτές τις γιορτινές μέρες, που χιλιάδες συμπολίτες μας, αφήναν σε πλατείες και van, τρόφιμα, ρούχα και αλλά εφόδια, για να βοηθήσουν τον κόσμο της ανεργίας και της φτώχειας.

Δεν επρόκειτο περί αλληλεγγύης . Η αλληλεγγύη είναι συμπαράσταση.

Και η συμπαράσταση πραγματώνεται όχι με ένα παλιό σακάκι, ένα μπουκάλι λάδι, μια φρατζόλα και μερικά ζευγάρια παπούτσια. Η συμπαράσταση απαιτεί φρόνημα και αγωνιστικότητα. Ενώ η αλληλεγγύη των “αγίων ημερών”, είχε κάτι από τον “δίσκο” της εκκλησιάς ή την παράκληση του ανέστιου και πένητα, με τη φράση “ελεήστε τον αόμματο”.

Φυσικά και η “αλληλεγγύη” έπιασε τόπο. Ανακουφιστήκαν πολλοί άνθρωποι, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Αλλά η φιλανθρωπία ουδέποτε έλυσε προβλήματα. Είναι ασπιρίνη στον καρκινοπαθή. Δεν απαιτεί μαχητικότητα.

Δίνεις πέντε ζευγάρια κάλτσες, τις βάζει σε κούτες η Αρχιεπισκοπή και εσύ ξεμπέρδεψες με τη συνείδηση σου και δεν ντρέπεσαι για τα πλούτη σου και για την αρχοντιά σου, που λέει και ο Παλαμάς.

Χαίρομαι που οι Αθηναίοι, οι Πειραιώτες, οι Θεσσαλονικείς κλπ, ανταποκριθήκαν στο κάλεσμα των θρησκευτικών και φιλανθρωπικών οργανώσεων. Συνέβαλαν στο να κλείσουν κάποιες τρύπες, στα χιλιομπαλωμένα δίχτυα δεκάδων χιλιάδων οικογενειακών προϋπολογισμών, που σακάτεψε η ανεργία. Αλλά το πρόβλημα είναι μεγάλο και δεν λύνετε με το “ότι έχετε ευχαρίστηση”. Λύνετε με πρωτοβουλίες τις πολιτείας. Στις οποίες πρωτοβουλίες οφείλει να συμμετέχει και ο λαός. Που, κατά κανόνα, βλέπει το δράμα των συνανθρώπων του, κουνάει το κεφάλι με λύπη και προσπερνάει.

Ισχυρίζομαι ότι τα πάντα, πάντοτε βρίσκονται στα χέρια του λαού. Που τον αφήσαν αγράμματο, άγαρμπο και με την πεποίθηση πως μετέχει σ’ ένα αλισβερίσι, εις πλάνην.

Και τώρα, οι ίδιοι που τον οδήγησαν σ’ αυτή τη κατάντια, λένε ότι θα τον σώσουν. Δεν χτίζονται, όμως πολυκατοικίες με φθαρμένα υλικά. Η ζωή, απαιτεί θυσίες και καινούργιες γέννες. Ο λαός μας είναι ευσυγκίνητος, αλλά χάλασε στην ουσία.

Το βλέπω αυτό και στο τραγούδι. Και στο θέατρο. και στην τηλεόραση και στις μουσικές σκηνές. Ότι πιο ευτελές, ότι πιο σάπιο, προβάλλεται και χειροκροτείται. Και μετά, καταπίνουμε το δόλωμα και νομίζουμε ότι διασκεδάζουμε.

Λευτέρης Παπαδόπουλος