Κατά βάθος εύχεσαι ο Πακιστανός να είναι ο βιαστής. Θέλεις να γεμίσεις κι άλλο οργή. Θέλεις όλοι να γεμίσουμε οργή. Να τρέξουμε στα τοπικά γραφεία της Χρυσής Αυγής για να ενημερωθούμε πώς μπορούμε να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας και να τους διώξουμε όλους. Να βγούμε ένα βράδυ μαζί με τις «ομάδες περιφρούρησης» να δούμε πως πέφτει το σωστό ξύλο και το σωστό μαχαίρωμα. Πως αποσυμφορίζουμε την οργή και όλο αυτό το αδιέξοδο που νοιώθουμε τη διάρκεια της ημέρας, μέσα σε μία νύχτα.
Κατά βάθος θέλεις κι άλλους ξένους εγκληματίες, και άλλες αυτοκτονίες. Θέλεις να τελειώνουμε επιτέλους με τις πολιτικά ορθές έννοιες, με τον διάλογο και τους θεσμούς. Η δημοκρατία «τους» απέτυχε. Αυτό δεν βροντοφώναζε σύσσωμος ο «λαός» πέρσι στην πλατεία; Αρκετά με τους θεσμούς. Αρκετά με τους νόμους. Αρκετά με το τεκμήριο της αθωότητας. Αυτοδικία και οργή εδώ και τώρα. Έξω οι ξένοι. Οι συντεχνίες και πάλι στα Πανεπιστήμια. Ο «πακιστανόφιλος» αλλά και ταυτόχρονα φασίστας Καμίνης.
Μη μου ψάχνεις τώρα τη σχέση μεταξύ Πακιστανών, Πανεπιστημίων και Καμίνη. Ο φασισμός δεν έχει μόνο πολιτικό πρόσωπο. Έχει και κοινωνικό. Επειδή βάλαμε στο μαντρί της πολιτικά οριοθετημένης ακροδεξιάς τον φασισμό, δεν σημαίνει πως ξεμπερδέψαμε. Οι απανταχού ακροδεξιοί και φαιοκόκκινοι φασίστες πάντα το ίδιο πράγμα ζητούν. Να οριστούν οι φίλοι και οι εχθροί. Να υπερισχύσουν οι φίλοι και να κρεμαστούν οι εχθροί. Έτσι παίζεται το παιχνίδι. Πάντα έτσι παιζόταν. Είτε είχαμε εθνικούς, είτε φυλετικούς, είτε ταξικούς πολέμους.
Στην Ελλάδα της βαθιάς κρίσης δεν ψάχνουμε πλέον την αναστήλωση των θεσμών και των λύσεων που θα σταθεροποιήσουν την οικονομία και το Κράτος δικαίου. Ψάχνουμε τον τρόπο να νομιμοποιήσουμε την αυτοδικία, τη συντεχνία, τον ρατσισμό και την υποκειμενική θεωρία. Ψάχνουμε τον τρόπο να κάνουμε πόλεμο. Η «πάνω» και η «κάτω» πλατεία, έδωσαν ικανοποιητικές προφάσεις πριν ένα χρόνο. Πλέον ο καθένας ταμπουρώνεται σε ότι έχει και χτυπάει όπου βρει, στο όνομα της υποκειμενικής αγανάκτησης.
Δεν υπάρχει καιρός για διάλογο ή νομιμότητα. Όσο ο άρτος τελειώνει, πρέπει να περάσουμε άμεσα στο θέαμα. Να μη συζητήσουμε πως θα ενισχύσουμε την ψυχολογική υποστήριξη των θυμάτων βιασμού, ούτε πώς να εξαλείψουμε τον ρατσισμό. Αυτά είναι ψιλά γράμματα. Να μιλήσουμε για Πακιστανούς και μνημόνια. Αυτά καταλαβαίνει ο «λαουτζίκος». Να σαβουριάσουμε όλους τους Πακιστανούς, όλους τους λιμενικούς, όλους τους μνημονιακούς και όλους τους Ευρωπαίους σε ένα τσουβάλι και να βαράμε αλύπητα. Να επιστρέψουμε και πάλι στον παλιό καλό καιρό των κλεφτών, των αρματωλών και των κοτζαμπάσηδων. Προτού έρθει αυτή η ξενόφερτη μόδα περί διαφωτισμού, φιλελευθερισμού, κράτους δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Πηγή: ellinaki.blogspot.gr
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Συναφές:
Η ηθική υπεράνω του συμφέροντος
Διεθνής Αμνηστία: “Η δύναμη όλων μας”
Αν εσύ αυτό καταλαβαίνεις απ’ τα γεγονότα είναι δικό σου το πρόβλημα. Και είναι δικό σου γιατί ΕΣΥ τσουβαλιάζεις μαζί τα πάντα. “Τι λάχανα τι μπρόκολα!”. Φυσικά και δεν εννοεί κανείς εχέφρων, πλην των απόλυτων [άλλοι τους λένε και ακραίους, αριστερής ή δεξιάς τοποθέτησης, μικρή η σημασία] όπως ΕΣΥ, όλους τους μετανάστες, παρά μόνο τους παράνομους. Δεν αποδοκιμάζει κανείς εχέφρων τους πάντες αδιακρίτως, παρά μόνο τους εγκληματίες. Μόνο που η αντικοινωνική συμπεριφορά και το έγκλημα πρέπει να αντιμετωπίζονται αντικειμενικά και όχι ανάλογα με την πολιτική μας τοποθέτηση. Σαν το ανέκδοτο για το πώς αντιμετωπίζουν το κατασπάραγμα ενός δύστυχου αφρικανού από ένα λιοντάρι μιά δεξιά και μιά αριστερή εφημερίδα. Αν ο βιαστής ήταν έλληνας, πόσο μάλλον ακροδεξιός θα σε διακατείχε άραγε η ίδια μετριοπάθεια; Θα προέτασσες και πάλι το αξίωμα της κατ’ αρχήν αθωότητας του καθενός; Επίτρεψέ μου να αμφιβάλλω. Αλλά όλα αυτά, γνωστές παθογένειες της κοινωνίας μας και όχι τωρινές, μικρή σημασία πια έχουν. Τις μάθαμε, τις συνηθήσαμε. Αυτό που δεν καταλαβαίνεις εσύ και όλοι οι ομοϊδεάτες σου, είναι το πόσο κακό κάνετε σε όλους τους μετανάστες με την επίδειξη “ανεκτικότητας”, που υποκρύπτει βέβαια εμπορικοπολιτική υστεροβουλία, γιατί επιτυγχάνετε να γενικεύετε την αντιπάθεια αυτών από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ακόμη και αριστερών [“προοδευτικών”]. Με τέτοια αντιμετώπιση θα καταντήσει ένας λαός ανετικός όπως ο ελληνικός, που το αποδεικνύει ο τουρισμός, η ναυτοσύνη μας, το αιώνιο άνοιγμά μας στον Κόσμο αλλά και αυτό το ίδιο το [λαθρο]μεταναστευτικό κύμα που αποτελεί το 1/10 τουλάχιστον του πληθυσμού μας, να γίνει πράγματι ρατσιστής. Σκέφτηκες αλήθεια το βαθμό ανεκτικότητας οποιουδήποτε ευρωπαϊκού λαού αν η αναλογία των [λαθρο]μεταναστών θα είχε φτάσει σε αντίστοιχη αναλογία με τον γηγενή πληθυσμό και θα εμφάνιζε και αυτή την ροπή στην εγκληματικότητα;
To άρθρο είναι γραμμένο με συναισθηματικό τρόπο και με κάποια δόση υπερβολής, όμως σωστά καυτηριάζει την υποκατάσταση της αστυνομίας από απλούς πολίτες, και τα μαχαιρώματα που κάποιοι τα βλέπουν πια σαν μέσο διασκέδασης και εκτόνωσης.