Κάθε φορά που κοιτάς τον καθρέφτη, μάθε να κοιτάς στα μάτια τον εαυτό σου. Μην αποφεύγεις αυτό το βλέμμα, είναι το βλέμμα της ευθύνης. Της ευθύνης για αυτό που είσαι, αυτό που έγινες…
Κατηγορία -Ψυχολογία/Φιλοσοφία
Ας υποθέσουμε πως η ζωή μας είναι βασισμένη σε μία σειρά μοτίβων, κινήσεων και αντιδράσεων που έχουν τις ρίζες τους στην παιδική μας ηλικία. Ας υποθέσουμε ότι αν η παιδική μας ηλικία έχει υπάρξει, με οποιονδήποτε τρόπο, δυσλειτουργική, αυτή την οικεία δυσλειτουργία θα βαλθούμε να ψάχνουμε και στην υπόλοιπη ζωή μας. Περισσότερα
Η πιο κοινή αιτία του θυμού είναι το θυμωμένο οικογενειακό περιβάλλον. Τα παιδιά μαθαίνουν να εκνευρίζονται από τους γονείς τους. Μαθαίνουν πότε να εκνευρίζονται, πώς και πόσο. Αυτό λέγεται μίμηση προτύπων.
Καθώς περνούν τα χρόνια, η κοινωνική έννοια του γένους — οι άντρες κάνουν αυτό, οι γυναίκες κάνουν το άλλο — πολώνουν τις σχέσεις ανάμεσα στους άντρες και στις γυναίκες όσο ποτέ άλλοτε. Καθώς η παλιά αλληλοσυμπλήρωση δίνει τη θέση της σε μια νέα συμμετρία, η σύγκρουση φαίνεται να είναι το τίμημα για την ισότητα.
Μερικοί άνθρωποι ευτελίζουν, συχνά ακούσια, την κατάθλιψη ενός άλλου ατόμου, κάνοντας κάποιο σχόλιο ή μιλώντας στους ίδιους με εκφράσεις και λέξεις κοινότυπες, οι οποίες, ωστόσο, όχι μόνο δεν βοηθούν, αλλά μπορεί να επιδεινώσουν την ψυχολογική κατάσταση του ασθενούς. Διαβάστε τις πιο απλές εκφράσεις που όμως δεν πρέπει ποτέ να λέτε σε άτομα με κατάθλιψη: Περισσότερα
Εάν σας έλεγαν πως θα μένατε σε ένα μέρος αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο και έχετε το δικαίωμα να διαλέξετε ένα επιπλέον άτομο για να έρθει μαζί σας, ποιον θα επιλέγατε για να περάσετε το υπόλοιπο της ζωής σας;
Η μία μου κόρη μπαίνει σιγά σιγά στην εφηβεία. Αλάζει το σώμα της, το πρόσωπό της, οι εκφράσεις της, οι ανάγκες της, οι ανασφάλειές της αλλά και «οι ασφάλειες» της και τα ρίσκα που παίρνει. Όλοι μας στην οικογένεια παρατηρούμε αυτήν την αλλαγή και προσπαθούμε με τη σειρά μας να προσαρμοστούμε.
Περισσότερα
Πως ξέρεις ότι γνωρίζεις τα πράγματα που γνωρίζεις; Αν δεν απαντήσεις «απλά τα ξέρω» αυτό που απομένει τι είναι; Πως ξέρεις το οτιδήποτε αν στην πραγματικότητα δεν γνωρίζεις το οτιδήποτε; Το γνωστό κρέμασμα από μια κλωστή έχει την τάση να γέρνει την ζυγαριά προς την λογική. Περισσότερα
Τι χάνουν λοιπόν τα παιδιά όταν ο πατέρας τους είναι απών, απόμακρος ή μονίμως απασχολημένος;
Το σύνηθες τίμημα του «πρεπισμού»
Παρακάτω αναφέρονται λεπτομερώς ορισμένοι λόγοι προσκόλλησης στα «πρέπει». Αυτές οι ανταμοιβές, όπως κι όλες οι άλλες που αντλούμε από λαθεμένες ζώνες, είναι βασικά αυτοκαταστροφικές, μα παρ’ όλα αυτά, αποτελούν από μόνες τους ένα σύστημα υποστήριξης.
Πώς αναγνωρίζουμε αν πάσχουμε ή αν περνάμε ξυστά από την κατάθλιψη; Ο επίσημος οδηγός ψυχολογίας DSM μας διαφωτίζει.
Ο Νίτσε είπε πως η τρέλα είναι εξαίρεση στα άτομα αλλά αλλά κανόνας στις ομάδες. Και ο Freud συμφώνησε. Στο βιβλίο του “Η ψυχολογία των Ομάδων και η Ανάλυση του Εγώ”, ο Freud έγραφε πως «Μια ομάδα είναι παρορμητική, ευμετάβλητη και ευέξαπτη”. Με αρκετή περιφρόνηση για τη συμπεριφορά του πλήθους, ο Freud θεωρούσε πως οι άνθρωποι που ανήκαν σε μια ομάδα παλινδρομούσαν στη βρεφική ηλικία ως συνέπεια της συμμετοχής τους σ’ αυτή την ομάδα.
Για αρκετά παιδιά οι εξετάσεις είτε αυτές είναι ενδοσχολικές (διαγωνίσματα, τεστ) είτε είναι Πανελλήνιες(συνήθως αυτές είναι και οι πιο απαιτητικές) ή στα πλαίσια σπουδών σε Τριτοβάθμια Εκπαίδευση σηματοδοτούν και ενισχύουν έντονο άγχος. Βεβαίως το άγχος μέχρι ενός σημείου είναι και δημιουργικό, παραγωγικό, μας κινητοποιεί. Όταν όμως ξεπερνά τα όρια του φυσιολογικού συνοδεύεται από αρνητικά συναισθήματα και καταστάσεις.
Η κοπιαστική προσπάθεια απόδρασης απ’ αυτή τη ζώνη απαιτεί την αποδοχή κάποιων κινδύνων. Να δράσετε! Να πεισθείτε ότι είστε διαφορετικοί απ’ αυτό που σας δίδαξαν να είστε, αφού αυτό δεν είναι λειτουργικό για σας. Παραθέτουμε εδώ μερικές μεθόδους που θα σας βοηθήσουν ν’ απαλλαγείτε από τη συνήθεια του «πρεπισμού»:
Επαναλάβαμε πολλές φορές ότι για να καταλάβουμε ένα άτομο, πρέπει να ξέρουμε τις συνήθειες οπό τις όποιες μεγάλωσε. Ιδιαίτερη σημασία λοιπόν έχει η σειρά πού έχει ένα παιδί ανάμεσα στους αδελφούς του και τις αδελφές του. Ανάλογα με τη σειρά αυτή μπορούμε να χωρίσουμε σε κατηγορίες τούς ανθρώπους. Αν έχουμε κάποια σχετική πείρα, μάς είναι εύκολο να καταλάβουμε αν ένα παιδί είναι το πρώτο, το μικρότερο, το μοναδικό κλπ,
Πριν χρόνια, ένας φίλος μου είχε διηγηθεί μια ιστορία. Δεν ξέρω αν είναι αληθινή, είναι όμως σίγουρα εξόχως διδακτική:
Η Χριστίνα Ωνάση αγαπούσε λέει πολύ την κόκα-κόλα! Κάθε χρόνο, επισκεπτόταν τον Σκορπιό για λίγες μέρες και κατέβαινε για jogging, στην παραλία. Ακόμη και σε εκείνες τις στιγμές λοιπόν ήθελε να πίνει το αγαπημένο της ποτό – για αυτό και ζήτησε από τους ανθρώπους της Περισσότερα
Ο καθένας μας έχει τουλάχιστον ένα παράλογο φόβο, αλλά είναι συχνά πάρα πολύ γελοίος, ενοχλητικός, ή απλά περίεργος για να μπορέσετε να τον μοιραστείτε με τους άλλους. Ίσως αυτός είναι ο λόγος που είναι τόσο διασκεδαστικό να βλέπεις τους φόβους των άλλων, απογυμνωμένους σε αυτά τα κόμικ του Fran Krause, του καλλιτέχνη που είδε πίσω από τους πιο βαθείς και σκοτεινούς φόβους μας . Περισσότερα