Υπάρχει μια παγίδα που μας έστησαν όταν ήμασταν μικρά παιδιά. Η παγίδα είναι μια ιδέα τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας, που αποτελεί μέρος της κουλτούρας μας, άμεσα και έμμεσα. Περισσότερα
Κατηγορία -Διδακτικές ιστορίες και μύθοι
Ιστορία
Ένα αρχαίο παραμύθι από την Ανατολή, μας εξιστορεί την εποχή που οι παλιοί θεοί αποφάσισαν να κρύψουν τις δυνάμεις του σύμπαντος , έτσι ώστε ο άνθρωπος ούτε να μπορεί να τις βρει εύκολα ,αλλά κι αν τις βρει να μην μπορεί να τις σπαταλά αλόγιστα.. Περισσότερα
Πριν από πολύ καιρό στην Κίνα, μια κοπέλα παντρεύτηκε και πήγε να ζήσει με τον σύζυγό της στο σπίτι της πεθεράς της.
Περισσότερα
Τον Πλάτωνα απασχολούσαν πάντοτε τα διττά – αντικρουόμενα ζεύγη καλού – κακού, ευτυχίας – δυστυχίας, γνώσης – άγνοιας, δικαιοσύνης – αδικίας, γενναιότητας – δειλίας, κοινωνικής προσφοράς – απραγίας, αρμονίας – δυσαρμονίας και οραματιζόταν την κυριαρχία του αγαθού σε ένα «φωτεινό», δηλαδή ευτυχισμένο και αρμονικό κόσμο.
Μια φορά κι ένα καιρό, ένα μικρό κεράκι βρισκόταν σε ένα δωμάτιο μαζί με άλλα κεριά, τα περισσότερα από τα οποία ήταν πολύ μεγαλύτερα και πολύ ομορφότερα από αυτό. Μερικά ήταν δεμένα με κορδέλες πολύχρωμες άλλα ήταν πιο απλά, σαν κι αυτό. Δεν ήξερε τον λόγο που βρισκόταν εκεί, και τα άλλα το έκαναν να αισθάνεται μικρό και ασήμαντο.
Περισσότερα
Τη μέρα εκείνη ο Σινκλέρ σηκώθηκε, όπως πάντα, στις εφτά τo πρωί. Όπως κάθε μέρα, σύρθηκε με τις παντούφλες του ώς το μπάνιο και, ύστερα από ένα ντους, ξυρίστηκε και αρωματίστηκε. Ντύθηκε με ρούχα της μόδας, όπως συνήθιζε, και κατέβηκε στην είσοδο να πάρει την αλληλογραφία του. Εκεί ένιωσε τη πρώτη έκπληξη της ημέρας. Δεν υπήρχαν γράμματα! Περισσότερα
Ο σκιτσογράφος Ronald Searle έφτιαχνε σχέδια για να εμψυχώσει την άρρωστη γυναίκα του. Το αποτέλεσμα είναι τρυφερό, συγκινητικό και αισιόδοξο.
Περισσότερα
Ο Μιγκέλ ντε Ουναμούνο υποστήριζε ότι μέσα σε κάθε Ισπανό υπάρχει ένας Κιχώτης και ένας Πάντσα. Ένας παθιασμένος ονειροπόλος -ένας τρελός ιδαλγός, και ένας κουτοπόνηρος χωρικός, που έχει το νου του μόνο στο εύκολο κέρδος.
Μέρες τρύγου αυτές που διανύουμε και το «άλικο νέκταρ» με τη μορφή γλεύκους αποθηκεύεται ήδη στα φρεσκοκαθαρισμένα βαρέλια στις οιναποθήκες των νοικοκυριών. Ο φετινός τρύγος μας θύμισε μια αρχαία ιστορία με διδακτικό περιεχόμενο για τον Αγκαίο, τον πρώτο καλλιεργητή αμπελιών στην Τεγεάτη.
Περισσότερα
Ήταν μια φορά ένας κύριος που έκανε ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Όταν έφτασε στο Ηνωμένο Βασίλειο, αγόρασε από το αεροδρόμιο έναν οδηγό με τα κάστρα των νησιών. Κάποια είχαν συγκεκριμένες μέρες επισκέψεων και άλλα πολύ αυστηρό ωράριο. Αλλά αυτό που του τράβηξε την προσοχή, ήταν ένα που παρουσιαζόταν με τη φράση «Η επίσκεψη της ζωής σου». Περισσότερα
Μια φορά κι ένα καιρό ένας σοφός δάσκαλος περπατούσε με τους μαθητές του από μία πόλη σε μία άλλη.
Κάποτε στην άκρη ενός χωριού ζούσε ένας γέρος. Μια μέρα ένας ταξιδιώτης που έφτασε στο χωριό από ένα μακρινό τόπο, πλησίασε τον γέρο και ρώτησε: ‘πώς είναι οι άνθρωποι του χωριού; Περισσότερα
Ήταν να μικρό σπιτάκι, σχεδόν παράγκα, σ’ ένα αγρόκτημα έξω από την πόλη. Μπροστά είχε ένα μικρό εργαστήριο με κάτι μηχανήματα και εργαλεία, πίσω δύο δωμάτια, μια κουζίνα κι ένα κακοφτιαγμένο μπάνιο… Περισσότερα
Είναι ορισμένα πράγματα που δεν μπορούν να ειπωθούν. Κι όμως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που μπορούν να τα περιγράψουν με μια ιστορία. Τέτοια είναι και η παρακάτω ιστορία, που όμως αξίζει τον κόπο να διαβαστεί απ’ όλους μας και που κατά την δική μου άποψη θα έπρεπε να γίνεται αντικείμενο μελέτης στα σχολεία.
Ο μύθος που είναι κοσμική πραγματικότητα
Μια φορά και έναν καιρό μέσα στο πυκνό σκοτάδι του Διαστήματος ζούσε ένας γίγαντας αερίου, ο Κρόνος, που ήταν γνωστός για τη ματαιοδοξία του. Σε αντίθεση με τους άλλους πλανήτες της γειτονιάς του εκείνος είχε καταφέρει να ξεχωρίζει χάρη στα πολλά και μεγάλα λαμπερά δαχτυλίδια του. Περισσότερα
ΣΙΜΟΥΣ ΧΙΝΙ, ο κατά πολλούς σημαντικότερος Ιρλανδός ποιητής μετά τον Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γιέϊτς (γνωστότερος ως W.B Yeats), πέθανε το 2013 σε νοσοκομείο του Δουβλίνου σε ηλικία 74 «ύστερα από σύντομη ασθένεια». Κατά την κηδεία του, ο γιος του αποκάλυψε ότι λίγα λεπτά πριν πεθάνει, και ενώ η γυναίκα του Μαρί είχε φύγει για λίγο από το νοσοκομείο να ξεκουραστεί, εκείνος, διαισθανόμενος προφανώς το επερχόμενο τέλος, της άφησε σε ιδιόχειρο σημείωμα τα τελευταία του λόγια.
Ὁ Παπαδιαμάντης ἦταν κλειστὸς τύπος. Μιὰ φορὰ ὅμως πῆρε τὸ θάρρος καὶ ἀπήγγειλε στὸν Μητσάκη ἕνα ἐρωτικό του ποίημα. Ἐκεῖνος θέλοντας νὰ τὸν πειράξει: