«Έχετε πρόβλημα με τους μετανάστες από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη; Πείτε το μας».
Έτσι καλωσορίζει τους επισκέπτες του ο ιστότοπος του ακροδεξιού ολλανδικού κόμματος της Ελευθερίας του Geert Wilders.
Πρόκειται για κόμμα που στάζει χολή εναντίον του Ισλάμ και των Μουσουλμάνων, αλλά που τελευταία βρήκε έναν νέο εχθρό για να δελεάσει τον μέσο Ολλανδό ψηφοφόρο. Πριν από μερικούς μήνες το κόμμα ξεκίνησε διαδικτυακή έρευνα για να συγκεντρώσει στοιχεία για τα προβλήματα που προκαλούν στην χώρα οι Βούλγαροι, οι Πολωνοί, οι Ρουμάνοι και άλλοι ανατολικοευρωπαίοι μετανάστες.
Σύμφωνα με την εθνική στατιστική υπηρεσία, υπάρχουν 200.000 ανατολικοευρωπαίοι που μπήκαν νόμιμα στην Ολλανδία το 2011. Η πλειοψηφία τους είναι Πολωνοί (136.000), ενώ υπάρχουν 2.708 Λιθουανοί, 1.885 Λετονοί, και 665 Εσθονοί. Σε μια χώρα 17 εκατομμυρίων, το ποσοστό όλων αυτών είναι μόλις πάνω από 1%.
Είναι ενδιαφέρον, το πώς το μίσος της ακροδεξιάς εναντίον των ξένων που δεν σέβονται τις αξίες της Δύσης, στράφηκε πλέον αλλού. Μετά την 11/9, το Ισλάμ και οι Μουσουλμάνοι μετατράπηκαν στους αποδιοπομπαίους τράγους για όλα τα δεινά. Σήμερα, τον ρόλο αυτό παίζουν οι ανατολικοευρωπαίοι.
Ο Simon Kuper της Financial Times προτείνει μερικές εξηγήσεις για αυτό το φαινόμενο. Πρώτον, η Ολλανδία έχει μειώσει την μετανάστευση από χώρες εκτός ΕΕ, και άρα έχει μειωθεί ο αριθμός των Τούρκων και των Μαροκινών. Δεύτερον, οι Μουσουλμάνοι ενσωματώνονται πιο εύκολα. Μιλάνε ολλανδικά και δεν είναι οι πρώτοι στις λίστες της εγκληματικότητας. Για αυτό και δεν αποτελεί έκπληξη, κατά τον Kuper, το ότι οι νεοαφιχθέντες από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη, που μετανάστευσαν μαζικά στην δυτική Ευρώπη τα τελευταία χρόνια, έχουν μετατραπεί στους «νέους Μουσουλμάνους». Στα μάτια των δυτικών, είναι στιγματισμένοι ως «μετά-σοβιετικοί», μιλάνε ακατανόητες γλώσσες και μοιάζουν τόσο ξένοι όσο και οι Τούρκοι ή οι Μαροκινοί.
Η ανάμνηση του ψυχρού πολέμου συνεχίζει να διαχωρίζει τους δυτικούς από τους ανατολικούς Ευρωπαίους. Οι δεύτεροι αποτελούν σήμερα ένα ακόμη εργαλείο ρητορικής εκμετάλλευσης για τους λαϊκιστές.
Οι διακρίσεις εναντίον τους τροφοδοτούνται από το γεγονός ότι θεωρούνται λιγότερο Ευρωπαίοι από τους δυτικούς. Λιγότερο πολιτισμένοι και λιγότερο ανεκτικοί.
Οι αιτίες για αυτό είναι ξεκάθαρες. Σε αντίθεση με τους δυτικούς, οι ανατολικοευρωπαίοι δεν είναι πολιτικά ορθοί, ενώ διαθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα ρατσισμού, αντισημιτισμού και φοβίας προς τους ομοφυλόφιλους, που στην Δύση αποτελούν πλέον ταμπού.
Η μετανάστευση δεν απαλλάσσει τους Λιθουανούς από την μη ανοχή. Αντιθέτως, επιστρέφοντας στη πατρίδα τους από το Λονδίνο, το Δουβλίνο κλπ λένε ιστορίες για τους μαύρους, τους Μουσουλμάνους και όλους τους μη Ευρωπαίους που ζουν εκεί, ενισχύοντας τις τοπικές διακρίσεις και φοβίες. Και το κυριότερο είναι πως δεν αντιλαμβάνονται ότι και οι ίδιοι θεωρούνται ως ξένοι, από τους δυτικοευρωπαίους.
Αυτός ακριβώς ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και η έλλειψη δημοκρατικότητας είναι τα στοιχεία που επικαλούνται οι δυτικοί για να δικαιολογήσουν την απόστασή τους από τους ανατολικούς. Και αυτό είναι παράδοξο, αφού στη Δύση ο ρατσισμός και η ξενοφοβία των εθνικιστικών κομμάτων ακούγονται όλο και πιο δυνατά.
Το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα Euro 2012, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, αποτελεί ένα καλό παράδειγμα. Ο τύπος της Δύσης εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να τονίσει τα προβλήματα της ανατολικής Ευρώπης, ενισχύοντας όλα τα στερεότυπα που υπάρχουν από τον περασμένο αιώνα. Δεκάδες άρθρα γράφτηκαν, σε σχέση με τον ρατσισμό και τον αντισημιτισμό στην Πολωνία, την εργατική τάξη στην Ουκρανία και τις «εύκολες» γυναίκες της ανατολικής Ευρώπης.
Πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, μια ολλανδική τηλεοπτική διαφήμιση προσπαθούσε να πείσει τις γυναίκες να μην επιτρέψουν στους άνδρες τους να πάνε στην Ουκρανία η στην Πολωνία. Πρόκειται για κλασικό παράδειγμα σεξισμού και ρατσισμού. Οι γυναίκες της ανατολικής Ευρώπης, παρουσιάζονται ως διαφορετικές από αυτές της Ολλανδίας. Για αυτό και η φεμινιστική οργάνωση της Ουκρανίας FEMEN, διάσημη για τις γυμνόστηθες διαμαρτυρίες των μελών της, κυκλοφόρησε το σλόγκαν «Η Ουκρανία δεν είναι πορνείο».
Αυτό είναι ένα μόνο από τα πολλά στερεότυπα. Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Guardian Michael Goldfarb, έγραψε πως στο Lviv είδε «το σκοτάδι της ανθρώπινης ψυχής». Ο στόχος του ήταν η Πολωνία, που όπως γράφει αποτέλεσε το επίκεντρο του ολοκαυτώματος. Χωρίς όμως να αναφέρει τις ευθύνες των Ναζί.
Πως μπορεί να αλλάξει αυτή η εικόνα των ανατολικοευρωπαίων, στη σημερινή ΕΕ;
Η απάντηση βρίσκεται στο χέρι των Πολωνών υδραυλικών και των «εύκολων γυναικών» από την Ουκρανία.
presseurop.eu Πηγή: http://www.antinews.gr/
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Σχετικά άρθρα:
Αγγλιστί Golden Dawn, γαλλιστί L’ aurora Doree
