Ο Λακύδης ο Κυρηναίος (Λακύδης ο Αλεξάνδρου) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, γιος του Αλεξάνδρου. Ο Λακύδης ήταν ο διάδοχος του Αρκεσίλαου (μετά τον θάνατο αυτού 241/240) στη διεύθυνση της σχολής της Μέσης Ακαδημίας, περίπου για 25 χρόνια. Περί του 216/215 π.Χ αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω προβλημάτων υγείας, ενώ πέθανε γύρω στα 206/205 π.Χ. Ο Λακύδης δίδασκε επίσης, σε έναν παρακείμενο κήπο της Ακαδημίας, αφότου ο Άτταλος Γ’ τον ονόμασεΛακύδειον.
Ο Λακύδης ήταν ασθενικός, ενώ η φιλοπονία του τον έκανε αγαπητό, όχι μόνο στους μαθητές του, (μεταξύ των οποίων ήταν: ο Αρίστιππος ο Κυρηναίος, ο Τηλεκλής, ο Εύναδρος -ίσως και ο Χρύσιππος) αλλά και σε όλους τους σύγχρονούς του. Ο βασιλιάς της Περγάμου, Άτταλος ο Φιλομήτωρ, τον προσκάλεσε στην αυλή του. Ο Λακύδης δε δέχτηκε την πρόταση, γιατί «οι εικόνες πρέπει να φαίνονται από μακρυά», είχε πει. Βάσει τον Διογένη τον Λαέρτιο, ο Λακύδης έζησε φτωχικά, πράγμα ασυνήθιστο, για τους φιλοσόφους, εκείνης της εποχής.
Ο Λακύδης ήταν οπαδός των Δογμάτων της Σκεπτικής φιλοσοφίας.
Πηγή: wikipedia