Κατηγορία -Βιβλία

Νίτσε – Ο θησαυρός μας βρίσκεται στην κυψέλη της γνώσης μας

Αναζητώντας το νέκταρ. Από τον διαγωνισμό φωτογραφίας "Society of Biology photography competition"


Ο θησαυρός μας βρίσκεται στην κυψέλη της γνώσης μας. Και πάντα προς τα εκεί πηγαίνουμε, αφού είμαστε φτερωτά έντομα της φύσης και συλλέκτες του μελιού του νου

Περισσότερα

Richard Bach – Για να υλοποιήσεις οτιδήποτε, το μόνο που χρειάζεται είναι φαντασία!

illusions2Λοιπόν, Ρίτσαρντ, είμαστε μαγνήτες, έτσι δεν είναι; Μάλλον όχι μαγνήτες- σίδηρος τυλιγμένος με χάλκινο σύρμα κι όποτε θελήσουμε να μετατραπούμε σε μαγνήτες μπορούμε. Διοχετεύουμε το εσωτερικό μας βολτάζ μέσω του σύρματος και ελκύουμε ότι θέλουμε. Ο μαγνήτης δεν ενδιαφέρεται για το πώς λειτουργεί.


Περισσότερα

Ο Αλχημιστής – ο Νάρκισσος

Ο αλχημιστής έπιασε ένα βιβλίο που κάποιος από το καραβάνι είχε φέρει μαζί του. Αν και ο τόμος δεν είχε εξώφυλλο, εκείνος κατάφερε να εξακριβώσει το όνομα του συγγραφέα του; Oscard Wild. Καθώς το ξεφύλλιζε, βρήκε μια ιστορία για τον Νάρκισσο.


Περισσότερα

Το Παράξενο Ξύπνημα του Κυρίου Τέπες


         Φανταστική ιστορία φίλου του blog


Ο κύριος Τέπες ξύπνησε το μεσημέρι. Αυτό δεν ήταν κάτι που θα έπρεπε να τον προβληματίζει, αφού κάθε μέρα του τελευταίου μήνα ξύπναγε το μεσημέρι. Μπορούσε να το κάνει, και το απολάμβανε. Αυτό που άρχισε να τον προβληματίζει ήταν ότι έξω από το παράθυρό του ήταν νύχτα. Έναστρη νύχτα. Χωρίς ορίζοντα. Περισσότερα

Οι Ινδιάνοι υπονομεύτηκαν από την ίδια τους τη φιλοξενία και από την αδυναμία των όπλων τους.


Λίγο καιρό μετά την ανακάλυψη του Κολόμβου, Ισπανοί και Πορτογάλοι άποικοι έφτασαν από την Ευρώπη για να εκμεταλλευτούν τα νέα εδάφη και αποφάσισαν ότι οι γηγενείς δεν ήταν πολύ καλύτεροι από ζώα. Περισσότερα

Αν δεν καώ εγώ –αν δεν καείς εσύ- πως θα γενούνε τα σκοτάδια φως;


Τον πιο παλιό καιρό ζούσε εδώ μία κοινότητα Ανθρώπων. Γύρω απ’τις τρεις μεριές του οικισμού, ήταν το Μαύρο Δάσος. Και από την τέταρτη, η απέραντη στέπα. Για πολύ καιρό ο ήλιος έλαμπε και ο ουρανός ήταν γαλάζιος, και έτσι οι Άνθρωποι ήταν γενναίοι και ευτυχισμένοι.

Περισσότερα

Ο Αλχημιστής – η έρημος


Το αγόρι δε βρισκόταν πια στην όαση και η όαση δε Θα είχε γι’αυτή το νόημα που είχε μέχρι τότε. Δε Θα ήταν πια ο τόπος με τις πενήντα χιλιάδες φοινικιές και τα τριακόσια πηγάδια, όπου κατέφθαναν οι προσκυνητές, χαρούμενοι ύστερα από μακρινό ταξίδι.

Περισσότερα

Αισθητική και Δημοκρατία


Ποια είναι η οντολογία του ωραίου στους αρχαίους χρόνους, στους νεότερους και σε ποιο πλαίσιο συζητείται στην σύγχρονη εποχή; Tι προσέφερε η αντιπαράθεση για το γούστο στην ιστορία της υποκειμενικότητας κι εξακολουθητικά στη σύγχρονη φιλελεύθερη κοινωνία; Συντίθεται η ιστορία των ιδεών από μια γραμμική, γεγονοτική, ψυχολογική πορεία, μήπως ανιχνεύεται στα άλματα της επιστημο-τεχνολογικής προόδου ή αποτελεί μια γλωσσική αναδιατύπωση των ίδιων ανθρώπινων αιτημάτων; Περισσότερα

Ίδε ο δάσκαλος – Απόσπασμα από «Τα Ελληνικά» του Δημήτρη Λιαντίνη


«Όταν δεν υπάρχει γύρω μας τίποτα το αληθινό, πώς να υποψιαστούμε ότι όλα είναι ψεύτικα;» Δημήτρης Λιαντίνης

Περισσότερα

“Γιατί δεν έχω κανέναν δίπλα μου;”

Η ψυχολογική βάση των ειδών δέσμευσης

Η μοναξιά δεν είναι μια κατάσταση κατά την οποία ο άνθρωπος δεν έχει άλλους γύρω του. Είναι μια εσωτερική αποσύνδεση από τον εαυτό του που τον οδηγεί στην αποσύνδεση από τους άλλους. Μπορούμε να νιώθουμε μόνοι είτε όταν υπάρχουν είτε όταν δεν υπάρχουν άνθρωποι κοντά μας.


Περισσότερα

Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας, Όσκαρ Ουάιλντ

Ψηλά στην πόλη, σε μια ψηλή στήλη, βρισκόταν το άγαλμα του Ευτυχισμένου Πρίγκιπα.Ήταν στολισμένο με λεπτά φύλλα καθαρού χρυσού, για μάτια είχε δύο φωτεινά ζαφείρια, και ένα μεγάλο κόκκινο ρουμπίνι έλαμπε στη λαβή του ξίφους του. Ήταν αξιοθαύμαστος. «Είναι όμορφος σαν ανεμοδείκτης», παρατήρησε ένας από τους δημοτικούς συμβούλους, που ήθελε να αποκτήσει τη φήμη για το γούστο του στην Τέχνη, «μόνο δεν είναι και τόσο χρήσιμος», πρόσθεσε, φοβούμενος μήπως οι άνθρωποι σκέφτονταν ότι δεν ήταν πρακτικό πνεύμα, πράγμα που στ’ αλήθεια δεν ίσχυε. Περισσότερα


Ο αετός κι ο φυσιοδίφης

Mια φορά κι έναν καιρό, εκεί που περπατούσε μες το δάσος ένας άνθρωπος βρήκε έναν μικρό αετό. Tον πήρε σπίτι του και τον έβαλε στο κοτέτσι του, όπου σύντομα έμαθε να τρώει και να συμπεριφέρεται σαν τα κοτόπουλα. Περισσότερα


Ά. Τσέχωφ – Ένας αριθμός

Tις προάλλες φώναξα στο γραφείο μου τη δεσποινίδα Ιουλία, τη δασκάλα των παιδιών. Έπρεπε να της δώσω το μισθό της.
– Κάθισε να κάνουμε το λογαριασμό, της είπα. Θα ‘χεις ανάγκη από χρήματα και συ ντρέπεσαι να ανοίξεις το στόμα σου… Λοιπόν…


Περισσότερα

Ο εγωιστής γίγαντας – Όσκαρ Γουάιλντ

Κάθε απόγευμα, γυρίζοντας από το σχολείο, τα παιδιά πήγαιναν να παίξουν στον κήπο του γίγαντα. Ήταν ένας μεγάλος, πανέμορφος κήπος με απαλό πράσινο γρασίδι. Εδώ κι εκεί στο χορτάρι ορθώνονταν ωραία λουλούδια σαν αστέρια, υπήρχαν δώδεκα ροδακινιές που την γέμιζαν ρόδινα μαργαριταρένια ανθάκια, το φθινόπωρο βάραιναν από τους πλουσιους καρπούς. Τα πουλιά κάθονταν στα δέντρα τραγουδούσαν τόσο γλυκά, που τα παιδιά σταματούσαν τα παιχνίδια τους για να τ’ ακούσουν. «Τι ευτυχισμένα που είμαστε εδώ!» φώναζαν το ένα στ’ άλλο. Περισσότερα


Η επιστροφή του Ασώτου

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΤΑΝ, ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ αγώνα και περιπλάνηση στην ξενιτιά, γυρίσει στην πατρίδα κι ακουμπήσει στις πατρικές πέτρες και σβαρνίσει γύρα του με τη ματιά, τα γνώριμα πυκνοκατοικημένα από ντόπια πνέματα και παιδικές θύμησες και νεανικές λαχτάρες τοπία, τον κόβει ξαφνικά κρύος ιδρώτας.


Περισσότερα