Δεν κατόρθωσε να ηρεμήσει ούτε ρουφώντας άπληστα την αγαπημένη του κρεατόσουπα. Την έτρωγε μόνο κατ ιδίαν στο σπίτι του. Γιατί ήταν και το μόνο που θα μπορούσε να προδώσει , στους κατά τα άλλα εκλεπτυσμένους τρόπους του, την καταγωγή του . Η προβατίνα είναι το είδος του κρέατος που δεν θα μπορούσε να παραγγείλει στα in εστιατόρια και sushi bar που κυκλοφορούσε με το σινάφι του τις καλές εποχές. Εκείνοι οι μαγέροι της κακιάς ώρας στο εστιατόριο της βουλής δεν την ξέρανε καν. Η σκέψη του σταμάτησε για λίγο παρατηρώντας τα λιγδιασμένα δάκτυλά του καθώς εναπόθεσε το κόκκαλο που κρατούσε ,μετά από μια αρκετά θορυβώδη απομύζηση των απομειναριών του μεδουλιού του , στέλνοντας του ρίγη ηδονής .
Αυτός, ένας απευθείας απόγονος του ήρωα των φτωχών κολίγων Μαρίνου Αντύπα*, τα είχε καταφέρει καλά στη ζωή του μέχρι χτες, συλλογίστηκε σκουπίζοντας τα χέρια του στο τραπεζομάντιλο . Σίγουρα το όνομα του είχε ανοίξει δρόμο, του είχε προσδώσει αξιοπιστία , σεβασμό και δημοτικότητα , αλλά είχε εξαργυρώσει με τον καλύτερο τρόπο και τις σπουδές του στη γεωπονική.
Χτύπησε την κουδούνα απαλά , ενθύμιο από την αγαπημένη του Ρούσα* (από την εποχή που ήταν ένα μικρός γιδάρης κι έβοσκε τα κατσίκια, χοροπηδώντας σαν πάνας με τη φλογέρα, φορώντας τα γουρουνοτσάρουχα και την πατατούκα) και κάλεσε την οικιακή βοηθό να μαζέψει το τραπέζι.
Εκμεταλλεύτηκε σίγουρα καταστάσεις , την παρουσία ή και την απουσία του κράτους . Αθρόες επιδοτήσεις για στρέμματα που δεν υπήρχαν , εικονικά βουνά βαμβάκι , επιχορηγήσεις για μαντριά που έμειναν με τους τσίγκους … Αλλά αυτός ήταν εκεί, στήριξε τους αγώνες των αγροτών με την ευγλωττία του (που θύμιζε τον πρόγονό του μερικές φορές) συγκρούστηκε όταν χρειάστηκε και θυσίασε κι ένα από τα τρακτέρ του βαμμένο με τα χρώματα του πολέμου στα Τέμπη , κέρβερος να θυμίζει και ν απειλεί τους διερχόμενους ταξιδιώτες . Ο αγώνας όμως είχε δικαιωθεί , πήρε «όλα τα στρέμματα κι όλα τα λεφτά» ή τα περισσότερα δηλαδή …
Σηκώθηκε και παραμέρισε ελάχιστα την κουρτίνα από την πόρτα της κουζίνας κοιτώντας προσεκτικά τον ακάλυπτο και την πισίνα . Μια σκιά σαν να του φάνηκε ότι κινήθηκε πίσω από τους φοίνικες που την περιστοίχιζαν .
Τράβηξε μια καλή ρουφηξιά από το πούρο του και συνέχισε να στριφογυρίζει ασυναίσθητα το κόκκινο βελούδινο κρασί στο μεγάλο ποτήρι του προσπαθώντας να το ζαλίσει για να του παραδοθεί. Η χρονιά του 2005 ήταν από τις καλύτερες για την ποικιλία του ξινόμαυρου σκέφτηκε αλλά συνειδητοποίησε ότι τότε ήταν που άρχισαν όλα
Είχε αναγκαστεί να μετακομίσει σ αυτή την καταραμένη πολυκατοικία, όταν τον είχε παρατήσει η γυναίκα του παίρνοντας και τα παιδιά μαζί της, κι εκείνος ο άτιμος δημοσιογράφος ανέφερε τ όνομά του του στην «φωνή της Λάρισας» για το σκάνδαλο με τη βίλα των οργίων .
Άλλα δύο χτυπήματα ήρθαν να προστεθούν αυτά τα χρόνια. Το 2007 (καλή επίσης χρονιά για το ξινόμαυρο) ανατινάχτηκε το μεγάλο του βουστάσιο έξω από τα Τρίκαλα. Περδόμενες αγελάδες και κατσίκες είπαν οι πραγματογνώμονες ! Η έκρηξη οφειλόταν σ ένα σπάνιο συμβάν όταν δημιουργείται στατικός ηλεκτρισμός κι ένας σπινθήρας αρκεί για ν΄ανατινάξει το χώρο όπου το μεθάνιο είναι άφθονο. Τα μηρυκαστικά παράγουν μεγάλες ποσότητες αερίων , 500 λίτρα «παράγει» μια μόνο αγελάδα κάθε μέρα λένε οι ειδικοί. Τι τα θελε μωρέ αυτός τα σταβλισμένα… Προσπάθησε να ρίξει το φταίξιμο στην τεχνική εταιρία , ότι ο μη επαρκής αερισμός του χώρου ήταν κατασκευαστικό λάθος (που ήταν πράγματι, αλλά αφού μοιράστηκαν την γενναία επιδότηση με υπερτιμολογήσεις, αναγκαστικά μετά έγινε προχειροδουλειά) αλλά δεν κέρδισε το δικαστήριο. Κατά βάθος πίστευε ότι ήταν εσκεμμένη ενέργεια, πολλοί τον φθονούσαν στην περιοχή από τότε που πήρε την έκταση από τη μονή Βαρλάαμ των Μετεώρων. Αν και άθεος είχε βάλει συνεταίρους τους παπάδες , αλλά στις μπίζνες δεν μετράνε αυτά όπως έλεγε ο φίλος του και σεβάσμιος ηγούμενος
Το 2009 (αρκετά καλή χρονιά για το ξινόμαυρο κι αυτή) ήρθε κι άλλο χτύπημα . Ανακάλυψαν τις 7 από τις 12 offshore, που διατηρούσε στα νησιά Γκέρσεϊ και Γκένσεϊ (τα επέλεξε γιατί του θύμιζαν τις ονομασίες από τα γίδια του Γκέσα-Γκόρμπα φωνάζανε κάποια) , πράγμα που τον έβαλε σε περιπέτειες, αφού έχασε σημαντικό μέρος της περιουσίας του.
Κλείστηκε στον εαυτό του από τότε. Οι επενδύσεις του, λες και ζήλεψαν το τραυματισμένο ίματζ του, δεν πήγαιναν καλά. Η μόνη ελπίδα του , τα φωτοβολταικά που έσπειρε στον κάμπο της Αγιάς , δεν είχαν την αναμενόμενη απόδοση , αφού το κράτος αθέτησε τις υποσχέσεις του για τις μεγάλες τιμές. Υπερέβηκε και το μπάτζετ όταν αναγκαστικά τοποθέτησε κάμερες και συναγερμούς αφού κάποιοι πήγαιναν το βράδυ και τους πετούσαν πέτρες .
Και τώρα τελευταία ήρθαν αυτοί οι «εφιάλτες», όπως βέβαια τους ονομάζει ο ψυχολόγος που τον παρακολουθεί, γιατί αυτός εξακολουθεί να πιστεύει ότι είναι πραγματικότητα. Ο δόκτωρας του λέει ότι κάτι του εκκίνησε μια διαδικασία συνειδητοποίησης που συνοδεύεται από έντονο ενοχικό σύνδρομο . Η έννοια της προσωπικής ευθύνης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την απόδοση τιμωρίας.
Αυτός όμως ξέρει ότι κάθε βράδυ ξυπνά τρομαγμένος από …
λασπανθρώπων* περασμένων γενεών του θεσσαλικού κάμπου φωνές ,
φαντάσματα ξεπηδούν με στριγκές κλαγγές
από τσάπες και φτυάρια, ρηχές ιαχές και μουγκές ευχές
από στόματα κολλήγων, , δυστυχείς διδαχές, ατυχείς προσευχές,
προγόνων ψυχές .
Όλα αυτοί οι ήχοι του φαίνονται ότι είχαν ως πηγή το διαμέρισμα πού βρίσκεται κάτω ακριβώς από το δικό του. Ο εργολάβος δεν κατόρθωσε να το πουλήσει κατά πως φαίνεται ούτε τι καλές εποχές γιατί ποτέ δεν το θυμάται να κατοικήθηκε . Κι είχε μπει από τους πρώτους. Μερικά βράδια που έτυχε να γυρίσει αργά του φάνηκε σαν να είδε κάποιες σιλουέτες στο σκοτάδι, αλλά το είχε αποδώσει στις μεγάλες ποσότητες τσίπουρου Τιρνάβου που κατανάλωνε στα παρακμιακά κωλόμπαρα που ζητούσε λίγη συντροφιά και μια ανθρώπινη κουβέντα , έστω και ψεύτικη.
Πολλές φορές έβαζε το αυτί του στο πάτωμα για να σιγουρευτεί ότι οι φωνές ερχόταν από κει, κάποιες άλλες είχε κατέβει με τις πυτζάμες να κρυφακούσει στην πόρτα. Δεν τόλμησε να την σπρώξει ποτέ αν και μάλλον θ άνοιγε εύκολα γιατί του φάνηκε ότι ήταν παραβιασμένη αρκετές φορές .
Από προχτές το βράδυ τα όνειρα σκούρυναν πιο πολύ. Έτρεξε να πάρει το υπογλώσσιο όταν του φάνηκε ότι είδε από το διαμέρισμα να βγαίνει λασπωμένος σαν τους άλλους τον μακαρίτη τον πατέρα του που τον σκότωσαν στο αντάρτικο κι άφησε μια χήρα κι ένα ορφανό στους πέντε δρόμους . Να ναι καλά ο μπάρμπα Γιώργος που τον πήρε γιδάρη στο χωριό. Τα γίδια γίδια και το διάβασμα διάβασμα όμως· τα παιρνε τα γράμματα από πάντα . Θυμόταν πάντα τη συμβουλή του θείου «Οι φράχτες σας θα πρέπει να είναι ψηλοί για τ’ άλογα, στενοί για τα γουρούνια, και ανθεκτικοί για τους ταύρους» . Κι έχτισε πολλούς φράχτες …
Δεύτερο φάντασμα και δεύτερο υπογλώσσιο χτες το βράδυ. Μια μακριά σειρά λασπανθρώπων που βάδιζαν με δυσκολία από τον κάματο της μέρας, κραδαίνοντας δικράνια τραγουδούσαν ενάντια στη «Μόρτη*». Είδε αμέσως τον παππού του επικεφαλή τους , ξεχώριζε από μακριά, καλαμαράς κανονικός, με το κοστούμι (έστω και φθαρμένο) και τη λευκή του πουκαμίσα και μέσα στο ταγάρι του κουβαλούσε τις λέξεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα , την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά.
Το πλήθος κατευθυνόταν όμως σ’ αυτό που ο ίδιος φοβόταν πάντα, το κατάλαβε αμέσως και προσπαθούσε ματαίως με τη σκέψη του ν’ αλλάξει τη ροή του ονείρου. Ήταν το σπίτι του τσιφλικά. Σκέτο φρούριο , πέτρινα τείχη ψυχής, ψηλά δέντρα ματαιοδοξίας στο προαύλιο, με μικρά κενά ανάμεσα στις πέτρες για να μπορούν να βγάζουν τα κουμπουρένια λόγια τους οι επιστάτες , δολοφόνοι συναισθημάτων και καταπιεστές ιδεών, που πλήρωνε , ξεπλήρωνε. Κάποιος του φάνηκε ότι βγήκε στο μπαλκόνι εκείνη την ώρα, ήταν ο αρχιτσιφλικάς. Κι όπως ζουμάρισε σαν γεράκι ή σαν αστρονομικά κιάλια, αν προτιμάτε (μια και στα όνειρα δεν υπάρχουν περιορισμοί, ούτε στην όραση, ούτε στον πολλαπλασιαστή της μεγέθυνσης) άρχισε να ξεχωρίζει το πρόσωπό του
«Κύριος , κύριος» άκουσε τη φωνή της Φιλιπινέζας όταν άνοιξε τα μάτια του . «Εσύ φωνή πολλές , φοβίντικα , εσύ καλά?» . Αισθάνθηκε τα χέρια του ακόμη να τρέμουν κι είδε την ωχράδα του ιδρωμένου του προσώπου του στον καθρέφτη καθώς πήγε να πάρει το χάπι. Τα κλινοσκεπάσματα ήταν κάτω και το μαξιλάρι είχε μουσκέψει για τα καλά. Ένιωσε την καρδιά του να φλιτουράει , έντονες αρρυθμίες. Η μυρωδιά του φόβου ήταν εκεί και είχε έρθει για να μείνει. Χρειαζόταν κάτι έντονα τανικό αλλά όταν θέλεις κάτι πολύ όλα τα κρασιά του κόσμου συνωμοτούν εναντίον σου . Έτσι το ξινόμαυρο του 2008 που άνοιξε είχε έντονες αναγωγικές τάσεις (μυρωδιά κλούβιου αυγού) και τον έκανε να ξεράσει στο πάτωμα. Αναγκάστηκε να ρίξει την αντρική του αξιοπρέπεια και ήπιε λίγο vinsanto Σαντορίνης , που παλαίωσε υπομονετικά για έξι ολόκληρα χρόνια σε γαλλικό δρύινο βαρέλι, για να φύγει η ξινίλα από τη γλώσσα του ελπίζοντας ότι θα γλυκαθεί κι η ψυχή του.
Η μέρα του είχε περάσει χωρίς να βγει καθόλου έξω . Έκανε τέσσερις φορές μπάνιο κι έπλυνε άπειρες φορές τα χέρια του προσπαθώντας να ξεπλύνει κάτι φανταστικό μάλλον παρά κάτι πραγματικό. Προσπάθησε να κάνει ευχάριστες σκέψεις και τα κατάφερε για λίγο όταν έκανε βιντεοκλήση στους πέντε τσοπαναραίους μισθωτούς που είχε στη δούλεψή του να ρωτήσει για την υγεία των γιδιών του, για να τα δει λίγο. Προσπαθούσε πότε πότε να τα πηγαίνει κι αυτός για βοσκή . Του άρεσε να τους μιλάει , να τα χαϊδεύει , να τα παρακολουθεί . Πάντα τους έφερνε δώρα, κουδούνες διάφορες που έβρισκε στα ταξίδια του. Τα γίδια τον ηρεμούσαν, ο τρόπος που μηρύκαζαν την τροφή τους θαρρείς και ήταν η μόνη έγνοια τους μέσα στην παντελή άγνοιά τους , το λάγνο βλέμμα της απάθειας, σαν βουδιστές μοναχοί που ομφαλοσκοπούν , ήταν μάθημα ζωής γι αυτόν.
Ώσπου ήρθε το βράδυ και πάλι. Είχε παραγγείλει delivery ρουμελιώτικο κοντοσούβλι, μια συνταγή επιτυχίας όπου το χοιρινό κρέας παντρεύεται επιτυχώς με το πρόβειο, ανταλλάσοντας ευγενικά τα ζουμιά του λίπους τους στον περιστροφικό χορό της σούβλας.
Έβαλε το στικάκι στο στερεοφωνικό κι ο απαλός αργόσυρτος ήχος ενός κλαρίνου τον ταξίδεψε. Είχε αποφασίσει να ζαλιστεί για να μπορέσει να περάσει η σημερινή νύχτα . Άνοιξε συνολικά 3 ολόκληρα μπουκάλια ξινόμαυρο της καλύτερης χρονιάς που θυμάται. Τα περίμενε υπομονετικά να ξεκουραστούν στην καράφα του μισή ώρα. «Ρεζέρβα» του 1997 με 3 χρόνια βαρέλι, ώριμες ,σχεδόν γλυκές τανίνες , χωρίς τη ζωηράδα της πρώτης ηλικίας αλλά με τη γνώση του χρόνου για το πώς ακριβώς να σε ικανοποιεί.
Του θύμισε την γυναίκα του, μια σαρακατσάνα πολυτελείας. Αμφότερα είχαν πλούτο και φινέτσα , μια πανούργα θηλυκότητα , πολύπλοκη μύτη, άρωμα κέδρου , ώριμων μαύρων φρούτων και εξωτικών μπαχαρικών , άγγιγμα μανιταριού, επίγευση με μακρύ τελείωμα. Μια ελαφριά ζάλη κι ο Μορφέας ήρθε γρήγορα.
Δεν είχαν περάσει τα μεσάνυχτα όταν και πάλι οι περίεργοι ήχοι των γεωργικών εργαλείων , του πόνου και του μόχθου άρχισαν να ακούγονται . Πετάχτηκε αμέσως (όσο μπορεί γρηγορότερα δηλαδή κάποιους που έχει καταναλώσει 3 μπουκάλια κρασί) από το κρεβάτι του , για να διαπιστώσει ότι οι ήχοι δεν ήταν μόνο στο κεφάλι του. Συνέχισε να τους ακούει και στο ξυπνητό του. Έρχονταν πάλι από κάτω . Έριξε μια ζακέτα πάνω του και με θάρρος αποφάσισε να κατέβει αυτή τη φορά.
Η πόρτα άνοιξε μ ένα απλό σκούντημα. Η καρδιά του πήγαινε να σπάσει από την αγωνία . Μέσα στο σκοτάδι είδε τη σκιά που σχηματίστηκε μπροστά στο ανοικτό παράθυρο. Έκανε να φύγει αλλά την ώρα που κάτι τον τσίμπησε στην καρδιά θυμήθηκε ένα άλλο ρητό που του λεγε ο μπάρμπας : «Μια αγριομέλισσα είναι πολύ ταχύτερη ακόμα και από ένα τρακτέρ μάρκας John Deere»
Μόλις που πρόλαβε να ψελλίσει ΠΑΠΠΟΥ ΕΣΥ?
Όταν βγήκε από την εντατική όπου τον ενημέρωσαν για το τετραπλό by pass που υπεβλήθη , έμαθε επίσης ότι τον είχε βρει μισοπεθαμένο η οικιακή βοηθός . Ευτυχώς γι αυτόν είχε βάλει το ξυπνητήρι για να σηκωθεί λίγο μετά τα μεσάνυχτα ώστε με τις 6 ώρες διαφορά να προλάβει να τηλεφωνήσει στον πατέρα της πριν αυτός φύγει με το καΐκι του. Όταν είδε την πόρτα ανοιχτή έψαξε να τον βρει και ξέσπασε σε κραυγές μόλις τον αντίκρισε φαρδύ πλατύ στο πάτωμα του κάτω ορόφου. Η έγκαιρη επέμβαση του Ανέστη που ήξερε καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση τον κράτησε στη ζωή μέχρι να έρθει το ΕΚΑΒ. Ο Ανέστης του έλυσε την μεγάλη απορία λέγοντάς του ότι στο διαμέρισμα βρήκαν ένα laptop κι έναν προτζέκτορα που έπαιζε εικόνες από κάποιο ντοκιμαντέρ για τους αγώνες του Κιλελέρ. Ήταν κατά πως φαίνεται μάλιστα προγραμματισμένο να παίζει σε loop κάθε βράδυ στις 12,30 . Οι προσπάθειες εντοπισμού από την αστυνομία της προέλευσης των μηχανημάτων αποβήκανε άκαρπες μια και ο ιδιοκτήτης έμενε χρόνια στην Αυστραλία και άλλες μαρτυρίες δεν υπήρχαν.
Αυτό που βέβαια παρέλειψαν να αναφέρουν ήταν κάποιες λασπωμένες πατημασιές που υπήρχαν στο χώρο , μερικά αντικείμενα άλλης εποχής και κάποια φυλλάδια που έγραφαν τα εξής:
«Εκαθήμεθα εις το κάτω πάτωμα της οικίας μας και ετρώγαμεν, ότε περί την 11ην ο Αντύπας εγερθείς μετέβη όπως παραλάβη εκ του δωματίου του επιστολή τινά πλην εύρε την θύραν του διαδρόμου κλειστή και έκρουσεν όπως του ανοίξουν. Ο εντός κοιμώμενος Ιωάννης Κυριακού εγερθείς του ύπνου ηρνήθη ν’ ανοίξη. Είτα όμως ανοίξας είπε εις τον Αντύπα ότι ουδέν δικαίωμα έχει να ανέλθη εις την οικίαν του. Εκ τούτου προυκλήθη φιλονεικία και αντηλλάγησαν βαρείαι φράσεις μεθ’ ας ο Κυριακού λαμβάνει το όπλον δι’ ου πυροβολεί και χτυπά τον Αντύπα ελαφρώς εις την κεφαλήν. Ότε όμως ούτος έφευγεν, εδέχθη δεύτερον πυροβολισμόν διά δικάννου όπλου εις την οσφυακήν χώραν και πίπτει εις τας αγκάλας μου. Μετά μίαν ώραν εξέπνευσε λέγων Ισότης, Αδελφότης, Ελευθερία.*
*********** …………. *********
- 1 Αγωνιστής των ελευθεριών και των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, κυρίως των ανθρώπων του μόχθου. Το 1906 κατέβηκε στη Θεσσαλία προπαγανδίζοντας την ιδέα της απαλλοτρίωσης, με αποτέλεσμα τη δολοφονία του από τους τσιφλικάδες στις 9/3/1907
- 2 Από το τρίχωμα χωρίζονται τα γίδια σε: Γκόρμπα, ολόμαυρη. Κανούτα, γκρίζα ανοιχτή. Μούργκα, γκρίζα σκούρα. Φλώρα, ασπρόγριζα. Γκέσα, όταν έχει μαύρες ή άσπρες γραμμές στο πρόσωπο της ενώ το τρίχωμα στο σώμα της είναι άλλοτε μαύρο και άλλοτε γκρίζο , έτσι έχουμε την γκέσα κανούτα ή γκεσα-γκόρμπα. Φλωροκανούτα, όταν έχει ανάκατες άσπρες και γκρίζες τρίχες. Μπαρτζα, όταν έχει την κοιλιά και το πρόσωπο καφεκόκκινο. Ρούσα , όταν έχει καστανόξανθο τρίχωμα και άσπρο πρόσωπο. Μπούκα , όταν έχει καφεκόκκινο μούτρο.
- 3 λασπάνθρωποι – Το χειμώνα πηχτές λάσπες έπνιγαν τον θεσσαλικό κάμπο. Όπως λέει κι ο Βάρναλης στο ποίημα του Χρυσή Πατρίδα : “Μαύρο φως, λάσπη γύρα, σκλάβα γνώμη κι ούτε Μάνα-Πατρίδα κι ούτε Νόμοι κι ούτε Ομορφιά κι Αλήθεια κι Αρετή.Τα πάντα λεία του ξένου Πειρατή.”
- 4 η «Μορτή» ήταν ένα νομοσχέδιο που έφερε για ψήφιση εκείνη την εποχή η κυβέρνηση για να νομιμοποιήσει όλες τις αυθαιρεσίες των τσιφλικάδων και ουσιαστικά θα καθιέρωνε τη σκλαβιά των αγροτών.
- 5 Η μαρτυρία της δολοφονίας του Μαρίνου Αντύπα από τον ξαδερφό του Παναγιώτη Σκιαδαρέση, αυτόπτη μάρτυρα της δολοφονίας, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αθήναι»
Γιώργος Γιώτης
Επόμενο ΕΔΩ
Κεντρική σελίδα ΕΔΩ
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com