«Στο πάρτι δεν κάλεσαν το λαό»


Ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος επιδίδεται τελευταία σε ιδιαίτερα καυστικά πολιτικά σχόλια, με μεγάλες δόσεις χιούμορ, για την κυβέρνηση και τις συνέπειες της πολιτικής της.

Αντίσταση στην κατάθλιψη;

«Ακριβώς», απαντάει και εξηγεί ότι «ακόμα και στην πιο θλιβερή κατάσταση το μάτι σου μπορεί να εστιάσει σε μια πλευρά που να είναι φαιδρή». Δεν κρύβει ωστόσο την ανησυχία του για το μέλλον, εάν δεν υπάρξει απάντηση από την κοινωνία.

Η επιχείρηση μαζικής ενοχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας σάς βρίσκει σύμφωνο;

Πιστεύω ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη πλαστογράφηση ευθυνών στη σύγχρονη ιστορία μας. Σίγουρα, υπήρξε εκτεταμένη διαφθορά. Μπορεί να αφορά και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Γύρω από αυτούς τους εκατοντάδες χιλιάδες υπάρχουν εκατομμύρια που δεν συμμετείχαν σε αυτή τη διαφθορά. Ανθρωποι που έζησαν σε όλη τους τη ζωή υπό καθεστώς λιτότητας. Ο ελληνικός λαός δεν συμμετείχε στο πάρτι. Δεν τον καλέσανε ποτέ. Ούτε για να τον κεράσουν ένα μπουρεκάκι.

Του ρίχνουν όμως την ευθύνη.

Ολοι αυτοί μας κουνάνε το δάχτυλο και λένε «είσαστε κακοί μαθητές», «είστε διεφθαρμένοι», «είσαστε σπάταλοι». Επιχειρούν έναν ισοσκελισμό ευθυνών για να τιμωρηθεί ο «κακός» λαός με μεγάλη φτώχεια. Αυτό αγίζει τα όρια του σαδισμού. Δεν φτάνει που καταδικάζεις μία κοινωνία στη φτώχεια, θέλεις να νιώθει και ένοχη.

Κάποιοι τραπεζίτες ομολογούν ότι το ποτάμι δεν θα το περάσουν όλοι και ότι οι αδύναμοι θα μείνουν πίσω.

Αυτό το θεωρώ μεγάλη αλητεία. Κάποιοι με τη βεβαιότητα ότι αυτοί θα το περάσουν το ποτάμι, αδιαφορούν εντελώς γι’ αυτούς που δεν θα το περάσουν. Ο Ναπολέων όταν πήγαινε σε μια μάχη, έλεγε στον επιμελητή: «Πόσους μάχιμους έχουμε;» Του έλεγε αυτός «20.000». «Ωραία», του έλεγε, «πάρε τρόφιμα για 14.000 γιατί δεν θα έχουμε 20.000 μετά τη μάχη». Οι τραπεζίτες ξέρουν ότι δεν θα έχουμε «20.000» μετά τη μάχη. Θα έχουμε δεκατέσσερις ή τέσσερις χιλιάδες. Στα παλιά τους τα παπούτσια. Ξέρουν ότι αυτοί θα είναι στους τέσσερις.

Η ελληνική αστική τάξη δεν έχει ευθύνες;

Τεράστιες, αλλά δεν είναι ακριβώς «εθνική» αστική τάξη. Δεν διαθέτει καμία εθνική συνείδηση.

Βλέπετε διέξοδο;

Οχι, είμαστε σε έναν φαύλο κύκλο, γι’ αυτό ο κόσμος έχει πάθει κατάθλιψη. Αυτό που υποτιμούν οι κυβερνώντες, όμως, είναι ότι η κατάθλιψη δεν είναι το τελικό στάδιο. Μετά ακολουθεί η οργή. Οταν είσαι σε απόγνωση, είσαι αδρανής. Και στην Κατοχή έτσι έγινε. Το χειμώνα του ’41-’42 δεν γινόταν τίποτα και πέθαιναν κατά κύματα και μετά βγήκαν στο βουνό. Κάπως έτσι πάει.


Μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. θα μπορούσε να είναι κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας»;

Οχι, απλώς θα έπαιρνε πιο σκληρά μέτρα, αφού θα είχε πετύχει τη διαβόητη συναίνεση.

Εχουν αντίκρισμα οι θυσίες του κόσμου;

Οχι, και γι’ αυτό υπάρχει τόση απόγνωση. Οι τελευταίοι που θα σωθούν είναι οι αδύναμοι, γιατί είναι αναλώσιμοι. Δεν το λένε όμως. Αν ήταν ειλικρινείς, θα έλεγαν: Παιδιά, πρέπει εσείς να θυσιαστείτε για τη σωτηρία των τραπεζών και των δανειστών. Αντ’ αυτού λένε: όλοι θυσιαζόμαστε, όλοι ματώνουμε…Θα ξεράσω.

Η εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας, που παραδέχθηκε ο πρωθυπουργός, σας ενοχλεί;

Με ενοχλεί, αλλά μήπως την είχαν πριν; Πρόκειται για κυνική ομολογία που δείχνει ότι θεωρεί πως ο λαός που τον ακούει βρίσκεται σε ημικωματώδη κατάσταση. Πως ό,τι και να του πει, δεν θα αντιδράσει.

Γιατί, αντέδρασε;

Οχι. Αυτό δείχνει το μούδιασμα που μας διακατέχει όλους. Δεν θα διαρκέσει, όμως, για πάντα.

Κάνετε πολύ καυστικά σχόλια για τον Ευ. Βενιζέλο.

Του έχω διαχρονική αδυναμία. Η περσόνα του, με ψευδώνυμο, πρωταγωνιστούσε και σε ένα βιβλίο μου παλιότερα.

Παραδέχεστε δηλαδή ότι ο ήρωας του «Τιμής ένεκεν» ήταν βασισμένος πάνω στον Ευ. Βενιζέλο;

Ναι, και ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος που λόγω του ναρκισσισμού του φέρεται σαν βλάκας.

Καλύτερος ως υπουργός Πολιτισμού ή Οικονομικών;

Στο Πολιτισμού τον είχε βάλει τιμωρία ο Σημίτης, αλλά κι αυτός το έβλεπε σαν αγγαρεία. Τώρα έχει πέσει στη φωτιά και παίζει την Ιωάννα της Λωραίνης και τον Ιησού Χριστό που ταπεινώνεται… Ξέρετε τι δεν έχουν καταλάβει ακόμα όλοι αυτοί; Οτι έχουν καεί. Ολο το πολιτικό προσωπικό έχει καεί.

Ναι, αλλά βλέπετε κάτι άλλο στις επόμενες εκλογές;

Οχι, πάλι αυτοί θα βγουν με πολύ μικρότερη δύναμη. Και το 20% να τους ψηφίσει, αν οι άλλοι είναι κατακερματισμένοι, τους φτάνει.

Τι μας περιμένει;

Νομίζω ότι είτε με ΠΑΣΟΚ είτε με Ν.Δ. είτε όπως αλλιώς θα λέγεται, στην εξουσία θα έχουμε ένα ακροδεξιό αστυνομικό κράτος. Αν δεν υπάρξει οργάνωση στη βάση, δηλαδή πραγματικός αντίπαλος που να τον λαμβάνουν υπ’ όψιν -και όχι με την πρώτη προβοκάτσια να μπορούν να τον διαλύσουν- θα έχουμε ένα αστυνομικό κράτος. Αν δεν γεννηθεί μία νέα ενωμένη αριστερά που δεν θα τρώει τα σωθικά της και δεν θα καβγαδίζει για το φύλο των αγγέλων, θα υπάρχει ένας μονόλογος της δεξιάς, όπως κι αν λέγεται η κυβέρνηση, ακόμα και αν τη λένε σοσιαλιστική.

Βασιλική Σιούτη , Ελευθεροτυπία , 09 Οκτωβρίου 2011

by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com

Συναφές:  Νοητική εφεδρεία…

Σχετικά Άρθρα

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Προσθήκη σχολίουΣχολιάστε

  • Πολύ εύστοχη κριτική, όπως αναμέναμε από τον Τατσόπουλο,