TEDx Thessaloniki:Η δημιουργικότητα είναι μεταδοτική


Η Βικτώρια Χίσλοπ που εμπνέεται από τις ιστορίες των Ελλήνων, η πίστη στα χρώματα του Παγκόσμιου Δημάρχου Έντι Ράμα, το φωτεινό μυαλό του οικονομολόγου Τόμας Σεντλάτσεκ και ο Αλβανοί που έκλεψαν την παράσταση.

Βγαίνοντας από το Ολύμπιον στις 9 το βράδυ του Σαββάτου ένιωθα τις ενδορφίνες που επί δέκα ώρες παράγονταν στον εγκέφαλο μου να κάνουν πάρτι και το άγχος για την ακυβερνησία, την επαπειλούμενη πτώχευση και τα μικρά και μεγάλα προβλήματα της καθημερινότητας να καταγράφει limit down. Παρακολουθώντας τους ομιλητές και performers στο TEDx Thessaloniki 2012 από τις 11 το πρωί βίωνα μια κατάσταση απόλυτης δημιουργικότητας και ταυτόχρονα πλήρους σύγχυσης. Οι δημιουργικές σκέψεις εναλλάσσονταν όλη την ημέρα καθώς οι ομιλητές και performers του TEDx έμπαιναν και έβγαιναν στη σκηνή μεταδίδοντας στο πολυπληθές ακροατήριο στο Ολύμπιον και σε χιλιάδες ακόμη ανθρώπους που έβλεπαν μέσω livestreaming τη διοργάνωση λίγο από το θάρρος τους για δημιουργία.

Οι ιστορίες των ομιλητών έσκαζαν σαν κύματα θετικής ενέργειας στην αίθουσα του Ολύμπιον. Και όχι τίποτα σε αυτές δεν θύμιζε Κοέλιο και Αλχημιστή με φράσεις κλισέ του τύπου όταν θέλεις κάτι πολύ όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το κατακτήσεις. Το αντίθετο. Στο TEDx Thessaloniki 2012 πρωταγωνιστές ήταν αυτοί που παρά το γεγονός ότι κάποιες φορές το σύμπαν (στην περίπτωση του Έρικ Πάρκς το ελληνικό δημόσιο) φαινόταν να συνωμοτεί εναντίον τους, κόντρα στις αντιξοότητες και τις δυσκολίες παρέμειναν αφοσιωμένοι στους στόχους και τα όνειρά τους.

Εντάξει εξήγησα την πλευρά της δημιουργικότητας, γιατί όμως σύγχυση;

Ίσως γιατί ανά περίπου 20 λεπτά, όσο κρατούσε πάνω-κάτω μια ομιλία, εξομολόγηση, αφήγηση, παρουσίαση άλλαζα γνώμη για το πώς μπορώ να εκφράσω τη δημιουργικότητά μου, πού μπορώ να βρω πρόσφορο έδαφος, πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να το κάνω. Ίσως γιατί σε όλη τη διάρκεια της ημέρας αναρωτιόμουν γιατί δεν έχω το ίδιο θάρρος, θράσος, ταλέντο, ικανότητες, γνώσεις, αισιοδοξία, πίστη με τους ανθρώπους που έβλεπα στη σκηνή.

Ίσως γιατί τη μια θα ήθελα να είμαι συγγραφέας, όπως η Βικτώρια Χίσλοπ ή ο Γκαζμέντ Καπλάνι, την άλλη να δουλέψω για τον Στρατό της Σωτηρίας, ακολουθώντας το παράδειγμα της Μαρίας Κόντη-Γαληνού, μετά να πάω στο Αφγανιστάν ως πολιτικός σύμβουλος του ΟΗΕ, σαν την καταπληκτική Ελπίδα Ρουκά ή να συμμετάσχω στο έργο του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος υπό τον συντονισμό της Αναστασίας Μήλιου. Να βρω μια καινοτόμα ιδέα και να κάνω επιχείρηση-επανάσταση όπως ο Ελληνο-Αμερικανός Έρικ Πάρκς ή ο Ελληνο-Αυστραλός Τζον Ζάκος, να επενδύσω στα βελανίδια της Κέας, όπως η Μάρσυ Μάγιερ, να αλλάξω τη ζωή των παιδιών σε ένα ορεινό, απομακρυσμένο χωριό της Ελλάδας κατά το παράδειγμα του δασκάλου Άγγελου Πατσιά στον μακρινό Φουρφουρά της Κρήτης, που μας σήκωσε όρθιους για να τον χειροκροτήσουμε. Ακόμη, να κατασκευάσω τα δικά μου έπιπλα με την καθοδήγηση της Αρετής Μαρκοπούλου και του Tomas Diez, που δημιούργησαν στη Βαρκελώνη το Fab lab ή να τα παρατήσω όλα και να μετακομίσω στη Γουατεμάλα για να δουλέψω για το Ίδρυμα Πούλιας ακούγοντας τον Ηλία Πούλια να περιγράφει πώς το Ίδρυμα βοηθά τα παιδιά που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας σε υποβαθμισμένες περιοχές να μορφωθούν και να έχουν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Το βασανιστικό ερώτημα

Και περισσότερο από όλα αυτά βρισκόμουν σε αναστάτωση γιατί με βασάνιζε ένα ερώτημα: Γιατί στην Ελλάδα δεν έχουμε ή γιατί αν έχουμε δεν το ξέρουμε πολιτικούς σαν τον πρώην δήμαρχο Τιράνων και νυν επικεφαλής του σοσιαλιστικού κόμματος στην Αλβανία Έντι Ράμα και οικονομολόγους σαν τον Τσέχο Τόμας Σεντλάτσεκ, που σύμφωνα με το Yale Economic Review είναι ένα από τα πέντε φωτεινότερα μυαλά των οικονομικών.


Ο Έντι Ράμα ψηφίστηκε Παγκόσμιος Δήμαρχος το 2004 γιατί ανέλαβε μια πόλη «χαβούζα» και γκρεμίζοντας πάνω από 2.000 παραπήγματα, κιόσκια και πρόχειρα μαγαζιά, βάφοντας σε έντονα χώματα όλα των δημόσια κτήρια των Τιράνων, αναστηλώνοντας, αλλάζοντας τα πεζοδρόμια, τοποθετώντας νέους φανοστάτες μεταμόρφωσε την πόλη σε μια πολύχρωμη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Γιατί πίστευε και το έκανε πράξη ότι όταν αλλάξει το περιβάλλον στο οποίο ζούμε αλλάζουμε και εμείς. Γιατί, όπως είπε και ο ίδιος, ο συμβιβασμός στα χρώματα βγάζει ως αποτέλεσμα το γκρι και δεν αντέχουμε άλλο γκρι. Έτσι απλά έκανε τη διαφορά.

Και ο οικονομολόγος; Δεν ξέρω αν ο Τόμας Σεντλάτσεκ αν είναι ένα από τα πέντε φωτεινότερα σίγουρα πάντως είναι ένα φωτισμένο μυαλό. Συνήθως όταν ακούμε τους οικονομολόγους θέλουμε είτε να κλάψουμε είτε να ανοίξουμε λεξικό μακρο-οικονομικών όρων. Ο Σεντλάτσεκ λοιπόν αν και είχε πάρα πολύ άγχος, όπως ο ίδιος μου εξομολογήθηκε μετά την ομιλία του, μας έκανε να γελάσουμε. Γεγονός που από μόνο του εξηγεί για ποιο λόγο ήταν από τους καλύτερους ομιλητές της διοργάνωσης και όλα τα αντίτυπα του βιβλίου του “Τα οικονομικά του Καλού και του Κακού” που ήταν προς πώληση στο Ολύμπιον εξαντλήθηκαν, κάτι που και ο ίδιος, όταν του είπα, δυσκολεύτηκε να το πιστέψει(ελπίζει πάντως κάποιος να το μεταφράσει στα ελληνικά). Το σημαντικότερο πάντως είναι ότι ο Σεντλάτσεκ μας βοήθησε να καταλάβουμε γιατί ο δανεισμός μιας χώρας έχει τις ίδιες συνέπειες με το υπερβολικό ποτό το βράδυ της Παρασκευής(παίρνουμε ενέργεια από το πρωί του Σαββάτου οπότε κάντε τον παραλληλισμό).

Δυο ημέρες μετά το TEDx καθώς γράφω αυτό το κείμενο η σύγχυση έχει υποχωρήσει, όμως οι δονήσεις δημιουργικότητας παραμένουν ισχυρές. Σκέφτομαι ότι η δημιουργικότητα, η αισιοδοξία, η θετική ενέργεια, η διάθεση και το θάρρος για αλλαγή είναι μεταδοτικά. Έχουμε ευτυχώς στη χώρα μας πολλούς ακόμη τέτοιους φορείς του ιού της δημιουργικότητας, Έλληνες και ξένους που αντιστέκονται στην επέλαση του φόβου, της παραίτησης, της απαισιοδοξίας, της μεμψιμοιρίας και του μίσους. Συγγραφείς, ποιητές, εκπαιδευτικούς, κοινωνικούς λειτουργούς, επιστήμονες, γεωργούς, επιχειρηματίες, αρχιτέκτονες, κωμικούς, μουσικούς, ακτιβιστές και ναι πολιτικούς, οικονομολόγους, δημοσιογράφους. Δεν είναι τυχαίο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ομιλητών ήταν Έλληνες, είχαν ως πηγή έμπνευσης τη χώρα μας και τους Έλληνες και διάλεξαν να ζήσουν και να δημιουργήσουν εδώ.

Έχουμε το θάρρος να δημιουργήσουμε, να προχωρήσουμε στο άγνωστο, να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε. Χρειαζόμαστε ίσως μια ώθηση για να ρισκάρουμε, να ξεβολευτούμε, να βρούμε τον βηματισμό μας. Καθώς ο ενθουσιασμός που με συνεπήρε με την ιδέα να μετακομίσω στη Γουατεμάλα και να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στο ίδρυμα Πούλιας αρχίζει να καταλαγιάζει(ήταν συγκλονιστική η ομιλία του Ηλία Πούλια), κοιτάζω ξανά τον δικό μου βηματισμό. Άλλωστε, κάποιοι πρέπει να καταγράψουν και να μεταφέρουν τις ιστορίες δημιουργικότητας στον κόσμο.

Σημείωση 1: Θαύμασα τον σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή για την πίστη του στους άλλους, την ηρεμία και τη γαλήνη που μετέδιδε καθώς μιλούσε πάνω στη σκηνή κα ζήλεψα για το ταλέντο τους την Κατερίνα Βρανά, τον Leόn και το συγκρότημά του και τα παιδιά των Musi-Fi, που παίζουν μουσική χρησιμοποιώντας tablets. Για το «θράσος» του Γιάννη Αγγελάκα να δημιουργεί ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Απλά είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε ακόμη μια φορά.

Σημείωση 2: Στο πλαίσιο του Tedx Thessaloniki wish, μίας προσπάθειας να παρακινηθούν και να οργανωθούν όλοι οι φίλοι του TEDx δημιουργήθηκε η εφαρμογή για κινητά τηλέφωνα iPhone Fish4Life. Μέσα από αυτή την εφαρμογή η οποία διατίθεται δωρεάν στο App Store στηρίζετε το έργο του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας Αρχιπέλαγος και ταυτόχρονα μπορείτε να πληροφορηθείτε για το αν το ψάρι που τρώτε στο σπίτι ή σε ένα εστιατόριο έφτασε στο πιάτο σας με παράνομα μέσα και αν πρέπει να το καταναλώσετε ή όχι. Σύντομα ελπίζουμε και για κινητά Android.

Σημείωση 3: Αλλάζοντας ελαφρώς το ανέκδοτο που ο Γκαζμέντ Καπλάνι είπε κλείνοντας την ομιλία του “Τι κάνει ένας Αλβανός στο θέατρο; Κλέβει την παράσταση” θα έλεγα ότι τελικά οι Αλβανοί που έκλεψαν την παράσταση ήταν δύο. Ο Καπλάνι στην αρχή και ο Ράμα στο τέλος.

Σημείωση 4. Περιμένουμε να ανυπομονησία να ανέβουν τα βίντεο με τις ομιλίες στο www.tedxthessaloniki.com

    της Αθανασίας Μπίδιου ,  voria.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Συναφές: 

Adora Svitak : Τι μπορούν να μάθουν οι ενήλικες από τα παιδιά

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -