Κοινωνία
Υπήρχε κάποτε μια χώρα που την έλεγαν Ελλάδα και ήταν παράδεισος για τους άξιους πολίτες της. Τα πανεπιστήμιά της, τα ερευνητικά της κέντρα, τα ΤΕΙ της και οι κομματικές νεολαίες λειτουργούσαν ως εκτροφεία αριστείας. Αριστείας επιστημονικής, πολιτικής, αριστείας κοινωνικής ηθικής. Περισσότερα
Μέσα από τη γλώσσα μας μπορούμε να αναγνωρίσουμε την κοινωνία ως μάνα μας. Αυτή που έχει την ευθύνη να μας μεγαλώσει. Να μας προστατεύσει, να μας μεταδώσει τις γνώσεις της, να μας κρατήσει όρθιους στα πρώτα μας βήματα και μετά να μας αφήσει ελεύθερους.Σε αυτή την κοινωνία-μάνα, θέλω να φωνάξω με όλη μου τη δύναμη: Απέτυχες! Περισσότερα
Με έναν μαγικό τρόπο οι κυβερνώντες ανακάλυψαν 2.423 «κενές» θέσεις εργασίας στον δημόσιο τομέα. Έτσι ο πενιχρός αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων που τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, τα «δικά μας/τους παιδιά» σαν να λέμε, δεν θα χρειαστεί να γνωρίσουν τον σκληρό κόσμο της αναζήτησης εργασίας στον απαιτητικό ιδιωτικό τομέα.
Ένας ικανός πορτοφολάς μπορεί να κλέψει τόσα χρήματα όσα και ένας ένοπλος ληστής, χωρίς μάλιστα να έχει τον κίνδυνο της σύγκρουσης ή του εντοπισμού από κάποια κάμερα. Μέχρι να συνειδητοποιήσει το θύμα τι έχει συμβεί, ο πορτοφολάς έχει διαφύγει. Και δεδομένου ότι δεν εμπλέκονται όπλα, οι πορτοφολάδες αντιμετωπίζουν μικρές ποινές εφόσον συλληφθούν. Tο παρακάτω βίντεο μας παρουσιάζει κάποια κόλπα τους για να ξεγελάσουν το υποψήφιο θύμα. Είναι στα Ολλανδικά, αλλά μετά τα πρώτα 35 δευτερόλεπτα δεν χρειάζεται μετάφραση.
Περισσότερα
Τι αντίκτυπο θα έχει η αυτοματοποίηση –η λεγόμενη «άνοδος των ρομπότ»- στους μισθούς και την απασχόληση κατά τις επόμενες δεκαετίες; Αυτό το ερώτημα ανακύπτει κάθε φορά που η ανεργία αυξάνεται.
Έτυχε να παρακολουθήσω πρόσφατα μια συνέντευξη της Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ και η ακόλουθη φράση της νομίζω συνοψίζει σε 5-6 λέξεις τι συνέβη στη χώρα μας τις τελευταίες δεκαετίες: «Πήγαμε από τα τσαρούχια στα Todds πολύ γρήγορα».
Η Αθήνα ξύπνησε από τα χαράματα σήμερα Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2013, μέσα σε βροντές και στο μαγικό φως των αστραπών. Δεν θυμάμαι πρόσφατα άλλη, τέτοιας έκτασης ηλεκτρική συγχορδία πάνω από την πόλη μας.
Στη μεγάλη κινηματογραφική γιορτή της Ισπανίας, μια Καταλανή ηθοποιός ανέβηκε στη σκηνή να πάρει το βραβείο ερμηνείας Γκόγια για τρίτη φορά στην καριέρα της. Η Καντέλα Πένια, μια μελαχρινή μεσογειακή σαραντάρα, κάπως σαν την Αμερικανίδα Μαντόνα στην όψη, με τρακ αλλά και σιγουριά, πήρε στα χέρια της το βραβείο και απευθύνθηκε στους συναδέλφους της και το τηλεοπτικό κοινό. Η καθιερωμένη ευχαριστήρια ομιλία διήρκεσε 53 δευτερόλεπτα:
Περισσότερα
Πρέπει να το ομολογήσουμε. Εδώ και τρία χρόνια τίποτε στην Ελλάδα δεν είναι όπως πριν. Βόμβες, σφαίρες, καλάσνικοφ, πυρκαγιές στο κέντρο της Αθήνας,, επιθέσεις σε μετανάστες, μαχαιρώματα, επίθεση με όπλα από παραστρατιωτικές ομάδες όπως στις Σκουριές. Η βία έχει εγκατασταθεί στην καθημερινότητά μας με μια ζοφερή μεγαλοπρέπεια, ώστε κινδυνεύουμε από έναν επικίνδυνο μιθριδατισμό να τη θεωρήσουμε φυσιολογική. Είναι αφελείς όσοι δεν βλέπουν ότι το επόμενο βήμα θα είναι το αίμα. Αρκεί μια λάθος κίνηση. Ένα πτώμα το οποίο θα είναι η σπίθα που θα βάλει φωτιά στον κάμπο. Περισσότερα
Όλα ήταν κανονισμένα από την αρχή. Ήμασταν συνεπείς στο ραντεβού μας με τη μοίρα. Με τυλίξανε με μια κουβέρτα που ήταν μούσκεμα απ’ τη βροχή κι απ’ τα κύμματα και όλοι μαζί ανεβήκαμε στη σάπια βάρκα τής προσφυγιάς. Φύγαμε ένα βράδυ, στα κλεφτά, καθώς βροντές από βόμβες ταρακουνούσαν γη και θάλασσα μαζί, ενώ αόρατα αεροπλάνα πετούσαν από επάνω μας και σχίζανε τον ουρανό σε κομμάτια. Περισσότερα
Nαι, θα έφευγα. Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο.
Πώς τη λένε; Την ξέρω; Κάτι μου λέει το πρόσωπό της. Πού την έχω δει; Στην τηλεόραση; Στο internet; Στο σινεμά; Κάπου στον δρόμο; Είναι διαφήμιση, είναι πραγματικότητα, τι είναι; Μοιάζουν τα πρόσωπα, μπορείς να μπερδευτείς. Μήπως είναι κάποιος δικός μου άνθρωπος; Κι αν είναι μια παλιά φωτογραφία της οικογένειάς μου, αν είναι συγγενής μου, αίμα μου; Μια άγνωστη ιστορία του προσφυγικού μας παρελθόντος; Τα ξέρω τα μάτια της…
Περισσότερα
Μεγάλωσα σε μια γειτονιά με πολλούς τσάμπα μάγκες που μέρα παρά μέρα απειλούσαν ότι θα πάρουν ένα καλάσνικοφ και θα καθαρίσουν μερικούς από τους μεγαλοαπατεώνες της εξουσίας.
Δεν μπορείς εύκολα να μιλήσεις για τη βία των ανθρώπων. Γιατί πρέπει να μιλήσεις για ζωές. Χαμένες ζωές. Καταστροφικές και αυτοκαταστροφικές. Ούτε οι πιο δικοί τους άνθρωποι δεν μπορούν να τις ερμηνεύσουν. Πολύ λιγότερο η τηλεοπτική ψυχολογία και η κοινωνιολογία του ταμπλόιντ.
Οι συνέπειες της κρίσης είναι ιδιαίτερα σοβαρές για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως είναι τα άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας και οι χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Τα μέτρα λιτότητας έχουν περιορίσει τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας και την πρόσβαση αυτών των ομάδων σε φαρμακευτική αγωγή. Ως αποτέλεσμα, οι θάνατοι των αστέγων και τοξικομανών έχουν αυξηθεί, ειδικά στο κέντρο της Αθήνας, όπου γίνεται ολοένα και πιο δημοφιλής ένας νέος τύπος ναρκωτικής ουσίας, το «σίσα». Περισσότερα
Οι πολίτες αυτής εδώ της χώρας, είναι πάρα πολύ πιθανό να μην μπορούμε να ζήσουμε μαζί. Ίσως να υπάρχουν βασικά αίτια που μας έχουν εμποδίσει να φτιάξουμε μια συμπαγή κοινωνία, και ίσως αυτά τα αίτια να αποκλείουν κάθε πιθανότητα να συνυπάρξουμε και να δημιουργήσουμε ένα κοινωνικό μόρφωμα λειτουργικό και ορθολογικό στο μέλλον.
Περισσότερα
