Μερικές γραμμές γεμάτες ουσία ή ένα απόφθεγμα γραμμένο από έναν φιλόσοφο ή κάποιον άλλο στοχαστή μπορούν πολλές φορές να μας βοηθήσουν να κάνουμε ωφέλιμες σκέψεις γύρω από το δικό μας άγχος θανάτου και τον τρόπο με τον όποιο εμείς πραγματώνουμε τη ζωή μας. Περισσότερα
Η ανάγνωση καλών λογοτεχνικών βιβλίων αποτελεί ένα χρήσιμο τρόπο για να βελτιώσει κανείς την ικανότητά του να «διαβάζει» το μυαλό των άλλων, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα.
Η φτώχεια και ο πλούτος είναι δυο σημαδιακές για την ανθρώπινη συμπεριφορά λέξεις. Ποτέ κανείς δεν διάλεξε με τη θέληση του τη φτώχεια (εξαιρούνται οι συνεπείς προς τις ασκητικές ιδέες τους ασκητές). Ποτέ κανείς πλούσιος δεν είπε: τι ωραία που θα ’ταν αν ήμουν φτωχός! Περισσότερα
Τα τρία δοκίμια του Σοπενχάουερ: Αυτό που είναι ο άνθρωπος , Αυτό που κατέχει ο άνθρωπος, Αυτό που αντιπροσωπεύει ο άνθρωπος. Περισσότερα
Ο Μιγκέλ ντε Ουναμούνο υποστήριζε ότι μέσα σε κάθε Ισπανό υπάρχει ένας Κιχώτης και ένας Πάντσα. Ένας παθιασμένος ονειροπόλος -ένας τρελός ιδαλγός, και ένας κουτοπόνηρος χωρικός, που έχει το νου του μόνο στο εύκολο κέρδος.
Είναι δυνατόν να υπάρχουν μυθιστορήματα του Τολστόι, του Ντίκενς, του Μπαλζάκ αλλά και νεότερων, όπως ο Ναμπόκοφ, ο Μέιλερ ή ο Καπότε, που οι Έλληνες αναγνώστες τούς γύρισαν την πλάτη; Ή άλλα εμβληματικά έργα ξένων λογοτεχνιών που πέρασαν στη χώρα μας απαρατήρητα; Ή σύγχρονα έργα που έπαιξαν ρόλο στη διαμόρφωση της λογοτεχνικής συνείδησης στον σημερινό δυτικό κόσμο και στην Ελλάδα… έμειναν στα ράφια*;
Το μικρό αυτό διήγημα «Το όνειρο ενός γελοίου» δεν θα ήταν υπερβολικό να πούμε ότι αποτελεί μια συνοπτική ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας από τις απαρχές της μέχρι σήμερα. Μιας κοινωνίας που ξεκίνησε σαν ένας μικρός παράδεισος, χωρίς τάξεις, με κοινοκτημοσύνη στα αγαθά, με δημοκρατία, χωρίς ζήλιες, με ερωτικές σχέσεις χωρίς διαστροφές και χωρίς το σαδισμό και το μαζοχισμό της σύγχρονης κοινωνίας που τότε ήταν άγνωστες έννοιες.
Όταν οι Ταλιμπάν μπήκαν στην Καμπούλ, τον Σεπτέμβριο του 1996, το ράδιο Σαρία μετέδιδε δεκαέξι εντολές. Μια νέα εποχή ξεκινούσε.
Χωρίς τη μοναξιά, η Αγάπη δεν θα μείνει πολύ δίπλα σας.
Επειδή και η Αγάπη χρειάζεται ξεκούραση, για να μπορεί να ταξιδεύει στους ουρανούς και να εκδηλώνεται με άλλους τρόπους.
“… Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.
Ο Max Frisch βάζει τον εισαγγελέα που αντικρίζει τον “Stiller” να θέσει το ακόλουθο ερώτημα: “Πώς χειρίζεται ο άνθρωπος τον χρόνο της ζωής του; Είχα ελάχιστη συνείδηση του ερωτήματος, απλώς ένιωθα τη σύγχυση που μου προκαλούσε.”
Τα εκατό βιβλία που αναλύονται εδώ έχουν αλλάξει ριζικά την πορεία του πολιτισμού, είτε εμπνέοντας εκατομμύρια πιστούς (Βίβλος, Κοράνι), είτε φτάνοντας στο απόγειο της καλλιτεχνικής έκφρασης (Ιλιάδα, Οδύσσεια, Σαίξπηρ), είτε ανοίγοντας το δρόμο για επιστημονικές ανακαλύψεις τεράστιας σημασίας (Η Καταγωγή των Ειδών του Δαρβίνου, Η Θεωρία της Σχετικότητας του Αϊνστάιν), είτε επαναπροσδιορίζοντας τις απόψεις για την ανθρώπινη φύση (Ψυχολογικοί Τύποι του Γιουνγκ και Η Ερμηνεία των Ονείρων του Φρόιντ), ή μεταβάλλοντας για πάντα το παγκόσμιο πολιτικό τοπίο (η Πολιτεία του Πλάτωνα, Τα Δικαιώματα του Ανθρώπου του Πέιν).
Αμφιλεγόμενο, πολυσυζητημένο, πολύπλοκα αποκαλυπτικό, απλοποιημένο αλλά όχι απλό το ερωτηματολόγιο των 37 περίπου ερωτήσεων γνωστό ως ερωτηματολόγιο του Προυστ χρησιμοποιείται εδώ και 120 περίπου χρόνια με αρκετές διαφοροποιήσεις “α λα καρτ” και προκαλεί αμείωτο ενδιαφέρον.
Η ομορφιά δεν βρίσκεται στην ομοιότητα, αλλά στην διαφορά. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί μια καμηλοπάρδαλη χωρίς μακρύ λαιμό ή έναν κάκτο χωρίς αγκάθια;
«Για όσα δεν μπορεί να μιλάει κανείς, γι’ αυτά θα πρέπει να σωπαίνει» – Λούντβιχ Βιτγκενστάιν – Tractatus Logico-Philoshophicus
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε μια τόση δα μικρή πραγματικότητα, τόσο πραγματική, που στη γη μας, δεν τόλμησε ποτέ κανείς να αντιληφθεί, γιατί όλοι ήξεραν, πως δεν μπορούσαν να την αντέξουν. Η αντίληψή της θα μπορούσε να τους διαλύσει, μια και θα έκανε τη δική τους πραγματικότητα μια σαφέστατα αόριστη ανυπαρξία. Περισσότερα
«Καταπώς έχουν να μας διδάξουν οι σοφοί και οι ποιητές, αλλά και καταπώς έχει να μας δείξει η προσωπική μας εμβίωση και εμπειρία, η δοκιμασία ζωής δηλαδή, δύο είναι οι ψηλότερες κορυφές της καταδρομικής πορείας του βίου μας. Η πείρα του έρωτα, και η πείρα του θανάτου.
