Τους πιο γνωστούς στίχους των τραγουδιών που είπε ο Λάκης Παππάς , δεν τους έγραψε ο μεγάλος Νίκος Γκάτσος , αλλά ο … Γιάννης Αργύρης !
Για να θυμηθείτε – οι πιο παλιοί :
– Πάει κι αυτή η Κυριακή…
– Κάποιος γιορτάζει…
– Έλα μαζί μου, κάπου να πάμε…
– Μην κουραστείς να μ ‘ αγαπάς….
Αυτά είναι λίγα απο τα συναισθηματικά του τραγούδια..Εγραψε πολλά σατιρικά , στα οποία σατίριζε και τον εαυτό του..
Αν δεν υπήρχαν οι πιο παλιοί του , ο Ομηρος Αθηναίος , ο Γιώργος Οικονομίδης , ο Ικαρος , ο Αρίας και ο πατέρας της Αλέκας Κανελλίδου στον κήπο του Μουσείου , ο οποίος όμως ήταν κυρίως μουσικός , ( στον οποίο ελέχθη η ωραιότερη ατάκα , όπως έπαιζε πολύ ρομαντικά το βιολί του , ντυμένος πολύ σίκ , με μαύρο παντελόνι, άσπρο σακάκι σάρσκιν , μαύρο πουκάμισο , άσπρη γραβάτα και μαύρο μαντηλάκι , όταν πάνω στην πιό ρομαντική στιγμή , με τρομερή Αυγουστιάτικη πανσέληνο , ακούστηκε μιά …αγριοφωνάρα απο πίσω : ” Ρε Γιάννη… Σαν ..αρνητική φωτογραφία είσαι , αδερφέ μου “) θα λέγαμε λοιπόν ότι ο Αργύρης ήταν πολύ μεγάλος κομπέρ , ίσως ο μακροβιότερος όλων στην δουλειά αυτή , με ένα προτέρημα που δεν είχε κανείς άλλος : Δεν είχε τίποτα γραμμένο ! Όλα του… κατέβαιναν εκείνη την ώρα….
Τα τραγούδια του , όσο μεν ήταν με τον Λάκη Παππά τα έλεγε ο Παπάς , με την εκπληκτική του κιθάρα και την βραχνή φωνή του . Αλλά όταν ο Λάκης έφυγε για να φτιάξει δική του μπουάτ , μαζί με τον ανιψιό του , τον μετέπειτα πολύ γνωστό τραγουδιστή Δημήτρη Ψαριανό , που είχε την τιμή να τραγουδήσει στον “Μεγάλο Ερωτικό” του Μάνου Χατζηδάκι , μαζί με την πρωτοεμφανιζόμενη τότε Φλέρυ Νταντωνάκη , ο Αργύρης αναγκάστηκε να τραγουδήσει πλέον αυτός ο ίδιος , τα τραγούδια του…
¨Οσο για τον Λάκη , τιμωρήθηκε για την αποχώρησή του :
Το 1965 ηχογράφησε το τραγούδι : ” Κι ήταν που λέτε μιά φορά , οπούχαμε εναν βασιληά “… σε στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική του Χατζηδάκι , απο το έργο “Παραμύθι χωρίς όνομα ” … Το τραγούδι είχε γίνει μεγάλη επιτυχία , ο Λάκης είχε..ψιλοκαβαλήσει το καλάμι , αλλά η επιτυχία του δεν βασιζόταν στην ωραία πράγματι μουσική του , ούτε στην εκτέλεση του Λάκη , αλλά κυρίως στου στίχους του Καμπανέλλη , τους βαθύτατα..αντιβασιλικούς – για την εποχή εκείνη… Σας γράφω το πρώτο μέρος για να καταλάβετε για περί τίνος επρόκειτο :
” Ηταν που λέτε μιά φορά , οπούχαμε ενα βασιληά , – καλο ανθρωπάκι (!)
Βαριά του ερχόταν η δουλειά , κι ήταν “τα ζώα μου αργά ” – καλό ανθρωπάκι (!)
Απ’το να τρέχει εδώ κι εκεί , κάλλιο είχε μάσα και πιοτί – κι εναν υπνάκι, αδειάζουνε τα μαγαζιά , κλέφτει τους νιούς η ξενητειά , πάει το ψωμάκι !!
Ετσι μας άφησε η χαρά κι έτσι μας βρήκε η συμφορά – και το φαρμάκι !
Ηταν που λέτε μιά φορά , οπούχαμε ενα βασιλιά , κάλο ανθρωπάκι … “
Σκεφτείτε οι πιό παλιοί , ότι αυτά έγιναν το 1965… Τότε , για πολύ λιγότερα …σε έχαναν οι φίλοι σου!! Και σας πληροφορώ ότι οι άλλοι στίχοι ήταν ακόμα.. χειρότεροι !
Ο Λάκης , στο καινούριο του μαγαζί , δεν είχε πολλή δουλειά ..Ο κόσμος τον είχε μάθει μαζί με τον Αργύρη. Κι έτσι , άρχισε σιγά-σιγά να πίνει , κι όποιοι έμπαιναν μέσα ζοχαδιαζόντουσαν , οπότε για να τον καλύψει , άρχισε να τραγουδάει ο Δημήτρης ο Ψαριανός , που μέχρι τότε ήταν σερβιτόρος και λεγόταν… Μπέμπης ! Ετσι άρχισε η καριέρα του !
Κι ενα βράδυ , τελείως ξαφνικά , ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα στο μαγαζί ο…Κωνσταντίνος , που έκατσε σ’ενα τραπέζι , ενώ οι 2 ..ντουλάπες που τον συνόδευαν , έκατσαν σε ενα άλλο…
Αφού τους σέρβιρε ο Ψαριανός , ο Λάκης έπιασε την κιθάρα του – η ατμόσφαιρα δεν σήκωνε.. πλακίτσες – και άρχισε να τραγουδάει..
“Ας’ τα αυτά – του λέει ο Κωνσταντίνος , θέλω τον Βασιληά !! “
Ναι μεν τον ήθελε , αλλά πώς να γίνει αυτό;;;; Δηλαδή ο Λάκης δεν έπρεπε να κοιμηθεί στο σπίτι του ξανά ;;;;
Δειλά-δειλά λέει : ” Μεγαλειότατε , εχω πολύν καιρό να το τραγουδήσω και δεν το θυμάμαι “…
Οπότε σηκώνεται η μιά..ντουλάπα , πάει κοντά του και του λέει στο αυτί :
“Οταν ο Μεγαλειότατος ζητάει τον Βασιληά … εσύ θυμάσαι τον Βασιληά…..Τόσο απλά ! “
Κι αρχίζει ο καϋμένος ο Λάκης να τραγουδάει με τρεμάμενη φωνή , περιμένοντας πότε… θα τούρθει!
Τελειώνει την πρώτη στροφή και ανακουφισμένος , αφήνει την κιθάρα του , ενω ο κόσμος χειροκροτούσε … επίτηδες …
” ΟΛΟ ” του λέει ο Κωνσταντίνος! Κόντευε να κλάψει ο Λάκης…. ” Δεν το θυμάμαΙ καθόλου Μεγαλειότατε “- λέει…
Ξανασηκώνεται η…ντουλάπα : ” Οταν ο Μεγαλειότατος λέει “ΟΛΟ” , εσύ το θυμάσαι ΟΛΟ…” !
Σχεδόν κλαίγοντας ο Λάκης , άλλωστε και οι στίχοι ταίριαζαν με.. κλάμα , αναγκάστηκε και το είπε όλο !
Οι..κουφάλες οι άλλοι πελάτες , τρελαθήκανε στο χειροκρότημα – για να την … σπάσουν στον βασιλιά !!
Μετά απο λίγο , ο Κωνσταντίνος σηκώθηκε , έκανε νόημα σε μιά ντουλάπα να..πληρώσει , ο Λάκης δεν ήθελε να πάρει τα λεφτά , η..ντουλάπα τα δικά της : ” Όταν ο Μεγαλειότατος θέλει να πληρώσει , εσύ παίρνεις τα λεφτά “…
Τότε πήγαινα στον Λάκη τακτικά…μάλιστα με είχε βοηθήσει να αγοράσω μια καλή κιθάρα , απο τον Παναγή…και τον έβλεπα πάρα πολύ συχνά … Θυμάμαι λοιπόν οτι τουλάχιστον για ενα- δυό μήνες , κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα του μαγαζιού του , έτρεμε όλόκληρος… Του έλεγα να μην φοβάται , γιατί αν τον έπιαναν , δεν θα τον έπιαναν εκεί μέσα , να τον βλέπουν όλοι…. Θα πήγαιναν στο σπίτι του !
” Και ποιός σου είπε οτι στο σπίτι μου μπορώ και κοιμάμαι ;;;;; ; ” μου απηντησε …
“Παει κι αυτή η Κυριακή” …πάει και ο Λάκης….
Δ.Β.
Υ.Γ. Η πλάκα είναι οτι όταν ξεκίνησα να γράφω , ήθελα να σας πώ , τα καταπληκτικά για την εποχή τους λογοπαίγνια του Αργύρη….αλλά με παρέσυρε ο Λάκης !! Ο Λάκης ηταν μαθητής του Μηλιαρέση, κι όποιος ήταν μαθητής του Μηλιαρέση , ήξερε να παιζει κιθάρα…Ο Λάκης , δεν είχε λεφτά για ακριβή κιθάρα και είχε αγοράσει μια …φτηνή , πάλι του Παναγή , αλλά απο ξύλο καρυδιάς !
Ενας Γάλλος , ο Robert Bouchet , στενός φίλος του διάσημου κιθαριστικού ζεύγους Ida Presti & Alexandre Lagoya ,πού άκουγε καθε μέρα τα προβλήματά τους με τις κιθάρες τους , χωρίς να τους πεί τίποτα , μελέτησε πολύ τους παληούς κατασκευαστές, διάλεξε τα ξύλα που ήθελε ,βρήκε το κατάλληλο βερνίκι , αντέγραψε αρχικά την κιθάρα Torres , έφτιαξε μιά κιθάρα και ενα απόγευμα , όταν ιδωθήκανε , τους έδωσε την κιθάρα και τους είπε να την δοκιμάσουν . Τρελλάθηκαν !!! Τον παρακαλούσαν να τους πεί πού την βρήκε… Οπως καταλαβαίνετε , έγινε κατασκευαστής για τις… καλύτερες κιθάρες στον κόσμο : Το όνομά Bouchet , και το να εχεις κιθάρα απο αυτόν , ήταν ενα άπιαστο όνειρο !! Κάτι σαν τα βιολιά Stradivarius !
Σε μιά άλλη μπουάτ – οχι επώνυμη – , τραγουδούσε η ..Τζοβάνα Φραγκούλη . Αν και 14 χρονών τότε , είχε ακριβώς το ίδιο μπόϊ με το σημερινό ,και την έφερνε και την έπαιρνε η μάνα της – για τον…φόβο των Ιουδαίων . Τραγουδούσε μαζί με κάποιον Θοδωρή Κάτσαρη… κακό τραγουδιστή , κακό κιθαρίστα , με ενα μόνον πλεονέκτημα : Είχε μια πολύ πλούσια , γριά – γκόμενα ! Η οποία , καψουρεμένη , του έκανε δώρο στην γιορτή του…τί;;;
Μιά κιθάρα Bouchet !!!
Βούηξε τότε η Πλάκα : Ο Κάτσαρης παίζει με Bouchet !
… Μα αφού δεν ξέρει να παίζει !
… Ναί , μαλάκα , αλλά εχεις εσύ Bouchet ;;;
Και σιγά-σιγά , πήγαν όλοι να τον ακούσουν , ή μαλλον να ακούσουν την κιθάρα ! Στο τέλος πήγε και ο Λάκης να τον ακούσει , ομολογουμένως με… ματωμένη την καρδιά ! Η αλήθεια είναι οτι η μεν κιθάρα είχε όντως καταπληκτικό ήχο , αλλά ο κιθαρίστας ήταν για…. σφάξιμο…
Ο κακομοίρης ο Λάκης δεν άντεξε πολύ και σηκώθηκε σιωπηλά να φύγει .. Ο Κάτσαρης όμως τον είδε απο την σκηνή και του είπε- ειρωνικά : “Απο τώρα φεύγετε κύριε Παππά ; Δεν σας άρεσε ;”
Ο Λάκης έκανε τότε μιά κίνηση του χεριού του, που σημαίνει ” άσε μας κι εσύ ” και είπε την φράση που συνόδευσε απο τότε τον Κάτσαρη , μέχρι που δεν μπόρεσε πιά να μείνει στην Πλάκα :
” Ασε μας ρε…ημικλασσικέ ” !!
Δ.Β.
by Αντικλείδι , https://antikleidi.com